Turuz söZLÜGÜ 15-01-2017 1395- III 18 400 Başlıq Bey Hadi

qet - qoy səyil keçsin sonra ged. (səyil: səğil. səhil. az. bir az. qısa).
-ged gedə: sarı. sayın. -cə. - ca. barğanca: barğan sarı { - havalar, barğan sarı qızınır. } yaşladıqca: yaşladıq sarı { - yaşladıq sarı gücdən düşürəm}.
-dəğişə bilməyirəm mən səni bil heç nəyilə, gedisən ged qalısan qal bu açıq yol sən üçün.

qetesə -iyi gəlsin pay alsın, kötü gedsə pay qoymaz.

qetə -arzular uzun ömrümüz güdə, kimləri yetə, kimləri gedə!
-ged gedə: sarı. sayın. -cə. - ca. barğanca: barğan sarı { - havalar, barğan sarı qızınır. } yaşladıqca: yaşladıq sarı { - yaşladıq sarı gücdən düşürəm}.

qetən -hər gələn sevməz, hər gedən qırmaz, ölüm ayrılıq olmasaydı, dolu yazda çiçək vurmaz.
-ölüm yaxın görən yox, umut qıssa bilən yok, yollar uzun gedən yok, gedənlərdən dönən yok.
-gedən kimi görünmək: barımsımaq.
-ır gedən: ölən. -yaxşılığı edisən yum gözünü ona sən, qarşı güdmə heç nədən, geri dönməz ır gedən. (ır: ıraq).
-çəkib, uzanıb gedən: sapıl. yol.
-qoşunun önündə gedən qol: salçı. pişqaravul. devriy. kəşf qolu. (# dalçı: qoşunun dalında (ardında) gedən qol)
-qoşunun dalında (ardında) gedən qol: dalçı. (# salçı: qoşunun önündə gedən qol. pişqaravul< başqaravul. devriy. kəşf qolu)
-uzanıb gedən: sarvan. sərvən. karvan. kərvən. kərvan.

qetənlərtən -ölüm yaxın görən yox, umut qıssa bilən yok, yollar uzun gedən yok, gedənlərdən dönən yok.

qetər - gedər yelə çox sürməz, qarınpalar qarından, çox danışan sözündən.
-degirman sırayladı, devir dönər, sıra düşər bizədə, bu gün dönür tərsinə, bu tərsinə, tərsə gedər genədə.
-dos dosda baxıb yolun aşar, uzaq gedər yolun çaşar. (dossuz yol sürümü güc olur, bırak (ama. vəliki) dosda qapılırsansa istəyindən uzaqlaşırsın). (yola yoldaş iyidir, bu koşullaki ona uyuğub, qapılmıyasan).
-düşər axşam qaranlıq, güdə gedər kölgələr, qaraldıqca qalanmaz, yoxa çıxar kölgələr.
-yox dəğəri sevginin, duysa qulaq söz ilə, yox gözəlin dəğəri , baxsan ona göz ilə, könüldədi sevgi seviş kişidə, ona yiyə yaxcı gedər işində.
-gələn nərsənin gedər yolu: savacağ. savac. savağ.
- axar axarda gedər, barıb oluna yetər. (oluna: olacağına).
-iç geçirsə, güc gedər, dil ölürsə , el ölər.

qetərli gedərli. sırçıxım. sıxçıxım. çıxımlı. 1. xərcli. 1. məsrəfli.

qetərmiş -aç gözünü kor olma, yoxsulluqdan xor olma, ölüm ovçu ov olma, çağı varangedərmiş, başı varsa yaşarikən istəklərin edərmiş. (başı: ağlı).

qetərsən -ayrı düşmə karvandan, böylə demiş yaradan, yağu basar tez səni, tez gedərsən aradan.

qetəsən - niyə bəs tez gedisən sənki gəlirdin oturaq, bu deyil qayda sayaq gej gəlibən tez gedəsən.

qetəsi -gedəsi olaraq: gedəsiyə. gedmək üzrə.

qetəsiyə gedəsiyə. gedəsi olaraq. gedmək üzrə.

