191
da
qatnashgan jangchilar, kosiblar, tijoratchilar, shu jumladan is
lomni qabul qilgan xristianlar kirganlar. Bu davrda so‘fiy yoki
at tasavvuf terminlari hali keng tarqalmagan edi: uning o‘rni
ga zuhd (tarkidunyochilik) yoki zohid, obid so‘zlari ishlatilar
edi. Islomdagi bu mistik asketik oqimning paydo bo‘lishi va ta
raqqiy etishiga musulmon jamiyatidagi birinchi ikki asr davo
midagi
siyosiy ijtimoiy beqarorlik, diniy hayotning murakkabligi,
uning natijasida kelib chiqqan ma’naviy g‘oyaviy izlanish va bosh
qa dinlarning, xususan xris
tianlikning ta’sirini ko‘rsatish
mumkin.
Ilk davr so‘fiylarining,
aniqrog‘i zohid va obidlari
ning o‘ziga xos xususiyatlari
dan – Qur’oni Karim oyatlari
ustida chuqur
fikr yuritish,
Qur’on va Payg‘ambar (s.a.v.)
sunnatlariga qat’iy amal qi
lish, kechalarini nafl ibodatlar
bilan bedor o‘tkazish, kunduzlari ro‘za tutish, ha yot lazzatlaridan
voz kechish, gunohdan saqlanish, hokim va harbiylardan o‘zini
uzoq tutish, halol va harom orasini juda uzoq tutish (vara‘), o‘zini
Alloh ixtiyoriga topshirish (tavakkul) va hokazolarni ta’kidlash
mumkin.
Jumladan, faqr, rizo, sabr xususiyatlari ularga xos edi.
So‘fiylik ta’limotlari mo‘taziliylardagi mavhum ilohiyotga
oid fikrlar, obro‘li shaxslarga ko‘rko‘rona taqlid qilish, muqad
das matnlarga so‘zmaso‘z itoat etishdan farqli o‘laroq, insonga
asosiy obyekt sifatida qaraydi: insonning amallarini boshqaradi
gan ruhoniyatining mayda qirralarini
ham chuqur tahlil qilish,
shaxsiy kechinmalarga e’tibor bilan qarash va diniy haqiqatlarni
chuqur his qilish ularga xos xususiyatlardan edi. Shuning uchun
ham ziyrak psixolog, «ilm alqulub valxavotir» – «qalblar va
fikrlar ilmi»ga asos solgan alHasan alBasriy bekorga so‘fiylik
ning asoschilaridan hisoblanmaydi.
Zikr
majlisidagi sufiy jamoasi
192
AlHasan alBasriyning ashoblari, basralik zohidlar – Raboh
ibn Amr, Rabia alAdaviy, adDoroniylarning (VIII–IX asrlar)
vahz va ma’ruzalarida Allohga bo‘lgan sof muhabbat, unga yaqin
lashishga bo‘lgan intilish haqidagi fikrlar paydo bo‘ldi.
O‘sha davrdan boshlab ular so‘fiylikka
aniq mistik xarakter
bag‘ishlab, so‘fiylik mafkurasining o‘ziga xos xususiyatiga aylandi.
IX asr davomida Tasavvuf nazariyoti va amaliyotini ishlab chi
qish uchun qizg‘in harakatlar davom etdi. Basra bilan bir qatorda
Bag‘dod va Xuroson so‘fiylik maktablari eng nufuzli maktablar si
fatida yuzaga keldi. Ularning namoyondalari avvalgidek so‘fiyning
ichki dunyosiga asosiy e’tiborni qaratar edilar. Ularning «ahvol»,
«maqomot»lariga batafsil tavsiflar berdilar. Boshqa mistik ta’limotlar
kabi unga so‘fiy bosib o‘tganida «dunyo gunohkorligidan» poklanib,
ilohiyotga yaqinlashishiga sabab bo‘ladigan yo‘l (tariq) sifatida qa
radilar. «Niyatlar» haqidagi ta’limot yanada chuqurlashtirildi. Bun
da o‘zo‘zini nazorat (muroqaba, muhosaba) qilishga erishish uchun
uning «ixlos» va «sadoqat» bilan bo‘lishiga asosiy urg‘uni berdilar.
Bag‘dodlik ilohiyotchi alMuhosibiy tomonidan shakllantirilgan bun
day ta’limotning Xurosonda ko‘plab tarafdorlari topildilar va ularni
«malomatiylar» deb atadilar.
Tasavvufda Allohga yetishish faqatgina yuzini ko‘rish bilan
emas, unga qo‘shilib ketish (fano/baqo) bilan bo‘lishi ham mum
kin degan fikr ilgari surildi.
Mansur al Xalloj, ibn ‘Ato‘, ‘Ayn al
Qudot alHamadoniy kabi kishilarning qatl etilishi boshqa so‘fiy
larni hushyorlikka chaqirdi.
Dostları ilə paylaş: