Qamusi TÜRKİ ŞƏMSƏDDİn sami etimolojiK İŞ aparan həSƏNBƏy hadi 2008 TƏBRİZ

oynatılmaq mübtəla olunmaq. girləntilmək.

oynatma 1. tamaşa. 2. hərəkət. 3. sallama. təhrik.

oynatmaq 1. oyalamaq. dolamaq. baş qatmaq. yozmaq. aldatmaq. iğfal edmək. - içinə oynatmaq: yox edmək. məhv edmək. - parasının hamısın oynatdı. 2. yer dəğişmək. hərəkətə gətirmək. 3. təhrik edmək. 4. təpdirmək. rəqs etdirmək. 5. uğraşmaq. məşqul olmaq. 6. hoplatmaq. atlatmaq. sıçratmaq.- cocuğu çox hoplatma. - götün nə hoplatır belə. 7. sallamaq. sallandırmaq. təprətmək. təhrik edmək. 8. (huşun) caydırmaq. çaşdırmaq. tamaşaya çəkmək.
- yerindən oynatmaq: ırqalamaq. laxlatmaq. narahat edmək. tədirgin edmək.
- durmayıb oynatmaq: qıpırdatmaq. qımıldatmaq. oynatmaq. təhrik edmək. - gözlərivi qıpırdatma: çalma. döğmə.

oynayan sarsılan. sallanan. mütəzəlzil. - oynayıb hoplayan: sıçrayıcı. sıçrayan. fırlayan. - sıçrayıcı heyvanlar.

oysa hal anki.

oyu - sıkı oyu: dar fikir.

oyuçaq gülünc. məsqərə. - mən sənin oyunçaqın değilik.

oyuğlu oyuğlu. yivli. ivli. cizgili.

oyuk naxışlı. rəsimli.

oyuq 1. oluq. üstü açıq borı. yağmır suyun yığmaq üçün damın çevrəsində açılan oyuq. novdan. 2. oylum. dəlik deşik. 3. sökə. həşti. 4. uyuz. oyuz. 5. gəvir. kəvilmiş. iv. iz. (suyun yerdə axmağından açılan) arx. 6. kərək. qoyuq. kovuq. quyu. qazıq. yırtıq. qoğuq. kovuq. gədik. küf. kof. içi boş. - qoğuq diş. - qoğuq ağac. - diş qoğyğu: çürük dişin kof yeri. - qazıq nərsə. - oyuq yol: kərtik. kərtə.- sapan kərtəsi.

oyulamaq yol yol tikmək.

oyulqamaq sırımaq. səqrək səqrək aralı tikmək. kökləmək₂.

oyulmaq 1. çəntilmək. gədiklənmək. (< gədik. kərdik < kər). qazılmaq. ünqülmək. ünğülmək. - içim qazılır. - dişlə ısırılıb xırdalanmaq, oyulmaq: gəmrənmək. 2. yenmək. yeyinmək. aşınmaq.- ip quyunun biləzik daşın yenmiş.

oyulmuş qazıntı. silintili. silinmiş. - qazıntı kağızı dayiriyə sunmaq, göndərmək olmaz. - işlərizdə qazıntı olmamalı.

oyun 1. aldaq. kələk. dolab. - oyun edmək. oyun yapmaq. oyun vermək: kələk gəlmək. - oyun çıxarmaq: bir yeni bir nərsə ortaya qoymaq. 2. qumar. - var yoxun oyuna verdi: itirdi. - oyun almaq: qumarda qazanmaq. 3. öğrəti. tə'lim. - qılıc oyunu: qılıc işlətmə öğrəti. 4. yaltaq. atılıb düşən. - bəsdi bu oyunbazçılıq. oyuçaq. gülünc. məsqərə. 5. qılıq. yansı. məsqərə. - qılıq çıxartmaq: şəkil çıxartmaq: yansılamaq. - qılıq çıxarma: oyun çıxarma. 6. tamaşa. 7. ləhv o lə'əb. 8. oynama. təfrih.
- oyun yolu: qüvşar. küvşar. koşar. küşad. kovşad. küvşad > qoşad_fars. (< kövşad < kovşamaq: açmaq. qazmaq). - tük küşadı: türkə sayaq. türk yolu ilə.
- kölgə oyunu: qaragöz oyunu.
- qar topu: oynamaq üçün əldə sıxdırılb top yapdıqları bir avuc qar.
- su oyunu: su üzüş₉.
- mıncıqla oynalınır bir oyun: toqurçın.
- yazımı toğra oyunu: şer mi xət oyunu: şer mən xət oyunu.
- oyun havası: qoşu.
- oyun, təpsi, rəqs havası: quşma. qoşma. qoşuq. quş kimi atılıb düşmə.

oyunbaz kələkçi. hiləkar.

oyuncaq - cocuqların qırbacla (iplə) döndürdükləri, təxdədən olub, soba (məxrut) biçimində, ucunda sivri bir çivisi olan oyuncaq: fırıldaq. pırlanqıc. topaç. yubatsı. əğləncə. qolçaq. mələbə. - cocuq əğləncəsi.

oyunçu 1. artist. hünərpişə. 2. qumarbaz. 3. aldaqçı. kələkçi. dolabçı. 4. aldaqçı. kələkçi. dolabçı.

oyuntu_cığa çuxur. - yaxa oyuntusu_cığa: yaxa çakı.

oyuz uyuz. oyuq.

oz su. ırmaq. çay. dərə. dərya. - bu ölkənin suları çoxdur.

öbək öpək. 1. obaq. oba. öp. öpgə. köks. sinə. 2. yığın. top. bölük. öpək. obaq. oba. - el öbək öbək (obaq obaq. oba oba) oturmuşlar. - evləri var oba oba (öbək öbək.öpək öpək). - el öbək öbək (obaq obaq. oba oba) oturmuşlar. - evləri var oba oba (öbək öbək.öpək öpək).

öbək tümsək. təpələmə. yığın. daşqın.

öc toqunluq. kin. qərəz. acı. intiqam. - birinə dolqunluğu olmaq.
- öcü alınmamış keçmiş acı: quyruq acısı. - onun bir quyruq acısı vardır.

öcər deyiş. bəhs.

öcrəmək öcrəşmək. deyişmək. bəhisləşmək.

öcrəşmək öcrəmək. deyişmək. bəhisləşmək.

öcürdüsə ancılayın. öyləysə. öyləisə. öyləcə.

öcüri öyləlik. o yolda.- öyləlik olmaz. - öyləlik yaşamaq olmaz. - öyləlik qayıtdıq gəldik.

öçəş_ka mərcləşmə. yarış. şərt bağlama.

ödəmək əda' edmək. yerinə gətirmək.

ödlək ödlək. qorxaq. ürəksiz.

öfgələnmək təpə atmaq: qan təpəyə sıçramaq.

öfqə öfgə. boğuq. xəfəlik. xəfələnmə.

öfqərmək içdən soluq almaq. için çəkmək. dərin solumaq.

ögəndirə biz. göndər.

öğrənim təhsil. tə'lim.

öhdələnmək sapınmaq. saplanmaq. üzərinə almaq.

ökəc öyəc. övəş. üç yaşda qoyun

ökül öqül. öğül. sitayiş < istəyiş.

öq ök. qucaq, döş. məmə.

öqcə - ökcəsiz ayaqqabı: sürüt. sürütmə. ləleyin.

öqcə ökcə. önqçə ( < ön: qabaq. qabarıq. şişik). ayaqqabının sişik yeri. topuğun alt bölümü. daban. - yüksək alçaq ökcəli başmaq. - öqcə ağacı: başmaq qalıbının dabana gələn bölümü. - öqcələri çəkmək: dabanların çəkmək. iticə gedmək. - öqcəsinə basmaq: dabanlamaq. birinin arxasından bərk yaxın gedmək.

öqcəsiz ökcəsiz. dabansız. qorxaq.

öqcü öğcü. qoltuqçu. məddah.

öqey ögey. əməksiz. - əməksizin oğlun. əməksin qızım.
- ögey oğul: ügey oğul: əməksiz.

öqə oka. ökə. 1. anğ. sanı. zehn. zəka. xatir. hafizə. 2. aqil. dahi. nabiğə. 3. sinə.

öqələmək ökələmək. ökləmək. "ökə" adı vermək.

öqənc ögənc. övənc. qüvənc. güvənc. bəgənc. kəndinə gögənən, ögünən. fəxr edən. müftəxər. mütəkəbbir.

öqəncmək ögəncmək. ögünmək. övünmək. övəncmək. özsevmək. qurulmaq. xudpəsətlənmək. - iki söz öğrəndim diyə qurulmamalı. - qurulub şişinmək kişiyə yaraşmaz.

öqəndirik öngəndirik. (önə sürmək ayqıtı). sapan (cüt) sürərkən öküzləri dürmək üçün uzun ucu iti dəğənək.

öqənmə ögənmə. ulvan. fəxr.

öqənmək öngənmək. öğünmək. öngünmək. sevginmək. sevinmək. güvənmək. kəndi kəndinə gücənmək.

öqəymək ögəymək. ökkəmək (< ök: sinə). gögərçin kimi quşların ötməsi.

öqgüt öğüt. sayuc. sayquc. nəsihət. və'z.

öqküz - öküz saqaqı: öküzün boynundan sarqan dəri.

öqqə ökkə. ökkən. ağ ciyər. iryə. - öggən başı: qırtlaq.

öqqəmək ökkəmək ögəymək. (< ök: sinə). gögərçin kimi quşların ötməsi.

öqqən ökkən. ökkə. ağ ciyər. iryə. - öggən başı: qırtlaq.

öqqürdəmək (< öq. ökkə. ökə: köks. sinə). önqrədəmək. öqürdəmək. öqür öqür ağlamaq. hünkür hükür köksün çəkmək. hünkürdəmək. hincqınmaq.

öqlə öğlə. öylə_cığa. iş. güc. toxa. məşquliyyət.
- danla öğlə arası: quşluq: quşlıq (quşlara yem verilən çağ).

öqləmək ökləmək. ökələmək. "ökə" adı vermək.

öqlənmək öğlənmək. yoqlanmaq. yoğlanmaq. 1. dinlənmək. yığılmaq. çəkilmək. istirahət edmək. - arıq ər öğləndi: yorqun kişi istirahat eddi. 2. övkələnmək. huşlanmaq. ağıllanmaq. öncədən anlamayıb sonradan anlamaq. böyümək. gəlişmək. - uşağın öqlənməsi çox çəkər. - öqlənməmiş evlənən ev yıxar, öqlənibsə evlənir, ev yığar.

öqmək öğmək. ulatmaq. böyütmək. tə'zim edmək. təqdis edmək. önğmək. irəli sürmək. ilərtmək. qabqalamaq. tərifləmək. sitayiş edmək. qadınların qulaqlarına taxtıqları altın, qümüştən yapılmış həlqə.

öqnəmək öngnətmək. öğünətmək. ulqatmaq. ağırlamaq.

öqrəmək böğürmək. bağırmaq. böğürmək. büqrəmək. hayqırmaq.

öqrənci - öğrənci yayı: yay atmaqa alışmaq, qapınmaq üçün oynadılan yey: qappaz

öqrəni öğrəni. oxu. izləni. mutaliə

öqrənilmək öğrənilmək. bəllənmək. yadlanmamaq. zehnə tapşırılmaq. əzbərlənmək. - dərsi bəlləndizmi.

öqrənmə öğrənmə. bəlləmə. bəlləyiş. hifz. əzbərləmə. zəbt.

öqrənmək öğrənmək. öğrəşmək. örgəşmək. örgənmək. qapışmaq. alışmaq. yiyələnmək. kəsb edmək. istifadə edmək. qapınmaq. alşınmaq. bəlləmək. yadlamamaq. zehnə tapşırmaq. əzbərləmək. - dərsi bəllədizmi. - birbirin öğrənmək, bilmək: bilişmək. tanışmaq. - kim olduğumuzu birbirimizə soraraq bilişdik.
- sizdən çox nələr öğrəndim.

öqrənmiş öğrənmiş. evli. əhli. öqür. öğür. ögür. alşıq.

öqrəşinmək öğrəşinmək. uslanmaq. huşlanmaq. ağıllanmaq. tərbiyətlənmək.

öqrəşmək öğrəşmək. varışmaq. alışmaq. ülfət edmək. yavanlamaq. əzbərləmək. hifz edmək. yenişmək. yenirmək. alışmaq. adət edmək. - görə görə göz yenir, gedə gedə ürək yenir. öğrənmək. örgəşmək. örgənmək. qapışmaq. alışmaq. yiyələnmək.
- gözdən yenirməyən, ürəkdə qalmaz.

öqrəti öğrəti. məslək. əqidə. uyduri. oyun. tə'lim. - qılıc oyunu: qılıc işlətmə öğrəti. - ayaq uyduri.

öqrətici - əxlaq öğrətici: əxlaq məəllimi: atabəy. - sən mənə atabəylik eləmə.

öqrətim öğrətim. tədris. tə'lim. - orta öğrətim: tə'limati mütəvəssitə.

öqrətmək öğrətmək. bəllətmək. bildirmək. uslatmaq. huş qoymaq. ağıl qoymaq. bilik, aqahlıq öğrətmək. tərbiyətləndirmək. yamtamaq. yamatmaq. əmitmək. əmcitmək. yavaşdırmaq. vərdişlətmək. alışdırmaq. yumşatmaq. tə'lim edmək. tə'nis edmək. amuziş vermək. əmişdirmək. əmzişdirmək.
- sanıları cocuğa bəllətdik. - alfabeti uşaqlara bəllət.

öqsə öksə. köğüs döğmə. qızma. higgə.

öqsimək öksimək. 1. kövrəlmək. köksünmək. tasalanmaq. kədərlənmək. kəndini öksüz görüb qəribsinmək. 2. arzulamaq. istəmək.

öqsüləmək yarı yanmış odun. körüklənmiş odun. odu tutuşdurmaq üçün nəfəslənmiş, yarı yanmış, qaralmış odun qoymaq. qızışdırmaq. təhrik edmək.

öqsürmə öksürmə. öksürüm. öksürük. öksürüş.

öqsürmək (< öq. ökkə. ökə: köks. sinə). ökdən səs çıxarmaq.

öqsürük öksürük. öksürüm. öksürmə. öksürüş. - öksürüklü tıksırıklı: ağar düşər. qalxar enər. mərizül hal.

öqsürüm öksürüm. öksürmə. öksürük. öksürüş.

öqsürüş öksürüş.öksürük. öksürüm. öksürmə.

öqsüz öksüz. (ökü olmayan. qucaqsız, döşsüz, məməsiz qalan cocuq). sevgisiz. kişisiz. adamsız. varissiz. - öqsüz barmaq: adsız barmaq. baş barmaqdan dolayı dördüncü barmaq. - öksüz yorğanı: yoxsul yorqanı: ağ sarmaşıq çeşiti.

öquz öğüz. iyi. duraç. doğru. gözəl.

öqül öğül. ökül. sitayiş < istəyiş.

öqün öğün. övün. kərə. dəfə.

öqünətmək öqnəmək. öngnətmək. ulqatmaq. ağırlamaq.

öqünmə ögünmə. qoltuq. təfaxür. iftixar.

öqünmək ögünmək. köks gərmək. kükənmək. güvənmək. fəxr edmək. övünmək. ögəncmək. övəncmək. özsevmək. qurulmaq. xudpəsətlənmək. - iki söz öğrəndim diyə qurulmamalı. - qurulub şişinmək kişiyə yaraşmaz.
- yalandan öğünmək: atıb savurmaq. avurt satmaq.

öqür (< öq. ökkə. ökə: köks. sinə). 1. öğür. ögür. öğrənmiş. alşıq. evli. əhli. - öqür öqür ağlamaq: önqrədəmək. öqürdəmək. öqqürdəmək. hünkür hükür köksün çəkmək. hünkürdəmək. hincqınmaq. 2. öğür. övür. mə'nus. 3. zümrə. 4. bayağ. adi.

öqürdəmək (< öq. ökkə. ökə: köks. sinə). öqqürdəmək. önqrədəmək. öqür öqür ağlamaq. hünkür hükür köksün çəkmək. hünkürdəmək. hincqınmaq.

öqürəmək 1. ökkürüb cınqır çıxarmaq. - gecə birinin ökkürtüsün eşitdim. 1. ökürmək. böğürmək. köksüdən bağırmaq. - danadək inəklər ökürə durdular.

öqürmək ökürmək. öqürəmək. böğürmək. köksüdən bağırmaq. - danadək inəklər ökürə durdular.

öqürmə 1. ökkürmə. ökürmə. - gecə birinin ökkürtüsün eşitdim. 2. böğürmə. köksüdən bağırma.

öqürtləmək ögürtləmək. 1. önqürtələm. önə qoymaq. seçmək. ayırmaq. 2. orunqdələmək. orundalamaq. yerləştirmək.

öqüş öğüş. həmd. sipas. ulatı. böyütü. təkbir. təqdis

öqüş öğüş. oğuş. torun. törün {1. < törəmək. 2. < turum ( < durmaq: edmək.)}. nəvə. nəbirə.

öqüt öqgüt. oxut. sayuc. sayquc. nəsihət. və'z. - öğüt tutmaq: nəsihət almaq.

öqütmə öğütülmüş buğda.

öqüz öküz. 1. içi duru, bön kişi. köylü_1. kəndli₂. 2. tosun. 3. enənmiş ərkək sığır. 4. içi duru saf. ussuz. ağılsız. qaba qafa. 5. sığırın ərkəyinə deyilir. 6. ırmaq. dərə.
- öküz soğanı: bitgi çeşiti. terik ejipt_latin.
- öküz boyundurğa baxar kimi: kinli, quduz, quşqulu asıv baxış.
- öküzü boyunduğa quyruğundan vuran: iş bilməz. bacarıqsız.
- öküz soyuğu: çatlatan sərt soyuq.
- öküz gözü. - öküz qulağı. - öküz dili.

öqüzlük öküzlük. qanmamazlıq. içi duru saflıq. ussuzluq. ağılsızlıq. qaba qafalıq.

ölçək ülçək. 1. miyzan. peymanə. 2. qiyas. qabran.3. oran. miqyas.

ölçər ülçər (< ul: uzun). uzun qollu maşa. şiş. ərsin. odu qarıştırma aracı. gəlbəri.

ölçərmək çəkləmək. ölçüyə qoymaq.

ölçərmək ülçərmək (< ul: uzun). 1. ölçər şişlə odu qarıştırmaq. 2. ölçü ilə ölçmək. 3. qiyaslamaq:

ölçmə ölçü. muqayisə. - ölçüyə vurmadan, dəğər bilinməz.

ölçmək 1. oramaq. oranlamaq. çəkəmək. çəkləmək. təxminləmək. hesablamaq. 2. yerləşdirmək. gəzləmək. miyzanlamaq.
- avucla ölçmək: tutamlamaq.
- o neçə tutam olar.
- ölçüb biçmək: gəzləmək. təsviyə edmək.
- ölçüb dartmaqsızın: göz təxmini ilə: göz çəki ilə. götürü bazarlıq: görməcə alış veriş.

ölçmə ölçüm. muqayisə. muvazinə.

ölçü balınc. bəlinc. əndazə. qədr. me'yar. oran. çək. çəkə. nisbət. tənasüb. təxmin. əndazə. qab. (> qab_ərəb). əndazə. qət. (> qədd). biçim.
- neçə qab istəyirsiz. - bir qab görər.

ölçü 1. ölçmə. muqayisə. - ölçüyə vurmadan, dəğər bilinməz. 2. hər çeşit ölçən arac. arşın. 3. ortala. e'tidal. tədbir. - ölçü almaq, götürmək: tədbir qılmaq. 4. çək. çəki. hədd. qərar. - ağız ölçüsü: hər kəsin ağzına sığacağı söz. 5. ibrət. - ölçü almaq: ibrət götürmək. - boyunun ölçüsünü almaq: çıxarını bilmək. - ölçüsün anlatmatmaq: qərarın qoymaq, bildirmək. - - göz ölçüsü: təxmin. 6. dənğ. dərəcə. sayac. arşın. ərşin. hesab. miqdar. qədər. - nə dənğ: nə qədər. - bir dənğ: bir parça. bir tikə. 7. kəski. kəsi (< kəsmək). miqdar. - bu kəsidə çörəyi nə edirsən. 8. çək. çəki. çəkim. Çaq_fars. sınır. dözüm. tutar. tutum. həqq. huquq.
- qırx adlımlıq topraq ölçüsü: dönüm. - bu tarla əlli dönəmdir.
- ölçüb biçmək: oramaq. uramaq.
- "qab" sözü, ölçü birimi olaraq, çağ ba çağ, yer bə yer dəğişən, (ara, məsafə, fasilə, ağram, oyum kimi) söz konusu olmuşdur. tartı. dartı. çəki. qərar. əndazə. həddi hidud. - ölçü götürmək: çəkləmək. həddi hidud qoymaq. kontrol edmək. - əlində heç dartı yoxdur. - bir kərədə, birdən tutulacaq tutar, ölçü, miqdar: tutam. - bir tutam ot. - bir tutam duz.
- yarım arşınlıq ara ölçüsü: attım. atım. ayaq. - iki atım boyu vardır.
- bir ölçünün tayı, bənzəri: qat. - bir qat verdin, bir qat al. - verdiyivin beş qatın aldın. - bir qat su, iki qat yağ tök.
- sayı ölçüsü olmayan. qılıfsız iş.

ölçüləmək əyarlamaq. tənzimləmək.

ölçülmək çəklənmək. tartılmaq. həds vurulmaq. təxmin edilmək. əyarlanmaq. tənzimlənmək. yarqınmaq. düşünmək. daşınmaq. tasarlanmaq. - dartılmamış işə girişmə.

ölçülü mütəadil. mö'tədil.

ölçüm 1. ölçmə. muqayisə. muvazinə. 2. davranış. rəfdar. - ölçüm edmək: boy göstərmək. ifadə vermək. bilicilik satmaq.

ölçüsüz çəksiz. hədsiz. - ölçüsüz bazar dosluğu pozar.

ölçüşmək yarışmaq.

ölçüyə qoymaq ölçərmək. çəkləmək.

öldürmə qətl. təpələmə.

öldürmək bükürtmək. əti yarım pişirmək. göy gövərəntini, soğanı ot üzrə öldürmək. qıymaq. qəsd edmək. urdurmaq. həlak etdirmək. ölüştürmək. əzmək. yumşatmaq. sərtliyin, qatlığın aparıb yumşatmaq. - soğanı, göyü öldürmək: balaca qızdırıb qızartıb pöşləmək. - canıma qıyma. - bu gözələ qıyılarmı.

öldürüşmək birbirin qırmaq.

ölənğ alanğ. alanğ. cülgə.

