Milli Kitabxana
368
mehriban dolanmağı bilmərrə buraxıb, hər bir cüzi şeyi bəhanə edərək, onu tez-tez
döyüb anbarda dustaq edirdi.
Gecə Əmiraslan ilə Gülpərinin söhbətindən Nurəddin anladı ki, İmamverdi
babanın dili tutulubsa da hələ ölüm haləti yoxdur. Bu xəbərdən Nurəddin şad olub
öz-özünə dedi:
- Yox, Əmiraslan məni öldürsə de səhər sübhdən qaçıb babamı yoxlamağa
gedəcəyəm.
Bu fikir ilə Nurəddin yatdı. Nurəddin Püstə nənə ilə bir otaqda yatırdı. Səhər
gözlərini açanda gördü ki, Püstə nənə otaqda yoxdur. Bundan şad olub cəld
geyinməyə başladı. Sonra sərçəsini görürüb bağçaya girdi ki, gizlincə bağ arası
İmamverdi babagilə getsin. Nurəddin nar koluna çatdıqda, qəflətən onun dalından
Əmiraslan ilə Gülpərinin səsini eşitdi. Cəld və üsulluca kolun içinə girib gizləndi.
Əmiraslan Gülpəriyə deyirdi:
-
Sənə yenə deyirəm ki, zəhər verməkdən başqa çarə yoxdur.
-
Yazıq baba, bu zalmılar sənə zəhər vermək istəyirlər. Yox, qoymaram, nə
yaxşı oldu ki, bunların fikrini bildim.
Nurəddin bu fikirdə ikən Əmiraslan başladı:
-
İndi yaxşı fürsətdir. Əminün dili tutulub, xəstəlikdə yatır, Bahar da ki,
uzaqdadır. Kimə nə gərəkdir ki, Nurəddin nə azardan öldü.
Bu sözləri eşidəndə Nurəddinin rəngi qaçıb tükləri biz-biz durdu. Yazıq uşaq
qorxusundan nəfəsini içinə elə çəkmişdi ki, deyəsən biruh idi.
Gülpəri dedi:
-
Yox, Əmiraslan, bunu bacarmayacağam. Mən deyirəm ki, bu isdə
öldürmək olmasın.
-
Elə isə heç çarəsi yoxdur. Nə şəriət ilə, nə zakon ilə Nurəddin sağ ikən
onun malını sənə vermək olmaz. İndi ki, sən bacarmırsan, mən bacararam. Qulaq
as, gör bu fikir necədir?
-
Nurəddini göndərəcəyəm ki, həyətdə quyudan su çəksin. Özün də bilirsən
ki, quyunun dərinliyi qırx arşından artıqdır. Nurəddin su çəkdiyi halda daldan
itələyib quyuya salacağam. Hamıya deyərik ki, quyudan su çəkdiyi yerdə özü
düşüb boğulmuşdur. Hərgah razısansa de, bu axşam əmələ gətirim.
Gülpəri bir dəqiqəyə kimi dayanıb cavab vermədi. Bu bir dəqiqə Nurəddinə bir
il göründü və ürəyindən keçirtdi ki, hərgah Gülpəri bu
Milli Kitabxana
369
əmrə razı olmasa, bütün mənə etdiyi zülmü yaddan çıxarıb ömrümün axırına kimi
onu öz anam kimi sevməyə söz verirəm...
-
Razıyam, - deyə Gülpəri cavab verdi.
Əmiraslan dedi:
- Onda gedək. Mən səni əmimin yanında qoyub axşam evə qayıdaram. Sən də
gecə orada qalarsan. Daha heç kəsin sənə gümanı gəlməz.
Əmiraslan və Gülpəri getdilər. Bir azdan sonra Nurəddin koldan çıxdı. O yan-
bu yana baxıb qorxa-qorxa yola düşdü.
- İndi daha mən İmamverdi babanın yanına niyə gedim. O özü ölüm halında
ikən məni bu zalımların əlindən necə xilas edə bilər? Yox, yox, qaçıb özümü
Bahara çatdırmaqdan başqa bir çarə yoxdur. Bunu deyib Nurəddin sürətlə meşəyə
tərəf üz qoydu. Ancaq meşəyə girib gözdən itəndə bir az ürəyi sakit oldu.
-
Hərgah yolu azmasam, axşama kimi gedib şəhərə çataram.
Nurəddin meşə ilə iki saata qədər gedəndən sonra bir çaya rast gəldi. Gecə
güclü yağış yağdığına görə çayda su çox idi. Nurəddin dayaz yer axtarırkən gəlib
bir yerə çatdı ki, orada bir uzun ağac sınıb körpü kimi çayın üstünə düşmüşdü.
Nurəddin bu ağacın üstü ilə keçdiyi zaman ayağı sürüşüb çaya düşdü. Bu yerdə çay
xeyli dərin və kənarları da hündür idi. Nurəddin qol atdı ki, üzsün. Gördü ki,
paltarlı üzmək çox çətindir. Bir neçə dəfə batıb çıxandan sonra bir sallanmış şax
əlinə keçdi. Bu şaxdan tutub, bulanlıq su ilə islanmış halda, papağını itirmiş kənara
çıxdı və bihuş bir halda xeyli uzanıb qaldı. Bir az rahat olandan sonra Nurəddin
paltarını çıxarıb suyunu sıxdı və günün qabağında sərdi ki, qurusun. Paltarı
quruyandan sonra geyinib çayaşağı xeyli getdi ki, bəlkə papağını tapsın, lakin nə
ondan, nə də sərçəsindən ki, suya düşəndə çiynində oturmuşdu, bir əsər tapmadı.
Bunlardan əl çəkib yenə şəhərə getməyə başladı. Ancaq bu səfər yolu azıb
meşədən çıxa bilmədi. İki saat, üç saat dolanıb yenə həmin yerə çıxırdı. Bununla
belə cürətli uşaq, yolu tapıb meşədən çıxmaqdan ümidini kəsmirdi. Axırda gün
batan zaman, Nurəddin yolu tapdı və bir qədər gedəndən sonra yoldan bir az kənar
bir şaxlı-budaqlı ağac tapıb üstünə çıxdı ki, orada gecə yatsın. Yaxın budaqları əyib
yarpaqların arasında Nurəddin özünə yer qayırdı və çox yorğun olduğuna görə ac
və susuzluğa baxmayıb, tez yuxuya getdi. Gecənin bir vaxtı heybətli bir səsdən
Nurəd-
|