QURANIN OXUNUŞU
79
Yeddi hərflə bağlı görüşlər:
Yeddi hərflə bağlı müxtəlif fikirlər söylənmişdir. Bu fikirlərdən
birincisinə görə “
yeddi hə
rf” bir neçə ərəb qəbiləsinin birgə dili
kimi başa düşülməlidir. Əbu Übeyd əl-Qasim ibn Səllam göstərirdi
ki, “
əhrufu-s səba” hədisində məqsəd ərəb qəbilə dillərinin yeddi
ləhcəsinə
işarə etməkdir, daha doğrusu, Quran ərəb qəbilələrindən
yeddisinin, məsələn, Qüreyşin, Hüzeylin, Həvazinin, Yəmən
əhlinin və başqa qəbilələrin ləhcələrində nazil edilmişdir.
Lakin bu fikrin əleyhdarları onu tutarlı dəlillərlə təkzib edirlər.
İbn Qüteybə deyir ki, Quran yalnız Qüreyş ləhcəsində nazil olmuş-
dur və məlum Quran ayəsini (İbrahim, 4) misal gətirir.
İkinci rəy ondan ibarətdir ki , “
yeddi hərf” nitqdə müxtəlif,
mənaca müvafiq yeddi ləfzdir. Bu müddəanı Süfyan İbn Üyeynə və
Əbu Cəfər İbn Cərir ət-Təbəri müdafiə etmişlər. Təbərinin fikrincə
“
yeddi hərf” bir sözün ləfzcə müxtəlif, mənaca müvafiq yeddi vari-
antıdır. Məsələn, biz “
gəl” demək üçün “
həlummə”, “
əqbil”, “
təal”,
“
ileyyə”, “
qəsdi”, “
nəhvi” və “
qurbi” sözlərini işlədirik. Bu sözlər
tələffüzdə müxtəlifdir, mənaca isə müvafiqdirlər. Quranda da
belədir: məsələn, “
səyhətən” və “
zəqyətən” ləfzcə müxtəlif olsalar da
eyni mənalı sözlərdir.
Lakin bu rəyin tərəfdarları Quranda elə bir ləfz göstərə bilmirlər
ki,
yeddi cür tələffüz edilsin, amma eyni mənada olsun.
Üçüncü rəyə əsasən, “
yeddi hərf” qiraətlərdəki yeddi müxtəlif
variantdır (vücuh əl-xilaf). Bu rəyin tərəfdarları səhih və şaz
qiraətləri nəzərdə tutur və onların yeddi variantını göstərməyə ça-
lışırlar, guya hər variant bir hərfdir. Bu variantları İbn Qüteybə aşa-
ğıdakı kimi sadalayır: