Yeni Yazarlar və Sənətçilər Qurumu
Yüklə 7,78 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
“Çağdaş dünya ədəbiyyatı. Bədii nəsr. Romanlar. Povestlər”.
Ə
Yeni Yazarlar və Sənətçilər Qurumu – www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 485
mahirdir! İstənilən səsi çıxara bılir, istər yeyib-bəslənmiş zorba qadının səsini, istərsə də əldən düşmüş qarının zıqqıltısını eyni məharətlə çıxarırdı. Hələ bu nədir ki: eynilə kişi kimi deyilsə, oğlan uşağı kimi dilləşə, qızcığaz kimi burnunda danışa bilirdi. Tanınmış artist və siyasətçilərə keçəndə işə dinləyiciləri gülməkdən bayılırdı. Sözün qısası: gülüş ustası idi. Məharətini göstərmək fürsətini qaçırmazdı. Oyunu uduzmuş kişinin şişkin tüklü yanaqlarını yüngülcə şappıldadıb eynilə onun kimi xırıltılı səslə deyərdi: -Eh, sənə nə deyim? Məni necə tanımaya bilərsən, quşbeyin? Fahişənin qızı olmaq belə biabır olmaqdan yaxşıdır. Kişi də gözləri yaşarana qədər gülür, vəzifəsini də unutmur, bizim bu Plexanov küçəsinin centlmeni əvvəlcədən gizlətdiyi onluğu yumurlayıb astaca cibindən çıxarır, gözəgörünmədən Tamponun cibinə ötürməyə çalışırdı. Tampo əvvəlcə müqavimət göstərməyə cəhd edirdi – bu ritualın çoxdan hamıya bəlli bir hissəsidi. Nə müqavimətbazlıqdır, bütün bu həngamə əlbəttə… sadəcə göstərmədir. Tək o deyil, hamı lap yaxşı bilirdi ki, bu kiçik tamaşa o yumurlanmış onluq üçündür. Amma bununla belə, inanın, onun ayaqları dolaşa-dolaşa getdiyini heç kim görməmişdi. Gödək ətəkdə, üz-gözü şit boyanmış halda körpünün altındakı səkidə görünsün? Elə şey olmamışdı. Yox! Belə şeyləri özünə yaraşdırmazdı. Bir o çatmırdı ki, tər iyi verən kəndçinin altına yıxılsın. Heç vaxt! Onun tərzi başqa idi. Prospektdə bir-iki dəfə var-gəl etmək, parlaq vitrinlərdə gözucu əksinə baxmaq, afişaları diqqətlə oxuyaraq incə-incə siqaret çəkmək və beləcə gəzə-gəzə xəstəxanaya varmaq. Orada isə hər zaman olduğu kimi Rusiya vizası üçün uzun-uzun növbə bərqərardır. Səs-küy, bir anda qızışan və yat-yut olan deyişmə, müxtəlif tiplərin var-gəli… İnsan kütləsi içərisində o dəqiqə tanış sifəti sezirdi. O zaman… Dildən pərgar idi, şeytana papış tikərdi, ən küt adam da onun nə demək istədiyini əlüstü anlardı və heç «uf» da demədən, təəssüfsüz-filansız cibinə darlıq edən qəpik-quruşa «əlvida» deyərdi. Tampo da üzünü çevirib gedərdi. Metronun yanından keçib köşklərdəki xırdavata baxar, qazlı su içər və çənəsinin altına salmaq üçün mütləq kimisə tapardı. Əlbəttə, əsas həmsöhbətləri bu xırda-xuruş alverçiləri olardı. Onlar bu qadını yaxşı tanıyırdılar, həm də tək onu yox, bütün qohum-əqrabasını. Buradakılar anlaqlıydılar, sadəydilər, həyatın bəd üzünü görmüşdülər, Tamponun könlünü oxşayaraq bir-iki kəlməni əsirgəməzdilər. Kimsə ona şit, acı bir söz desin, ya gəc baxsın? Yox-yox! Onların içə- risində belə nacins heç vaxt görünməyib. Tampo tək yaşasaydı, dərdi-səri bir tək özü olsaydı, məsələ, əlbəttə ki, başqa cür olardı. O, anadangəlmə ayaqsız, hələ üstəlik kor kiçik qardaşıyla yaşayırdı. Bax belə! Bütün günü televizorun qarşısında oturub müxtəlif məlumatları yaddaşına toplayırdı – o ekranda göstərilənlərə isə yaxın düşmək mümkün deyildi – hər şeyi diqqətlə dinləyir, hafizəsinə həkk edirdi. Əlindən başqa nə gəlirdi ki? Krossvordları ildırım sürətilə həll edirdi. Əlbəttə ki, Tam- ponun köməyi olmadan keçinə bilməzdi, yazıları o oxuyurdu və bu işdə heç vaxt qardaşına etiraz etməmişdi. Hələ bu nədir ki? Bəzən qalın kitabları günlərlə ucadan oxuyurdu. Əslində özünə lazım deyildi bu qiraət. Bunu qətiyyən yük hesab etmirdi, onun üçün su içmək kimi bir şeydi. Kitabları elə metronun ağzındakı «Jurnalist» mağazasından bir neçə günlüyə götürürdü. Köhnə kitabları seçirdi, qardaşı klassikanı xoşlayırdı, yeni yazılar onda ikrah doğururdu. Özünün dediyi kimi, bu, zibil və çərən - garagandı. Tampo da gah Anatol Frans, gah Çexov, gah Dostoyevski, gah da Cavaxişvilinin, İvlinin kitablarını daşıyıb gətirməkdən usanmırdı. Kitabları qardaşına oxuyurdu, qardaşı da elə-belə oxucu deyildi, əsərləri elə incələyir, elə şərh edirdi ki, baş¬qaları mat qalırdı, amma Tampo yox. Bu vaxt Tampo dinməzcə oturardı, ona görə yox ki, deməyə sözü yoxdu: nə gizlətmək, çoxdan dərk etmişdi ki, qardaşının mülahizələri onluq deyil, səviyyə o səviyyə deyildi. Sözün düzü, qardaşının dediklərini qulaqardına vururdu, bu vaxt fikir-xəyal onu çox uzaqlara çəkirdi.
“Çağdaş dünya ədəbiyyatı. Bədii nəsr. Romanlar. Povestlər”.
Ə
Yeni Yazarlar və Sənətçilər Qurumu – www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 486
Onlar «italyan həyəti»ndə yaşayırdılar. İki kiçik otaq və mətbəxdən ibarət mənzilləri vardı, tualet ümumi idi. Tampo evə gec qayıdırdı və gecikmənin kəmiyyəti günü-gündən çoxalırdı. Hidrometeoroloji mərkəzdə ya xidmətçi, ya da nəsə buna bənzər bir vəzifədə işləyirdi. Nəfəsini dərmədən canıçıxanacan səhərdən axşamadək işləyirdi. Şikəst qardaşı təmin etmək zarafat deyildi, yoxsa bu Hidrometeoroloji mərkəzdə bir saat da qalmazdı. Hər axşam qardaşı üçün ya kitab, ya qəzet - çox vaxt ədəbi, bəzən idmana aid, lakin mütləq krpossvordlu - gətirirdi. Əvvəlcə kitabdan bir neçə səhifə oxuyurdu. Tez-tez ara verir, küçədəki qaynar xəbərləri müfəssəl halda qardaşına çatdırırdı. -Gio, eşitmisən, Basa «uçdu». Basa Kvisiani… -Haraya uçdu? -Haraya olacaq? Dozası çox düşüb, o da ayaqlarını uzadıb. -Ay -ay! - Gio canıyananlıqla nalə çəkib əllərini dizlərinə çırpır. - Qulaqlarımız daha nələr eşidəcək? Gör e… Ardını oxu, görək nə oldu? Tampo qaldığı yerdən kitabı oxumağa davam edir. «Nurani bir şəxs mənə yanaşıb yaşayışım barədə sorğu -sual etdi. Mən ona hər şeyi danışdım. - Qardaşım, - dedi, - sənə beş həqiqəti anladacağam və bunları qulağında sırqa elə: ürəyini axmaq adama açma. Köməksiz olduğunu sırtıq adama göstərmə, həmişə ayıq-sayıq ol və evini gözlə, kasıb adamın evinə qonaq getmə; dilənçidən pay qəbul etmə»… Tampo qəfildən qiraəti dayandırır və növbəti küçə sensasiyasını qardaşına təqdim edir: -Timuru tanıyırsan, Gio? Onu da… çolağı… Onun köşkünü yarıblar səhərəyaxın… -Nə danışırsan! Kimin işidir, bilən var? -Gecəqonduçuların işidir, deyirlər… -Heç nə qoymayıblar, silib-süpürüblər. Hələ bir stolun üstünə batırıblar, nəcisin ortasına bir çəngəl də keçiriblər. -Ay-ay! - Gio yenidən yana-yana fəryad edir və sonra soyuqqanlılıqla soruşur - nə danışırsan, doğrudan belə olub? -Təsəvvür edirsən? -Ardını oxu, harada qalmışdıq? Və Tampo qiraətə davam edir. «Ordaydım. Qırqovulu yuxarı qaldırdım və o dəqiqə şahini üzərinə buraxdım. Bu vaxt dişi qırqovul uçub gəldi və kəməndi ona tərəf atmaqdan başqa çarəm qalmadı. Kəmənd quşun boynuna dolandı və quş uçub getdi. O biri il yenə bu yerlərə yolum düşdü və dəstə ilə uçan bala quşlara rastladım, bu, həmin dişi quşun balalarıydı, hamısnın boynunda kəmənd vardı…» Məncə, soruşmağın tam məqamıdı: Tamponun bu Besanı, ya elə Timuru tanıdığını zənn etmədiniz ki? Bəlkə elə düşünürsünüz ki, Gio onların kim olduğunu bilir? Heç elə şey yoxdur. Bunların hamısını Tampo özündən uydururdu. Nə Besa deyilən biri var, nə də Temur. Gecəqondu məhəlləsinin soyğunçuları da mövcud deyil. Bu, Tamponun gur fantaziyasının məhsuludur, sadəcə söhbət etmək üçün mövzudur: qardaşı ilə nədənsə danışmalıdır, ya yox? Qardaşına saatlarla səkiləri ölçüb, qəpik-quruş qoparmaq üçün tanış aramasından, gecəyə qədər
“Çağdaş dünya ədəbiyyatı. Bədii nəsr. Romanlar. Povestlər”.
Ə
Yeni Yazarlar və Sənətçilər Qurumu – www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 487
Hidrometeoroloji mərkəzin döşəmələrini sürtüb –qaşımasından danışa bilməzdi ki… Qardışının dərdi özünə yetirdi, dərdinin üstünə qoymaq istəmirdi. Bazar günləri Tampo qardaşını əlil arabasında gəzməyə çıxarırdı. Bütün günü prospektdə gəzirdilər. Yolüstü kiçik parka girir, bir müddət fəvvarənin yanında otururdular. Hərdən «Saçaşnik»ə də girirdilər. Tampo qardaşını saxsı bardaqda bişirilmiş lobya, xaçapuri və limonada qonaq edərdi. Sonra mütləq velotrekə girər və ya stadionun çevrəsində gəzərdilər. Bu müddətdə, Allahın var günü Tampo dil boğaza qoymadı. -Gio, bax, Styopa bizə əl edir, yekəpər Styopa. -Doğrudan, haradadır? -Səndən sağda, küçənin o üzündə? Gio başını o səmtə çevirir, əlini yüksəyə qaldırıb yelləyir və gülüm¬səyirdi. Demək lazımdır ki, o zırpı Styopa da yerli-dibli olmayıb? Gopçu və hiyləgər Tampo: dəqiq bilir ki, qardaşının qəlbini necə isitmək olar. -Gio, - bir dəqiqə sonra qardaşının qulağına pıçıldayır, - bu dəqiqə yanımızdan iki qız keçdi… E- e-e, sənə deyim, necə cazibədardılar, cins at kimidilər… o yan-bu yanı yoxdur… məncə, sən onların xoşuna gəldin… -Doğrudan? - Gio heyrətini gizlədə bilmir, məmnun olduğu bəllidir, hətta çevrilib kor gözlərini bərəldir… Amma nə faydası… -Tampo, de görüm necəydilər? Yəqin ki, hər şeyləri yerindəydi… -Dəqiq!.. Biri ucaboy idi… Təxminən, mən boyda… Uzunayaqlı və iridöşlü … -Doğrudan? -Sənə yalan deyəcəm? Saçları uzun, düz… Arxası da qutu kimi, elə bil şalvarına qablaşdırılıb. -Doğrudan? -Bəs nə? Yalan deyəcəyəm? -Bəs o biri? -O biri sarısaçlıdır… mavigözlü… dolğundodaqlı. Düzdür, boyu bir az o birinkindən gödəkdir, amma daha cazibədardır, başqa söz ola bilməz… -Doğrudan? -Doğrudan… Üstəlik bir az da doludur… Bir sözlə, iştahaçandır. -Bəs… bəs mənə necə baxırdılar, təsvir elə… Bir söz dedilər? -Gülümsəyirdilər… Sonra nəsə pıçıldadılar… elə bilirdilər, mən onları eşitmirəm… amma mən eşitdim… -Nə, nə dedilər, Tampo? De də, niyə məni üzürsən? -Yəni, nə yaraşıqlı oğlandır… O dəqiqə bilinir ki, ağıllıdır… -M-m… Elə belə də dedilər? Dəqiq? -Dəqiqdən də dəqiq. Öz qulaqlarımla eşitdim… “Çağdaş dünya ədəbiyyatı. Bədii nəsr. Romanlar. Povestlər”.
Ə
Yeni Yazarlar və Sənətçilər Qurumu – www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 488
Gionun kefi kökəlir, bundan da Tampoya güc gəlir. Gəzinti davam edir. Beləliklə, bütün günü Tampo qardaşının əlil arabasını itələyir, orada qardaşının başını aldadır, təbii ki, sevərəkdən, başqa cür ola da bilməz. Sonra arabanı bazarın yanındakı kinoteatra sürür, hind filminə baxırdılar. Əlbəttə ki, Tampo baxırdı. Gio yalnız qulaq asırdı, Tampo isə ekranda baş verənləri qarda¬şının qulağına pıçıldayırdı: -Kişi başdan-ayağa ağ geyinib… görünür qıza aşiqdir, o alnının ortasında ləkə olana… Atası nəsə tərslik edir… görünür qızını ona vermək istəmir. Oğlan oxuyur, bizim dildə deyil…. aydındır…. Əziyyət çəkir, yəqin ona görə…. Görünür, qız da onu sevir, çünki o da oxuyur… Aha, bax ha, atası qulluqçularını göndərib ki, qızı evə gətirsinlər… Onlar da oxuyurlar, niyə…. Bu da sözdür? Onlar nəinki qızı qaçırdılar, hətta dəyənək çıxardılar, yəqin ki, oğlanı döyəcəklər. Bax, bax, indi bir qırğın düşəcək ortaya… Gio bütün gücüylə gözlərini bərəldir, sanki baş verənləri öz gözləriylə görmək istəyirdi. Mümkündürmü? Axşamüstü evə qayıdırdılar. Otağına yerləşdikdən sonra da Gio yatmağa hazırlaşır, televizoru dinləyir. Bu vaxt Tampo mətbəxdə əlləşir - üzünün boyasını yuyur. Sonra çaydanı ocağa qoyur. Gecənin bir vaxtı çay içməyə başlayırlar. Lakin çayiçmə vaxtı da Gionun bütün diqqəti televizorda olur. -Nə var… nədən danışırlar? - Tampo əsnəyərək key-key qardaşından soruşdu. - Klonlaşdırmadan danışırlar… bir də çoxaltmadan… - Gio tələsik və fasilələrlə cavab verdi, hansı sözüsə buraxmaqdan qorxur, barmaqlarıyla dizlərini döyəcləyirdi. -Mən yatıram, sabah bazar ertəsidir, - deyib Tampo öz otağına keçdi. -Yaxşı, Gio yayınmamağa çalışaraq cavab verdi və yenidən televizora yönəldi, - mən bir az da qulaq asacağam. Tampo yuxuya gedir və yuxuda özünü nədənsə kişi cildində görür. Guya bir ticarət köşkünün qabağında oturub, yanında da yuxular qalaqlanıb və o yenicə yuxuların topdan və pərakəndə satışına başlayıb. Kiçik köşk yarmarkanın dalda yerində yapışıb qalıb, burada müştərilərə münasib qiymətlərlə əlvan və nikbin yuxular təklif edilir. İlk yuxunu Gio alır. Tamponun gördüyü yuxuda Gio qadındır, həm də gözləri görür. Gionun Tampodan almaq istədiyi yuxuda isə bunlar baş verir. …Geniş və bomboş küçənin başı haradasa uzaqlarda əriyir. Hər tərəfdən qarğa qarıltısı eşidilir, sən isə inamla və nikbin küçədə addımlayırsan birdən qurumuş ağac görürsən və bu ağacda tək bircə qırmızı alma asılıb. Sən ağaca yaxınlaşıb almaya toxunur və onu dərirsən. Bir səs aramsız olaraq beyninə işləyir. O anda ağac yoxa çıxır, onun yerində üzündə dərin qırışlar iz salmış qara geyimli qarı peyda olur. O əllərini sənə uzadır və qaxaca dönmüş dodaqlarıyla nəsə fısıldayır. Qarıya fikir vermədən almaya baxır və var gü¬cünlə onu ovuclarında sıxırsan. Barmaqlarının arasından qan rəngli şirə yerə axır. Qəfildən gözlərini qaldırırsan və qarının qollarını geniş açıb barmaqlarını gərərək üstünə gəldiyini görürsən. Birdən dönüb yerindən sıçrayırsan. Arxanda sürətli addım səsi eşidirsən. Qaçarkən tələsik almanı dişləm -dişləm yeyirsən, tezliklə almanı çeynəyib dişləyini arxaya atırsan. Arxandakı tappıltı kəsilir. Dayanıb geriyə qanrılırsan. Nə küçə var, nə qarı - hər şey qeyb olub, qarşında əlvan çiçəklərə qərq olmuş düz uzanıb gedir. Ağ, çəhrayı çiçəkli alma ağacları gəl-gəl deyir. Cırcıramaların cırıltısı və işgüzar arıların uğultusu eşidilir. Çiçəklərin rayihəsi məst edir. Qarı və o boş küçə görünmür… Ertəsi gün qadın qılıqlı Gio kişi Tamponun yuxu satdığı alış -veriş yerinə gəlir və aldığı yuxunu geri qaytarır. “Çağdaş dünya ədəbiyyatı. Bədii nəsr. Romanlar. Povestlər”.
Ə
Yeni Yazarlar və Sənətçilər Qurumu – www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 489
-Heç nə yox idi, - deyə narazılıqla mızıldanır. -Necə yəni - heç nə? - Tampo təəccüblə soruşur. -Bu zibili mən hər gün görürəm! Ya pulumu qaytar, ya da başqa yuxu ver. Hardan alsın onu? Yəni pulları. Nə zaman görünüb ki, Tamponun cibində pul qalsın. Onu da yaxşı bilirdi ki, Giodan qurtuluş yoxdur. Başqa çarə yoxdur, Tampo yeni yuxu toxumalıdır, bu məzmunda: Əlvan gur işıqlı salona daxil olursan, güzgü kimi parketdə bir-birinə sarılmış cütlüklər şən musiqi sədaları altında süzürlər. Yerində donub salonun mərkəzinə baxırsan və bir qədər qəlbilikdə orkestr heyətini görürsən. Orkestrə dirıjorluğu mən edirəm. Əynimdə qara smokinq var. Səni görüb gülümsəyirəm. Qəlbilikdən enib dirijor çubuğunu yellədə-yellədə sənə yaxınlaşıram. Boş əlimlə qoluna girib səni orkestrə tərəf çəkirəm. Orkestr heyəti çalmaqda davam edir, bununla belə, kimsə yanlarından ötdüyün zaman girəvələyib sənin əlini öpür. Dayanmadan səni səhnə arxasına aparıram. Orada bir dəqiqənin içində sənin paltarının düymələrini açıb, əynindən çıxarıram və əyilməyə məcbur edirəm; mən musiqi səda-larının ritminə uyğun olaraq səninlə cinsi əlaqəyə girirəm… Dan yeri sökülər-sökülməz Gio Tamponun köşkünün qarşısında peyda olur. Sifəti məmnunluq püskürür. -Heç təsəvvür eləməzdim ki, sən buna qadirsən, - qalın boyalı dodaqlarını işvəylə büzərək etiraf etdi. -Yaxşı görək, nə böyük işdi… - Tampo həzzqarışıq utancaqlıqla mızıldanıb şalvarının kəmərini süzdü. -Əla yuxu idi, amma… - Gio mənalı tərzdə susub boyası əriyən üzünü yelpiklədi. …Nə etsin yazıq… Tez-tələsik seçdiyi yuxunu qoltuğuna vurub Tampo köşkü kilidləyir və Gionun arxasınca qaçır. Gio bir həftə Tamponu evdən buraxmır. Heç olmazsa, hava almağa buraxsaydı bir dəfə, yox, elə şey olar - evdən bir addım atmaq olmaz! Hətta bütün geyimlərini gizlətmişdi. Beləcə Tampo gecə-gündüz arxası üstə yataqda sərilib qaldı. Yeni həftənin başlanğıcında davam gətirməyib canını dişinə tutaraq gözlərini qıydı. -Artıq bacarmıram… -Bacararsan! Eşşək gönü möhkəm olur, birinci dəfə deyil!...- Gionun sifəti əyildi, nədənsə üzünün ifadəsi meduzanı xatırladır. -Özün bilərsən… - Tampo halsız mızıldanır. - Sənə söz batmır… Pal-paltarımı ver! -Başqa şey istəmirsən? -Qayıdacağam… Köşkü açmalıyam axı. Müştərilər şikayətlənəcək… Bir -iki gün alver edim, çox lazım deyil. -Məni maraqlandırmır, - tər basmış Gio tərsliyindən əl çəkmirdi. -İnanmırsansa, sənə bir yuxu verib gedirəm… Havayı!..
“Çağdaş dünya ədəbiyyatı. Bədii nəsr. Romanlar. Povestlər”.
Ə
Yeni Yazarlar və Sənətçilər Qurumu – www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 490
-Nə yuxudur elə? -Beləsini sən görməmisən. Özümlə götürmüşəm. Tipin biri göydən tapıb gətirib. -Göstər görüm… -Əvvəlcə paltarlarımı… - Tampo sayıqlığı əldən vermir. -Sən də ləçərsən ha! - Gio şıltaqcasına alt dodağını uzatdı. -Dedim ki, qayıdacağam…
Gio tərəddüdü buraxır, Tamponun geyimini gizlətdiyi yerdən çıxarıb verir və o dəqiqə yuxunu onun əlindən alır. -Unutma, iki gündən sonra səni gözləyirəm!- Gio təhdidlə söylədi. -Dedim də… -Mumla… Sənsiz də keçinərəm! Tez get… iki -üç gün özünə gəlməyə yetər… bax ha… hoqqasız… başlıcası - bol xama və qoz… Bir də çalış pulları kazinoda dağıtma! -Pulları?! Nə deyirsən sən? - Tampo təəccüblənir. -Kiminlə iş gördüyünü unutmusan? Mən haqqadağal donuz deyiləm. - Hirsdən Gionun sifətini ləkələr örtür. - Bir həftənin haqqı şalvarının sol cibindədir. -Ay səni… -Tampo sevincini gizlədə bilmir. -Unutma: bir -iki və geriyə! -Hə-hə… Neçə dəfə təkrar edərlər! -Geciksən özündən küs! - Gio qəzəblə barmağını silkələyib xəbərdarlıq etdi… Məhz bu anda Tampo qan-tər içində yuxudan oyandı. Son vaxtlar gözünü yuman kimi iyrənc yuxu onu haqlayır. Hər gecə Gionu qadın qılığında görür. Lənət olsun, niyə, görəsən? Qəribədir ki, yuxu hər zaman Gionun təhdidləri ilə bitir. Bu onu o qədər dilxor edirdi ki, qarşıdakı hər gecəni qorxa-qorxa gözləyirdi. Gio növbəti dəfə onu dinləyib «işdə çox yorulursan, ona görə də yuxunu qarışdırırsan», dedi. Nə demək olar? Bəlkə də elədir. Bununla belə bütün bunlar zavallının itmiş başına girmirdi. Düzü, indi Tamponu narahat edən bu deyildi: o əzik onluq bu gün qəpiyinə kimi gəzintiyə xərclənmişdi və sabah hər şeyi yenidən başlamalıydı. Ah!.. Səhər Tampo adəti üzrə Gionun otağına girərkən qorxudan az qala qışqıracaqdı: qardaşı üzüquylu döşəməyə sərilmişdi, saçları qarışmış, vücudu titrəyirdi. -Nə oldu sənə, Gio… Başına nə gəldi? - Tampo qışqırmamağa çalışaraq təkrarlayırdı. Birtəhər Gionu qaldırıb yatağına oturtdu və o dəqiqə yüngülləşdi, başa düşdü ki, əvvəllər olduğu kimi bu dəfə də təhlükə sovuşub. Hərdən olur qardaşı ilə belə şeylər. Yanında oturdu, mehribanlıqla başını tumarladı, qucaqladı. “Çağdaş dünya ədəbiyyatı. Bədii nəsr. Romanlar. Povestlər”.