qetib - bir yerə çox gedib gəlmək: kimsənin, bir yerin görməyinə sürəli gedmək. nərsəni sürürb çoxmaqdan (çoxatmaqdan), ona alışmaq. siyrə yapmaq. sirə yapmaq: (siyrə: sirə. uzun. uzanan).

qetir gedir. savqarac. məsrəf. xərc.
-artıq məndə dözüm yox, uzun yaşa gözüm yox, gedir gedsin, qalır qalsın sözüm yox.

qetirin -gəlir gedirin arasında olan ayrım, tanal, fərq: salma. salmıq. salda.

qetirqən -sən gedirkən mən gəlirdim: sən eşələdiyivi mən eşmişəm. (eşələdiyivi: düşündüyüvü)
- sözü gedirkən birindən taba çıxmaq, difa' edmək. uyğu (iygi) savınmaq. zikri xeyr edmək. (iygi: eyği. uyğu) .

qetisən -dəğişə bilməyirəm mən səni bil heç nəyilə, gedisən ged qalısan qal bu açıq yol sən üçün.
- niyə bəs tez gedisən sənki gəlirdin oturaq, bu deyil qayda sayaq gej gəlibən tez gedəsən.

qetiş gediş. çalşıq. alışıq. eşəyiş. yeriyiş. tutuş. rəfdar
- dinc sürüş, gediş: salqın yeriş: (salqın: geniş. enli. engin. açıq).

qetişi -bir durumun uyqunu, iyi gedişi: sarqın. axarlı. - sarqın alver. - sarqın tükan. - sarqın araba.

qetiyapmaq gediyapmaq. gedmək.

qetiyoruz -sürülər gibi gediyoruz, hər nə dediz yapiyoruz, düşünməyiz, soramayız, qanmayız, bu yol sonun tamu içrə görüyoruz. (tamu: cəhənnəm).

qetqetə -gedgedə itinmək: şişlənmək.
-gedgedə ititmək, incətmək: şişləmək. şişlətmək.

qetqəl -gur gedgəl: sırqatnav. sıxqatnav. (sır. sıx. tıx).

qetmək -gedmək üzrə:gedəsiyə. gedəsi olaraq.
-gedmək üzrə olmaq: barımsımaq.
-gedmək istəmək: barımsınmaq
- sapcamaq düşmək, gedmək: bir yönə qıvraq qaçmaq.
- əriyib gedmək: sızğırmaq
- qoyub gedmək: salıb gedmək.
- salıb gedmək: qoyub gedmək.
- kimsənin, bir yerin görməyinə sürəli gedmək:bir yerə çox gedib gəlmək. nərsəni sürürb çoxmaqdan (çoxatmaqdan), ona alışmaq. siyrə yapmaq. sirə yapmaq: (siyrə: sirə. uzun. uzanan).
-bitməyə sürüb gedmək: sırmaq. sıyırmaq. sürmək. dibindən düşürmək. - inancım sırdı.
-dərinliyinə gedmək: sınğmaq. batmaq. dalmaq. dalınmaq. salınmaq. gömülmək. basınmaq. çökmək. oturmaq (təhnişin) boğulmaq. qərq olmaq.
-gizli, əğrim, dolayı yoldan axıb gedmək: səğirmək. səğrimək.

qetmək gedmək <> yetmək <> edməkdəqmək. ərişmək. varmaq.

qetmətiyi - hər yerdən uzaq, kimsənin gəlib gedmədiyi sapa, ıssız yer: quş uçmaz kərvan keçməz.

qetməyən -üzdən gedməyən: sinsin. simitən. sırtıq. sürbet. sırbit.

qetməz -əti acı daş yesə, gedməz üzdən üzü çox, uzaq durqıl olardan, asdarı yox üzü yox.
- kimsə sezməz, qulaq duymaz, ağız dinməz, ayaq gedməz, əl dəğməz, könlə sığmaz.

qetmiyə -ürək sevə, əl gedmiyə, ayaq dura, ağzın aşa, başın daşa dəğməli.

