Gumburlagan ovoz paydo boʻladi. Ajal farishtasi kelib qizni olib ketadi. Farishta bobo: Joningizdan toʻydingizmi? Uning yoniga yaqinlashsangiz, kuyib kulga aylanasiz. U umrini yashab boʻldi. Unda Tangrimning Oʻzi qaraydi.
Davlat: Qanaqa umr, hali umrni koʻribdimi u shoʻrlik,tugʻilmagan boʻlsa,qayoqdagi umrni aytyapsiz bobo?
Farishta bobo: tangri har ishni hikmat bilan qiladi, bolalarim, u endi azoblardan qutuldi.
Bahodir:Qanaqa, qanaqa azobni aytyapsiz bobo?
Farishta bobo: gapira olmasang, koʻzing bu yorugʻ dunyoni koʻra olmasa, tanang oʻzingga boʻysunmasa, bundan ortiq azob yoq bu dunyoda,ota-onasi ham uning nogiron ekanligini koʻri, koʻp qiynalib ich etini yer edi. Boʻldi ular ham bu azobdan qutildi.
Davlat:Balki shunday boʻgani ham yaxshidir. Agar men uning oʻrniga oʻzimni qoʻyib koʻrsam,men ham bunday yashashni oʻrniga oʻlimni tanlagan boʻlar edim bobo.
Bahodir: Shu giyohvand moddalarni yoʻqotib yuborishni iloji yomi bobo
Farishta bobo: Qanday, qanday ularni yoqotayin bolalarim, men ham xohlar edim, lekin odamzotning oʻzi, oʻz qollari bilan ishlab chiqqan, shu oʻlimni bilsa ham, unga koʻkraklarini nishon qilib ochib bergan. Mana oqibatda bir goʻdak qiz shu ofatni kasridan zavol topdi. Agar shu giyohvandlik narsalar boʻlmaganda, undan odamlar foydalanmaganda, hozir bir oilada yigʻlagan chaqaloqning ovozi eshitilib, shu oilani quvonchga aylantirgan boʻlar edi.
Bahodir: Attang, agar men hozir odamlar orasida boʻlganimda kuch bilan boʻlsa-da ularni bu ofatdan qutqarib qolgan boʻlar edim. Shu yovuzlikka qarshi kurashar edim. Uning yomon ekanligini odamlarga kunni kun demay, tunni tun demay tushuntirar edim, bobo.
