Milli Kitabxana
272
etmək üçün sizi aparmağa gəlmişəm. Yoldan kənar qəbir də hazır etmişik.
Molla Qasım istehza ilə dedi:
- Siz bolşeviklər allaha, peyğəmbərə, imama, şəriətə inanmayırsınız. Daha
molla nəyinizə lazımdır? Heyvan kimi üstünü torpaqlayın, çıxsın getsin.
- Molla Qasım, mənə qalsa elə edərəm və sənə də əziyyət vermərəm, çünki
əqidəmcə meyit namazı qılsan da, qılmasan da təfavütü yoxdur, ölü çürüyüb torpaq
olacaqdır. Daha bundan bir də nə diriltmək və nə də sorğu-sual olacaqdır. Ancaq
atam onu çox istəyirdi, deyir ki, gərək qayda ilə molla dəfn etsin.
Zeynəb qarı bu sözləri Qənbərdən eşitdikdə davam etməyib dedi:
- Allah sizin kökünüzü dibindən kəssin, dinsiz mürtədlər. Tükəzban kimi allah
bəndəsi arvaddan belə kafir oğul törəsin?
Qənbər gülərək cavab verdi:
- Ay Zeynəb nənə, mən kafir öləndə, nə molla əmi zəhmət çəkib namazımı
qılsın, dəfn etsin, nə də sən ağlaşma qurub şaxsey vurasan.
Ancaq məni atam göndəribdir ki, molla əmi gəlib Qədiri dəfn etsin. At da
gətirmişəm. Zəhmət haqqınızı da alacaqsınız.
Molla Qasım pulun adını eşitcək yumşalıb dedi:
- Atan Hacı Cəfər ilə duz-çörək kəsmişəm, özü də çox dindar bir kişidir. Anan
da Zeynəbin bacılığıdır. Onların xatiri üçün razı oluram.
Molla Qasım qalxıb geyindi, Qənbərin köməkliyi ilə atı mindi və hər ikisi yola
düşdü. Yolda Molla Qasım Qənbərə nəsihət edirdi. O da cavabında deyirdi:
- A Molla Qasım, biz yoxsullar bu dünyada oda yanmışıq, bir də sən deyən
dünyada yansaq, bu ədalətsizlik olar və sən də deyirsən ki, allah adildir, zalım
deyil.
Molla Qasım hər nə dəlil gətirirdisə, Qənbər cavabını verib onu məəttəl
qoyurdu. Belə bəhs edərək gəlib bir kolluq və qaranlıq yerdə qazılmış qəbrə
çatdılar.
Orada iki kəndli, Rəhim və Kərim qəbrin yanında oturub bunları gözləyirdilər.
- Kərim, mollanın atını tut, - deyə Qənbər atdan düşdü.
Molla Qasım ölünün meyit namazını qılıb qurtardı. Onu qəbrə qoydular. Molla
Qasım ölünün təlqinini oxuyan zaman Qənbər yoldaşlarına dedi:
Milli Kitabxana
273
- Molla duasını oxuyunca, biz də başdaşını gətirməyə gedək. - Kəndlilər
getdilər. Molla Qasım qəbirdən çıxan torpağın üstə çömbəlib ərəb dilində kürd
Qədirə axırıncı imtahanlarını öyrədirdi. Qəflətən ayaqlarını altından torpaq qaçıb
qəbrə yıxıldı. Molla Qasım gördü ki, ölünün ayaqları yuxarı qalxdı. Bundan
qorxaraq onun ayaqlarını əli ilə basdı. İndi də ölünün başı dikəldi. Bunu gördükdə
Molla Qasım qışqırıb qəşş etdi.
Aradan bir on dəqiqə keçmiş kəndlilər üçlükdə bir iri daş gətirərək gəlib
çıxdılar. Daşı qəbrin yanında yerə saldılar.
Kəndlilər qəbrə baxdıqda gördülər ki, Molla Qasım meyiti qucaqlayaraq huşsuz
uzanmışdır. Rəhim qəbrə enib yoldaşlarının köməyi ilə Molla Qasımı bayıra
çıxartdı.
Hər üçü Molla Qasımı huşa gətirməyə çalışdılar. Xeyli səydən sonra Molla
Qasım özünə gəldi. Üzündən qan qaçıb, meyit rənginə dönmüşdü. Qənbər soruşdu:
- Molla əmi, sənə nə olmuş? Bu nə halətdir?
Molla Qasım zəif və titrək səslə dedi:
- Ölü xortlamış, ayağa qalxmaq istəyirdi... məni boğdu... sonra bilməyirəm nə
oldu... Məni tez Zeynəbə yetirin...
Bunu eşitdikdə, kəndlilər biixtiyar qarınlarını tutub qəhqəhə ilə gülməyə
başladılar.
- Bizim etiqadlı mollamız, heç ölü də xortlarmı, ölən adam da dirilərmi? Ay
alim Molla Qasım, beləmi əqidə ilə biz avam kəndlilərə yol göstərici olmuşdun? -
deyə Qənbər Molla Qasıma məzəmmət etməyə başladı.
Molla Qasım dedi:
- Mənə inanmayırsınız, qəbrə girin baxın.
- Baş üstə, Molla Qasım, bu saat qəbrə enib sənə səhih xəbər gətirəcəyəm,
ancaq özün də qorxmayıb qəbrə baxasan, - deyə Qənbər qəbrə endi.
Molla Qasım qorxa-qorxa oraya baxırdı. Qənbər ölünün ayaq tərəfindən
basdıqda meyitin baş tərəfi dikəldi.
- Gördünüzmü, - deyə Molla Qasım titrəyə-titrəyə soruşdu.
Qənbər ölünün baş tərəfindən basdıqda ayaq tərəfi qalxdı. Molla Qasım:
- İndi mənə inanırsınız.
Qənbərəlini meyitin baş tərəfinə soxaraq, Rəhim və Kərimə dedi:
|