Ə
Yeni Yazarlar və Sənətçilər Qurumu – www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 491
-Yo-ox… yo…ox…yo…ox, - Gio kilidlənmiş dişlərinin arasından güclə səs çıxarırdı, gözlərindən yaş axırdı. -Pis yuxu görmüsən? - Keçirdiyi həyəcandan Tamponun səsi titrəyirdi. -Pi-s-s.. Pi-s-s…- Gio dilini güclə tərpədir, kəkələyirdi: - Pi-s-s… Qor… xulu… Tampo onu uzanmağa məcbur etdi. Sakitləşdirməyə çalışdı. -Boş şeydir, boş şeydir bunlar hamısı… -Necə yə…ni? -Bax belə… Sən heç olmazsa bir az yorulmalısan… fiziki cəhətdən… Mə¬sələn, mənim kimi bir az əlləşməlisən, o zaman yuxu-muxu görməyəcəksən… Lap görsən də, yadında qalmayacaq. Gio hələ də içini çəkirdi və çiyinləri aramsız titrəyirdi. -Yorul…ma…q…yorul…ma…q… -Bax, bax … mən də bunu deyirəm… məhz yorulmaq. -Amma necə? Nə edim? -Bəlkə bir stəkan çay içəsən, hə? Deyirəm, çay içərsən? Gio razılıqla başını yellədi. -Oturdum səni? - deyə Tampo soruşdu, «Yox» cavabı aldı. Mətbəxə keçdi. Güzgüyə yaxınlaşıb özünü qaydaya saldı. Çaydan qaynayanadək gözlərini boyadı. Makiyajını bitirib iki stəkan çayla otağa qayıtdı, birini Gionun qarşısındakı stula qoydu, yatağa tərəf çəkdi. İkinci stəkanı stola qoydu. Hər iki stəkana şəkər tozu qatdı. Çörək diliminə yağ çəkib stuldakı stəkanın yanına qoydu. Gio hələ də uzanıqlıydı, arada çiyinləri səyriyirdi - yuxuda gördüyü dəhşət yavaş-yavaş qorxudan qurumuş vücudunu tərk edirdi. Tampo yatağın kənarına oturdu, Gionu qaldırıb oturtdu, stəkanı ağzına yaxınlaşdırıb bir qurtum içirdi, o dəqiqə yaxmacı qardaşının ağzına yaxınlaşdırdı, Gio bir dişləm aldı. -Nə gətirim səninçün bu gün? - deyə soruşub, qardaşının alnından öpdü. Gio başını əyib növbə ilə əvvəlcə bir, sonra o biri çiynini qaldırıb -endirdi. -Kitabı hələ başa çatdırmamışıq… Yaxşısı budur sənə qəzet gətirim… krossvordlu… Yaxşı? - cavab gözləmədən təklif etdi. -Yaxşı, - Gio başını yellədi, Tampo vaxt itirmədən yaxmacı yenidən onun ağzına yaxınlaşdırdı ki, dişləsin. Çayı içirməyincə Giodan əl çəkmədi. Ozü də tələsik bir-iki tikə uddu. Son dəfə özünə əl də gəzdirib çıxmağa hazırlaşdı. -Bu gün gec gələcəyəm… Bazarertəsidir. -Yaxşı…
-Qalxmaq istəmirsən? Gio etiraz işarəsi olaraq başını yellədi. -Heç qalxmayacaqsan?- Tampo təəccüblə soruşdu. Gio yenə başı ilə etiraz etdi. |