Milli Kitabxana
304
O gecəsi Rəşid anası ilə naxoş xalasını yoxlamağa getmişdi, xalası bərk xəstə
idi. Leylaya da xəbər verilmişdi, amma o hələ gəlib çıxmamışdı. Anası Rəşidi evə
göndərib, özü bacısının yanında qaldı. Saat on tamamda Rəşid soyunub yerinə
girdi. Gecənin bir vaxtı qapı döyüldü. Rəşid dik atıldı. O, fikir etdi ki, xalası
keçinir, onu çağırırlar. Paltonu çiyninə atıb qapını açdı. Kürkə bürünmüş naməlum
bir şəxs ona bir məktub verib cəld getdi. Rəşid otağa qayıdıb məktubu açdı, oxudu,
rəngi qaçdı. Kağız əlində payız yarpağı kimi əsirdi.
- Yenə düşmənlərimin iftirasımı? Yox, böhtana oxşamır... "Gəl öz gözünlə gör"
deyirlər. Binamus bacı, xalası evdə can verir, onu son görüşə çağırır, o, klubda
aşnabazlıq edir... Ey biqeyrət bacı, əgər bu məktubda yazılan doğru olursa, sənin
sabahkı günəş ziyasını görməyəcəyinə and içirəm! - Bunu deyə Rəşid cəld geyinib
tapançasını paltonun qoltuq cibinə qoydu, qapını açıb küçəyə çıxdı. Hava ayaz idi.
Rəşid paltonun boynunu qaldırıb yola düşdü. Fikir və xəyal onu elə aparmışdı ki,
yolu azıb küçələrdə dolaşırdı. Öz-özü ilə danışırdı: "Bacımı öldürməyə mənim
ixtiyarım varmı?" deyə özünə sual verirdi. Nə üçün? Kamil ona inanıb başına
buraxır. Məgər onda heç namus hissi yoxmu?.. Yaxşı olmazmı ki, aparım məktubu
ona göstərim... Yox, əvvəl məktubda yazılanı təhqiq etmək lazımdır. Rəşid başını
qaldırdıqda özünü klubun qabağında gördü. Açıq qapıdan musiqi səsi gəlirdi.
Kluba daxil olmaq istədikdə, gözü koridorda bir cavan oğlan ilə Şərq libasında bir
gənc qadına sataşdı. Qadın sağ divarda bən olunmuş aynanın qabağında durub
başının tüklərini düzəldirdi. Rəşid onun üzünü tamam görə bilmirdi, lakin
əynindəki əski Şərq libası bacısı Leylanın olduğuna şübhə etmirdi. Bu vaxt oğlan
ondan ayrılıb paltar saxlayan xidmətçinin yanına getdi, xidmətçi paltoları
qarmaqdan çıxarıb ona verdi. Oğlan paltonu alıb qadına tərəf getdi. Onu kürsü
üstünə qoyub şalı əlinə götürdü və qadının başına saldı. Rəşidin bədəninə lərzə
düşdü. O, Leylanın bu əski tirmə şalını tanıdı. Bu vaxt qapıçı gəldi, ondan içəri
girməyə dəvətnamə istədi.
- Mən içəri girmək istəmirəm, yoldasımı gözləyirəm, - deyə Rəşid cavab verdi.
- Burada durmaq olmaz, küçədə gözləyə bilərsiniz, - deyə qapıçı qapını örtdü.
Rəşid küçəyə çıxdı. Klubun qapısından bir qədər uzaqlaşıb pusquda durdu.
Aradan bir az keçmiş oğlan ilə qadın klubdan çıxdılar.
Milli Kitabxana
305
Oğlan göz gəzdirib fayton aradı, tapmadı. Sonra qolunu qadının qoluna salıb yola
düşdülər. Rəşid özünü bir dərvazaya qısıb, onları irəli buraxıb arxalarınca düşdü.
Onlar tinə çatdıqda durdular. Rəşid cəld bir sütunun dalında gizləndi. Küçədə bir
kəs yox idi. bu zaman yan küçədən fayton qaraltısı göründü, oğlan bir qədər
irəliləyib: "Fayton, fayton" deyə səslədi. Rəşid bundan istifadə ederək tapançasını
çıxarıb özünü qadının üstünə atdı. Güllənin atılması, qadının yerə sərilməsi bir
anda oldu. Oğlan özünü itirib, qışqıraraq qaçmağa başladı. Rəşid istədi ki, güllənin
birisini də onun başına sıxsın, Liya zəif bir səslə dedi:
- Rəşid, nə üçün məni öldürdün? Mən sənə nə etmişəm? Tapança, Rəşidin
əlindən düşdü:
- Liya sənmisən? - deyə qışqırdı.
Lakin Liyadan səs çıxmadı, çünki onun cavan ömrü bir cəhalət gülləsinə
qurban olmuşdu, Rəşid əyilib ona baxdı.
- Şübhəsiz zavallı Liyadır, öz əlimlə sevdiyim günahsız qızı qanına boyadım, -
deyə fəryad etdi.
Güllənin səsinə, Liyanın nişanlısının qışqırığına küçələrdən milislərin fitləri
qalxmağa basladı.
Rəşid qaçmaq fikrində deyildi. O, bacısını öldürmək qəsdinə düşən gündən qət
etmişdi ki, xahişini əmələ gətirdikdən sonra öz ixtiyarı ilə hökumətə təslim
olacaqdır, o idi ki, milislər əllərində silah onu əhatə etdikdə, Rəşid qaçmayıb dedi:
- Bu yəhudi qızını bacım bilib səhvən öldürmüşəm, sizə təslim oluram. Məni
milis idarəsinə aparın ki, şəhadətimi verim, - bunu deyə tapançasını onlara uzatdı.
Onu həbsə aldılar. Düşmənlər məramlarına çatdılar. İki qoca qadının ümid
çıraqlarını söndürdülər.
* * *
Beş aydan artıq idi ki, Rəşid həbsxanada yatırdı. Bu günlərdə onun mühakiməsi
olacaqdı. Bu mühakiməni Rəşid böyük iztirab və təlaş ilə gözləyirdi. Lakin onun
bu həyəcanına səbəb, qorxu hissi deyildi, onu təşvişə salan o idi ki, şayəd
məhkəmədə indiki yeni nəzərlərini, dərin düşüncələrini, onda əmələ gəlmiş böyük
ruhani təğyirlərini son sözündə camaata layiqincə yetirə biləcəkdirmi? Ona
inanacaqlarını? Yainki işini yüngülləşdirmək üçün bir hiylə sanacaqlarmı? Rəşid
son
|