Hasilin qızdırma oldusa, inan. Əlacın
verdi ancaq tükənməz zərər. Tərk et
bu iki mıx, yeddi pərdəni, Yoxsa,
qütbü fələk tərk edər səni. Hörmətlə
gəl yetiş Musilə, Şama, Qütbdür,
fələkdir bu yer islama. Bu elə
qütbdür, yox bir zərəri, Bu elə
fələkdir, yox şurü şəri.
Bu sonsuz fələkdir iki dünyaya,
Qütb isə köməkdir iki dünyaya.
Bəsdir,
sən
nə
qədər
söylənəcəksən,
Buqələmunsifət şamu səhərdən, Baş
əymək başqa bir yerə haramdır,
Səhərin, axşamın cəlalı Şamdır.
Şamın üç hərfiylə hər iki aləm,
Yaranıb olmuşdur sabit və möhkəm.
Bir bax ki, başında "şin" tutmuş qərar,
Ortada "əlif"dir, sonunda "mim" var.
Zəncilər şahı tək, bəzənib durar,
Ayaqda xalxalı, başda tacı var. Əlifi
ortada bir mayak kimi,
Qaldırmış göylərə bir dayaq kimi. Bir
işıq yayılır hər səhər erkən, Şamın şin
tacının dəndənsindən. Yerin xoşbəxt
oğlu müqəddəs Şamdır, Dinin anasına
bir ehtişamdır. Samın qulluğunda
olmaqçın nökər, Göylər kəhkəşandan
bağlamış kəmər. Kəhkəşan yolunda
bu doqquz fələk, Qoymuş xonçasına
ayı danə tək. Ayı başaq üstə danə
edərkən, Almış oraq, sünbül Şam
xərmənindən. Doğrudur, Misir də
gözəl məkandır, Lakin Şam önündə o
bir samandır. Jənnətdən atılan o
saman ki, var, Jismə qüvvət verməz,
cana tor qurar. Dara orağından düşüb
o saman, Orağı odludur çaxmaq
daşından. Dinin gözlərinə batdı o
oraq,
Dinin gözlərindən qanlar axdı, bax.
Günəş də vuruşur Misirlilərlə, O
da nizəsini almışdır ələ.
Misrin öz adında bir şikəstlik var,
Şamdan oğurlamış bir hərfi, aşkar.
Şamın ayağını alaraq, haman, Başına
qoymuşdur, heç utanmadan. Şamın
dəftərində bax Misrin adı, Pozuq bir
hərf kimi heç oxunmadı. Hər iki
aləmdən Şamda nişan var, Rəvamı,
Misr ilə olsun həmqətar? Pərdəylə
örtülmüş Misrin üz-gözü Çıxmış
xatirədən büsbütün özü. Onun
surətinə düşən bu ləkə, Yaratmış hər
zaman dinə təhlükə. Misrə nöqtə
qoysan, tez müzürr olar.
Görün, bir nöqtədə nə sirrlər var.
Şamsa mələklərə möhkəm pənahdır,
Düz yol yolçusuna bir qibləgahdır.
Buradan dərs almış nəbilər tamam,
Pak ruhə şirədir, qüvvətdir bu Şam.
Dostları ilə paylaş: