Detektiv roman
Yüklə 1,29 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
Cinayətdən 4 saat sonra
Sato hadisə yerinə çatanda meyit artıq rayon mərkə- zinə yaxın olan təcili tibbi yardım məntəqəsinə aparılmış- dı. Dənizdəki xilasetmə dəstəsindən verilən məlumatda hadisənin bir neçə saat əvvəl baş vermiş boğulma olduğu təsdiqlənmişdi. Məlumatda dənizdə boğulan şəxsin 29 yaşlı Roma adlı Bakı sakini olduğu bildirilirdi. Sato hadi- sə yerində təhqiqat aparan əməkdaşların və tibbi eksperti- zanın rəyi ilə tanış olub yanında dayanan rayon sakininə xilasetmə dəstəsinin işçilərini çağırmasını xahiş etdi. – Dima, səni istəyirlər. Bir az cəld ol, – Kərim dənizin ləpədöyən yerindəki köşkdə oturan qırx yaşlarındakı ada- ma səsləndi. Dima növbəni təhvil versə də, bir saat olardı
8
ki, davam edən istintaq prosesinə görə getməsinə icazə verilməmişdi. Dənizin səngimək bilməyən dalğalarına ba- xıb sakitcə siqaretini sümürürdü. Restoran sahibinin çağı- rışından sonra narazı halda Sato ilə Kərimin dayandığı yerə doğru gəldi. – Bəs Fariz hardadı? – üst-başına dəniz yosunlarının qoxusu hopmuş adam onlara yaxınlaşanda Kərim təkrar sual verdi. – Ordadı, – gələn adam onlardan əlli-əlli beş metr aralıda növbəni təhvil vermək üzrə olan baş növbətçini göstərdi. Deyəsən xilasetmə qayığının motorunun və his- sələrinin sazlığını yoxlayırdılar. – Əvvəlcə hadisə haqqında sizin ifadənizi almalıyam, – Satonun təklifi Kərim üçün gözlənilməz oldu. Əs- lində Bakıdan gələn adamın sorğu-sual üçün Dimadan başlayacağını düşünmüşdü. Təəccübləndiyini hiss etdir- mək istəmədi: – Olar. Necə istəyirsiniz, elə olsun. Yol gəlmisiniz. Uşaqlara deyim, yeməyə bir şey hazırlasınlar. – Ehtiyac yoxdur. Ancaq soyuq çaxır olsa pis olmaz. – Baş üstə. Niyə olmur. İndiyə qədər elə bilirdim si- zin kimi əməkdaşlar iş başında içmirlər. Bunu sözarası zarafata salıb vəziyyəti düzəltmək üçün tələsik əlavə elədi: – Yerinə düşdü. Hava axmaqcasına istidi. Mən də çaxırı sevirəm. Soyuq olanda ləzzət edir. Deyərəm bu saat buz da gətirərlər. – Siz içməsəz yaxşıdı, hələ ifadənizi almamışam. Həm də iş başındasız, – Sato sınayıcı nəzərlə restoran sahibinə baxıb onun yersiz zarafatına ironiya ilə qarşılıq 9
verdi. Nəzakətsizlik etdiyinin fərqinə varması çox çəkmə- di. Amma üstünü vurmadı: – Xahişi edirəm, Romanın dənizdə boğulması haqqın- da bildiyiniz bütün təfərrüatları danışın. Və bir də onunla X* rayonuna gələn ukraynalı qız..., – nə idi adı? – Milana, – Kərim bir neçə saatda dəfələrlə eşitdiyi adı düşünmədən xatırladı. – Bəli, işçilərinizə tapşırın ki, onu da çağırsınlar. Gö- rüşməliyəm.
**** – Hadisədən nə vaxt xəbər tutdunuz? – Səhər saat 9:30 olardı. Dünən müştərilər gecə saat- larına qədər yeyib-içdiklərinə görə yuxusuz olmuşam. Onsuz da günortaya qədər adam az olur. Buna görə də işləri uşaqlara tapşırıb bu gün bir az yatmağı planlaşdır- mışdım. – Restoran saat neçədə açılır? – Səhər 8-də artıq iş başlayır. Amma bu gün bir saat gecikiblər. – Səbəbini deyə bilərsiz? – Dediyim kimi, gecə hamı yorğun idi. İcazə verdim ki, doqquza qədər dincəlsinlər. – Səhər restorana hamıdan əvvəl kim gəlib? – Ofisiantlarımızdan biri açır həmişə. – Şübhəli nəsə görməyib? – O gələndə hadisə artıq baş veribmiş. – Nə vaxt gəldiyini bilirsiniz? – Dəqiq xatırlamır. Amma saat 9-dan tez olub.