ölət - ölət yeli: qırqın kəsəli.

öləz 1. fani.

öləzik ölümcül.

ölkə - ölkə kürsisi: xanaga. astana. baş kənd. paytəxd.

öl ıslaq yer. çamur. bataqlıq.

ölqə ölkə. olqa. məmləkət. baqa. bağa. boq'ə_ərəb. - hançı boğadansız.

ölqün bitgin qırqın tökkün. halsız malsız.

ölqün ölgün. mürdə. basıq. sust. xamuş.

ölmək köçinmək. irtihal edmək. vəfat edmək. quyruğu titrəmək. sırınmaq. sırıtmaq. siyrinmək. açılmaq. yürümək. gurlamaq. gedmək. atılmaq. fırlamaq.- oda gurladı. - top yoluna gurlamaq: havayı yerə gedmək. - oda yürüdü.
- ölmək: çuxur doldurmaq.
- topu atmaq. - oda öldü: oda topu atdı.

ölməli ölücü. ölümsi.

ölməz 1. cavid. əbədi. 2. sağlam. dayaqlı. davamlı. - bu parçadan ölməz nərsələr yapılır.
- ölməz oğlu: ağır. mətin. sağlam.

ölşək ölşük. solpük. salqıq. sarqıq. gəvşək. - solpük ətlər.

ölşəmək alşamaq. acıqmaqdan dolayı qöz qararmaq.

ölşən bölşən. payçı. səhamdar. hissədar.

ölşətmək alşatmaq. aclıqtan gözü qarartmaq.

ölşük ölşək. solpük. salqıq. sarqıq. gəvşək. - solpük ətlər.

ölü - ölüyə sarıldıq bez: kəpin. kəfən. kəfin. (< qab). - ölünün iyiliklərin sayaraq ağlayub yas tutmaq. ölünü oğşamaq. saqamaq. sayamaq. oxşamaq. oğuşlamaq.

ölücü ölümsi. ölməli.

ölüçü çəki. qas. qaz. iki nərsənin arasında olan aralıq, fasilə.

ölü 1. soluq. solpük. ölüşgəmiş. 2. cansız. cənazə. ruhsuz.

ölüm - ölüm çuxuru: qətlqah.
- ölüm ər: uçqur. fədayi.
- ölüm qınağı (cəzası) yollarından: - qazıqlamaq: qazığa vurmaq. (şişə oxşar olub, ölümə yaxalı suçluların götündən soxulub başından çıxarılırdı qazıq.)
- ölümünə susamaq: istəyərək xətərə girmək.

ölümcül öləzik.

ölümsi ölücü. ölməli.

ölüş ölmək yolu. ölmək türü.

ölüşçi (. <> b ) bölüşçi. paylaşan.

ölüşgəmək pürsümək. solmaq. xumarlanmaq. qığrılmaq. qıvrılmaq.

ölüşgəmiş ölü. soluq. solpük.

ölüşgətmək soldurmaq. ursalamaq. pozmaq. əsgitmək.

ölüşmək (. <> b ) bölüşmək. paylaşmaq. - bunları ortazda ölüşün. - ölüşdük bölüşdük bir yana çatmadıq.

ölüştürmək 1. öldürmək. əzdirmək. 2. bölüştürmək. paylamaq.

ölüştürü bölüştürü. pay pay. yer yer. səkir səkir. sərpik sərpik. - ölüştürü yağmır yağır.

ölütmək olqutmaq. olutmaq. təxmir edmək. yarım çiğ pişirmək. tavlamaq.

ömür şux. şən. maraxlı. şatır. istəkli. qərib. - çox ömür birisidir. - ömür kişi.

ön 1. irəli. cibhə. aln. (# arxa). - bu yapının önü çox gözəldir. 2. meydan. açıqlıq. - qışlaq önü: evin qabaq açıqlığı. 3. yan. qat. qulluq. - onun çox açıqla önünə çıxdıq. - onun nə üzlə önünə çıxacaqsan. - önün arxasın bilən kişi: dal qabağın bilən. ehtiyatlı olan. 4. yan. piş. nəzd. - xanın yanında. - o bölmənin yanında. - kimin yanında böyüdü.
- hər nəyin önü
- önü sıra: öndən. öncə. öndən müttəsilən.
- dağın bağrı. yayın bağrı.
- ön ayaq olmaq: bir işdə iləriyə düşüb, öncül olmaq.
- önə gələn: irəli gələn: başa.
- önə qoymaq: önqürtələm. ögürtləmək. seçmək. ayırmaq.

öncə - bir az öncə: dəmin. elə indi. - ilk öncə: önqürdi. ilkin. öngürə.- öngürdi gələn iyisin çalar.
- ən öncə: başda.

öncək giriş. gircək. müqəddimə.

öncələmək qabaqlamaq. müsabiqə vermək. yarışmaq.

öncü təkə. kosaman. başçı. qılavuz.

öndəc önüc. öngür. öngüc. irəlçi. öndə olan. mütərəqqi. sabiq.

öndəlik öndən verilən nərsə. - öndəlik vergi.

öndüc önqdüc. savçı. savaçı. müjdəçi. bəşir. bəşarət verən. öndən gedib xəbər götürən.

öndül önqdül. 1. girov. rəhn. - öndül qoymaq. 2. mükafat. -

önəçmək iləriləmək. ilərləmək. qabaqlamaq:

önəm verməksizin bürümə. qapma. qapalı. başdan sovma.

önəm - önəm vermək: önəmsəmək. umursanmaq. əhmiyət vermək.
- işi anlattımda, umursanmadı.
- kəndivi umursanmadan, başqasın umrsanma.
- ən önəmli: ən əsaslı. ən əhmiyətli. başlıca.
- önəm vermək: önəmsəmək. aldırmaq. - heç mənə aldırmadı. - boş ver aldırma.
- önəm verməmək: sallamamaq. saymamaq.

önəmləmək güvənmək. eypləmək. ipləmək. əypləmək. saymaq. əhmiyət vermək. e'tibar edmək.

önəmli başlı. əhmiyətli. əsaslı. - ən başlı işimiz.

önəmsəmək aldırmaq. önəm vermək. əhmiyət vermək. sallamamaq. tanımaq. önəm vermək. umursanmaq. əhmiyət vermək. - işi anlattımda, umursanmadı. - kəndivi umursanmadan, başqasın umrsanma.
- öz kimliyivi tanımalısın.
- heç mənə aldırmadı. - boş ver aldırma.

önəmsərmək güvənmək. eypləmək. ipləmək. əypləmək. saymaq. önəmləmək. əhmiyət vermək. e'tibar edmək.

önəmsiz kiçik. dəğərsiz. əhmiyətsiz. həqir. sudan: əhmiyətsiz. - sudan bir cavab yaz.
- kiçik iş. - kiçi kişi.

önər hünər. bilmə. biliş. mə'rifət. mə'lumat

öngəmək üngəmək. oxumaq.

öngər önqü. çox önə verən. inad. simitən.

öngətmək üngətmək. 1. çığırtmaq. bağırtmaq. 2. oxutmaq. yırlatmaq.

öngnətmək öqnəmək. öğünətmək. ulqatmaq. ağırlamaq.

öngüc önüc. öngür. öndəc. irəlçi. öndə olan. mütərəqqi. sabiq.

öngülənmək inad edmək.

öngül inad.

önğ rəng. boza ( y <> z ) boya. boyuq. boduq. çüvüt. süyüt. suyut. çalı. tüka. tülük. - nə tülük atdı o.

önğdül ödül. sovğat. hidyə.

önğlük rəngli:

önğmək önğmək. ünqmək. ünğmək. dəlmək.

önq - önq sonq: ər gec. - önündə sonunda: önq sonqa.

