T.me/akrommalik www.facebook.com/akrom.malik2020 Otam Shafiqani
o‘n yettiga to‘lmay uzataman, qiz bolani bunday uzoq
ushlab b
o‘lmaydi debdi. Onam mening ibodatgo‘yligimni eslatibdi. Ibodati
yaxshi debdi otam, ammo uy ishlarini ham
o‘rgating, xonim, erining uyida
ibodatiga qarab rahmat deyishmaydi, mehnatiga qarashadi. Bu gaplardan
juda dilim ozorlandi. Otam meni,
o‘z qizini begona hisoblayapti deb
o‘yladim. Bunga o‘zimni mutlaqo inontirib qo‘ydim. Navbatdagi sovchi
xabarini eshitib, odatdagidek y
o‘q dedim.
– Qizim, endi yo‘q deyishing befoyda, – dedi onam. – Otang rozilik
berib yuboradi, bu aniq. Kuyov b
o‘lmish yosh yigit. Yigirmaga kirgan.
Birinchi uylanishi.
– Menga bu qiziq emas, – dedim yig‘lab. – Men turmushga
chiqmayman.
– Har bir qizga erga tegishi shart! – onamning ovozi birdan
keskinlashdi.
– Senga yomonlikni ravo ko‘ramizmi? Kuyov Malayziyada
yashaydi. Otangdan
o‘n besh yoshidan buyon ilm oladi. Otang Shafiqaning
qalbi nozik deb aytadi. Shuning uchun duch kelgan odamga seni
uzatmaydi. Ne
–ne odamlarni o‘zi ham rad etdi. InshaАlloh, baxtli bo‘lasan!
... Shafiqa xonim hayotini hikoya qilarkan, u kunlarni hozirgidek
esladi: qizning qaysarligi hisobga
o‘tmadi, nikoh o‘qildi.
Shafiqa kuyovning, haqiqatan, juda yosh ekanligini k
o‘rdi. Ko‘zlari
dumaloq, soqoli siyrak yigitcha ustoziga juda muxlis edi. U
o‘z rafiqasini
ustozining hurmati bois
o‘zgacha ehtirom ila qarshi oldi. Kelin-kuyov bir
muddat Lahorda yashadilar. Bu orada kuyov b
o‘lmish Fotih Karim taʼlimni
yakunladi. Madrasadan bir qancha ijozalarni oldi, hanafiy mazhabi b
o‘yicha
din mutaxassisi sifatida hujjatga ega b
o‘ldi va o‘z yurtiga – Kuala Lumpurga
yosh ayoli bilan qaytdi.
Shafiqa samolyotga chiqdi, osmonga k
o‘tarildi, o‘zini bir qadar shod
sezdi. Fotih Karim doim ayolining k
o‘ngliga qaradi. Shafiqa eriga ko‘ngli