tutiladi. Shu bilan
birga “Qur’on”da jamiyat, shuningdek,
biror kishining manfaatiga zarar yetkazuvchi yomonlik hamda
dushmanlik qoralanadi. “Qur’on”da insondagi eng zarur xislatlar-
dan sanalgan oliyjanoblik haqida ham fikr yuritiladi. Oliyjanoblik-
yaxshilikni o‘zi uchun emas, boshqalar uchun ham zarurligini
anglash istagidir. Demak, oliyjanoblik ruhiy holat bo‘lib, inson
kamolotini ko‘rsatuvchi xislatdir. “Xashr” surasining 9-oyatida
“Garchi o‘zlarida ehtiyoj bo'lsa-da, o‘zlarini qo'yib (o‘zgalarni)
iysor-ixtiyor qilurlar. Kimki o‘z nafsining baxilligidan saqlana olsa,
bas, ana o‘shalar najot olguvchi zotlardir”, - deya o‘zgalarga
nisbatan oliyjanoblik qila olgan insonlar sharaflanadilar. Muomala
madaniyatiga rioya qilish qonun-qoidalari Islom dini g‘oyalari
yaratilgunga qadar ham tizimlangan bo‘lsada, biroq Islom
ta’limotigina uning asl mohiyati, shuningdek, inson kamoloti va
jamiyat taraqqiyotidagi ahamiyatini to‘laqonli ravishda ochib berdi.
Kishilarida shirinso‘zlik, madaniy muomala qila olish ko‘nikmalari
taraqqiy etgan mamlakatlardagina ijtimoiy-iqtisodiy hamda
madaniy taraqqiyot ro‘y beradi. Shirinso‘zlik insonning muomala
madaniyatiga ega ekanligini ko‘rsatadi, uning obro‘sini oshiradi,
elning hurmatiga sazovor qiladi. Shu bois “Qur’on”da har bir
insonning shirinso'z bo'iishi ham o‘zi uchun, ham jamiyat uchun
foydali ekanligiga alohida urg‘u beriladi. Boshqa oyatda esa Alloh
kishilami so‘zlashganda past ovoz bilan so‘zlashga undaydi:
“Kishilarga chiroyli so‘zlar so‘zlangiz” (“Baqara” surasi, 53-oyat).
“Qur’on”da yana insonni axloqiy kamolga yetkazishga zid
xususiyatlar. manmanlik, aroqxo‘rlik, qimorbozlik, yolg‘onchilik,
boshqalami kamsitish, badgumonlik, josuslik, g‘iybatchilik,
maishiy buzuqlik, g‘azabnoklik, xasadgo'ylik, ochko‘zlik kabilar
xususida ham muhim fikrlar bildirilgan.
Manmanlik - o‘z aybini tan olmaslik, takabburlik sanaladi.
Manmanlik illati kishilami sog‘lom fikr yuritishdan, o‘zini tako-
millashtirib borishdan mahrum etadi. Natijada jaholat illati paydo
bo‘ladi (“A’ro f ’ surasining 146-oyati). “Qur’on”da aroqxo‘rlik va
qimorbozlik ham insonni tubanlik sari yetaklovchi, or-nomusini
oyoq osti qiluvchi illat sifatida qoralanadi. Chunki aroqxo‘r asta-
sekin or-nomusini xmuta boshlaydi, maishiy tubanlikka yuz tutadi.
Inson naslining buzilishi, jamiyatning inqiroziga sabab boiadi.
Aroqxo‘rlik va qimorbozlik ruhan va jismonan insonning ma’naviy
349
qashshoqlanishiga olib keladi. Bunday inson ham oila, ham jamiyat
uchun bevosita zarar keltiradi. Shunga ko‘ra, isiom ta’limoti
g‘oyalarida aroq xarom hisoblanishi qayd etiladi.
Qimor esa insonga ham moddiy, ham ma’naviy jihatdan zarar
keltiradi, inqirozga yuz tutishga oUb keladi. Shuning uchun ham
ushbu yomon illatlaming oldini olish ta’kidlanadi. “Qur’on”da
yolg‘onchilik va uning turlari, zarar И oqibatlari haqida ham batafsil
to‘xtab o‘tilgan. IJnda yolg'onchilik razolat bilan bir qatorga
qo'yiladi. Odamlar yolg‘onchi kishining gaplariga ishonmay
qo‘yadilar, unga bo‘lgan ishonchlarini yo‘qotadilar. Shuningdek,
mazkur kitobda yolg‘ onchilikning turlari ham bayon etiladi.
Shulardan eng xavffisi xiyonat deb ta’kidlanadi. Zero, xiyonat
jamiyat uchun ham, shu jamiyatda yashovchi odamlar uchun ham
zarar keltirib, uni xarob etadi. “Anfol” surasining 27 hamda “Niso”
surasining 107 oyatida xiyonat qilganlami Alloh kechirmasligi
ta’kidlangan. Y olg‘ onchilikning у ana bir turi va’daga vafo qilmas
lik deb ko‘rsatiladi. Irodasiz, birovga yaxshilikni ravo ko‘rmay-
digan, ishonchsiz kishilar va’daga vafo qihnasligi bayon etiladi.
Islomda va’dasining ustidan chiqmaslik - munofiqlik deb tushun-
tiriladi. Bu xususidagi fikrlar hadislarda ham o‘z ifodasini topgan,
xususan, “Munofiqlikning belgisi uchta: gapirsa-yolg‘on gapiradi,
va’da bersa-vafo qilmaydi, omonatga xiyonat qiladi” tarzida ifoda
etilgan. Yolg‘on guvohlik berish ham kishilarga jabr-zulm
o'tkazishga sabab bo‘lishiga “Qur’on”da alohida e’tibor beriladi.
Chaqimchilik ham yolg‘onning bir turi sifatida, kishilar
o‘rtasiga nifoq soluvchi razolat tarzida qoralanadi. “Qur’on”da
haqiqiy inson o‘zgalami kamsitmasligi, boshqalami hurmat qilishi,
shu bilan kishilar o‘rtasida totuvlikni mustahkamiash mumkin
ekanligi kabi g‘oyalar ham mavjud. Islom ta’limoti da hasad ham
eng qabih xislat sifatida qoralanadi. “Qur’on”da insonning axloqiy
kamol topishida bekorchi gap-so‘zlardan yiroq yurish, mayda va
behuda gaplarga vaqt ketkazmaslik, ulardan o‘zini chetga olish
kabilami ham bajarish farz ekanligi ta’kidlanadi. Insonning
ma’naviy kamol topishiga salbiy ta’sir etuvchi xislatlardan biri -
ochko‘zlik ekanligi ta’kidlanib, kishilaming bunday xislatga ega
bo‘lmasligi darkor ekanligi uqtiriladi. Chunki mol-u dunyo
350
orttirishga bo‘lgan rag‘bat manmanlik, berahmlik, isrofgarchilik
kabi yomon xislatlaming paydo bo‘lishiga olib keladi (“A’rof”
surasining 31-oyati). Ochko‘zlik, xasislik esa mol-dunyoga ruju
qo'yishga olib keladi.
“Qur’on”da ta’lim berilishicha, mol-dunyo insonni sinash
uchun beriladi. Mol-dunyoga erishgan har bir inson uni to‘g‘ri
yo‘lda sarflashi lozim (“Anfol” surasi, 28 oyat).“Qur’on”da boylik
emas, haqiqat va yaxshilik abadiydir, deyiladi. Ba’zilar mol-
dunyosi ortganda manmanlik kasaliga giriftor bo‘ladilar, aql va
adolatni unutadilar. Inson boylik orttirsa, haddidan oshadi, shu
sababli kishilarning boylik orttirgan chog‘ida kekkayib, gerdayib
ketishlaridan saqlanish masalalari keng yoritiladi.Islom ta’limotida
ilgari surilgan g‘oyalardan yana biri va uning eng muhim tarkibiy
qismi poklik va tozalikka rioya qilishdir.
Xulosa qilib aytganda, Islom va uning asosiy ta’limoti
mujassamlashgan Qur’oni karim insonda aqliy, axloqiy hamda
jismoniy xislatlami shakllantirish, bir so‘z bilan aytganda, komil
insonni tarbiyalashda muhim manba bo‘lib xizmat qiladi.
Dostları ilə paylaş: |