qetsə -könül sırça qırıldısa yapışmaz, güvən gedsə birdə geri qayıtmaz. (sırça: şişə. şüşə) .

qetsin -unut gedsin keçənin , qıvancla alqış elə seçənin. (qıvancla: sevinclə). ( alqış elə: alqıla. qəbulla. öv. sev)
-artıq məndə dözüm yox, uzun yaşa gözüm yox, gedir gedsin, qalır qalsın sözüm yox.

qettən gedyən. gedən. baryan. keçən . - baryan qapın min bolası, yatyan qapın bir bolsın. (bolası: olası. olmuşsa).

qetti -iç getdi, güj getdi.

qettiq -bir gün gəldik, bir gün getdik, bilib bilməz nələr etdik.

qettilər - səhəl öncə geddilər. (səyil: səğil. səhil. az. bir az. qısa).

qey gey. gec. geç qurun. bevax. (qurun: oyun. öğün. vax. zaman).

qeyçi -yekə qeyçi: sındı.

qeyiq -uzun buynuzlu geyik: təkə.

qeyiqmək geyikmək. geyrikmək. kürükmək. küyrükmək. ürküb, qorxub çəkilmək, qaçmaq. (> qorixtən (fars)}.

qeyim geyim. 1. quşam. bürgək. puşak. əlbisə. - geyim quşam: geyim keçim. 1. sarac. saran. örtük. 1. sırtaq. (sırt: əğin baş) paltar. 1. sarıq. 1. əsasi. -qeyim , açıq bəyaniyyə: savrıq. çavrıq. çağrıq. mənşur. manifest. 1. geyiz. sıva. sarığ. sarqı. üslük. üzlük. nərsənin dış qaplaması, örtüyü. qaplağ. qapağ. yayıq. yayqı. duvağ (> doğab (fars)}. sürək. sürük. yalca. yalcı. yaxı. boya. üz (üs) qat, təbəqə. taxım. paltar. kisvət. libas. bürgək. duruğ. durğ. üzüş. üsbaş. üzgöz. qiyafə. rukeş. puşeş. sətr.
-gövdəyə oturan geyim: sinsi. sintə. sinti. sıntı. siğsi. sığsı. daramdurul. yerinə tam düşən nərsə. tam uyqun, yapışqan.
-əlindən gələni, bacarığıvı bilsən seçdiyinde qeyim ol). bacardığın tanırsan, seçdiyivə güvən qıl.
-geyim, nərsə üzərin savma, aralıqlı işləmək, bəzəmək: sarmalamaq. savmalamaq. soymalamaq.
-geyim, nərsə üzərindəki işləmə, savma, aralıqlı işləmə, bəzək: sarma. savma. soyma. (sarmalı. savmalı. soymalı: işləməli. işli) - altın sarma. - sarmalı çəgət (çərdət). - orta otağ duvarları sarma boyalıydı.
-salvırağan geyim: gənəbol, sallağ duran geyim. (salvıramaq: sallanmaq).
-yoxsullar üçün yemək, para, geyim, nərsələr saçılan, verilən yer: səpilik. yolçuxana.
-uzun, geniş geyim: çaltax. şoltax. saltax. şaltax. boltax.
- sallam saçaq geyim: açığ saçığ geyim.
-sırmalı, sırılı geyim, parça:sallama.
- yala geyim: sadə geyim. (yala: sadə).
-əsgimiş, yırtıq geyim: küvül. küfül. əsgi.
- geyim keçim: geyim quşam.
- geyim quşam: geyim keçim.
- bu geyim əğnində salınğın qalır: əğnindən tökülür. (salqın: salınğın. aslağ. düşük).

qeyimə -geyimdən asılan, geyimə sapılan im, nişan: sırma. yaraq. paqon.
-bəzək, qoruq üçün olaraq geyimə, salıya (pərdəyə) artırılan ikinci qat, tor, qıymalıq:sayvan. qayvan. saçvan. (bir yerdən, bir yerə aşırmaqla, artırmaqa, qayırmaqla əklənən tikə, parça). sarıç. saraç. saçağ.

