Fəridə Seyidova 110 Şəki folklorunda Mustafa adına yumoristk mahnıya da rast gəldik:
Qardı, yağışdı, Mustafa bəy? Kürkün höyüşdü, Mustafa bəy? Öppax öppaxdı Mustafa
bəy, Dişdəmax nədi Mustafa bəy?.
Ümumiyyətlə adlar əksini tapmış folklor nümunələri yetərincədir. Mirağa adına bir
bayatıya diqqət edək:
Ay Mirağa, Mirağa,
Nöyüt tökün çırağa.
Saçım sünbülə dönüb,
Barmaqlarım darağa.
Şəxs adları ilə bağlı bəzi deyimlərin yaranma səbəbi məlum olsa da, bir çoxu hələ də öz
tədqiqatçısını gözləyir. Bu sahədə filologiya üzrə fəlsəfə doktoru Faiq Şükürbəylinin
tədqiqatlarını qeyd etməmək olmaz. Faiq Şükürbəyli
"Ölmüşdü Xankişi tapançanı vermişdi, qoburu da verə" məsəlinin yaranması haqqında yazır ki, Qaryagin (1959-cu ilədək adı Qaryagin
olan indiki Füzuli rayonunun ilk adı
Qarabulaq olub. 1826-1828-ci illərdə baş vermiş Rus-İran
müharibəsində iştirak etmiş rus generalı Qaryaginin adıyla bağlıdır) rayonunda (indiki Füzuli
rayonu) həmişə özünü tərifləyən Xankişi adlı bir polis işçisi varmış. O vaxt polıisə milis
deyirmişlər. Rəis həmişə onu beməzləyirmiş ki, bəs o, qaçaq-quldura, oğru-əyriyə qarşı fəal
mübarizə apara bilmir. Xankişi bu dəfə də rəisin yanından qanıqara çıxır və fikirli-fikirli evinə
sarı gedir. O, qaranlıq döngənin birindən keşərkən bir quldurla qarşılaşır. Quldur Xankişidən
üstündəki pul-paranı, qiymətli şeyləri verməyi tələb edir. Xankişi onun dediklərinə əməl edərək
olan-qalan şeylərini quldura verir. Quldur onun tapançasını da əlindən alıb qaçır. Xankişi kor-
peşman geriyə - şöbəyə qayıdıb vəziyyəti rəisə söyləyir. Rəisin gözü Xankişinin belindən asılmış
tapançanın qoburuna sataşır. Rəis maraqla soruşur:
- Bəs deyirsən, tapançanı aparıblar, qobur ki, belindədir?
Xankişi özünü çəkərək şəstlə deyir: - Bəyəm Xankişi ölmüşdü ki, tapançanı vermişdi,
qoburu da əldən verə. Bu hadisə bütün rayona yayılır. Hamı Xankişini təbəssümlə qarşılayır,
hətta ona belə bir şəbədə də qoşurlar:
- Yemisən turş alçanı,
Qarnın çalır kamanşanı,
Xankişi, götür tapançanı,
Qoyma qobudan qaçanı.