önqçə öqcə. ökcə. ( < ön: qabaq. qabarıq. şişik). ayaqqabının sişik yeri. topuğun alt bölümü. daban. - yüksək alçaq ökcəli başmaq. - öqcə ağacı: başmaq qalıbının dabana gələn bölümü. - öqcələri çəkmək: dabanların çəkmək. iticə gedmək. - öqcəsinə basmaq: dabanlamaq. birinin arxasından bərk yaxın gedmək.

önqdüc bax > öndüc

önqdül bax > öndül.

önqər öngər. öngü. önğgi. öngül. inad. anid.

önqərlik öngərlik. öngüllük. öngülük. önğgilik. inadlıq. inadçılıq. israrlıq.

önqərmək öngərmək. başınmaq. qarşı durmaq. dik gəlmək.

önqgilik önğgilik. öngüllük. öngərlik. öngülük. inadlıq. inadçılıq. israrlıq.

önqişmək öngişmək. inadçılıq edmək.

önqqür önggür. hünkür.

önqmək önğmək. öğmək. irəli sürmək. ilərtmək. qabqalamaq. tərifləmək. sitayiş edmək.

önqrədəmək (< öq. ökkə. ökə: köks. sinə). öqürdəmək. öqqürdəmək. öqür öqür ağlamaq. hünkür hükür köksün çəkmək. hünkürdəmək.

önqü öngü. önğgi. öngər. öngül. inad. anid. çox önə verən. öngər. simitən. önə sürülən pay. porsiyon.

önqül öngül. öngər. öngü. önğgi. inad. anid.

önqüllük öngüllük. öngərlik. öngülük. önğgilik. inadlıq. inadçılıq. israrlıq.

önqülük öngülük. öngüllük. öngərlik. önğgilik. inadlıq. inadçılıq. israrlıq.

önqünmək onqunmaq. 1. dirsəlmək. doğrulmaq. 2. uykunmaq. təqlid edmək.

önqür öngür. öngüc. önüc. öndəc. irəlçi. öndə olan. mütərəqqi. sabiq.

önqürdəmək öngürdəmək. hünkürdəmək.

önqürdəşmək yarışmaq. uyqurlaşmaq. alışmaq. yolqanmaq. ağtarılmaq.

önqürdi ilkin. öngürə. ilk öncə. - öngürdi gələn iyisin çalar.

önqürtələmk ögürtləmək. 1. önə qoymaq. seçmək. ayırmaq. 2. orunqdələmək. orundalamaq. yerləştirmək.

önqürtmək onqurtmaq. dirsətmək. düzəltmək. toxdatmaq.

önlə önqlə. öğlə. günün birinci yarsı. - öğlə üstü: günortadan sonra.

önlük göğüslük. peşgirə. peşbənd. tozluq. iş paltarı. peşgirə.

önüc öngüc. öngür. öndəc. irəlçi. öndə olan. mütərəqqi. sabiq.

önüm - göy önüm: göy gövərənti.

öpək öbək. 1. obaq. oba. öp. öpgə. köks. sinə. 2. yığın. top. bölük. - el öbək öbək (obaq obaq. oba oba) oturmuşlar. - evləri var oba oba (öbək öbək.öpək öpək).

öpgə öp. öpək. köks. sinə.

öp öpgə. öpək. köks. sinə.

öprümək əprəmək_cığa.

öpüşmək - omuz öpüşmək: tay ba tay gəlmək, olmaq. paydaş olmaq.

öpüşmək - sarılıb öpüşmək: sevişmək. qoxuşmaq.

örçin urçın. ip nərdivan.

ördək - yabanı ördək çeşiti: tamat.
- bir çeşit ördək: ağ göt.
- ılıca ördəyi: qolaya, rafata öğrəşmiş gəvşək kişi. - qaz yerinə ördək almaq: aldanmaq.
- qaqası qaşığa oxşar ördək: qaşıqçin.

örəmək ürəmək. törəmək. yetişib çoxalmaq.

örəncik əsgi nərsələr. əntiqə.

örən əsgi duvar. xaraba.

örənlik yığıntı.

örgüt hörgüt. təşgilat.

örimək ürimək_ka. içtən çürümək.

örkün daşqın sularındandan bir yerdə birikib duran göl.

örqən örkən. urqan. qalın ip.

örqənçi örkənçi. urqançı. qalın ip işləyib satan.

örqənmək örgənmək. öğrəşmək. öğrənmək. örgəşmək. qapışmaq. alışmaq. yiyələnmək.

örqəşmək örgəşmək. öğrəşmək. öğrənmək. örgənmək. qapışmaq. alışmaq. yiyələnmək.

örqü örgü. tor. hörgü. hörük. örük. ağ.

örqüc 1. tümsək. şişik, dik olan hər nərsə. - ayaq örgücü. - burun hörgöcü. 2. təpə. çıxıntı. - dağ örgücü. 3. mühəddəb.

örqü hörülmüş. - sınır örgüsü: əsəb əlyafı.

örmə qabarıq naxış (# urma: basma. çaplanmış naxış).

örnək 1. məşq. 2. çeşit. növ'. - onun bizdə neçə örnəyi vardır. - bir örnək quzu.
- dadlıq, örnək, məsdurə vermək: dadandırmaq. qoxulatmaq.- yeni malları hər yana qoxulatın.
- dadlıq, örnək, məsdurə olmaq: qoxumaq. - yeni mallar qoxumadan, güc satılır.

örpərmək ürpərmək. urparmaq. bezgənmək. qalxıb dikəlmək. dəri iğnə iğnə olmaq.

örs urs. sindan.

ört - qapaq vurmaq: gizləmək. saxlamaq. ört bas edmək.

örtdürtmək qapatmaq. - heyvana çul qapatmaq.

örtək sarma. mələfə.

örtən quşaqçı. gürşaqçı. qurşaqçı.

örti çatı. çardaq. sayavan. - üz örtüyü: pəçə. nuqab.

örtlü qapaqlı. gizli. saxlı. məstur. məxfi. - qapaqlı iş.

örtlük börklük. kulahək < kalağay.

örtmə gömmə. dəfn.

örtmək gömmək. quylamaq. batırmaq. nərsəni nərsiyə soxmaq. təpmək. kəfənləmək: kəfinləmək. kəpinləmək. qablamaq. qapaqlamaq. qapalamaq. qapamaq. qayırmaq. qeyirmək. geyirmək. gizlətmək. qətdəmək. qatdamaq. sarmaq.

örtulmək yapturmaq. qapatmaq. yaptırmaq. yapulmaq qapanmaq.

örtü pərdə. küsük. qısıq. yaşmaq. pərdə.

örtük hörtük. kəpən > kəfən. qın. don. geyim. qabıq. mələfə. ləhaf. yayğı. nərsənin üstünə, altına sərilən yayıq, parça. pərdə. tutuq. yaşmaq. qapça. qaplaq. kisə. bağıl. buxca. qapurta. pərdə. şapraq. çapraq. çapaq. çapıq. tusi. tuqsi. qapaq. kəpəng. yağmır. yamçı. yağan nəyin qabağın alan. yapıncaq.
- yorqan döşək, balış, yastıq yayqısı. - süfrə yayqısı. hamam yayqısı. - qunçəni qoyuyan yəşil kiçik örtük: qabcaq.

örtüklik pərdəlik. tutuqluq. yaşmaqlıq.

örtülən - taxılan, örtülən nərsə: tarı. darı. pərdə.

örtülü örtünmüş. qapalı. məstur. qaplama. - qapalı qadın. - qapalı üz.
- altın qaplama saat. - gizli örtülü, qaçaq nərsəni aramaq: qovalamaq. qoğalamaq. arxasına düşüb tutmağa çabalamaq. bəkləmək. gözləmək. tə'qib edmək. - ovu nininə dək qoğaladı.- oğruları sınıa dək qoğaladı. - işsiz qalıb bir iş qoğalır. - fürsət qovalamaq. - kəndi mənim yoxluğumu qovalır.

