Şəkil: 6.2. Adenilatsiklaza sistemi vasitəsilə hormonların təsir sxemi. H-hormon, R - reseptor, F - ferment, FDE-fosfodiesteraza. * Adenilatsiklaza sistemi. Bu sistem, təsirini adenilatsiklaza və ikinci vasitəçinin - siklik AMP (3,5-sAMP) sintezi ilə həyata keçirən hormonlar tərəfindən istifadə olunur. Hormonun təsiri onun əmələ gəlməsini həm aktivləşdirə, həm də tormozlaya bilər (bax şəkil 6.2).
-“hormon + reseptor” kompleksi adenilatsiklaza və sAMP əmələ gəlməsini aktivləşdirən Gs -proteinini aktivləşdirir (təxminən 30 hormon belə təsir göstərir: β -reseptorları vasitəsilə adrenalin, V2 reseptorları vasitəsilə ADH, qlükaqon, AKTH, TSH, FSH, LH, MSH, kortikoliberin, somatoliberin, kalsitonin, insanın xorionik qonadotropini , parathormon və s.).
- “hormon + reseptor” kompleksi adenilatiklaza və sAMP əmələ gəlməsini tormozlayan Gi- zülalını aktivləşdirir (adrenalin α2 reseptorları, angiotenzin II AT reseptorları, adenozin A1,3 reseptorları, histamin H3,4 reseptorları, somatostatin, opioid peptidlər vasitəsilə m -, - və K-reseptorları vasitəsi ilə təsir göstərir).
sAMP, müxtəlif hüceyrə zülallarını fosforilləşdirən proteinkinaza A-ın aktivliyinin dəyişməsi ilə hüceyrə funksiyalarına təsir göstərir: membran (onun keçiriciliyi dəyişir), fermentlər (hüceyrə metabolizması dəyişir), nüvə (transkripsiya dəyişir), ribosomlar (translyasiya dəyişir), mikroborucuqlar (hüceyrənin hərəkəti və forması) və s.
Şəkil 6.3. Fosfoinozit sistemi vasitəsilə hormonların təsir sxemi.
H-hormon, R-reseptor, FL-C-fosfolipaza C, FİF; - fosfatidilinozitol difosfat, İF3-inozitol trifosfat, DAQ-diasilqliserol.
Fosfoinozit sistemi. Bu sistem Gq-protein vasitəsilə hərəkət edən, membrandakı fosfolipaza C-ni aktivləşdirən hormonlar tərəfindən istifadə olunur (şəkil 6.3). Membran fosfolipidindən (fosfatidilinozitol difosfat) iki vasitəçi - inozitol-1,4,5-trifosfat (İF3) və 1,2- diasilqliserol (DAQ) əmələ gətirir.
Sitoplazmaya daxil olan İF3, hamar EPŞ reseptorlarına təsir göstərir, bu da Ca2+ kanallarının açılmasına və Ca2+ sitozola çıxmasına səbəb olur. Ca2+ionları eyni zamanda, kalmodulin zülalına birləşən və Ca2+ kalmodulindən asılı proteinkinazanı aktivləşdirən üçüncü vasitəçi rolunu oynayır. Sonuncu hüceyrələrin funksiyalarına, onların proliferasiyasına və differensasiyasına təsir göstərən effektor zülallarını fosforilləşdirir (adenilatsiklazanın aktivliyini və sAMF-ın , fosfolipaza A2-in sintezini və prostaqlandinlərin, quanilatsiklazanın sintezini və sQMF-ın, fosfodiesterazananın sintezini və sAMF-ın və sQMF-ın dağılmasını tənzimləyir; həmçinin insulin, qalxanvari vəzi hormonlarının, hipofizin və böyrəküstü vəzilərinin sekresiyasının , bağırsaq sekresiyasının və neyromediatorların sekresiyasının tənzimlənməsində iştirak edir).
Ca2+digər ionlarla müqayisədə unikallığı, ona vasitəçi rolunu təmin etməsi, hüceyrə zülallarına möhkəm birləşmə qabiliyyəti və 10-8-10-6 M aşağı konsentrasiyalarda hüceyrənin metabolizmasına və funksiyasına güclü təsir göstərməsi ilə əlaqədardır. Hormonlar sitozoldakı Ca2+ konsentrasiyasını həm hüceyrə membranının Ca2+ kanallarının açılması , həm də Ca2+ hamar EPŞ-dən çıxması nəticəsində artıra bilər.
Hüceyrədə aşağı konsentrasiyada Ca2+ birləşən xüsusi zülallar var - kalmodulin, quanilatsiklaza, troponin C və s. Bu zülallara Ca2+ birləşməsi onların konfiqurasiyasını və xüsusiyyətlərini dəyişdirir. Bu, hüceyrələrin çoxsaylı funksiyalarının – metabolik, sekretor, yığılma, bioelektrik və s. funksiyalarının dəyişməsinə səbəb olur.
Membranın daxili səthində qalan DAQ, effektor zülallarını fosforilləşdirən proteinkinaza C-ni (məsələn, miozinin yüngül zəncir kinazasını aktivləşdirir), həmçinin hüceyrənin funksiyalarını dəyişdirən araxidon turşusundan prostaqlandinlərin sintezini aktivləşdirir.
İF3 və DAQ vasitəsilə təxminən 40 hormon təsir göstərir: adrenalin (α1 reseptorları), vazopressin (V1), asetilxolin (M1,3,5), angiotenzin II (AT1), histamin (H1), serotonin (5-HT2), xolesistokinin, oksitosin, VİP, tiro-və qonadoliberin, oksitosin, prostaqlandin F2α, leykotriyenlər C4 və D4 və s.