qeyimi - gəlin geyimi: saltuq
-qalın qış geyimi: sıxma.

qeyimlə -geyimlə kişi ölçülməz. (yapınc atda ər yatar). (yapınc: örtük) .

qeyimlənə -hind qadın geyimlənə tay, bir ucu belə sarıb, öbür ucu döş üzərindən keçib, çiğindən aşan don: sarı. (< sarmaq) .

qeyimləri -vəkillər, kəşişlər, xanların geydikləri gənə bol üslük geyimləri: gürdə. kürdə.

qeyimli -arın yarın, təmiz pakizə, sırman sarğan, sərəsəlqəli geyimli: sırğov. üslü başlı.

qeyimtən -geyimdən asılan, geyimə sapılan im, nişan: sırma. yaraq. paqon.
-bir yerdən, duvardan, geyimdən sırqanan, aslan nərsə: sağız. - sağızlı don, börk. - sağız ışıq: luster.

qeyinib -açıq saçıq, çalıq, pozaq, cılf, mübtəzəl geyinib dolanan: sərgiçi.

qeyinir geyinir. sarınır. yoğunur. - biri sarınır biri sağılır. sarınan kim, sağılan kim: yoğunan kim, soyunan kim. (sağmaq: açmaq. boşaltmaq. çözmək). ( sarmaq: 1. dolamaq. 1. doldurmaq).

qeyinmək geyinmək. quşanmaq.

qeyintən geyindən. sonundan. sonradan. daha sonra. - sonradan ökünərsin: daha sonra döğünərsin, peşmanlarsın.

qeyiz geyiz. geyim. sıva. sarığ. sarqı. üslük. üzlük. nərsənin dış qaplaması, örtüyü. qaplağ. qapağ. yayıq. yayqı. duvağ (> doğab (fars)}. sürək. sürük. yalca. yalcı. yaxı. boya. üz (üs) qat, təbəqə. taxım. paltar. kisvət. libas. bürgək. duruğ. durğ. üzüş. üsbaş. üzgöz. qiyafə. rukeş. puşeş. sətr.

qeymiş -adam vardı adamlığın örnəyi, adamda var geymiş adam köynəyi, adam vardı adamlığı qaldırar , adamda var adamlığı batırar.

qeynişli -gözəl geynişli: satanğ. alaçam. arsat. yanıq. süslü. darat. daraş. şik. nəzif.

qeyrət 1. sinir. sınır. çaba. tutu. cürət. taqət. (güc. qudrət. təvan) . 1. sıyış. sıyaş. sınanış. sınaş. sırvaş. sırvat. çaba. tutu. salsalaman. ciddi cəhd. sə'y.
-qoşulan işləmlərə '' istəmək, çalışmaq, çabalamaq, qoşumaq, can atmaq, qeyrət, cəhd, sə'y edmək'' anlamın artırır: samaq. səmək. sımaq. (< sınmaq. sınanmaq). sınanışmaq. sınanışıqmaq. - qaçısamaq: qaçmaq istəmək. qaçmağa çabamaq. - çalışsamaq: işiksəmək: çalışmağa, işləməyə can atmaq.

qeyriqmək geyrikmək. geyikmək. kürükmək. küyrükmək. ürküb, qorxub çəkilmək, qaçmaq. (> qorixtən (fars)}.

qeytəl geydəl. quşat. quşatı. xələt.

qeytiqləri -vəkillər, kəşişlər, xanların geydikləri gənə bol üslük geyimləri: gürdə. kürdə.

qəbərmək gəbərmək. 1. gəbirmək. piscənə, acınaqlı ölmək - süycü süycü yeyənlər, acı acı gəgirmiş, ağzın açıb deyənlər, sonu bir gəbirmiş. (süycü: dadlı). (gəbirmək: gəbərmək. piscənə, acınaqlı ölmək) . 1. quyruğu titrmək. canı çıxmaq. ölmək.

qəbərmiş gəbərmiş. gəbirmiş. piscənə, acınaqlı ölmüş - süycü süycü yeyənlər, acı acı gəgirmiş, ağzın açıb deyənlər, sonu bir gəbirmiş. (süycü: dadlı). (gəbirmək: gəbərmək. piscənə, acınaqlı ölmək).

qəbir - qəbir daşı: sin daşı. singi.

qəbirmək gəbirmək. gəbərmək. piscənə, acınaqlı ölmək - süycü süycü yeyənlər, acı acı gəgirmiş, ağzın açıb deyənlər, sonu bir gəbirmiş. (süycü: dadlı). (gəbirmək: gəbərmək. piscənə, acınaqlı ölmək).

qəbirmiş gəbirmiş. gəbərmiş. piscənə, acınaqlı ölmüş - süycü süycü yeyənlər, acı acı gəgirmiş, ağzın açıb deyənlər, sonu bir gəbirmiş. (süycü: dadlı). (gəbirmək: gəbərmək. piscənə, acınaqlı ölmək).

qəbqəb ğəbğəb. sağaq. puxaq.

qəbrin -sinin (qəbrin) içi: sapba < çapba. ölük (ölgən. meyt) qoyulan çuxur.

qəc kəc. sırac. sirəc. hiz. xirəsər tərs. səqqət. dirəc. inadçı. müsirr. sübatlı. əziml. asığ üzlü.
-yazma üçün gəc tikəsi: sap. çap.

qəfəs salta. dam. - quşların hamsı salta salındı.
-birquşam bir qəfəs içrə dururam, qırasan tellərini bu qəfəsin el bağırar sən kişisən.
-çıldı qəfəs, girdi içəri, nisgilli biri sevəcən biri.
-göy üzündən böyük qəfəs bir quş üçün qurulmaz.
-dəmir barmaqlı, qəfəs biçimində olan pəncərə: quzquncuq. qazqıncıq.
-quşluq qəfəs: kiçik gözəl yapı.

qəfəsə sər. səri. sərət. sərsət. sərbət. sərgət. sərvən.

qəfəsi -quş qəfəsi: quşluq.

qəfəsin -birquşam bir qəfəs içrə dururam, qırasan tellərini bu qəfəsin el bağırar sən kişisən.

qəfil -kəfil olmaq: sırıtmaq.

qəhrəman sökmən. (sökən) batur.

qəhrəmanlan sökmənilən. sökkənil. sökmənil. baturlan. pəhləvanlan.

qəhrəmanlanmaq sökmənilmək. sökkənilmək. sökmənlənmək. baturlanmaq. pəhləvanlanmaq.

qəhriz kəhriz. kəriz. güdür. (suğarmaq üçün) kərdilərin aralasında açılan ilişik arxlar. mürtəbit araxlar. - güdürün dəngərin yarçıq aç. - güdür açmaq: kərdilər, quylar, neçə su qaynağı arasında su yolu açmaq.
-üstü örtülü arx, kəriz, kəhriz: sarap. sarab. sarqağuc.

qəhvəaltı saçaltı. tutğuc. tuştuğ. çatşuq. çaştuq (> çaşt (fars)}. ağızalma. sübhanə.

qəqəq kəkək. çəkək. səpgil. sıpqıl. çıpqıl. xal. bənək. (şəbnəm) .

qəqil kəkil. kakil. kəsmə. alına düşən saç. pərçəm.

qəqirmək gəğirmək. geğirmək. səğirmək. səğrimək. geri gəlmək, təpmək. utqunmaq. - odlu yaraqların atışda geri təpməsinə geri 'səğirmə' deyilir.

qəqirmiş - süycü süycü yeyənlər, acı acı gəgirmiş, ağzın açıb deyənlər, sonu bir gəbirmiş. (süycü: dadlı). (gəbirmək: gəbərmək. piscənə, acınaqlı ölmək). (ağzın açıb deyənlər: ağzın açıb , gözün yumubdeyənlər).

qəqləmə saldal.

qəl - səyil sonra gəl. (səyil: səğil. səhil. az. bir az. qısa).
- yıxılırsa biri əldən tutasan sən kişisən, düşənə vurmuyasan taqqa təkə sən kişisən, varasan malla davara yoluvu azmıyasan sən kişisən, əzilib ya əzələr olsana topraq təki bərk sən kişisən, istəyin salmaya əldən ələ, ovsarlıyasan sən kişisən, kar koru kəl keçəli manlamasan sən kişisən (istəyin: həvəsin. nəfsin). (manlamasan: ayıblamayasan).

qəlbir silgir. siliv. sağqıç. sağquç. - iri gözlü silgir.
- siçan sığmaz nininə, qəlbir bağlar dibinə.

qəlbirləmək silgirləmək. silivləmək. ələkləmək.

qələ -yad yaddi mənə yoxdu belə ilgisi mənlə, hər nə gələ başım əzilə dosduma bağlı
- söz ola bəri gələ: saçma sapan söz.

qələcəq -yada salma keçəni keçdi ömür durmazsan, gələcək gözləyəyiri olki gülər üzləri var. (durmazsan: qalmazsan. fanisən).

qələcəq -keçmişivi sən seçsən, səni seçər gələcək.

qələçi kələçi. söz. gəp.

qələf kələf. sarqac. çilə.

qələqsiz kələksiz. üfüsüz. püfüsüz . -acısız süycü, üfüsüz büycü olmaz. (acısız: əməksiz. zəhmətsiz). (süycü: dadlı). (üfüsüz: püfüsüz: kələksiz). (büycü: büyücü: cadıçı).

qələm -dəmir çatal, qələm: küsgü. kösgü. çökgü. küsgüc. kösgüc. çökgüc. köşgüc. çözgü.
-yazma üçün qələm: saçur. çatal.

qələmə 1. dal. çıpqa. sıvğın. sırğın. sıvqa. < sürgə. 1. sarağac. salağac. salğac. dikinə uzanan, boylanan ağac.

qələməsi -ağac qələməsi, fidanı: salma. salmıq. tikmə. tikmik.

qələn -bağır çağır gələn olmaz dadıva, ölüm gəlsə tutub alar canıvı, keçirməsən boş boşuna yaşamı, günlər keçər sorur qurur qanıvı. (ölüm: əcəl). (qurur: qurudur)
-hər gələn sevməz, hər gedən qırmaz, ölüm ayrılıq olmasaydı, dolu yazda çiçək vurmaz.
-yardım güdən özgədən, batalıqda can verir, hər gələn pay verən, ac qalıbən can verir.
-irdə gələn: qabaqda olan. qarışıya çıxan. - qaytış yolu qapalı, irdə gələn birdə geri dönəməz, olum budur başqa yolda olamaz.
-gələn nərsənin gedər yolu: savacağ. savac. savağ.
-güclə gələn, saldıran nərsəni sındıran, qaytaran: səric. sərci. sarıc. sarcı. salıc. salıcı.
-oluşan nərsədən keçən gələn seyrək, azacıq təpgi, iz, tə'sir: sərpinti. (zərrə).
-gələn günü yad olur: gələcəyivi düşünəməzsin . -unutmasan ötəni, ötər günlər, gələn günün yad olur. (ötəni: keçəni). (ötər günlər: boşuna keçər günlər)
-çörək pişirirkən gələn kimsəyə verilən isti çörək: saçısıcağı.
-bir yerə, verilən, atılan, bağışlanan, bir yerdən, kimsədən alınan, gələn, yığılan pay, pul, nərsə: kömək. salma. sağma. səpmə. (salman. sağman. səpmən: el içində gəzib bir törk, hünər göstərərək para toplayan) yardım. eanə. - bu kəndin çox işləri salmalıq parası ilə yollanır.
-səfehlik böyük kiçik tanımaz, alçaqlıq gələn başa yarımaz (səfehlik, sapıqlıq başlı başsız, usqan usqıt, ağıllı ağılsız bilməz, amma əksiklik hər kişinin işi değil).

qələnə -kötü dilək düzgün yola götürməz, düz yol tutan hər gələnə əğilməz.
- yerli yersiz gələnə çıxışmaq: güpürdəyib durmaq.

