www.vivo-book.com
301
– Oh, məmnuniyyətlə.
Biz səmimiyyətlə qucaqlaşdıq və mister Astley çıxıb
getdi. Yox, o, hallı deyil! Əgər mən Polinaya və De-Qriyeyə
qarşı kobud, kütbeyindimsə, o da ruslara qarşı kobud,
tələskəniydi. Özüm barədə heç nə demirəm. Bununla belə…
bununla belə, bütün bunların hamısı hələ mənasızdı. Bütün
bunlar söz, söz, yalnızca sözdü, amma iş lazımdı! İndi burda
başlıcası İsveçrədi! Elə sabah – eh, əgər elə sabah yola
düşmək mümkün olsaydı! Təzədən doğulmaq, dirilmək
mümkün olsaydı! Onlara göstərmək lazımdı… Qoy Polina
bilsin ki, mən hələ insan ola bilərəm. Yalnız lazımdı ki…
amma yeri gəlmişkən, artıq keçdi, amma sabah… Oh,
əvvəlcədən hiss eləyirəm ki, bu başqa cür ola bilməz! İndi
mənim on beş luidorum var, mənsə on beş quldenlə də
başlamışdım! Əgər ehtiyatla başlasam… – və doğrudanmı,
doğrudanmı, mən belə balaca uşağam! Doğrudanmı, başa
düşürəm ki, özüm məhv olmuş adamam. Amma nəyə görə
təzədən həyata qayıda bilmərəm. Bəli! Heç olmasa, həyatda
bir dəfə sərhesab, səbirli olmaq lazımdı və... vəssalam!
www.vivo-book.com
302
Yalnız heç olmasa, bir dəfə xasiyyətimə sabiq qalmağa
dəyər, mən bir saatda bütün taleyimi dəyişə bilərəm!
Başlıcası – xarakterdi. Yalnız yeddi ay qabaq
Ruletenburqda, tamamilə uduzmamışdan əvvəl bu barədə
başıma nə gəldiyini xatırlamaq lazımdı. Oh, bu gözəl
qətiyyət hadisəsiydi. Mən onda hamısını uduzdum…
Vağzaldan çıxıram, baxıram – jiletimin cibində hələ bir
qulden qımıldanır: “Ah, deyəsən, narahat eləməyə bir şey
var!” – fikirləşdim, amma yüz addım gedib, fikrimi
dəyişdim və qayıtdım. Mən bu quldeni manqueyə qoydum
və doğrudan da, tənha, yad ölkədə, vətəndən və dostlardan
uzaqlarda və bu gün nə yeyəcəyini bilmək, sonuncu, ən, ən
sonuncu quldenini qoymaq duyğusunda xüsusi nəsə var!
Uddum, iyirmi dəqiqədən sonra cibimdə yüz yetmiş qulden
vağzaldan çıxdım. Bu faktdı! Görün, bəzən axırıncı qulden
nəyə qadirdi! Bəs əgər onda ruhdan düşsəydim, əgər
qətiyyət göstərməsəydim, nolardı?.. Sabah, sabah, hər şey
bitəcək?
Dostları ilə paylaş: |