O‘tgan ishga salovat. “Yuragida birovga kek saqlab yuradigan odam
emasman
o‘tgan ishga salovat. Istasang ertagayoq oldimga kel xohlagan ishingni
beraman”. [3, 20]
Har bir asarda ijobiy va salbiy obrazlar bo‘lgani kabi, romanda ham shunday
obrazlarni uchratamiz. Qurilish boshlig‘i o‘rinbosari Aminov, asarning bosh
qahramoni Ganjaning go‘zal hayotini tubdan o‘zgartirgan, oilasini buzgan, do‘sti
Obodni nohaq o‘limiga va qamalishiga sababchi bo‘lgan salbiy obraz sifatida
keltirilgan. Yuqorida keltirilgan maqol mamnunlik va afsuslanishni ifodalaydi.
Aminov bo‘lib o‘tgan voqealardan afsusdaligini, ularni unutishini yana birga
ishlashini taklif qiladi. Ganja esa Aminovga qilgan ishlari uchun javob berishini
aytib, u bilan ishlashni rad qiladi. Chunki Ganjaning sevgi daraxtini quritgan inson
shu edi. Asarda unga nisbatan Ganjaning nafrati kuchli tasvirlangan.
-
Yoningdan oqqan ariqning qadri yo‘q. “…dunyoning ishlari qiziq.
Yoningdan oqqan ariqning qadri yo‘q. Agar shu kon boshqalarning qo‘lida bo‘lsa,
bo‘sag‘alarigacha oltindan bo‘lar edi”. [3, 33]
- Tabib tabib emas, dard chekkan tabib. “…tabib tabib emas, dard
chekkan tabib deydilar. Ko‘pdan bod kasalim bor, inim. Baxtimga shu kon bor
ekan. Yo‘qsa shol bo‘lgan odam edim”. [3, 33]
Asarda Qurbon aka va Ganja insonlarning tabiatga qilgan salbiy munosabati
oqibatida tabiatning ayanchli ahvolga tushgani va Orolni, daryoni, Bog‘istondagi
tuz konlarini saqlab qolish to‘g‘risida suhbatlashadilar. Yuqorida keltirilgan
birinchi maqolda Qurbon aka Bog‘iston vohasiga yeyimlik tuzini shu konlar
berishini va tayyor tabiiy boylik ekanligini aytadi. Lekin tuzni allaqayerlardan olib
kelinishini va dunyoning ishlari qiziqligidan afuslanadi.
Ikkinchi maqol orqali Qurbon aka ko‘pdan beri bod kasali bilan og‘ringani,
mana shu tuz konlaridagi tuz uyumlari dardiga shifo bo‘layotgani va ming dardga
malhamligini aytib sevinadi.
Erkin Samandar barcha romanlarida asar voqealariga bog‘liq holda biron-bir
tarixiy afsona yoki rivoyatlarni keltirib o‘tadi. Bu esa asarning badiiy qimmatini
yuksaltiradi va o‘quvchining asarga bo‘lgan qiziqishini, intilishini orttiradi.
Romanda Duldulsoy nomi bilan bog‘liq bir afsona keltirilgan. Afsonada
Bog‘iston podshosi tirnoqqa zor , ya’ni farzandsizlikdan iztirob chekar edi. Yurt
g‘amidan forig‘ bo‘lganida qarib qolyapman, benishon ketmay, taxtimga voris,
umrimga davomchi ato et deb samoiy-muruvvatga yolvorgani-yolvorgan edi. Adib
asarda Bog‘iston podshosining farzandsizligini, Allohga farzand tilab yolvorganini