örtünmək bürünmək. sarılmaq. tutunmaq. sarınmaq. sarmaq. bağlamaq. gövdəsi üzərinə qoymaq. - yaşmaq tutunmaq. - fitə tutunmaq. - qardınlar bürünsün.

örtünmə gizlənmə. saxlanma. ihticab.

örtünmüş örtülü. qapalı. məstur. - qapalı qadın. - qapalı üz.

örtüsüz çıplaq.

örtüşmək sıvışmaq. yapışmaq. (# savuşmaq: ötrüşmək. keçişmək).

örum orum. hörüm. urum. təsdə. dəsdə. boyun_ka. tutamaq. sap. kəsim. - bir örüm ot: bi örum ot. bir oraqta biçilən ot

örüçü 1. rufəçi. - örüklü palto. 2. tə'mirçi.

örük 1. rufə. - örüklü palto. 2. tə'mir.

örüq örük. hörük. hörgü. tor. örgü. ağ.

örümçək - bir çeşit ağılı örümçək: büvə. büy. büyə.

örünğə arpacıya (ovsunçuya) verilən para.

ösgürük - boğazı tıxar kimi bərk ösgürük: boğmaca.

ösüş tərəqqi.

öşərgən aclıqdan daima qözü qararan.

öşərmək aclıqdan göz qararmaq.

öt 1. ud. < öd. (< ötmək). id. ötən, ötür nərsə. qoxu. - ud ağac: öt ağac. qoxar. 2. öz. özik. iki dağ arasındaki yol. geçit.

ötə - ötə bəri: fır dolayı. çəp çevrə. - ormanı fır dolayı dolandıq.
- ötə bəri: yuxarı aşağı.
- ötədə bəridə: qıyıda bucaqda.

ötəbəri ötə bəri. o bu. o şu. dəğişik nərsələr. - ötəbəri satıcı: hər nərsə satan.

ötək ödək. ödlək. qorxaq.

ötəki uzaqdaki. oyandaki. (# bəriki).

ötək ödək. ödəş. təzmin.

ötə 1. oyan. uzaq. (# bəri: yaxın). - ötə ölkələr: uzaq yerlər. - ötə bəri: uzaq yaxın. 2. aşırı. aşuri. mavəra. - dəniz ötəsi. - dəniz mavərasi yer: dəniz aşırı. dəniz ötəsi. 3. uzaq zaman. uzun keçmiş. əsgilər. - ötədən: əsgidən. keçmişlərdən. - ötələr: əsgilər. keçmişlər. 4. başqa. daha. bir başqa. bəllənməyən biri. - ötə gün: başqa gün.

ötəl ödəl. müddət. möhlət.

ötələk ödələk. acı kimlik kişi. yadırqan.- çox ödlək kişidi.

ötələmə 1. aşma. atlama. təcavüz. 2. savma. sovma. savuşdurma. dəf'.

ötəlgən ötləqən. çox ötən. bir çeşit sığırcıq.

ötəli aşıri. fasiləli. - gün aşırı gəlib görərdi məni.

ötəlqu qaraquş (kərkəs) türündən. iti ötən, keçən, fırlaq quş. uşaq qapan.

ötəm şiş. vərəm. amas.

ötəmə ödəmə. ödəniş. 1. təzmin. 2. ifa. tə'diyə. 3. vermə.

ötəmək ödəmək. təzmin edmək. - mən qırarsam ödərəm.

ötən 1. qoyan. güzəşt edən. keçən. 2. oxur. - oxur quşlar. 3. ötər. qağan. qadir. bacaran. 4. qoyaş. qoyşat. (> qozəştə_­fars). keçmiş. keçən. sabiq. - qoyaş il. - qoyaştalar: keçənlər ötənlər.

ötənək ödənək. təxsisat (məxsus xərclər).

ötəniş ödəniş. ödəmə. 1. təzmin. 2. ifa. tə'diyə.

ötənmək ödənmək. 1. təzmin olunmaq. - mən qırarsam ödərəm. 2. ifa olunmaq. yerinə gətrilmək.

ötər ötən. qağan. qadir. bacaran.

ötəş ödəş. ödək. təzmin.

ötəşmə ödəşmə. təsviyə hesab.

ötəşmək ödəşmək. hesablaşmaq.

ötəşmək ödəşmək. təsviyə hesab edmək.

ötəv ödəv. vəzifə. fərz. vacib.

ötəvcil ödəvcil. vəzifəşinas. fərzşinas.

ötəvləndirmək boynatdırmaq. boyununa qoymaq. ödəvləndirmək. öhdələndirmək. zəmməsinə qoymaq.

ötəvlənmək ödəvlənmək. boynalmaq. boyun olmaq. öhdələnmək. zəmməsinə götürmək.

ötəvli ödəvli. vəzifəli. cəvabdeh.

ötiq ödiq. üdiq. sevq.

ötilmək ötülmək. 1. qoyulmaq. güzəşt edilmək. keçinmək. 1. oxunmaq.

ötqəri 1. - dən ötqəri: yönü, illəti göstərir. dən ötüri. dən dolayı. bundan ötəri: bundan dolayı. 2. icrayi.

ötqərmək işə qoymaq. icra edmək.

ötlək ödlək. 1. ənam. mükafat. ikram. 2. ödək. qorxaq. ürəksiz.

ötləqən ötəlgən. çox ötən. bir çeşit sığırcıq.

ötləmək deyilən nəyi dinləmədən dalbadal qonuşmaq.

ötmək 1. çanlamaq. çınlamaq. çan çan edmək. cingildəmək. 2. yanmaq. yanqamaq. yanqlamaq. cingildəmək. tənin salmaq. 3. qoymaq. güzəşt edmək. keçmək. bağışlamaq. boşuqmaq. 4. tütmək. püləmək. oxumaq. (aqustos böcəĞi) sır etmək.
- hamamın gubbaları ötürdü.
- qulağ ötmək: qulağın cingildəməsi, çınlaması, zəh çalması.
- borusu ötən: sözü keçən. sözdə qalmayan.

ötrü qoytu. qoyu. qutru. salı. burax. çıxı. mə'zuniyyət. ruxsət. icazə.

ötrü 1. türkcənin "yuvarlaq (: o. ö. u. ü)" səslərinə verilən adı. 2. zəmmə.

ötrümək ötürmək. salıvermək. salırqımaq. qoyuvermək. qutru vermək. qutramaq. qutarmaq. buraxmaq. çıxarmaq. əfv edmək.

ötrüm_ka ödrüm_ka. seçilmiş.

ötrünmə boşunma. qaşınma. burxılma.

ötrünmək qaşınmaq. qaşnamaq. boşunmaq.

ötrüşmək 1. ötüştürmək. başdan eləmək. savmaq. yumşaqlıqla keçrişmək. - ay canım mən bu qonaqları savıb sizə qoğuşaram. 2. savuşmaq. keçişmək (# sıvışmaq: örtüşmək. yapışmaq).

öttük özötük. biyoqrafi.

ötuş ötuş bir çeşit cocux oyununda "arqadaşını. yanındakini. it" anlamına söylənən söz.

ötücü otucu. sınıqçı. sınan, çıxan gəmikləri yerinə qoyan, taxan sınıxçı, çıqıqçı.

ötük şəfaət. vasitə.

ötül ödül. önğdül. sovğat. hidyə. - ödül almaq: almaq. qazanmaq.

ötülmək ötilmək. 1. qoyulmaq. güzəşt edilmək. keçinmək. 2. oxunmaq.

ötün ödün. əvəz. tə'viz.

ötünc ödünc. 1. borc. əğrəti. ariyət. 2. əğrəti. borc. ariyət. - yaya qoymuş kişini əğrəti at, yol yarısı. - əğrəti kitab olmaz: kitab borc verilməz.

ötün bağış. əfv. məğfirət.

ötünmək - ürək ötünmək: ürəyi keçinmək.

ötür içün. illət. səbəb. - nə içün gəldiz. - bir içün tapdıda geddi.

ötüri - dən ötüri: dən ötqəri. yönü, illəti göstərir. dən dolayı. - bundan ötəri: bundan dolayı.

ötürmək 1. ötrümək. salıvermək. salırqımaq. qoyuvermək. qutru vermək. qutramaq. qutarmaq. buraxmaq. çıxarmaq. əfv edmək. 2. qaşımaq. boşamaq. buraxmaq. 3. savmaq. buraxmaq. qoğmaq. çıxarmaq. mürəxəs edmək. ruxsət vermək. - gəvşəklər savulsun işdən. - eşqi sav başından görərsən özünü. - sav başında ölkənin düşməni qəddarıni. 4. qomaq. bıraqmaq. vermək. vəz' edmək. - bunu hara bırakım. - qanun bırakdılar. - onu mənə bırak.
- içəri ötürmək: içəri sipitləmək, sivitləmək. siyirmək. - nə yemək varıdı içəri sipətlədi: içəri ötürdü.

ötürməmək buraxmamaq. tutmaq. yığmaq. çəkmək. - kəndini tutmaq. - dilini tutmaq. - soluğun tutmaq.

ötürü qadınların ay başı. qadınları ay başı xəstələnməsi.

ötürülmək qonmaq. qonulmaq. qoyulmaq. buraxılmaq. tərk olunmaq. - siqara qondu bitti.

ötüş 1. oxuma. təğənni. - bu nə gözəl ötüş. - gözəl ötüşlü quş. 2. bülbül.

ötüştürmək ötrüşmək. başdan eləmək. savmaq. yumşaqlıqla keçrişmək. - ay canım mən bu qonaqları savıb sizə qoğuşaram.

ötütmək yırlatmaq. oxutmaq. üngətmək. öngətmək.

övənc ögənc. qüvənc. güvənc. bəgənc. kəndinə gögənən, ögünən. fəxr edən. müftəxər. mütəkəbbir.

övəncmək ögəncmək. qurulmaq. ögünmək. övünmək. özsevmək. xudpəsətlənmək. - iki söz öğrəndim diyə qurulmamalı. - qurulub şişinmək kişiyə yaraşmaz.

övəş ökəc. öyəc. üç yaşda qoyun

övrək əvrək. evə, yapıya bağlı iş, süs.

övün öğün. kərə. yol. dəfə.

övünmək ögünmək. ögəncmək. övəncmək. özsevmək. qurulmaq. xudpəsətlənmək. - iki söz öğrəndim diyə qurulmamalı. - qurulub şişinmək kişiyə yaraşmaz.

öyəc ökəc. övəş. üç yaşda qoyun

öyqə öykə. büqz > boğz. ürək qaralıq.

öyqünmək öykünmək. etgilənmək. mütəssir olmaq.

öylə 1. öyləlik. o yolda. öcüri. - öyləlik olmaz. - öyləlik yaşamaq olmaz. - öyləlik qayıtdıq gəldik. - öyləsi: öcürüsi. o türlü. o türdə. 2. dahi. daha. eyzən. 3. eyləkə. ancılayın. andaq mat. 4. öğlə. iş. güc. toxa. məşquliyyət. - öyləisə: öyləysə. ancılayın. öcürdüsə. öyləcə. 5. ortalığı götərən söz. "öylə" uzaq ortağı göstərir.{"böylə" yaxın ortağı göstərir. "şöylə" orta ortağı göstərir}.
- öyləcə: o üzdə. o yolda. elə o türdə. - öyləcə söyləyəcəyim.
- öylə !: aha !. iştə !. al !. ala !.
- yenə öylə: öyləcə: kəzalikə. - o kəzalikə bu: o öyləcədə bu. o yenədə bu.

öyləcə ancılayın. öyləysə. öyləisə. öcürdüsə. yenə öylə. kəzalikə. - o kəzalikə bu: o öyləcədə bu. o yenədə bu.

öyləlik öylə. o yolda. öcüri. - öyləlik olmaz. - öyləlik yaşamaq olmaz. - öyləlik qayıtdıq gəldik.

öyləysə öyləisə. ancılayın. öcürdüsə. öyləcə.

öylük_cığa evlik. evlük. vlilik.

öz 1. öd. özik. iki dağ arasındaki yol. geçit. 2. söz. fəlsəfə. - bu işin özü, sözü nədir: bu işin fəlsəfəsi nədir. 3. təb'. - özdən: təb'ən. - kəndini toplamaq: iyiləşmək. - çox keçmədən yaxcı özün topladı. - özün dartmaq: qafa tutmaq. darqınlıqla özün çəkmək.
- özün saxlamaq: əlini tutmaq: əl uzatmamaq.
- özün şişirmək: kəndini satmaq.
- özündən çıxmaq: əldən ayadan gemək: əldən ayadan çıxmaq.
- özündən çıxmış: azqın. qılıfı çatlaq.
- özün batırmaq: tumanın doldurmaq donun doldurmaq.

özaqa özağa. özbəq. özbəy. bağımsız, başbaşdaq kişi, el.

özbaşa özbaşaq. başqa. müstəqil

özbaşaq özbaşa. başqa. müstəqil

özbaşnalıq qaraquşi. özsevərlik.- qaraquşi buyruğu: öz başına verilən, sürülən söz. - qaraquşi sürmək: özbaşnalıq edmək.

özbəq özbəy. özağa. bağımsız, başbaşdaq kişi, el.

özdək qalaysız. içdən. doğal. doğru. doğurdan. yalansız. (# üzdək).

özdək qaymaq. öz. - özlü topraq.

özə özkə. içə. - əzgi savıq əzləsən, özgə sınar.

özək şah damar.

özəl arnayıl₄. ərəkcə₄. tən₄. məxsus.

özən 1. diqqət. - özən bəzən: çox səlqeylə yapılan süs. 2. yeltən. yeltə. qiptə.

özənlə diqqətlə. sıqı sıqı. - sıqı sıqı baxmaq, dinləmək: özənlə, diqqətlə baxmaq, dinləmək.

özənmək hazırlanmaq. yapınmaq. yeltənmək. qiptələnəmək. nərsəni yapmağa çalışmaq, meyillənmək. - quş yavrusi uçmağa yapınır.

özgərçilik yabançılıq. biqanəgi.

özgür atıq. azad.

özxandan özxanidan. soydan. elçin.

öz 1. iç. məğz. 2. nəfs. 3. xalis. covhər. 4. qaymaq. özdək. - özlü topraq. 5. zat. 6. həqiqi. - öz oğlum.
- özünə çəkmək: almaq. cəzb edmək. - bu barçın su alır.

özqə özkə. 1. ağac özü. 2. özə. içə. - əzgi savıq əzləsən, özgə sınar.

özqü özgü. özük. məxsus

özlək arzuçək. arzukeş. müştaq.

özləm iştiyaq. istək.

özləmək arzu çəkmək: müştaq olmaq.
- çox özləmək: çox arzulamaq. üzərinə titrəmək.

özləmək közləmək. küldə pişirmək.

özlü ruhlu. canlı.

özlük mənlik. qurur. covhər. maddə.

özötük öttük. biyoqrafi.

özsevər enlin. ənlin. xudpəsəd. qurulu. qurlu (< qurulmaq). xudpəsənd. satan.

özsevərlik qaraquşi. özbaşnalıq. mənmən. xodpəsəndlik. - qaraquşi buyruğu: öz başına verilən, sürülən söz. - qaraquşi sürmək: özbaşnalıq edmək.

özsevmək qurulmaq. ögəncmək. övəncmək. ögünmək. övünmək. xudpəsətlənmək. - iki söz öğrəndim diyə qurulmamalı. - qurulub şişinmək kişiyə yaraşmaz.

özüq özük. özgü. məxsus

özünə ləhinə.

paçavra 1. cırım cında. 2. tikə parça. aşpazxana yağlığı, dəsmalı. 3. köyköhnə. kəkiz. kənğiz. kəniz.gəbə əsgisi.

paçavraçı cırım cındaçı. köv köhnəçi.

paçraz ( paç < _met > çap < _met > çar). çarpaz. çapraz.

paçut böyük parça. - bir paçut: bir böyük bölüm.

paxır₂ bakır₁. mis. - paxır para: manqur. mangır.

paket paket. bəkit. kip. kif. gilip. gilif. qınıf. qılıf. qılab, ğilaf, qab. qapaq. qoraq. zərf.

paketləmək torlamaq. dövrləmək. dövrələmək. dövürləmək. toplamaq. devşirmək. buxcalamaq. boğcalamaq.

pala bala. - quş palazı: quş balası: quş yavrusu.

palamaq işlətmək. istifadə edmək.

palamut - palamut otu: sarımsaq otu. həşişeyi buqələmun. qurtlıca. çeşitlərindən: saçaqlı qurtlıca, ağ qurtlıca.

palan səmər. yüklük. çul. çulaq.
- dəvəyə vurulan kiçik palan: qavut. havut.
- bir çeşit böyük səmər, palan: kürtün

palançı səmərçi. yüklükçi. çulçu. çulaqçı.

palasınma : yastısına. nərsənin yatsısına eninə qoymaq. (# qılıclama).

palçıq - qünəşi palçıqla sıvamaq: açıq aşgar nərsə örtüb basırmaq istəmək.

paletqa paltaq. basılan. batılan. qoyulan yer.

paltaq paletqa. basılan. batılan. qoyulan yer.

paltar geyim. qurşaq. quşaq. kəsi (< kəsmək). geysi. biçi. bezdən biçilmiş.
- orta quşaq: aralıq geyim. əl geyim. bayağı qapsam, geyim. (# qopsam: rəsmi). - quşaq atmaq: soyunmaq. dincəlmək. - quşaq çözmək: əl suya yetirmək. - eşik paltarı: eşik.
- kəsi biçmək: biçi kəsmək: paltar biçmək.
- kəsi daşı: bulaq çay yanında palatarı döğərək yumağa özəl yassı daş.
- iki qulaqlı paltar asqısı: qoç buynuzu.
- iş paltarı: tozluq. önlük. peşgirə.
- kəndinə paltar yapdırmaq: kəsinmək.
- paltar sırıqı: gecim sırıq. geyzim sırıq: paltar, geyim yumaqda işlənən sırıq.
- sıqı paltar: dar paltar.

paltarçı geyimçi. quşaqçı. gürşaqçı. qurşaqçı.

palto beşman₉.

pampers bürgək > puşək. bağırdaq.

papağ qaplat. paplaq. qaplat.

papağan tuti. - tuti namə: köksüz təməlsiz, böş uydurma sözlər.
- tutu quşı: anğlaçaksızın çox söylər gəvəzə.

paplaq qaplat. papağ. qaplat.

papuş <> qapuş. - yarım qapuş: sürtük.

para ( p <> y ) yara. paraç. parça. yarıl.
- parasız olana deyilir: tırılın biri tırıl.
- çörəyinə, parasına güvənən: əkməğinə qoç.
- paxır para: manqur. mangır.
- para qıyan: sərraf. qıyıcı.

paraç parça. para. yarıl.

paraçul iki ağacı yan yana, qovuşuq yaxud aralı birbirinə bağlayan yanqılıc qoyulan ağac.

paraq <> fərax.darıxmaz. dar olmayan. açıq.

paralamaq paramaq. parçalamaq. yaramaq. yarmaq. sanamaq. doğramaq.

paralanma toğram. doğrum. kəsim. kəsilmə.

paralayan yarıcı. yarcı. ayıran. yaran. açan. kəsən.

paramaq paralamaq. parçalamaq. yaramaq. yarmaq.

parasız - parasız qalmaq: qoquzlamaq. yoxsullanmaq. zügürtləmək.

parasızlaşmaq tırıllamaq. yoxsullaşmaq. - nədən belə tırılladın.

parasızlıq qoquzluq. yoxsulluq. zügürtlük.

parç tökük. tüng.

parça 1. qanat. qısım. bölük. cüz'. san. kəsik. qətə. - san san: parça parça. yırıq yırıq. cırıq cırıq. - san san olmuş ürəyimdən xəbərin yoxdu sənin. 2. çit. çıtıq. çatıq. toxu. toxunmuş nərsə. kirbas > kərbas. toxunmuş basılmış. bez. 3. məvadd. kərəstə (< kərmək). əbzar. vəsayil. - bu başmaqçı iyi kərəstələr kullanmır. - iyi kərəstəli yapı. - pozuq kərəstə. 1. paraç. para. yarıl. bal. tikə.
- parça topu: taqa.- sopalı taqa. - bir taqa şal. - altın uluq taqa: som sırmalı taqa. qızıl sırma ilə işlənmiş parça topu.
- parçanın dolaşığı, qırışığı: qamba.
- parçada olan enli yol, çubuq, çapuq: sopa. - sopalı qumaş.
- qumaşın, parçanın qırağında olan tikinti, çevrinti: qıvırma. qıvrıntı. əğrətin. bükünti. qatlama. qıyıntı. basdırma. - bu yəmşəyin qıvrıntısı qaba düşmüş. - qoşa qıvrıntı: bu tikişin oya (yazı. bəzək) kimi tikilməsi.

parçalamaq paramaq. paralamaq. yaramaq. yarmaq.

parçalanmış əndəvənd. əndəvənd. tarımar. pozqun.

parıldama yalabıq. parıldı. ışıldayan. parlayan. parıldayan. dirəxşan. - yalabıq saçlar.

parıldamaq - par par parıldamaq, yaxud aralıq aralıq parıldamaq: yıldıramaq.

parıldamaq parlamaq. yalabımaq. ışıldamaq.

parıldayan yaldıraq. parlaq.

parıldı parıldama. yalabıq. ışıldayan. parlayan. parıldayan. dirəxşan. - yalabıq saçlar.

parlaq duru. təpən (> taban). qünəş kimi. yal. yaldıraq. parıldayan. yaltrıq. süslü. yoldruq. yuldruq. cilalı.

parlaqlıq yalınğ. təşə'şü'.

parlamaq parıldamaq. yalabımaq. ışıldamaq. yalınğlamaq.

parlayan parıldama. yalabıq. parıldı. ışıldayan. parıldayan. dirəxşan. yıldırayıcı. yıldıran. dirəxşan. - yalabıq saçlar. - par par parlayan: yıldıraq.

parnik ser. soba. gülxana.

parpa (balıq) qalxan yavrısı.

parpulamaq oxunmuş su ilə quduz heyvanı ovsunlamaq.

parpul quduz heyvan.

pars pors. - iki kəski yemək: iki porsyon yemək.

parsa 1. kiçik təpsi, sini. göstərişlərdə para yığmaq üçün dövrə gəzdirilən sini. - parsayı gəzdirmək, dolaşdırmaq. 2. böyləliklə, dilənçiliklə yığalan para. - parsa toplamaq. - parsa bir şey olmadı: para çıxmadı.

parsal əsgi püsgi, yırtıq. - parsal paltar.