Toraks Cerrahisinde Anestezi

ŞEKİL 29-19. Cerrahi girişimin sonu. Açıklama için yukarıya bakınız.

TEK AKCİĞER VENTİLASYONU UYGULAMASI

Bu bölüm, paralitik, göğsü açık ve lateral dekübitüs pozisyonundaki bir hastada tek akciğer ventilasyonu uygulanmasından bahsedecektir. İnspire edilen oksijen konsantrasyonu (FiO2), Vt ve solunum hızı, dependan akciğer, PEEP ve hastaya yaklaşım irdelenecektir.

İnspire Edilen Oksijen Konsantrasyonu

Tek akciğer ventilasyonu sırasında genellikle FiO2=1.0 olarak kullanılır. Yüksek oksijen konsantrasyonu işlem sırasında hipoksemi gelişmesi için bir önlemdir. Pek çok çalışmada %100 oksijen konsantrasyonu kullanılması ile tek akciğer ventilasyonu sırasında %25-30 oranında şant ve 150-210 mmHg civarında PaO₂ değerleri tespit edilmiştir.⁵² Yüksek emniyet marjına ilaveten yüksek FiO2, dependan akciğerde vazodilatasyona neden olur ve diğer akciğerden HPV ile yönlendirilen kanı kabul etmesini kolaylaştırır. Bununla birlikte yüksek FiO2, absorbsiyon atelektaziye ve kollabe alveoller nedeniyle Şantın artmasına neden olabilir. Risk, daha düşük bir FiO2, pozitif basınçlı ventilasyon veya yüksek VT ve PEEP kullanarak azaltılabilir.

Teorik olarak yüksek FiO₂, oksijen toksisitesi ile akciğer hasarında yol açabilirse de bu komplikasyon cerrahi operasyonda çok nadir gelişir. Daha düşük FiO₂ (%25-50) kullanılması da 62-87 mmHg PaO₂ değerleri elde edilmesine neden olur.^53,54 Düşük oksijen konsantrasyonlarının kullanılması aynı zamanda absorbsiyon atelektaizisi riskini azaltır, daha inhalasyon anesteziklerinin düşük konsantrasyonda kullanılmasına ve depresan etkilerinin azalmasına yardımcı olur.