tümən, Şamaxının isə 11300 tümən olmuşdu. Mənbələrdə “ədalətli sultan”
adlandırılan Həsən padşah Azərbaycanda elmin, təhsilin və ümumilikdə
mədəniyyətin inkişafına xüsusi qayğıyla yanaşırdı. Onun dövründə Təbriz saray
kitabxanasının fəaliyyəti genişlənmiş və Təbriz
miniatür məktəbi daha da
inkişaf etmişdi.
Osmanlı və Avropa dövlətləri ilə münasibətlər
Sultan Həsən Bayandurlunun dövründə xarici siyasətdə Osmanlı və
Avropa dövlətləri ilə münasibətlər əsas yer tuturdu. Şərqdə geniş işğallara
başlayan Osmanlı dövləti ilə münasibətlər kəskin xarakter almışdı. Strateji
bölgələr və Qərb - Şərq ticarət yollanna nəzarət üstündə bu iki türk dövlətinin
mənafeləri kəskin şəkildə toqquşurdu. Üstəlik, Osmanlı sultam II Mehmet Fateh
Azərbaycandakı ipək istehsalı mərkəzlərini ələ keçirmək istəyirdi. Həsən
padşah Osmanlı dövlətinin bu addımlarımn qarşısmı almaq, Avropa ölkələri ilə
birbaşa ticarət qurmaq və ordusunu müasir odlu silahlarla
və toplarla təmin
etmək üçün fəal xarici siyasət yürüdürdü. Mənafe ümumiliyinə görə Osmanlıya
düşmən olan Avropa dövlətləri Həsən padşaha özlərinin təbii müttəfiqi kimi
baxırdılar. Osmanlı ilə münasibətlərin kəskinləşməsinə əsas səbəb Həsən sultan
hələ Diyarbəkr hakimi olanda ortaya çıxan Trabzon məsələsi olmuşdu. Qara
dəniz sahillərində yerləşən Trabzon - Yunan impe- ratorluğu Azərbaycan
tacirləri üçün Qara dənizə əsas çıxış olmaqla yanaşı, həm də Azərbaycanın
Osmanlıya qarşı hərbi - strateji baxımdan müttəfiqi idi. Eyni zamanda Həsən
padşah Trabzon imperatorunun qızı Teodora (Dəspinə xatun) ilə evlənmişdi.
1461-ci ildə Trabzon uğrunda Həsən Bayandurlu ilə II Mehmet arasında
Qoyluhisar döyüşü baş vermiş və Osmanlılar məğlub olmuşdular. Sultan
Həsənin anası Sara xatun bir diplomat kimi Osmanlılarla aparılan danışıqlarda
savaşın dayandırılmasına nail olmuş və bu məsələ ilə bağlı 1461-ci ildə
Yassıçəməndə sülh sazişi bağlanmışdı. Nəticədə Diyarbəkr bəyliyi Osmanlı ilə
böyük müharibə təhlükəsindən xilas olsa da, Trabzonu Osmanlı işğalından xilas
etmək mümkün olmamışdı. Sara xatunun “Trabzon nədir ki, sultan böyük bir
ordu ilə əziyyətə qatlaşıb yola çıxır?” - sualına
Mehmet Fateh belə cavab
vermişdi: ^^Əlimizdəki qılınc İslamın qılıncıdır. Məqsəd qala fəth etmək deyil,
bu yeri müsəlmanlara Vətən yapmaqdır. Bu yolda nə qədər əziyyət çəksək yenə
azdır.’’
1461-ci il oktyabr ayının 26-da II Mehmet Trabzon imperatorluğunun
fəthini başa çatdırdı. Trabzon xəzinəsində olan ən dəyərli nə varsa. Sultan Sara
xatuna ərmağan etdi. Trabzonun süqutu ilə Həsən padşah Qara dənizə yeganə
çıxış yolunu və hərbi - strateji müttəfiqini itirdi. Eyni zamanda Osmanlı dövləti
ilə münasibətlər daha da kəskinləşdi.
1468-ci ildə Təbrizdə hakimiyyətə yiyələnərək böyük Azərbaycan
dövlətinin başçısı olan Bayandurlu Sultan Həsənin Avropa siyasəti müasir odlu
silahlar və toplar almaqla yanaşı, başlıca olaraq Osmanlıya qarşı müttəfiq
axtarışına yönəlmişdi. Geniş diplomatik fəaliyyətin
nəticəsində Azərbaycanla
117
Venesiya Respublikası, Vatikan, Neapol krallığı, Macarıstan və Kipr arasında
Osmanlıya qarşı hərbi ittifaq və birgə müharibə planı hazırlanmışdı. Plana görə
Sultan Həsənin qoşunları Aralıq dənizi sahillərinə çıxmalı, Avropadan
göndərilən odlu silahı və artilleriyanı qəbul etdikdən sonra müttəfiqlərin
İstanbula birgə yürüşü başlamalı idi. 1472-ci ilin yazında həmin plana uyğun
olaraq Sultan Həsən Osmanlı üzərinə yürüşə başladı. O, Qeysəriyyə
yaxınlığında Osmanlı ordusunu məğlubiyyətə uğradıb. Aralıq dənizi sahillərinə
yetişsə də. Avropalı müttəfiqləri gəlib çıxmadılar. Beyşehir savaşında
məğlubiyyətə uğrayan Sultan Həsən geri qayıtmalı oldu. Beləliklə, onun
Avropadan odlu silah almaq və müttəfiqləri ilə Aralıq
dənizi sahilində
birləşmək planı xristian dövlətlərinin xəyanəti nəticəsində boşa çıxdı. 1472-ci
ildə Sultan Həsənlə Osmanlıya qarşı hərbi ittifaq bağlayan Venesiya
Respublikası müttəfiqinə kömək etmək əvəzinə, Osmanlı sarayında Misir və
Suriyadan keçən quru yollarda ticarət imtiyazlan qazanmaq üçün gizli
danışıqlar aparırdı. Maraqlıdır ki, Venesiya Senatı yalnız 1473-cü ilin yanvar
ayında Azərbaycana odlu silah göndərmək haqqmda qərar qəbul etmişdi. Sultan
Həsən 1473-cü ilin yanvarında Osmanlı ilə yeni savaşa başladı. 1473- cü ilin
avqust ayının 1-də baş vermiş Malatya döyüşündə
Sultan Həsən hərbi
sərkərdəlik bacarığı və taktikası nəticəsində qalib gəlsə də, avqustun 11-də
Tərcan (Otluqbeli) döyüşündə Osmanlı tərəfindən ağır məğlubiyyətə uğradıldı.
1472 - 1473-cü illər savaşında məğlubiyyətimizin əsas səbəbi Osmanlı
ordusunun güclü artilleriya və odlu silaha malik olması. Avropadakı
müttəfiqlərin xəyanəti, Misir və Suriyada Osmanlıya qarşı çıxan qüvvələrdən
istifadə edilməməsi idi. Buna baxmayaraq. Osmanlının Şərqə doğru işğallarının
qarşısı alındı və II Mehmetin Azərbaycanı ələ keçirmək planı boşa çıxdı.
Bundan sonra. Sultan Həsən ayrı-ayrı Avropa ölkələrinin Osmanlıya qarşı
birlikdə savaşmaq təkliflərini qulaqardına vurur və Avropa elçilərinin onun
sarayında uzun müddət qalıb. Osmanlıya qarşı müəyyən "zərərli” fəaliyyət
göstərməsinə imkan vermirdi. O, Avropa diplomatiyasının iki türk dövlətini
qarşı - qarşıya qoyub, hər ikisini zəiflətmək siyasətini artıq yaxşı dərk etmişdi.
Sultan Həsən hərbi - köçəri əyanların
mərkəzdənqaçma meyllərinin
təzahürü kimi 1474-cü ildə Şirazda baş vermiş qiyamı yatırmaq üçün böyük
hərbi qüvvə sərf etməli oldu. Qiyamın rəhbəri olan oğlu Uğurlu Məhəmməd
qaçıb Osmanlı sarayına sığınaraq II Mehmetin qızı ilə evlənmişdi. Sultan Həsən
tarixi müsəlman türk torpaqları olan Tiflisin və ümumiyyətlə Şərqi Gürcüstanın
dövlətimizin tərkibinə daxil edilməsinə xüsusi diqqət yetirirdi. 1474 - 1477-ci
illərdə, mənbədə deyildiyi kimi, “İslamın qalib gəlməsi və dinimizin
güclənməsi naminə işığın bayrağım küfrün qaranlıq ölkəsinə yönəldərək kafir
qalalanm dağıtmaq, cəhalət və dinsizliyin kökünü
kəsmək üçün Gürcüstan
üzərinə müqəddəs yürüşə (cihada) yollandı.” Nəticədə Tiflis də daxil olmaqla.
Şərqi Gürcüstan Azərbaycan dövlətinin tərkibinə daxil edildi.
Dostları ilə paylaş: