tushadi va eritrotsitlar hosil bo’lishini kuchaytiradi. Eritrotsitlar parchalanganda
ajrab chikkan gemoglobindan o’t tarkibiy qismiga kiruvchi bilirubin hosil bo’ladi.
Eritron. Eritropoezning boshqarilishi.
Ingliz terapevti Kasl xarakatdagi,
depodagi va suyak ko’migidagi qonlar miqdorini ifodalash uchun «Eritron»
tushunchasini fanga kiritgan. Eritron yopik tizim bo’lib,
unda emirilgan va yangi
hosil bo’lgan eritrotsitlar miqdori tengdir.
Eritrotsitlar suyak ko’migining yopiq kapillyarlarida etiladi va ular
retikulotsit davriga etgandan so’ng kapillyarlar devorini cho’zadi, natijada tomir
ochiladi va retikulotsitlar qon bilan yuvib ketiladi. Qonda retikulotsitlar 35-45
soatdan so’ng eritrotsitga aylanadi. Qondagi retikulotsitlar miqdori meyorda 1-2%
ni tashkil qiladi. Eritrotsitlar 80-120 kun yashaydi.
Eritropoez me’yorda bo’lish uchun
temir
zarur. Eritrotsitlar parchalanganda
hosil bo’lgan, depodan va ovqatlar tarkibidan tushgan temir suyak ko’migiga
tushadi. Katta yoshdagi odamlarda eritropoez meyorda ketishi uchun sutkalik
ovqat ratsionida 12-15 mg temir bo’lishi zarur.
Ichakning shilliq qavatida temirning enterotsitga o’tishini osonlashtiruvchi
retseptor mavjud. Ichak shilliq qavatida temirni tashuvchi oqsil mavjud. U temirni
transferrin retseptori bor to’qimalarga olib boradi. To’qimada
transferrin
va temir
kompleksi parchalanadi va temir boshqa tashuvchi oksil-
ferritin
bilan birikadi.
Ortiqcha temir oqsil-ferritin yoki oqsil va lipoid-gemosiderin bilan birikkan
holda
jigar va taloqda to’planadi, keyinchalik temir gemoglobin hosil bo’lishida
ishlatiladi.
Eritrotsitlarning hosil bo’lishida
B
12
vitamini
(tsiankobalamin) va
foliy
kislota
lari zarurdir. B
12
Vitamini organizmga ovqat tarkibida tushadi va qon hosil
qiluvchi Kaslning tashqi omili deb ataladi. Uning ichakda so’rilishi uchun
me’daning pilorik sohasi shilliq qavatida ishlab chiqariluvchi va Kasalning ichki
omili deb ataluvchi modda (gastromukoproteid) zarur. B
12
Vitamini etishmasa
anemiya kelib chiqadi. B
12
Vitamini globin sinteziga yordam beradi. B
12
Vitamini
va foliy kislotalar eritrotsitlar DNKsi sintezida ishtirok etadilar. B
2
Vitamini
(rivoflavin) eritrotsitlarning lipid tarkibi hosil bo’lishida qatnashadi. B
6
Vitamini
(piridoksin) gem hosil bo’lishida qatnashadi.
C Vitamini
temirni ichakda
so’rilishini osonlashtiradi, foliy kislota ta’sirini kuchaytiradi.
E
Vitamini
(α -
tokeferol) va
PP vitamini
(pantoten kislota) eritrotsitlar lipid pardasini kuchaytiradi
va gemolizga chidamliligini orttiradi.
Eritropoezning meyorda bo’lishi uchun mikroelementlar ham zarur.
Mis
temirni ichakda so’rilishiga yordam beradi va uni gem tarkibiga kirishini
osonlashtiradi.
Nikel va kobalt
lar gemoglobin va gem ushlovchi molekulalar
sintezini kuchaytiradi.
Organizmdagi
tsink
ning 75% eritrotsitlarda karboangidaza
fermenti tarkibida bo’ladi, tsinkning etishmasligi leykopeniyani keltirib chiqaradi.
