Xudaverdi. Salam-əleyk! Hacı, atanızın ismi-şərifi nədir?
Hacı Qara. Əleykəssəlam! Naşurun topu neçiyədir?
Xudaverdi. Xeyr, mən soruşuram ki, mərhum atanızın adı nədir?
Hacı Qara. Nəyinə lazımdır, əzizim?
Xudaverdi. Necə nəyinə lazımdır? Axır bir sureyi-cümə oxumuşam,
istəyirəm atanızın adına tapşıram.
Hacı Qara. Çox-çox razıyam, əzizim! Yaxşı, bu xeyir iş hardan sizin
xəyali-şərəfinizə düşdü?
Xudaverdi. Necə hardan düşdü? Bu gün səhərdən bizim evin qabağından
keçəndə bəndəzadənizə özünüz buyurmuyubsunuz ki, atana de, bu gün bir cümə
surəsi mənim atama oxusun, gəlsin birabbası verim?
Hacı Qara. Mən? Necə? Nə danışırsan, dəli olubsan?
Xudaverdi. Hacı, hələ dəli olmağa bir səbəb yoxdur. Sən deyibsən, oğlum
da mənə xəbər veribdir, surəni də oxumuşam, indi abbasını verməsən, bəlkə onda
dəli olam.
Hacı Qara. Kişi, özbaşına sənə nə lazım olmuşdu, mənim atama quran
oxuyursan?
Xudaverdi. Mən özbaşına oxumamışam, sən demisən, mən oxumuşam.
Hacı Qara. Mən heç vaxt belə sözü demənəm! Bu heç olan iş deyil! Mən
həmişə özüm atama quran oxuram. Pul ilə mən ömrümdə quran oxutduğum
yoxdur!
Xudaverdi. Hacı, bir abbası nə olacaqdır ki, bu qədər danışırsan? Deməmiş
olsan da, bir abbası şəfəqqət elə gedim. Əgərçi oğlum nişanbənişan səni deyirdi.
Hacı Qara. Əzizim oğlun yanılıbdır; olur ki, özgəsi demiş ola, get, axtar,
tap, abbasını al. Bu kasad bazarda mənim bir şahı qazancım yoxdur, abbasını
hardan alıram, sənə verim? Allahı sevirsən, dukanın qabağın kəsmə, müştəri gəlir.
Xudaverdi gedir. Bu halda Əsgər bəy, Səfər bəy, Heydər bəy yetişirlər. Əsgər bəy. Səlam-əleyküm, hacı!
Hacı Qara. (başın yuxarı götürüb). Vəəleyküməssəlam!.. Hacı belə sizin
qadanızı alsın! Buyurun içəri, əyləşin!
(Bəylər dükana girib otururlar). Xoş
gəldiniz, ağrınızı alım, səfa gətirdiniz. Bu dükan sizə peşkəşdir! Çubuqmu
çəkirsiniz, qəlyanmı istirsiniz?