10
– Hadisədən xəbər tutanda nə etdiniz? – Mənə aşpazımız xəbər verdi. Romanın dənizdə bo- ğulduğunu eşidəndə tələsik geyinib sahilə gəldim. Rəh- mətlik boksçu idi. Yəqin ki, bilirsiniz, iki dəfə dünya çem- pionu olub. Müştərilərimizdən çoxu onu tanıyır. Mən ha- disə yerinə çatanda təcili yardım maşını artıq getmişdi. – Dima, – Sato bir az aralıda ifadə vermək üçün növ- bəsini gözləyən adamı səslədi. – Kərim, siz gedə bilərsi- niz.
11
2
Prokurorluğun baş müstəntiqi səhər saatlarında suda boğulan adamın boks üzrə bir neçə dəfə dünya çempionu olduğunu X* rayonuna gələndə artıq bilirdi. Hadisənin maraqlı tərəflərindən biri də məhz dünya çempionunun ölümündə hansısa şübhəli məqamın olub-olmadığını araşdırmaq idi. Hələlik Sato üçün müəmmalı görünən yeganə məqam Romanın boksdan əvvəl uzun müddət üz- güçülüklə məşğul olmasına baxmayaraq, sakit havada də- nizdə boğulmasıydı. Bu, ağlabatan deyildi. Çempionun əvvəllər professional üzgüçülüklə məşğul olduğunu rayo- na gələrkən saytlarda Roma haqqındakı köhnə idman xə- bərlərində rastlamışdı. Şöbədəki dostu Gündüzdən Ro- manın sağlıq durumunu araşdırmasını, mərhum da son vaxtlar ürək-damarla bağlı problemin olub-olmamasını öyrənməyi xahiş etmişdi.
**** – Romanı Farizlə birlikdə xilas etmisiniz? – Sato xila- setmə qrupunun işçisinə ona maraqlı olan ilk sualı verdi. – Mən orda idim, – Dima bayaq oturduğu köşkü gös- tərdi. Çox yorğun idim. Siqaret çəkirdim. Nə vaxt yuxuya getdiyimi indi də dəqiq xatırlamıram. – Səhər də hava belə küləkli olub? – Xeyr. Hava çox sakit idi. Dənizin yaxınlığında səhər tezdən demək olar ki, adam olmur. Burada camaat gecə
12
əyləncəsinin yorğunluğunu günorta saatlarına qədər yat- maqla çıxarır. – Fariz baş növbətçidir axı. Nə əcəb özü iş başında ola-ola növbə müddətində sənin yatıb dincəlməyinə icazə verir? – Biz dostuq. Dediyim kimi, mən yorğun idim. Hava da sakit olduğu üçün elə bir işimiz yox idi. Necə olsa, bir neçə saatdan sonra növbəni təhvil verəcəkdik. Sakitlik idi. Nə yalan deyim, o, “Bir az mürgülə, bəlkə özünə gəldin. Mən yorğun deyiləm”, –deyəndə lap ürəyimdən oldu. – Yuxuya getməmişdən əvvəl axırıncı dəfə Farizi görəndə o harda idi? – Sahilin 10-15 metrliyində qayıqda idi. Səhərin me- hindən üşümüşdüm. Termosdan özümə çay süzdüm. Onu da səslədim. “Sən iç, mən də gəlirəm”, – dedi. Bun- dan sonrasını xatırlamıram. – Saat neçə olardı? – Yeddi olardı. – Dəqiq xatırlaya bilərsiniz? – Oturmağa gələndə saata baxmışdım. Növbəni təh- vil verməyimizə düz beş saat qalırdı. Fikirləşdim ki, vax- tımın bir saatını burada öldürə bilsəm yaxşı olar. – Növbəni 12:30-da təhvil verirsiniz? – Bəli. Oturandan sonra təxminən 15-20 dəqiqəyə iki- üç siqaret çəkib, çay içdim. Sonra da dediyim kimi, yuxu- ya getmişəm. – Nə vaxt ayıldınız? – Fariz qışqırıb məni köməyə çağıranda yerimdən dik atıldım. Qayıq sahilə yaxın dayanmışdı. Fariz boğulan adamı qayığa çıxarmağa çalışırdı. Tələsik qaçıb kömək et- 13
dim. Amma biz onu sahilə çatdıranda artıq nəbzi dayan- mışdı.
– Kim yoxladı? – Mən. Fariz özünü çox itirmişdi. Rəngi ağappaq idi. Dayanmadan Romaya kömək etməyə, süni tənəffüs ver- məyə çalışırdı. Mən “Fariz, o ölüb”, deyəndə dəli kimi qışqırdı. Sonrasını da yəqin ki, özünüz bilirsiniz. – Aha, – Sato başının işarəsi ilə onunla razılaşdığını bildirdi. – Gedə bilərsiniz. Farizə deyin onunla söhbət etmək istəyirəm. – Dima, – Sato uzaqlaşmaq üzrə olan növbətçini yeni- dən çağırdı. Beş-altı metr aralıda ayaq saxlayıb geriyə qayıdan adama əlinin işarəsi ilə narahat olmamasını bil- dirdi. Hər iki əlini ağzının kənarlarında boru kimi cütlə- yib unudubmuş kimi bayaqdan bəri beynində cavab tap- maq istədiyi sualı indi verdi: – Çayını içmişdi? Dima yenicə tamamladıqları söhbəti xatırlayıb tələsik dilləndi: – Bəli.
– Əminsiz? – Sato bunu pıçıltı ilə soruşdu. Çünki ar- tıq bu vaxt Dima onun bir addımlığına qədər gəlib çıx- mışdı. – Məncə içmişdi. Oyananda Farizin soyuq havalar üçün qayıqda gəzdirdiyi gödəkcəsi çiynimdə idi. Üstəlik ona süzdüyüm stəkan da boş idi. Sahilə – mənim oturdu- ğum köşkə gəldiyinə əminəm. – Sağ olun, – Sato dostcasına əlini onun çiyninə qoyub əlavə etdi:
14
– Xahiş edirəm, hələlik söhbətimizin məzmunu ilə bağlı Farizə heç nə deməyin.
Satoya artıq məlum idi ki, hadisə səhər 7-9 radələri arasında baş verib. İki saat müddət isə hansısa cinayəti tö- rətmək və izi itirmək üçün kifayət qədər inandırıcı görü- nürdü. Amma hələlik ortada ölümün bədbəxt hadisə, ya- xud cinayət səbəbi ilə baş verməsinə dair yetərli fakt yox idi. Restoran sahibi Kərimin və xilasetmə dəstəsinin kö- məkçi növbətçisi Dimanın ifadələri tibbi ekspertizanın ilkin rəyinə uyğun gəlirdi. Hər şey patoloji anatomiya birliyinin qərarından asılı idi. Sato isə üzməyi əla bacaran, fiziki hazırlıqlı bir adamın sakit havada dənizdə boğul- masına inanmırdı. Üstəlik bir az əvvəl dostu Gündüz şöbədən zəng edib Romanın hər hansı bir ürək-damar xəstəliyinin olmadığını, tamamilə sağlam olduğunu mə- lumat vermişdi. Açılmayan qətllər üzrə baş müstəntiqə bəlli olan bu səbəblər hadisənin cinayət olduğuna dair şübhələrini daha da artırırdı. Sato, Fariz növbəni təhvil verənə qədər Dimanın oturduğu köşkün ətrafına nəzər salmağa macal tapdı. Termos, stəkan əvəzi istifadə edilən termos qapaqları və gödəkcə olduğu kimi dururdu. Taxta masanın yaxınlığın- dakı siqaret kötükləri isə hansısa yeni versiya yürütməyə imkan vermirdi. Gecədən müştərilərin atdığı siqaret kö- tükləri Dimanın çəkdikləri ilə qarışmışdı. Bundan başqa dostunun dediyinə görə Fariz də hərdən çəkirdi. Köşkün 15
yanında qumun üstündəki çay qalığı və təxminən siqaret uzunluğundakı küldən başqa şübhəli heç nə görməyən Sato fikirli halda çömbəldiyi yerdən dikəldi. İctimai yer- lərdə baş verən cinayət hadisələrini araşdırmağa buna görə nifrət edirdi. Belə olanda bütün cinayət detalları qarışır, izlər əl-ayaq altında qalır. Təkcə bu kiçik ərazidə – bir köşkün ətrafında dörd müxtəlif markalı siqaret kötüyü saymışdı. “İki saat”, – astaca öz-özünə pıçıldayıb beynində ixti- sar etməyə çalışdı. Bu qədər zaman aralığını təhlil etmək boğulma faktı üçün əlçatmaz görünürdü. Kərimin sözləri- nə görə restoran saat 9-da işə başlayıb. Deməli buna qədər köşkləri, masaları səliqəyə salmağa, çay dəmləməyə və digər hazırlıq işlərinə 15-20 dəqiqə və bəlkə də daha artıq vaxt lazım olub. Yəni təxminən 9-un yarısından bir az keçmiş hadisə baş vermiş ərazidə Dima, Fariz və təbii ki, Romadan başqa daha bir adam da olub. Əgər Dima saat 7-yə qədər oyaq olduğunu və bu vaxt sahildə kənar heç kimin olmadığını söyləyirsə, zaman daha da qısalır. “De- məli, təxminən saat yarım”, – Sato hesablamağa başladı. Farizin saat 7-dən sonra sahilə gəlməsini, gödəkcəsini Di- manın çiyninə salmasını nəzərə alsa, bu da təxminən 10- 15 dəqiqə vaxt itkisi deməkdir. Əlbəttə ki, adam köşkə ayağını basan kimi Roma gəlib özünü dənizə atmayıb. “Bu heç inandırıcı deyil”, – Sato versiyalardan birini çıx- daş etdi. Üstəlik Farizin Roma boğulandan sonra, yaxud əvvəl köşkə gəlməsi özündən başqa heç kimə bəlli deyil- di. Sümürülmədən öz-özünə yanıb külə dönmüş siqaret kötüyü barəsində düşünürdü ki, Farizin ona yaxınlaşdı- ğını gördü: 16
– Məni görmək istəmisiniz? – baş növbətçi çatar-çat- maz dilləndi. – Bəli. Zəhmət olmasa keçin oturun. – Bilirəm, növbədən çıxmısız, yorğunsunuz. Amma hadisə haqqında bir də mənə danışmağınızı istəyirəm, – Sato qayğılı halda sözə başladı. – Başa düşürəm. Əlbəttə... Baş növbətçi bunu deyib yuxusunu qovmağa çalışırmış kimi gözlərini ovub sözə başladı: – Romanı əvvəllər tanımasam da, burada görəndən sonra Bakıdan dincəlməyə gələn adamlardan eşitmişdim ki, dünya çempionudur. Turnirlərdən birində erməni id- mançısına qalib gəlib Avropa çempionu olduğunu da de- yirdilər. Yazıq, cəngavər kimi oğlan idi. Məncə əsl idman- çı elə olmalıdır. Gecə əyləncələrinə çox qalmazdı. Çünki iki gündən bir səhər tezdən onu sahildə idman edən gö- rürdüm. Bu, sağlam və gümrah olmağın birinci qaydasıdı – qrafiklə yatıb-durmaq və yeyib-içdiyinə fikir ver- mək. – Siz özünüz belə edirsiniz? – Sato xilasetmə dəstəsi- nin əməkdaşını fikirlərindən ayırdı. – Çalışıram. Amma mənim işim elə idmandı da! Baş müstəntiq əsas mətləbə keçməsini, bayaqdan bəri da- nışdıqlarının onun üçün gərəksiz olduğunu hiss etdirdi: – Siqaretinizdən birini ala bilərəm? – Hə. Əlbəttə. Fariz uniformasının ciblərini eşələyib hansı cibinə qoydu- ğunu unudubmuş kimi nəhayət ki, siqareti alışqanla bir- likdə həmsöhbətinə uzatdı. Satonun siqareti yandırıb da- mağına qoymağı ilə öskürməsi bir oldu. 17
– Deyəsən çəkən deyilsiniz, – Fariz azacıq sezilən təbəssümlə işarə etdi. – Zəhrimar kimidir. Həmişə belə tündündən çəkir- siniz? – Sato bu sualı verəndə ürəyində əvvəlcə Farizin, sonra da siqareti icad edənlərin yeddi arxa dönənlərini atəşin söyüşlərlə yad etdi. Bir də ki, Farizin nə günahı var idi axı?! Məgər o, öz sağlamlığını riskə atmaq istəyərdi?! Deyəsən, onu söydüyünə görə peşmanladı da. Amma ye- nə ürəyində. Nə etmək olardı?! Artıq olan olmuşdu. Fari- zin bütün nəsil-nəcabətinin qulaqları cingildəmişdi. – Əslində çox çəkən deyiləm. Belə də, gündə beş ya altı dənə. O da növbədə olanda. Burada vaxt gec keçir. – Sayırsınız? – Nəyi? Gündəlik çəkdiyim siqaretləri? – Aha. – Bekarçılıq əlamətidir, – Fariz bu dəfə dişlərini ağar- daraq başını buladı. – Mənə görə siqaret çəkmək dünyanın ən axmaq məşğuliyyətidi. Sato bunu deyib siqareti söndürmədən masanın taxtaları arasında bir yerə sancdı. – Məncə də. – Hə, zəhmət olmasa hadisə haqqında danışın. Vax- tım çox azdı. – Dediyim kimi, – Fariz qaldığı yerdən başlayıb yenə də uzun-uzadı çərənləməyə başladı. Amma bu dəfə Sato onun sözünü kəsmədi. Görünür adam çoxdanışan idi və irad tutmağın, əsəbiləşməyin də faydası olmayacaqdı. Həm də soyuq çaxırdan sonra baş müstəntiqin də kefi bir az düzəlmiş, həmsöhbətinin isə suyuşirin adam çıxması ürəyincə olmuşdu. 18
4
Xilasetmə dəstəsinin baş növbətçisi Farizin danış- dıqlarından sonra Sato demək olar ki, yeni heç nə öyrənə bilməmişdi. Hadisənin yeganə şahidinin ifadəsinə görə Romanın adətkar olduğu kimi bu səhər də dəniz sahilin- də əvvəlcə qaçıb gimnastika etməsi, sonra da üzmək üçün suya girməsi məlum olurdu. Bu isə yeni xəbər deyildi. “Deməli, Roma dənizdə boğulanda Fariz sahildəki köşk- də yuxuya dalan köməkçisi Dimaya səslənib”, – beynində bunu götür-qoy edirdi. Amma Dima ifadəsində Farizin yalnız Romanı qayığa qoyduğu vaxt qışqırıb onu çağırdı- ğını bildirmişdi. “Küçük kimi yatıbmış it oğlu”, – əsəbilə- şib yüksək səslə Dimanın qarasına söydü. Roma boğulan- da Farizin onu çağırtısını eşitməməsinin səbəbi də bu ol- malıydı.
****
İstirahət mərkəzi şimal rayonun meşəlik hissəsinə ya- xın ərazidə yerləşirdi. Sato torpaq yol boyu uzanan ağac- lara baxdıqca aylardır davam edən yorğunluq və stresin beynində iz saldığı gərginliyi daha çox hiss edirdi. Bələdçi 6B nömrəli kottecin yanına çatanda dayandı: – Buradır. Milana içəridə təkdir. – Sağ olun. Siz gedə bilərsiz. İçəridəki kreslolardan birinin üstündə sapsarı saçları üzü- nü görünməz edən gənc qadının zəif hiss olunan hıçqırtısı onun hələ də sevgilisinin ölüm xəbərinin təsirindən çıxa
19
bilmədiyini göstərirdi. Dirsəklərini dizlərinin üstündə qo- şalayıb başını aşağı salmışdı. Qapının örtülməsinə etina- sız reaksiya verdi. Gələn adama gözucu baxıb bir az əv- vəlki halına qayıtdı. Sato 23-25 yaşlarındakı bu qadının Ukrayna vətən- daşı olduğunu və ailəsinin 4-5 ay əvvəl Krımda ruslar tə- rəfindən öldürüldüyünü bilirdi. Dünən X* rayonuna gəl- məzdən əvvəl şöbədən ona verilən məlumatda bildiril- mişdi ki, Milana özü də idmançıdır. Azərbaycana da məhz Bakıda keçirilən tennis turnirinə qatılmaq üçün gə- libmiş. Baş verən ailə faciəsindən sonra isə onun həyatı gözlənilmədən alt-üst olmuşdu. Roma ilə tanışlığından sonra o, öz ölkəsinə geri dönmək istəməmişdi. Həyatı bir neçə ayın içində inanılmaz formada üç dəfə dəyişibmiş. Ən yaxın adamlarını itirən gənc qadın qərib ölkədə və ümimiyyətlə bu həyatda yeganə təsəllisini Roma ilə tapır- mış. Bu gün səhər baş vermiş hadisədən sonra isə o, yəqin ki, hələ uzun müddət özünə gələ bilməyəcəkdi. Sato bu barədə düşünüb boş kresloda oturmaq üçün icazə istədi: – Əyləşə bilərəm? Qadın yalnız başının işarəsi ilə etiraz etmədiyini bildirdi. Baş müstəntiq bir neçə ayda həyatında iki dəfə böyük faciə yaşamış bu qadının halına daxilində acıdı. İndi onun sol tərəfində oturan adam qərib və kimsəsiz idi. Hardan başlayacağını, nə sual verəcəyini beynində çək-çevir etdi. Bir istədi ki, əlini onun çiyninə qoyub təskinlik versin. Amma sonra bunun mənasız fikir olduğunu düşünüb vaz keçdi.