Eritropoetinlar
eritropoezning fiziologik boshqaruvchisi hisoblanadi.
Eritropoetinlar asosan buyrakda, qisman taloqda hosil bo’ladi va sog’lom odam
qonida doimo oz miqdorda bo’ladi. Eritropoetinlar eritrotsitlar o’tmishdoshlarining
proliferatsiyasini kuchaytiradi va gemoglobin sintezini tezlashtiradi. Ular gem va
gemoglobinlar sintezida katnashuvchi enzimlar hosil bo’lishida ishtirok etadigan
informatsion
RNK
sintezini kuchaytiradi. Eritropoetinlar hosil bo’lishi gipoksiyada
kuchayadi. Eritropoezni
erkaklar jinsiy gormonlari
kuchaytiradi. Qonda
eritrotsitlar ko’payib ketganda hosil bo’luvchi modda
eritropoez ingibitori
eritropoezni tormozlaydi. Shuningdek,
ayollar jinsiy garmonlari
(estrogenlar) va
keylonlar
ham eritropoezni tormozlaydilar. Simpatik
nerv tizimi eritropoezni
kuchaytiradi, parasimpatik esa tormozlaydi. Nerv va endokrin tizimlar eritropoezga
eritropoetin orqali ta’sir ko’rsatadi.
Eritrotsitlarning parchalanishi jigarda, taloqda va suyak ko’migida
mononukleor fagotsitar sistema ta’sirida amalga oshadi. Eritrotsitlar emirilishidan
hosil bo’lgan moddalar eritropoezni kuchaytiradi.
Leykotsitlar.
Leykotsitlar, yoki oq kon tanachalari yadrosi bor, kattaligi 8
dan 20 mkm gacha bo’ladi.
Katta yoshdagi odamlar periferik qonida leykotsitlar miqdori 4,0-9,0x10
9
l,
yoki 1 mkl konda 4000-9000 ni tashkil qiladi. Miqdorining ortib ketishi
leykotsitoz
va kamayib ketishi
leykopeniya
deyiladi. Fiziologik va patologik (reaktiv)
leykotsitoz bo’lishi mumkin. Fiziologik leykotsitozda qonning qayta taksimlanishi
kuzatiladi va leykotsitlar miqdori ko’pga ortmaydi. Fiziologik leykotsitoz
ovqatlangandan sung, jismoniy ish paytida,
emotsional
qo’zg’alganda,
homiladorlik paytida kuzatiladi. Patologik leykotsitozda periferik qonga etilmagan
leykotsitlar chiqarib yuboriladi va bu leykotsitlar to’la shakllanib bo’lmaganligi
tufayli o’z funktsiyalarini
bajara olmaydilar, ya’ni organizmni patogen
bakteriylardan ximoya qila olmaydi. Leykopeniya radioaktiv fon ortganda va
ayrim farmokologik dorilar ta’sirida kelib chiqadi. Leykopeniya ayrim yuqumli
kasalliklarda (sepsis, miliar tuberkulez) ham kuzatiladi. Leykopeniyada
organizmning bakteriyalardan himoyalanish xossasi susayadi.
Leykotsitlar tuzilishiga karab ikkita katta guruhga bo’linadi:
donachali
yoki
granulotsitlar
va
donachasiz
yoki
agranulotsitlar
. Donachali leykotsitlar
neytrofillar
,
eozinofillar
va
bazofillar
, donachasiz leykotsitlar–
limfotsitlar
va
monotsitlar
dan iborat. Qanday bo’yoq bilan bo’yalishiga
qarab granulotsitlarga
nom berilgan: eozinofillar kislotali bo’yoq (eozin), bazofillar ishqoriy bo’yoq
(gematoksilin) bilan bo’yaladilar, neytrofillar esa har ikala bo’yoq bilan ham
bo’yalaveradi. Etilganlik darajasiga qarab metamielotsit (yosh), tayoqcha yadroli
va segment yadroli neytrofillarga bo’linadi.
Sog’lom odam leykotsitar formulasi (% da)
Dostları ilə paylaş: