198
Olti qavat vujudi ichiga, xuddi yong‘oq mag‘zini o‘rab turgan po‘st
lar kabi yoki rus matreshkalari kabi qavatqavat o‘rab olingan (yetti
qavat parda ichidagi sir deyish ham mumkin). Demak, shu matresh
kalarni (pardalarni) eng tashqi, ustki, moddiy qavatidan boshlab
navbati bilan olib tashlab borsak, eng oxirida mag‘izni, mohiyatni,
ya’ni tashqi ta’sirlardan sof bo‘lgan o‘zligimizni topamiz. Buni tasav
vur etish uchun tasavvufda bu jarayon qanday amalga oshirilishi ha
qidagi ilgari ham aytganlarimizga tayanish kifoya.
Birinchi eng qattiq po‘st (yoki parda) bu moddiy vujudimiz,
uning tashqi dunyo ta’sirlari bilan bog‘liq ehtiyojlari. Ochko‘zlik,
hirs (shahvoniy xohishistaklar), loqaydlik, dangasalik, jaholat,
g‘iybat, xusumat, kibr, hasad, xullas vujudimiz uchungina ke rak
bo‘lgan intilishlarimiz (nafsi ammora). O‘zlikka yetish uchun av
valo shu qattiq qobiq zindonidan qutulish kerak. Lekin, bunda
gap uni jismonan yo‘q qilish haqida ketmayapti, balki faqat uning
eng zaruriy ehtiyojlarinigina qondirib, undan ortig‘ini chegaralab
qo‘yish haqida ketyapti.
Ikkinchi po‘stimiz o‘z qiyinchiliklarimiz sababini birovdan
ko‘rish, murosasizlik, yolg‘onchilik, tuhmatchilik, shuhratparast
lik, amalparastlik, ta’magirlik, boshqalarga tanbeh nazari bilan
qarash kabilardan tashkil topadi. (Bunday nafs tasavvufda yalti
roq nafs, ya’ni «nafsi lavvoma» deb atalgan edi.) Agar kishi shu
nafs illatlaridan qutulsa, uning sof mohiyati ikkinchi qobiqdan
ham xalos bo‘ladi.
Dostları ilə paylaş: