www.vivo-book.com
149
vermədən ona nəsə pıçıldayırdı, yəqin necə pul qoymağı və
oyunu necə yönəltməyi məsləhət görürdü – şübhəsiz ki,
nəticədə o da sədəqə gözləyirdi. Fəqət oyunçu, demək olar,
ona da baxmırdı, necə gəldi, pul qoyur, hamısını
qamarlayırdı. Görünür, karıxmışdı. Nənə onu bir neçə
dəqiqə müşahidə elədi.
– Ona de ki, – qəfildən qarı məni itələyə-itələyə əl-
ayağa düşdü, – ona de ki, başını buraxsın, pulunu götürüb
tez getsin. Uduzacaq, indi hamısını uduzacaq! – o,
həyəcandan az qala boğula-boğula vurnuxdu. – Potapıç
hardadı? Potapıçı onun yanına göndərin! Hə, de də, de də, –
nənə məni itələyirdi. – Hə, doğrudan da, bu Potapıç hardadı,
axı! Sorter, sorter!
57
– az qala cavan oğlana qışqırmağa
başlamışdı.
Mən ona sarı əyildim, qətiyyətlə pıçıldadım ki, burada
belə qışqırmaq olmaz, hətta azacıq ucadan danışmağa da
icazə verilmir, ona görə ki, bu, hesaba mane olur, bizi indicə
qovarlar.
57
çıxın gedin – frans.
www.vivo-book.com
150
– Heyif! Bu adam batdı, deməli, özü istəyir… ona baxa
bilmirəm, hər şeyi alt-üst eləyir. Bu nə səfeh adamdı! –
Nənə tez-tələsik başqa tərəfə çevrildi. Orda, solda, stolun
digər hissəsində, oyunçuların arasında gənc bir qadın, onun
yanında tanımadığım cırtdan kişi göründü. Bu cırtdan kimidi
– qadının qohumuydu, yoxsa elə-belə, təsir göstərmək
üçünmü gətirmişdi – bilmirəm. Xanımı əvvəllər də
görmüşdüm; o, qumar masasının yanında hər gün
günortadan bir saat keçmiş peyda olurdu, düz saat ikidə
çıxıb gedirdi; hər gün bircə saat oynayırdı. Onu artıq
tanıyırdılar, dərhal da kreslo çəkirdilər. Qadın cibindən bir
neçə qızıl, bir neçə minfranklıq əsginaz çıxarırdı, sakitcə,
soyuqqanlılıqla, hesablaya-hesablaya, kağızda karandaşla
rəqəmləri qeyd eləyə-eləyə, həmin anda imkanların
cəmləşdiyi sistemi axtarıb tapmağa çalışa-çalışa pul
qoymağa başlayırdı…
Qadın xeyli pul qoyurdu. Hər gün bir-ikisini, çox
olanda üç min frank udurdu – bundan çox udmurdu, dərhal
da çıxıb gedirdi. Nənə uzun-uzadı ona göz qoydu.
|