Əbu Əli Həsən ibn Əli Xacə

Bu mənada bir hekayət. Zeyd bin Əsləm
155
nağıl edir ki, bir gecə 
əmirəlmöminin Ömər (allah ondan razı olsun) Ģəxsən özü keĢikçiləri yoxlayırdı, 
mən də onunla birlikdə idim. Mədinədən çıxdıq. Səhrada uçuq bir ev var idi, onun 
divarı arxasından iĢıq gəlirdi. Ömər ibn Əlxəttab (allah ondan razı olsun) mənə 
dedi: "Ya Zeyd, gəl gedək görək, oradakı kimdir". 
Getdik, yaxınlaĢanda bir qadın gördük. Odun üstünə qazan qoyulmuĢdu, 
qarĢısında iki körpə yatırdı, özü isə deyirdi: "Ġlahi mənim qisasımı Ömərdən sən al, 
o doyunca yemiĢdir, biz isə acından ölürük". Ömər qadının sözünü eĢitcək Zeydə 
dedi: "Bütün adamlardan yalnız bu qadın məndən allaha Ģikayət edir. Sən burada 
dayan, mən qadından soruĢum görüm nə olmuĢdur?!" 
Qadının yanına gedib soruĢdu: "Bu gecə yansı bu çöldə nə biĢirirsən?" 
Qadın dedi: "Mən yoxsul bir qadınam. Mədinədə sığınacaq bir yerim 
yoxdur, əlimdən də bir iĢ gəlmir, iki körpəm acından ağlayır, qıĢqırır. Mənim də 
heç bir Ģeyim yoxdur ki, verim ovunsunlar. Ona görə mən də çıxıb bu səhraya 
gəldim ki, qonum-qonĢu onların nə üçün ağladıqlarını bilməsinlər. Ġndi onlar hər 
dəfə acından ağlayıb yemək istədikdə mən də bu qazanı su ilə doldurub bu ocağın 
üstünə qoyuram, elə bilsinlər bir Ģey biĢirirəm. Bu ümid ilə də yatırlar. Ġndi iki 
gündür ki, nə mən, nə onlar sudan baĢqa bir Ģey yeməmiĢik." 
Ömər (allah ondan razı olsun) dedi: "Ömərə qarğıĢ etməkdə sən haqlısan. 
Bir az burada gözlə, mən bu saat gəlirəm". 

---

110 
Sonra Ömər qayıdıb tələsik evlərinə qaçdı. Bir saat keçməmiĢdi ki, 
çiynində iki xurcun geri qayıtdı. Mənə dedi: "Qalx, yenə gedək o qadının yanına". 
Mən ona dedim: "Ya əmirəlmöminin, heç olmazsa ver bu xurcunları mən 
götürüm". Ömər dedi: "Ya Zeyd, indi sən götürsən, bəs qiyamət günü mənim 
yükümü kim götürəcəkdir?!‖ 
Qaça-qaça qadının yanına gəldi. Gətirdiyinin hamısını qadının qarĢısına 
qoydu. Xurcunun biri un, biri düyü, quyruq yağı ilə dolu idi. 
Mənə dedi: "Ya Zeyd, bir az odun tap gətir." Mən odun dalınca getdim. 
Ömər də gedib su gətirdi, qadının qarĢısına qoydu. Qadın yağlı bir fətir biĢirdi, 
Ģorba hazırladı, sevincindən ağlayırdı. Elə ki hər Ģey hazır oldu uĢaqları yuxudan 
oyatdı. UĢaqlar oturub doyunca yedilər, anaları ilə oynamağa baĢladılar. 
Ömər qadını və uĢaqları evinə apardı və dedi: "Daha Ömərə qarğıĢ etmə, 
bağıĢla, sənin belə olduğundan xəbəri yox idi." 
Qadın ona baxıb dedi: "Allah haqqı sən Ömərsən.
,,
Dedi: ―Bəli,, 
Yazıq, miskin qadın dedi: "Allah səni bağıslasın, bizi diriltdin." 
Rəvayət. Bu mənada belə rəvayət edirlər ki, Musa ə.s. hələ çoban olduğu 
vaxtlar, vəhy gəlməmiĢdən əvvəl bir dəfə qoyun otararkən təsadüfən onlardan biri 
dalda qaldı. