Milli Kitabxana
297
və yerinə girib rahat olmaq istədi. Elə yenicə yuxuya gedirdi ki, qulağına İncə,
həzin bir səs gəldi. Fikir verdikdə gördü ki, səs otağın içindən gəlir. Getdikcə səs
ona yaxınlaşırdı. Bir azdan sonra digər bir səs də ona qoşuldu. Bu anda rəfiqimin
üzünü bir şey sancdı. O, cəld qalxıb lampanı yandırdı və onu sancan hərifi gördü.
Rəfiqim şəhərdən tədarüksüz gəlməmişdi. Çamadanı açıb cunayını çıxardı və
üzünü onunla örtdü ki, hünülər ona əziyyət verməsin.
- İndi, həriflər, "Şuri-şahnazı" başlayın, - deyə rəfiqim lampanı söndürüb yerinə
girdi və bir azdan sonra yuxuya getdi. Bu vaxt üfüqdən ay ahəstə-ahəstə çıxmağa
başladı. Boz köpək bunu gördükdə pəncərəsi altında başını göyə qaldırıb heybətli
səsi ilə ulamağa başladı. Biçarə rəfiqim hövlnak yerindən sıçrayıb qalxdı və yenə
lampanı yandırdı, sonra pəncərəni açıb bağırdı:
- Quduz dəymiş, səsini kəs.
Boz köpək pəncərədən bir qədər uzaqlaşıb yenə ulamağa başladı. Həsən
dayısının səsinə oyanıb həyətə çıxdı və bir odun qapıb boz köpəyə atdı. Odun
köpəyə nə təhər dəydisə, heyvan özünü çardağın altına soxub uzun-uzadı
zingildəməyə başladı, axırda sakit oldu. Lakin iş-işdən keçmişdi. Boz köpəyin
ulamağını eşidib qonşu itlər də ağız-ağıza verib ulaşmağa başladılar.
Rəfiqim yorğana bürünüb pəncərədən bu musiqini dinləyərək söyləyirdi:
- "Bir az şənlikli bir kənd tapıb da orada bu üç ay yayı istirahət etməlisiniz ki,
əsəbləriniz rahat olub möhkəmləşə". Bəli, əsəblərim möhkəmləşir, möhtərəm
təbiblərim.
* * *
Gecə yarıdan keçmişdi, köpəklərin səsləri kəsilmiş, kənd sükuta dalmışdı.
Rəfiqim üçüncü dəfə lampanı söndürüb yerinə girdi, lakin yata bilmədi, çünki bu
səfər də otağa döşənmiş xalılardan birələr yerinə daraşıb onu rahat olmağa
qoymadılar. Yenə lampanı yandırıb paltarını geydi və otaqda o baş-bu başa
getməyə başladı. Axırda taqətdən düşüb paltarlı yerinin üstə uzandı. Yorğun bədən
rahatlıq tələb edirdi. Rəfiqim nə vaxt yuxuya getdiyini özü də bilmədi.
Sübhün tüluunda, eyvanda gecələmiş çil xoruz oyanıb uca və zil səslə banladı:
Milli Kitabxana
298
Qu-qu-riqu.
Son həyəcanı çil xoruz özünə məxsus bir tərz ilə bitirdi. İkinci "qu-qu-riqu"da
rəfiqim dik atıldı.
Zavallının ürəyi elə atlanırdı ki, sanki bu saat partlayacaqdır. Rəfiqim otağı
aradıqda öz çəkməsindən başqa əlinə bir şey keçmədi, çəkmənin bir tayını əlinə
götürüb, pəncərəni açdı. Çil xoruzu eyvanın sürahısı üstə banlayan gördü. Var
qüvvəsilə çəkməni çil xoruza atdı, çil xoruz qığıltı ilə eyvandan yerə yıxıldı. Bunun
səsinə toyuqlar qışqırıq saldılar. Bunların səslərinə qonşu xoruz-toyuqlar da
qarışdılar, yatmışları oyatdılar.
* * *
Rəfiqim paltosunu geyib qaloşlarını ayağına taxaraq, eyvanda o baş-bu başa
gedib, dəli kimi öz-özünə danışırdı. Bacısı əlində badya qızıl inəyi sağmağa
getdikdə qardaşını eyvanda gördü.
- Nə erkən durmusan, a qardaş?
- Təbiblərin əmrini yerinə yetirirəm, bacım. Sizin bu gözəl kəndinizin saf
havasını uduram, bacım, - deyə rəfiqim yenə də hirsli o baş-bu başa yeriş edirdi.
- Çox gözəl fikirdir, qardaşım, inşallah bir həftənin ərzində yanaqların qızarıb
çıraq kimi yanacaqdır. Bax, görürsən döşümə döşlük taxmışam, əllərimi de sabun
ilə təmiz yumuşam. Daha arxayın ol, -bacısı qızıl inəyi sağmağa məşğul oldu. Bu
vaxt Həsən heyətə çıxdı və dayısını eyvanda görüb dedi:
- Sabahın xeyir, dayı can.
- Aqibətin xeyir, bacıoğlu, ancaq bilmirəm çil xoruzun aqibəti nə haldadır,
xeyirdir ya şər.
Bu halda Həsən çil xoruzu eyvanın attına girmiş görüb deyir:
- Dayı can, çil xoruz canını sizin yolunuzda fəda etmiş.
- Demək, intiqamımı çil xoruzdan almışam, çönbələn dəymiş sübh tüluundan
məni oyadıb yatmağa qoymamış, görünür, çəkməm onu bərk tutmuşdur.
- Dayı can, çəkməniz burada yoxdur.
- Axtar, gör haradadır?
Həsən axtarmağa başlayır, axırda çəkməni köpəyin hinində parcalanmış tapır,
köpək isə işi duyub həyətdən qacır.
|