qələni -ağzına gələni danışan: sarsağ. sarsanğ. sarsıq. sarsınğ. başısoyuq.
-ağzına gələni, iti sözlər artamaq, söyləmək: savğamaq. savramaq. (narəva. dürüşt. zişt). - ona nə olub genə belə savrayır.
-əlindən gələni, bacarığıvı bilsən seçdiyinde qeyim ol). bacardığın tanırsan, seçdiyivə güvən qıl.
-ağzına gələni söyləmək: sansıraşmaq. sanğıraşmaq. çançınaşmaq. çançanaşmaq. (çənə çalmaq) həvərələmək.

qələr -dünya malı yoxunsa çalış əldə edəsən, pulsuz dilək boşuna, ağız yeməz qarın qalar boşuna, diləklərin gələr olsa düşünə, para yoxsa qoyulmamış yoluna.

qələsi -gələsi olaraq: gələsiyə.

qələsiyə gələsiyə. gələsi olaraq.

qəlib -qaragünlü varlılar, mal üstünə mal qalar, altmış yetmiş yaşasa, qoduq gəlib mal qalar.
- gəlib çatdım könlüm sağaldı (sağa buldu) (sığa: sıya. sıyğa. sağa. səfa).
-bura bura buruşub gəlib burcağa (çəkirdəyə) çatdı:sara sara sarıb gəlib sarısına çıxdı. dolanıb dolanıb gəlib doğanağa çıxdı: dolayı dolayı gəlib mətləbə çatdı.

qəlib -sara sara sarıb gəlib sarısına çıxdı: bura bura buruşub gəlib burcağa (çəkirdəyə) çatdı. dolanıb dolanıb gəlib doğanağa çıxdı: dolayı dolayı gəlib mətləbə çatdı.
- hər yerdən uzaq, kimsənin gəlib gedmədiyi sapa, ıssız yer: quş uçmaz kərvan keçməz
-sanına gəlib gəlməyəni ötrüşmək, demək: sandırışmaq.

qəlibən - niyə bəs tez gedisən sənki gəlirdin oturaq, bu deyil qayda sayaq gej gəlibən tez gedəsən.

qəlimsinmək gəlimsinmək. gülməyə enimli, əğimli, meyilli olmaq. {sınmaq. sıyınmaq. sıyanmaq. sınınmaq. sıyınmaq. sıyanmaq. oxşanmaq. nərsənin sayağın, sıyağın tutunan kimi görünmək, meyillənmək}.

qəlin -arabaların ged gəlin dəngələyib, yolüsdə göydən aslağ, yerə tikilən çırağlar, ışıqlar: sırqa. çırqa. sırqavul. (sıvortqa) çiraği rahnəmayi.
- gəlin geyimi: saltuq.

qəlir -susqunluq dolu söz, danışmağa dillə göz, qulaq gəlir köməyə, beyin varsa kəllədə.
-yazmış başdan boşuna, baş yazısı adlanan şey bir nədir, hər kim gəlir kəndi yazır başyazısın başına.
- gəlir qaynağı qurudu: sağın sığırı öldü
-gəlir qaynağı: sağıyanlıq. sağın.
-gəlir gedirin arasında olan ayrım, tanal, fərq: salma. salmıq. salda.

qəlirsə -əldən gəlirsə yeğ iş, yubatmadan yeriyiş. (yeriyiş: əməl ediş).

qəlirtim -sən gedirkən mən gəlirdim: sən eşələdiyivi mən eşmişəm. (eşələdiyivi: düşündüyüvü) .

qəlirtin - niyə bəs tez gedisən sənki gəlirdin oturaq, bu deyil qayda sayaq gej gəlibən tez gedəsən.
-niyə bəs tez köçüsən sənki gəlirdin yaşıyaq, bu deyil qayda sayaq gej gəlibən tez gedəsən.

qəlişim gəlişim. 1. yarğaş. cürgüş. türgüş. saziş. (''quc. qoc. qoş'': ək olaraq ''ma. mə'' anlamın verir). 1. cürgüş. türgüş. yarğaş. saziş.

qəlişinmək gəlişinmək. sindirmək. yarğaşmaq. təlfiq, saziş edmək.