Diaqnoz. Klinik
əlamətlərə, xüsusi müayinə metodlarına və laborator müayinələrə əsaslanaraq diaqnoz qoyulur. Massiv qanaxmalarda
x
əstənin vəziyyəti ağır olduqda USM–i aparmaq məqsədəuyğun deyil.
Laborator müayin
ələr: qanın ümumi analizi, tombositlərin miqdarının və qanın laxtalanma müddətinin təyini; qan qrupunun və Rh-ın
t
əyini; Kumbs sınağı.
Xüsusi laborotor müayin
ələr:
– Kleyxauer-Betke sınağı—dölün qanaxmasını təyin etmək üçün;
– Ananın qanının laxtalanmaya görə yoxlanmsı: əgər laxtalanma müddəti 7-10 dəq-dən çox-dursa, koaqulopatiya inkişaf edir;
– Döl qanının yoxlanılması: uşaqlıq yolundan axan qandan götürüb, az miqdarda kran cuyu ilə qarışdırılır (hemoliz üçün), bir neçə
d
əqiqə sentrafuqada fırlatdıqdan sonra, çöküntünün üzərindəki çəhrayı (tərkibində hemoqlobin olduğu üçün) mayedən götürüb üzərinə 1
ml NaON
əlavə edib, qarışdırılır. 1 dəqiqə sonra qiymətləndirilir: maye çəhrayıdırsa, döl qanıdır; maye sarı-qəhvəyidirsə ana qanıdır.
– Uşaqlıq yolundan axan qanda nüvəli eritrositlər tapılırsa bu döl qanıdır;
– Dölyanı mayedə lesitin-sfinqomelin nisbətinı təyin etməklə vaxtından əvvəl cift ayrılmasını müəyyən etmək olar.
Ağırlıq dərəcəsinin qiymətləndirilməsi:
I d ərəcəli – yüngül forma vaxtından əvvəl cift ayrılması zamanı klinik əlamətlər kəskin olmur: qadın qarının aşağı hissəsində diskomfort
hiss edir. Qanitirm
ə 500 ml-ə qədərdir, ciftin 25%-i ayrılıb. Qanın laxtalanma müddəti artıb, hiperfibrinonemiya müşahidə edilir. Döldə
RDS
əlamətləri yoxdur. Çox hallarda diaqnoz retrospektiv olaraq ciftin müayinəsi zamanı qoyulur. Doğulmuş ciftdə köhnə qan laxtaları
olur.
II d ərəcəli – otra ağır forma vaxtından əvvəl cift ayrılması bütün klinik əlamətlərlə keçir: qarında davamlı ağrı, güclü sancılar,
hipovolemik, hemodinamik, erk
ən koaqulopatik pozğunluqlar. Döl diridir, amma RDS sindrom inkişaf edir. Daxili və xarici qanitirmə 500-
1000 ml-dir, ciftin 25-
50% i ayrılıb.