14
inshootlari qurilishida ulkan hajmli ishlar bajarishiga majbur bo‘linib,
mamlakatning g‘arbiy qismidan sanoat korxonalarini sharqqa, shu jumladan,
O‘zbekistonga ko‘chirilgan. Bu davrda qurilishlar urushdan avvalgi davrga
nisbatan zudlik bilan qurilgan. Masalan, texnologik anjomlarni tezda o‘rnatib
ishga tushirish maqsadida ularning texnologik jixozlarning
poydevorlarini va
ularni o‘zlarini ochiq havoda qurilishi qo‘llanilgan. 1943 yildan boshlab,
nemislar bosib olgan hududlar ozod qilinishi bu yerlarda shahar va korxonalar
qayta qurilgan va tiklangan. Urush oxiriga qadar 7500 ta korxona qayta
tiklangan, 3500 korxona–yangidan qurib ishga tushirilgan. Urush yillarida
quruvchilar jonbozligi bilan g‘alabaga muhim hissa qo‘shganlar.
Urushdan keyingi davrda qurilish sohasi eski, yarim hunarmand –
kosibchilik asosidagi uslublardan industrial uslubga o‘ta boshladi. Bu davrning
o‘ziga xos jihatlaridan biri – yig‘ma temirbeton asosiy
konstruksiya materiali
o‘rnini egalladi. Bunda industrial qurilishda yuzaga kelgan muammolar urushga
qadar ham faol o‘rganilganiga qaramay, ular faqat 1950 yillarga kelib hal
qilindi.
Oqim uslubida qurilishni tashkil etishni umumlashtirish bo‘yicha ishlar
olib borilgan bo‘lib, bunda asosiy diqqat yil davomida, jumladan qishda amalga
oshiriladigan ishlarga, yani qurilish davrini qisqartirishga qaratilgan. Sobiq
Ittifoq xalq xo‘jaligining deyarli barcha sohalarida qurilish ishlari bo‘yicha
Vazirliklar (Minuglestroy, Minmetallurgximstroy va h.k.)
tashkil qilinib, bu ham
yetarli bo‘lmaganda esa – qurilishga oid bo‘lmagan vazirliklar tarkibida qurilish
ishlari bo‘yicha bosh boshqarmalar tashkil etilgan.
1954 yilda mamlakat hukumati tomonidan «Temirbeton yig‘ma
konstruksiyalar va qurilish uchun ayrim buyumlarni ishlab chiqarishini
rivojlantirish haqida»gi Qaror qabul qilingan va undan keyin ishlab chiqilgan bir
qator qarorlarda bino va inshootlarning zavod sharoitida mexanizatsiyalashtirish,
tayyor konstruksiyalar asosida montaj qilish va qurilishni tezlashtirish yo‘llariga
15
aniqlik kiritilgan. Qurilishni texnik jihatdan rivojlantirishda industriallashtirish
asosiy yo‘nalish qilib belgilangan. Bunda maqsadga yo‘naltirilgan tarzda barcha
quvvat, harbiy sanoat majmuyi (VPK) tashkilotlarigacha bo‘lgan mamlakatning
barcha resurslari, turar joy qurilishiga yo‘naltirilib, bu qisqa muddatda qurilish
industriyasini deyarli yangidan yaratish imkonini bergan. Bu davrdan keyingi
yillarda turar joy qurilishi, mazmun–mohiyatiga ko‘ra, o‘ziga xos inqilob davri
sifatida tan olingan. Yig‘ma konstruksiyalar asosida turar-joylarni qurishda turar
joy qurilishi sohasining gurkirab o‘sa boshlangan. To‘liq holda yig‘ma
konstruksiyalardan foydalanishga keskin burilish tarzida qaror qilinishi asosida
shaharlarda keng ko‘lamli qurilishlarning amalga oshirilishi
bevosita tamoyil
jihatidan yangi ko‘rinishdagi qurilish yuzaga kelishi uchun qulay shart –
sharoitlar yaratgan, ya’ni ishlab chiqarish va qurilish sohasi faoliyatining
birlashtirilishi asosida – ommaviy turar joy qurilishining zamonaviy shakli
hisoblangan – uy–joylar qurilishi kombinatlari (UJQK) tashkil qilingan.
O‘zbekistonda zilzila sodir bo‘lgandan keyin qurilish industriyasini
rivojlanishi, hozirgi MDH davlatlarining beg‘araz yordami bilan amalga oshdi:
Toshkentni
qurish bosh boshqarmasi, metro qurilish, koplab uy-joy qurilish
kombinatlari va temirbeton buyumlari zavodlari qurilishiga olib keldi.
1960-1970 yillarda qurilish sohasi ko‘lami yuqori tezlikda rivojlanishi
qayd qilinib, biroq so‘nggi yillarda mamlakat iqtisodiyotida asta–sekin salbiy
tendensiyalar avj oldi. Asosiy fondlarning sezilarli
darajada ortishiga
qaramasdan, ish haqi darajasining ortib ketib mehnat unumdorligining o‘sishi
keskin susayishi, shuningdek ishlab chiqarish va mehnat intizomining pasayib
ketishi, qurilish davrining me’yorilarida ko‘rsatilganiga nisbatan ikki – uch
marta cho‘zilib ketishi, sifatning pasayib ketishi, kam quvvatli qurilish
tashkilotlari ko‘payishi, qurilishda boshqaruv apparati va o‘z navbatida qurilish
tannarxining ortib borishi kabi holatlar kuzatilgan.
16
Qurilish sohasida yuzaga kelgan bu kabi murakkab vaziyat, o‘z navbatida,
mamlakatning iqtisodiy va ijtimoiy rivojlanishiga to‘sqinlik qila boshlagan.
Qabul qilingan chora–tadbirlar tubdan o‘zgartirishlar
amalga oshirilishini
ta’minlay olmagan.
1980-yillarda davlat hukumati va partiya rahbariyati kapital qurilishni
tubdan takomillashtirish masalasini ilgari suradi. Qurilish sohasini tashkil qilish
va boshqarish bo‘yicha, shuningdek loyihalash – smeta ishlari, ekspertiza va
mualliflik nazoratining roli, ish haqi to‘lash va mehnatni rag‘batlantirish tizimini
takomillashtirish haqida, industriallashtirishni rivojlantirilishi va qurilishda
mehnat ish unumdorligini oshirishga doir ketma–ket farmon va qarorlar qabul
qilindi. Biroq, ushbu me’yoriy hujjatlarda qayd qilingan chora-tadbirlar kutilgan
natijalarni bermadi.
Qayta qurish davri boshlanish yillarida (1886 – yil) qurilish–montaj
tashkilotini (QMT) to‘lig’icha xo‘jalik hisobiga o‘tkazish va o‘z–o‘zini
moliyalashtirish tizimini joriy qilishga urinishlar amalga oshirilgan. Biroq,
rejalashtirilgan xo‘jalik va siyosiy tizim inqiroz holatida ekanligi oydinlashdi.
«
Dostları ilə paylaş: