www.vivo-book.com
165
– Sizə baxırdım, anacan, – Marfa dil-boğaza qoymurdu,
– Potapıça deyirdim ki, anamız neyləmək istəyir? Masanın
üstündəsə, o qədər pul var, o qədər pul var, vay dədəm, vay!
Bütün ömrümdə bu qədər pul görməmişdim. Hər yerdə də
cənablar oturur, yalnız cənablar oturur. Mən də hardandı,
deyirəm, Potapıç, bütün bu cür cənablar burda? Fikirləşirəm,
sən ona özün kömək ol, Məryəm ana. Sizin üçün dua
eləyirəm, anacan, ürəyimsə elə sıxılır, elə sıxılır, əsirəm,
başdan-ayağa titrəyirəm. İlahi, ona özün ver, fikirləşirəm,
bax, o dəqiqə Allah sizə verdi. İndiyəcən, anacan, eləcə
əsirəm, bax, belə başdan-ayağa əsirəm.
– Aleksey İvanoviç, hazırlaş, nahardan sonra, saat
dörddə, gedək. İndisə hələlik, əlvida, mənə bir doktorcuq
çağırmağı da unutma, mən də sulardan içməliyəm. Yoxsa
unudarsan, zəhmət olmasa.
Nənənin yanından beyni dumanlanmış halda çıxdım.
Öz-özümə təsəvvür eləməyə çalışırdım ki, indi bizimkilərin
hamısının halı necə olacaq və vəziyyət hansı şəkil alacaq?
Aydın görürəm ki, onlar (əsasən general) hətta ilk
təəssüratdan da hələ özlərinə gəlməyə macal tapmayıblar.
www.vivo-book.com
166
Nənənin ölümü (deməli, həm də miras) barədə hər saat
gözlənilən teleqram əvəzinə, onun özünün peyda olması
faktı onların niyyətlərini elə darmadağın elədi ki, nənənin
ruletkadakı sonrakı qəhrəmanlıqlarına qəti anlaşılmazlıqla,
hamıya sirayət eləyən qəribə bir donuqluqla yanaşırdılar.
Bununla belə, bu ikinci fakt az qala birinci faktdan
vacibiydi, ona görə ki, generala pul verməyəcəyini nənə iki
dəfə təkrar eləsə də, amma hələ ümidi itirmək lazım deyildi.
Generalın bütün işlərinə qarışmış De-Qriye də, bu ümidi
itirmirdi. Əminəm ki, o işlərə tamamilə qarışmış m-lle
Blanche də (başqa cür də ola bilməz: general arvadı və xeyli
miras!) ipə-sapa yatmayan, özünü sevdirməyi bacarmayan
dikbaş Polinanın əksinə ümidini itirməzdi, naz-qəmzəsinin
bütün məftunluqlarını nənəsinin üzərində istifadə eləyərdi.
Amma indi nənə ruletkada belə qəhrəmanlıqlar göstərəndə;
indi, nənənin şəxsiyyəti onların qarşısında belə aydın, tipik –
(şıltaq, hökmsevən qarı – et tombee en enfanse) – iz salanda;
indi çox güman ki, hər şey məhv olmuşdu. Axı o, oyuna
girişməyinə uşaq kimi sevinirdi, həmişəki kimi, külü göyə
sovrulacaqdı. İlahi! – fikirləşdim, (həm də özün bağışla,
|