e‟tirof etganidek, “Kitobxon ma‟lum bir asarni mutolaa qilar ekan, u doim “muallif
53
xususiyatlari bilan o„ziga xoslik kasb etadi. Rivoyaning xolis va estetik ta‟sirchan,
serjilo bo„lishi, roviyning mavqei va “nuqtai nazari”ga ham bog„liq.
Epik asarlarda rivoya asosan, muallif, roviy yoki personaj-hikoyachi tilidan
olib borilsa, Ulug„bek Hamdam asarlarida rivoya asosan, muallif va roviy tilidan
beriladi. “Muvozanat”, “Isyon va itoat”, “Sabo va Samandar” romanlari va
“Na‟matak” mini romanlarida rivoyaning obyektiv ko„rinishi namoyon bo„ladi.
Ya‟ni unda rivoya “xolis kuzatuvchi” mavqeidan olib boriladi. Bunda roviy
voqeliklarga aralashmaydi, tasvir predmetiga munosabat ochiq ifodalamaydi. Biroq
tasvirning ayrim o„rinlarida bu obyektivlik subyektivlik bilan uyg„unlashib,
qorishib ketadi. Roviy faqat xolis kuzatuvchi maqomidan tushib, asar
qahramonining dardi bilan birga “yashaydi”. Uning dardini “o„z qalbidan
o„tkazib”, “his etib” tasvirlaydi. “Muvozanat” romanida Yusufning iztiroblarini
berilishida, o„g„lidan ayriliq tasvirlarida bu hol yaqqol ko„rinadi. Rivoya
subyektining tasvirlanayotgan voqeadan xabardorlik darajasida ham kuzatiladi.
Garchi bu xususiyat an‟anaviy eposda, masalan, ertaklarda namoyon bo„ladi
deyilsa-da, ushbu holat Ulug„bek Hamdamning asarlari, xususan, hikoyalarida ham
uchraydi. Unda roviy voqeaning barcha ikir-chikirlaridan voqif shaxs sifatida
namoyon bo„ladi.
“Chaqmoqdek tekkan musht zarbidan gandiraklab borib orqasidagi
Dostları ilə paylaş: