Süleyman sani axundov seçİLMİŞ ƏSƏRLƏRİ



Yüklə 3,42 Mb.
Pdf görüntüsü
səhifə147/196
tarix02.01.2022
ölçüsü3,42 Mb.
#2713
1   ...   143   144   145   146   147   148   149   150   ...   196
Milli Kitabxana

352


-

Xanım, üç aydan ötrü bir belə şeyi yük eləyib aparmağın nə mənası var? –

deyə Bahar soruşduqda:

-

Yox,  Bahar, əziyyət  olsa  da  ümid  olub  burada  qoymaq  olmaz, - deyə



Gülpəri cavab verdi.

Bahar ümid edirdi ki, Gülpəri onu da kəndə aparacaqdır. Lakin hər bir şey hazır

olandan sonra Gülpəri ona dedi:

-

Bahar, sən şəhərdə qalasısan. Evi səndən başqa heç kəsə ümid olub, qoya



bilmərəm.

Bahar  nə qədər  yalvardısa  da  Gülpəri  razı  olmadı.  Nurəddin  də təvəqqə etdi,

mümkün olmadı.

-

Yox, yox! Evi Bahardan başqa heç kimə tapşıra bilmərəm, - deyə Gülpəri



təvəqqəni rədd etdi. Həccə getmirik ki, üç aydan sonar yenə buradayıq.

-

Bahar, xudahafiz, evdən yaxşı muğayat ol!



Bahar Nurəddini qucaqlayıb öpdü.

-

Yaxşı  yol,  allah  səni  bəladan  hifz  etsin.  Ah,  görəsən,  bir  də səninlə



görüşəcəyəmmi?..

Baharı ağlamaq boğub, daha danışmağa qoymadı.

Koç  yola  düşdü.  Nurəddin  Bahardan  ayrılmasına  görə bir  qədər  bikef  oldu.

Amma sonra görmədiyi yerlerə, vaqondan baxdıqca, qəmi yadından çıxdı.

Vaqon çox sürətlə gedirdi. Nurəddin birdən altıya kimi sanayınca bir tel ağacı

keçirdi. Mənzərələr tez-tez dəyişirdi; gah göy ot və çəmənlərlə bəzənmiş düzəngah,

gah yaşıl təpələr və dağlar, gah qaranlıq meşələr və dərələr və gah da aydın çaylar

və yollar görünürdü.

Nurəddin heyrətdə idi, çünki bunların heç birini görməmişdi. İndiyə kimi tozlu,

tüstülü şəhərdən bir qeyri yerə çıxmamışdı.

Gülpəri  bir  neçə gün  qabaq,  kağız  vasitəsi  ilə yazıb  hansı  gün  çıxmalarını

atasına  məlum  etmişdi  və əlavə fayton  gözləməyini  rica  etmişdi.  Lakin  səfərin

ikinci  günü  gəlib  oraya  çatdıqda,  vağzalda  nə atasını  və nə də bir  tanış  adam

görmədi. Bu isə Gülpərini bərk təşvişə saldı. Cəld nökəri Cəfəri göndərib iki nəfər

hambal  çağırtdı,  yanındakı  və bağajdakı  şeyləri  daşıdıb  ikinci  klas  salonuna

yığdırdı.

Gülpəri  Cəfəri  götürmüşdü  ki,  onları  buraya  kimi  ötürüb  yenə geri  qayıtsın.

Vağzalda iki saata kimi gözlədilər, amma heç kəs gəlib çıxmadı. Gülpərinin təşvişi

getdikcə artırdı,  çünki  yanındakı  qiymətli  şeylərin  tələf  olacağından  qorxurdu.

Hərçənd, bu şəhərdə tanışlara




Milli Kitabxana

353


vardı,  amma  onlara  da  ürəyi  qızmırdı.  Axırda  Gülpərinin  daha  atasının

gəlməsindən ümidi kəsilib, nökəri ilə yola düşməyə naçar qaldı.

Gülpəri  Cəfəri  göndərib  iki  fayton  tutdurdu,  faytonun  birinə nökəri  və şeyləri

qoyub,  o  birinə də özü  Nurəddinlə oturdu  və qorxa-qorxa  yola  düşdü.  Şəhərdən

kəndə uzaq deyildi. Hamısı iyirmi verst idi. Lakin Gülpərini qorxuya salan dağlar

arasından  və meşələr  içindən  keçən  yollardı  ki,  onlarda  çox  vaxtı  soyğunçuluq

ittifaq düşərdi. Gülpəri erkən gedib mənzilə çatmaq üçün faytonları qovdururdu və

faytonçulara  da  iti  sürmək  evəzində çay  pulunu  artıq  verməyi  vədə etmişdi.

Gülpərinin  qorxduğu  başına  gəldi.  Belə ki,  ağır  yüklü  fayton əyri-üyrü  və eniş-

yoxuş yollara çatdıqda, bir döngədə aşıb, oxu və çarxı sındı. Bu hadisə zühur edən

vaxt günəş enib dağın dalında gizlənmişdi. Gülpəri artıq iztiraba düşüb söylənirdi.

-

Allah,  bu  nə iş  idi  mənim  başıma  gəldi.  İndi  bu  yol  içində,  bu  qorxulu



dağlar arasında necə olacağıq. Görəsən, atamın başına nə iş gəldi ki, bu vaxta kimi

gəlib çıxmadı. Kaş şəhərdə qalıb ondan xəbər gözləyəydim.

Faytonçu:

-

Xanım, onlardan keçmişdir. Gəl biz gedib kənddən kömək çağıraq.



Gülpəri buna razı olmadı.

-

Yox,  heç  vaxtı  şeylərini  burada  qoyub  getmərəm,  ayrı  çarə varsa  arayıb



tapın.

Faytonçular dedilər:

-

Xanım, ayrı çarə yoxdur. Hərgah faytonun oxu sınmamış olsaydı, çarxı bir



tövr  sarıyardıq  və yavaş-yavaş  sürüb,  özümüzü  kəndə salardıq.  İndi  isə ümidimiz

bir allaha qalmışdır.

Bu  sözlərdən  sonra  Gülpərinin  iztirabı  daha  da  artdı.  Axşam  oldu.  Soyuq

düşdü.  Dərələrdən  duman  qalxmağa  başladı.  Heç  kəs  gəlib  çıxmadı.  Gecə orada

qalmağın qorxusu çoxdu. Gülpəri üzünü faytonçulara tərəf tutub:

-

Bu  gecə bu  yol  üstündəmi  qalacağıq? - deyə soruşduqda,  faytonçular



cavabında aciz qaldılar. Nurəddin bu ittifaq düşəndən bəri fikrə gedib çarə arayırdı.

Nurəddin  öz  siniflərində ən  fərasətli  uşaq  sayılırdı.  Nurəddin  üzünü  onlara  tutub

dedi:

-

Mən bir çarə tapdım, qulaq asınız söyləyim. Sınan faytonun dörd atı var.



Şeyləri  bu  atlara  yükləyib  biz  gedərik,  fayton  sahibi  burada  qalar.  Sonra  kənddən

buna kömək göndərərik.





Yüklə 3,42 Mb.

Dostları ilə paylaş:
1   ...   143   144   145   146   147   148   149   150   ...   196




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©azkurs.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

gir | qeydiyyatdan keç
    Ana səhifə


yükləyin