Amid Səlimoğlu “Ruhilər”
Yüklə 1,85 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
Amid Səlimoğlu Bəyaz Dəhliz
147 yerinə uzanaraq vaxtı ötürməyə çalışdı. Elə başını yastığa yenicə qoymuşdu ki, gözləri yuxuya getdi. *** – Alo, Yasəmən? – Hə. – Xəstəxanadan zəng elədilər? – Niyə? Nəsə olub? – Yasəmən həyəcanla soruşdu. – Yox, ay qız. O dəqiqə hay-şüvən eləyirsən. Sabiri bugün komissiyadan keçiriblər. – Həəə... nə deyiblər? – Narahat olma. Hər şey yaxşıdır. Problem olmayıb. Müsbət rəy alıb. Bugün axırıncı günüdür. Sabahdan evdə olacaq. – İnşaAllah, ay qardaş. – Sevinərək dedi. – İstəsən elə səni də apararam. Bir yerdə götürüb gələrik. – Hə, hə. Mütləq. – Yaxşı. Hələlik. Telefonu söndürməliyəm. – Hələlik. *** Amid Səlimoğlu Bəyaz Dəhliz 148 Yusif otağa daxil olaraq Sabirin yatdığını gördü. Ona yaxınlaşıb yavaşca toxunaraq Sabiri oyatmağa çalışdı. – Sabir? Bir neçə dəfə cəhd etdikdən sonra Sabir axır ki, oyana bildi. – Hə. – Gözlərini açaraq Yusifə baxdı. – Gəlmisən? – Hə. Elə indi gəldim. – Lap yaxşı. – Dikələrək gözlərini ovuşdurdu. – Çox saxlamadılar. Bir neçə sual verdilər. Sonra da dedilər ki, gedə bilərsən. – Məndən heç nə soruşmadılar. – Doğurdan, sən niyə elə tez çıxdın? – Maraqla soruşdu. – Nə bilim. Bəyənmədilər məni. – Gülərək dedi. – Ola bilər. – Yusif də güldü. Elə bu an qapı açıldı. Qapını açan onları komissiyaya aparan həkim idi. Əlindəki kağızları havada yellədərək gülümsədi. – Hazırlaşın. Sabah evə gedirsiniz. – Sabah? – Sabir dili topuq vura-vura soruşdu. – Getmək istəmirsən? – Gülərək Sabirə baxdı. – Yox. İstəyirəm. Ancaq bizə heç nə deməmişdilər. Ona görə... Amid Səlimoğlu Bəyaz Dəhliz 149 – Qərar indi verildi. Hazırlaşın. Bugün burada son gününüzdür. Sabah saat ona kimi buradan çıxmış olacaqsınız. – Çox sağ olun. – Yusif dedi. Həkim isə Yusifin təşəkkürünə bir söz demədən, sadəcə gülümsəyərək kifayətləndi. Sonra da otaqdan çıxaraq qapını bağladı. – Eşitdin? Sabah evə gedirik. – Hə. Eşitdim. – Sevinmirsən? – Sabir Yusifin üzündəki çaşqınlığı görərək soruşdu. – Sevinirəm. Çox. – Narahat olma. Hər şey yaxşı olacaq. İnan mənə. – Əlini Yusifin dizinə qoydu. – İnanıram. – Təbəssümlə dedi. – Burada vaxtımızın qurtarmasına az qalıb. – Gözləri ilə otağı süzərək dedi. – Saatlar... – Hə. – Bura üçün darıxacaqsan? – Üzünü Yusifə tutaraq soruşdu. – Bilmirəm. Bəlkə hə, bəlkə də yox. Ancaq burada çox şey öyrəndim. – Mən də. Həm də yeni insanlar tanıdım. – Elədir. – Gəl, çıxaq dəhlizə. Son dəfə gəzişək. – Sabir yataqdan enərək tərliklərini geyindi. – Yaxşı. – Yusif də ayağa qalxdı. Amid Səlimoğlu Bəyaz Dəhliz 150 Otaqdan çıxaraq dəhlizə çıxdılar. Ətrafa göz gəzdirərək dəhlizdə gəzir, xəstələrlə salamlaşır, hal- əhval tuturdular. Son saatlarını onların arasında, onlar kimi keçirtmək istəyirdilər. Sabah isə onlardan ayrılacaq, onlardan başqa biri olacaqdılar. Bəlkə də... *** Yüklə 1,85 Mb. Dostları ilə paylaş:
|