Qadınsa hələ də əlləriylə üzünü qapayıb astaca ağla- yırdı. Titrəyən çiyinlərindən, hıçqırıb ağlamasından, əllə- 20
rinin əsməsindən onun necə əzab çəkdiyini hiss etmək çə- tin deyildi. Sanki bütün miskin və bədbəxt insanların acısı bircə gündə onun içinə çökmüşdü. Milana gözəl qadın idi. Bəlkə də, “gözəldir” ifadəsi bir qadını təsvir etmək üçün ən yaxşısı, təbiətin ona bəxş etdiyi bu sərvəti ifadə etmək üçün ən uğurlusudu. Nə bilmək olar, bəlkə də, Milana kimi qüsursuz qadınlar Al- lahın kişilər üçün lütfüdür. Bəlkə də, əksinə – onları sına- ğa çəkmək üçün yer üzünə göndərilən insan cildinə gir- miş şeytanlardı. “Bəlkələr” Satonu fikirlərindən alıb ta- mam başqa bir aləmə aparırdı. Gözucu qadına baxdı. O, hələ də sakitləşmək bilmirdi. Bu halda ən yaxşısı susmaq idi. Qeyri-ixtiyari ona bir daha nəzər saldı. Baş müstəntiq həyatında baş verən hadisədən sonra qadınlara qarşı izaholunmaz antipatiyasını illərdir özü də dərk edə bil- mirdi. Amma indi ömründə ilk dəfə gördüyü Milanaya qarşı daxilində yaranan rəğbət hissini də başa düşə bilmə- di. Nə idi bu ukraynalı qadında Satonu özünə çəkən cazi- bə?! Cazibə də demək olmazdı. Hansısa məchul səbəbə daha çox bənzəyirdi. Onu əvvəllər görmüşdümü? Axı bu gözlər, saçlar, əllər baş müstəntiqə kimisə xatırladırdı. Bu barədə düşünmək istəməsə də, beynində özündən biixti- yar cərəyan edən fikirlərin təsirindən çıxa bilmirdi. Mila- na nəhayət ki, bir az sakitləşib üzünü ona sarı döndərən- də baş müstəntiq bir anlıq tutuldu. “Selina”, – deyə bey- nindən keçirdi. Deyəsən, yanılmamışdı. Bu qadın ona həddindən artıq çox bənzəyirdi. Lap nağıllarda deyildiyi kimi – elə bil bir alma idilər, iki yerə bölmüşdülər.
21
İndilərdə qadın qayğılı halda üz-gözünə dağılmış nəm saçları səliqəyə salmağa çalışırdı. İnanılmaz pərişan görünürdü. Sato isə qeyri-ixtiyari bir neçə dəqiqəlik Seli- nanı, onunla ilk tanışlığını, ayrılmasını, sonuncu dəfə Ba- kıdakı görüşlərini xatırladı. “Uğursuz münasibət idi”, – ürəyində öz-özünə bunu pıçıldayıb tez də düzəliş etdi: – Daha doğrusu, gərəksiz münasibət idi.
|