Bu dövrdə neftin daşınmasını asanlaşdırmaq üçün 1897-ci ildə Bakı -
Batum neft kəmərinin çəkilişinə başlamimış, ancaq bu tikinti 10 il sonra başa
çatmışdı.
1884-cü ildə Bakıdakı iri neft şirkətləri ("Nobel qardaşları", Rotşild və
b.) öz iqtisadi maraqlarını birlikdə qorumaq və yüksək gəlir əldə etmək məqsədi
ilə Neft Sənayeçilərinin Qurultayı adlanan xüsusi bir təşkilat yaratmışdılar. Bu
təşkilata başçılıq edən Qurultay Şurasına ən iri neft
şirkətlərinin nümayəndələri
seçilirdi.
1893-cü ildə neft sənayeçilərinin Peterburq müşavirəsində hökumətin
himayəsi ilə yaradılan "Bakı ağ neft zavod sahibləri ittifaqı" adlı inhisar birliyi
92 iri və xırda şirkəti birləşdirirdi. Bakı ağ neft sahibkarlarının demək olar ki,
90%-i həmin ittifaqa daxil idi və Bakıda emal edilən neft məhsullannm 97%-i
onlann zavodlarımn payına düşürdü. Həmin inhisar birliyində aparıcı rol
oynayan "Nobel qardaşları" şirkəti 1894 - 1895-ci illərdə ABŞ-ın neft maqnatı
Rokfellerin "Standart oyl" neft şirkəti ilə dünyadakı ağ neft satışı bazarlarının
bölüşdürülməsi üzrə saziş bağlamışdı.
Bu dövrdə neftayırma sənayesində də təmərküzləşmə prosesi
güclənmişdi. 1899-cu ildə Bakıda 6 ən iri neftayırma zavodunda bütün neft
məhsullannm 54%-i emal olunurdu.
Neft sənayesinin inkişafı bu sahə ilə bağlı
olan gəmiçilik, mexaniki
istehsal, kükürd kolçedanı və turşusu, soda və s. istehsalının da inkişafına təkan
vermişdi. "Nobel qardaşları" şirkəti 1893-cü ildə "Simens qardaşlan" cəmiyyəti
ilə bağladığı müqaviləyə görə hər il bu cəmiyyətdən 80 min pud kükürd
kolçedanı satın alırdı. Bakıdakı mexaniki zavodlar neft sənayesini buxar
qazanları və digər məhsullarla təmin edirdi.
Azərbaycanın digər şəhər və qəzalarında kapitalist sənaye müəssisələri
Bakıdan da xeyli əvvəl yaranmışdı. Zəngin filiz mədənlərinə malik Gədəbəydə
Simens qardaşlarına məxsus mis əritmə zavodu və 1883-cü ildə onların
tikdirdiyi Qalakənd misəritmə - missaflaşdırma zavodu 80 - 90-cı illərdə orta
hesabla hər il 50 - 130 min pud mis istehsal edirdi. Simens qardaşları
bu iki
zavodu bir-biri ilə bağlamaq üçün darxətli dəmir yolu və Dəllər stansiyasından
həmin müəssisələrə 21 verst uzunluğunda neft kəməri çəkdirmişdilər.
Ölkənin balıqçılıq təsərrüfatı Tağıyev, Mayılov, Lianozov və b. iri
sənayeçilərin əlində idi. Dövlət balıq vətəgələri 1880-ci ilin iyunun 1-də
hərracla açıq satışa çıxarılandan sonra Azərbaycanda tutulan balığın ümumi
miqdarı 736,1 min puddan 1890-cı ildə 2 milyon 418,7 min puda çatmışdı. 80 -
90-cı illərdə ovlanmış nərə balıqlarından hər il 30 - 40 min pud qara kürü
götürülürdü.
Bu dövrdə Azərbaycanda toxuculuq və ipəkçilik kimi yüngül sənaye
sahələri yerli xammal bazasında inkişaf edirdi. Pambıqçılığın inkişafı ilə bağlı
pambıqtəmizləmə zavodları tikilirdi. Belə zavodlardan birin 1882-ci
209
ildə Naxçıvanda işə salınmışdı. 1887-ci ildə Bab quberniyasında 16
pambıqtəmizləmə müəssisəsi fəaliyyət göstərirdi.
