XVI əsr Azərbaycan divan ədəbiyyatının nümayəndəsi İbrahim gülşəni Bərdəi və onun ərəbcə yaradıcılığı
111
səbəbi maraqlı olan bir el deyimi də var:
"Gəl, amma Qulamsız gəl".
Deyir bir mahalda Fərzalı
adlı bir molla varmış. Hüzr yeri olanda bircə sifarişlə yas yerinə gələr, el adəti ilə ölünü urvata
mindirərmiş. O, böyük hörmət-izzət sahibiymiş. Ancaq onun yeganə nöqsanı oymuş ki, hara
gedir getsin, nəvəsi Qulamı da özü ilə apararmış.
Qulam da nə Qulam, hər oturanda 15-20
adamın xörəyini yeyər, doydum deməzmiş. Bir gün qonşu obaların birində ölü düşür. Ölü yiyəsi
kasıb bir kişi imiş. Var-yox bircə qoyunu varmış. O, belə qərara gəlir ki, qoyunu kəsib anasına
ehsan versin. Molla məsələsinə gələndə qanı bərk qaralır. Çünki həmin mahalda Fərzalıdan
başqa kamil molla yoxumuş. Kişi fikirləşir ki, əgər Fərzalını çağırsa Qulam da gələcək. Qoyunu
təkcə Qulam yeyəcək. Bəs neyləsin? Mollasız da ki, keçinmək mümkün deyil.
Bir qədər
fikirləşdikdən sonra o, molla Fərzalıya belə bir sifarişi göndərir: - Molla, ölmüşəm məni yerdən
götür. Başını orda islat, burda qırx. Təcili gəl, amma Qulamsız gəl!
Dostları ilə paylaş: