iləri çəkmək
ilərlətmək, irəli qbağa yüksətmək.
|
|
iləri çıxmaq
|
üzə önə qabağa ortaya gəlib çatmaq,
|
|
iləri sürmək
|
ilətmək, önərmək, təklif edmək, üstün tutmaq, diləmək. siz hansı sözləri ilərsiz.
|
|
iləridə
|
ilənci, qabaxda, keçmişdə, ötmüş zaman. iləridə olduğu kimi.
iləridə gəl gedimiz varıdı.
|
|
ilətdirmək
|
göndərmək, götütmək.
|
|
ilətmək
|
aparmaq, götürmək, çatdırmaq.
söz aparıb gətirənə dinçi(dinqiçi) deyilir.
|
|
ilətmək
|
itələmək, uzaqladmaq, yoldan çıxarmaq
düz yola irətəndə var, düz yola ilətəndə var
şeytandı düz yolda ilətən
|
|
ilətmək
|
göndərmək
kanca ilətür: hara göndərir.
|
|
ilətmək
|
qındırmaq, təhrik etmək, yeltəmək
|
|
iləy
|
ilər, ön, qabax, qarşı. iləyində buruq var.
ləyivə çıxan dağlara dağlara yollara yollara .
iləyi ildə: gələn ildə.
|
|
iləyin almaq
|
qabağın almaq, önünə çıxmaq.
|
|
iləyinə
|
qabağına, hizuruna
|
|
ilgi
|
əngəl, mani' ilgilərdən qorxmayan igid
|
|
ilginc
|
güvənc, öğünc, sevinc, təşviq, iltək
|
|
iliği
|
- iliği qurumaq: çarasız qalmaq.
|
|
ilikman
|
(< il)taxılan yer, şamdan
|
|
ilişik
|
dırnaq yeri. dirnaxlıq, toxuntu, e'tiraz
|
|
ilişik,
|
dırnaq yeri. dirnaxlıq, toxuntu, e'tiraz
|
|
ilmək
|
çatmaq, yetmək ilməz arzılar.
tikə parçaları dərib ildirib tikib paltar elədi.
|
|
iltəmək
|
ulamaq, çatmaq, varmaq.
yolunu iltəməz o taptuğuna, kəndi əmri olmadan varmaz yoluna.
|
|
imli
|
yavıqlı, nişanlı, tə'yin olunmuş, namzəd.
|
|
imrənin
|
vətən yolunda ölümə küysəyin, yarsıyın, rəğbət edin, meyl edin.
|
|
inad
|
öğəilik
|
|
inad etmək
|
kirimək
o kirimiş dəvə kimi kükrədi.
|
|
inadçı
|
öğəgi
|
|
inam
|
met <>iman
iğən(artıq) aclıq, iğən susalıq, inammadan edər.
|
|
inamlıq
|
and, əhid.
|
|
incə vara
|
xoşbəxtanə
|
|
incəltmək
|
yarandırmaq, öyrətmək, hazırlamaq(atı yarışa, anırmaq)
|
|
incəltmək
|
hazırlamaq. yarandırmaq
|
|
incinmək
|
zəhmət çəkmək, zəhmətə düşmək
|
|
incuq
|
arıq, inciqli, incə.
|
|
inçqurmaq
|
hıncqırmaq. hünkürmək.
hınçqır hınçqır ağlamaq.
hökütmələyib ağlamaq. için-için, yaşın-yaşın, inçiqırıb ağlamaq.
inçqru ağlayu. yaşın yaşın ağlayu.
|
|
indəngeru
|
innənbər, indidən buyana
|
|
intizamlı
|
düzənli, yaraklı yasaklı
|
|
intizar
|
gözlək, umut, güdək, güdük
|
|
ip
|
örgən, yular, örkən.
iplər, örmələr, urkanlar.
|
|
ip
|
hörmə, örmə.
|
|
iplicək
|
ombanın(götün, almacığın) başında olan sınır telləri.
|
|
iprim-iprim
|
ipək-ipək
iprim-iprim telli yarım.
|
|
irdəmək
|
(r = s). istəmək
nə irdisən: nə isdisən.
irdiklərinə irməmiş
|
|
irdəymək
|
irəli sürmək, çıxarmaq.
özgələrin aybın irdəyib çıxarmaq çox yavız işdir.
|
|
irəgəlmək
|
qabağa gəlmək, ras gəlmək.
|
|
irgənmək
|
ırqalmaq, silkənmək, titrəmək, dalqalanmaq, çəkinmək, irtənmək, sallanmaq1, çalxanmaq.
|
|
iriliktarama
|
quruluk, qabalıq, gobudluğ, ağza yapışan qalın su, suvax, bulğur. bəlğəm.
|
|
irin
|
yüt, şirin, dadlı, çirk
qıp qızıl göy irin.
|
|
irişmək
|
öğünmək, çalım satmaq.
yaxcılığa ırışma, pisliyinən barışma.
gecə irişir.
|
|
irişmək
|
çatmaq
|
|
irişmək
|
ulaşmaq
|
|
irişti
|
gəldi
bu dəm irişti.
|
|
iriyarı
|
dızman, iri, kündəli
|
|
irkilmək
|
qovuşmaq, birikmək
irkilib yatan sular.
irkilip qayğumaq dan nə çıxar.
|
|
irkip yığmaq
|
bu irkip yığdığın para
|
|
irmək
|
könülü güvəncə irüyən
|
|
irşad etmək
|
oyandırmaq, ışıq saçmaq, yandırmaq. uyarmaq
|
|
irtəmək
|
ırqamaq, tərpətmək. oynatmaq,
|
|
is
|
iyə
buyruq issi: əmir sahib
|
|
isdək
|
dilü, dili, arzı.
|
|
isdəmək
|
tablamaq, taplamaq, tapmaq, razı olmaq, boyun əğmək, ibadət edmək
|
|
isidən
|
xərdəl, acıqa.
|
|
isrincə
|
izincə
onun isrincə qədəm vurub...
|
|
issi
|
iyəsi, sabı.
mən qəbiz issivən: mən qəbiz sahibiyəm.
|
|
issi
|
sahıblı, iyəli
ağıl issi kişilər: ağıllı kişilər
|
|
issi dam
|
hamam.
|
|
issi don
|
qış paltarı; giyəcəği, issi paltar
|
|
issi qanlı
|
sevimli, cana yaxın
|
|
issi söz
|
dadlı; yuşaq; sevimli söz
|
|
issi üz
|
yumşaq üz, gülər üz,
|
|
istək
|
sağınç, sağış
|
|
istək
|
hədəf, arzu, umağ
|
|
istəmək
|
alçalmaq, balqurmaq, qıyılmaq,
tanrıya tapınıb alçalıb qıyılın istəyin.
|
|
istinad
|
- istinad edmək: dərgənmək, dayanmaq, dirgənmək
|
|
iş
|
yasaq, önəv, görək
|
|
işləmə
|
tikmə, tikiş, naxış.
|
|
işsiz gücsüz
|
tulaztarama aciz, avara
|
|
itələmək
|
<>(it = öt). ötələmək, iləri keçirmək
|
|
iti
|
yalman, sivri, kəsgin.
|
|
itiürək
|
bərk ürək, ürəyi bərk, bahadür,
|
|
itmək
|
itələmək, qaqmaq
nə ası olanları qatı tutar, nə suçu olanları gerü itər.
|
|
ittifaq
|
uylaş(uylaşmaq), uzlaş (uzlaşmaq), birbirinə uyuşmaq,
|
|
itüt
|
çox, aşqın
itütlükün yeri var, yayvanlığın çəmi
|
|
iv
|
iki şeyin yapışıq yeri
|
|
iv
|
yiv, açıq, dəriz
|
|
ivədən
|
ivəcin, tələsik.
|
|
ivişmək
|
ivmək, çabalamaq.
|
|
ivmək
|
çabalamaq.
bu işdə ivmək gərək.
|
|
ivməqıl
|
tələsmə
|
|
iydin
|
iylənmiş, iğlənmiş, qoxumuş
|
|
iyər
|
yəhər
|
|
iyəsiz
|
yava. başı boş: özbaş.
yava at, yava dəvə.
|
|
iyi
|
qocalara yeğ deyi, igidlərə iyi deyil
|
|
iyiləmək
|
düzəltmək, bərpa edmək
|
|
iyləmək
|
iğləməktarama, xəstələnmək.
|
|
izdək
|
istək
|
|
izləmək
|
sulamaq, suylamaq, suyun tutmaq, güdmək, tə'qib edmək
|
|
kafdar
|
anduq, sırtlan
|
|
kağantarama
|
qağan, xaqan, böyük
qonçək içrə anraşıb yatan dərvişlərin, hər birisi güllei aşqın kağan arslanıdır.
|
|
kağırmaqtarama
|
(k= ç: çağırmaq: səs çıkarmaq) öksürmək, ağız boğazdan səs çıkarmaq. (gərimək)
|
|
kağşak
|
kavşak, gəvşək, kövşək, boş, boşalmış
kağşak topraq: boş topraq.
|
|
kağşamaq
|
kahşamaqtarama. kəvişmək, kəvşəmək, gəvşəkmək, boşalmaq, boşalmış duruma gəlmək. çürümək. çatlamaq, xarab olmaq
duvarın oxşakları(duvar arası olan dirəklər) gəvşəyib.
gəvşək xəstəliyi: sümüklərin çürüməsi.
təprəmdə(zəlzələdə) qayalar dəprənip, kağşıyıb, yarılıb tükülərlər.
|
|
kahin
|
bilici, bilgi
|
|
kahya
|
kətxuda, oba başı, qoca başı
|
|
karcuq
|
qol bağı
|
|
karvan
|
tacir, bəzirgan, arqıştarama
|
|
Kasalmaq
|
böbürlənmək, köşəklənmək, qurlanmaq, qururlanmaq
|
|
kauçu
|
ağacın ortasında olan kav kimi kündü; yumuşak.
|
|
kav
|
qabıq.
|
|
kav
|
pürsə, pürüz, pürz(porz)
azərbaycanda səs dəyişməsilə buna ''xab'' deyərlər.
qalının kavı(xabı).
parçanın kavı.
|
|
kav
|
qab, kavlanmış ılanın dərisi.
|
|
kav
|
boş, gəvrək, quru, puk nəsnə, qolayca tutuşan.
|
|
kavak
|
(< kof, kov) kovlaq, içi boş, kəfük, yiyilmiş(≠ köpük)
|
|
kavatatarama
|
(< kov, qab) yassı; yatsı olan, çuxurluğu olmayan yayvan qab, ağacdan yapılmış kiçik qaba deyilir. kiçik kərsən, çanaq, qumquma
|
|
kavcar
|
< qov. qovcar: qov(: od, qıvılcım) alan; qovqar, tutan, tutuşan, alışan, çaxmaxdan odu tutan.
|
|
kavlağan
|
tez tez qabıq qoyan
|
|
kavlak
|
> kəl, tükü qılı tökülmüş, dazlaq, dazalaq.
|
|
kavlamaq
|
kovlamaq, qiybətləmək
|
|
kavlamaq
|
tükün tökmək, dərisindən qabığından olmaq, fırığlanmaq.
|
|
kavlamaq
|
(< kov). qabıqlamaq, tükün dərisin tökmək, kovlamaq, süprmək, lütdəmək, qiybət edmək. deyinib sövüb ağzına gələni deyib utandırmaq, məzəmmət edmək
qabıqdan kavlandı.
qalmasın sözü kovladılar.
qabıqdan kovlanan, kovalaq(lüt) qalar.
ilanların kav çağı.
|
|
|
Dostları ilə paylaş: |