Azərbaycamn iri sənayeçisi və böyük xeyriyyəçisi H.Z.Tağıyev neft
sənayesində əldə etdiyi kapitalın bir hissəsini ölkə iqtisadiyyatının balıqçılıq,
gəmiçilik və toxuculuq sənayesi sahələrinə yönəldirdi. H.Z.Tağıyev 1897-ci ildə
əsas kapitalı 2 milyon manat olan "Lifli maddələrin emalı
üzrə Qafqaz səhmdar
cəmiyyəti”ni yaratmışdı. Rusiya hökuməti Azərbaycanda xammalı hazır
məhsula çevirən hər hansı müəssisənin açılmasına heç cürə imkan vermək
istəmir, ölkə iqtisadiyyatının müstəmləkəçi xaraberini qoruyub saxlamağa
çalışırdı. Tağıyev böyük zəhmət hesabına 1900-cü ildə hazır məhsul istehsal
edən ilk toxuculuq fabrikini açmaqla, Azərbaycan iqtisadiyyatının heç olmasa,
bir sahəsində Rusiyanın inhisarım zəiflədə bilmişdi.
Bütün Cənubi Qafqazda ipək emalı sənayesinin mərkəzi Nuxa qəzası
idi. Nuxa, Şuşa və Ordubadda fəaliyyət göstərən ipək emalı
fabrikləri buxar
mühərrikləri ilə hərəkətə gətirilən dəzgahlarla təchiz edilmişdi. XIX əsrin
axırlarında ölkədə 450 - dən çox ipək emalı müəssisəsi fəaliyyət göstərirdi ki,
bunların içərisində 60 iri fabrik bütün ipək məhsulumm 3/5 hissəsini emal
edirdi. Sənayeçilərdən A.Məmmədov, L.Lətifov, R.Rzayev, K.Babayev və
başqalarının şirkət və müəssisələrində çox yüksək keyfiyyətli ipək istehsal
olunurdu. K.Babayevin müəssisəsi əla ipək istehsalına görə 13 dəfə qızıl medal
almışdı.
80-ci illərdə Bakıda yeyinti sənayesi sahəsində ımüyütmə
və çəltik-
təmizləmə üzrə ilk kapitalist müəssisələri meydana çıxmışdı.
1879-cu ildə Bakıda cəmi bir, 1891-ci ildə isə dörd tütün fabriki,
1885-ci il məlumatına görə, Yelizavetpolda üç tütün fabriki işləyirdi. Cənubi
Qafqaz üzrə demək olar, bütün tənbəki fabrikləri Azərbaycanda yerləşirdi.
XIX əsrin ikinci yarısında Şimali Azərbaycanın iqtisadi inkişafının əsas
xüsusiyyətlərindən
biri də ondan ibarət idi ki, sənayenin bir çox sahələri
(neftçıxarma, neft emalı, metallurgiya, yeyinti, yüngül sənaye sahələri və s.)
kapitalist istehsalının fabrik - zavod mərhələsində olduğu halda,
bəzi kustar
sənət sahələri (boyaqçılıq, dulusçuluq, xalçaçılıq və s.) hətta manufaktura
mərhələsinə belə yüksələ bilməmişdi.
1883-cü il mayın 8-də Bakı - Tiflis dəmir yolu xətti işə salınmışdı. 514
verst (Iverst 1 kilometrdən bir az çoxdur) uzunluğunda olan bu yol Bakını Tiflis
və Qara dəniz sahilindəki Batum şəhəri ilə birləşdirirdi. 1900-cü ildə Biləcəri -
Dərbənd - Petrovsk (Mahaçqala) dəmir yolu xəttinin işə salınması ilə Cənubi
Qafqaz dəmir yolu Ümumrusiya dəmir yoluna birləşdirilmişdi. Dəmir yollarının
çəkilməsi ayrı-ayrı şəhər və məntəqələrin kapitalist sənayesi və ticarəti
mərkəzinə çevrilməsinə, deıxili bazarın daha
da genişlənməsinə və xarici
ticarətin inkişafına güclü təsir göstərmişdi.
1899-
cu ilin məlumatına görə, dənizdə neft daşıyan 345 gəmidən 133-
ü buxarla hərəkət edirdi. 1898-ci ilin əvvəllərində Rusiyanın bütün dəniz
donanmasının ümumi yükdaşıma dövriyyəsinin 40%-dən çoxu Xəzər dəniz
Dostları ilə paylaş: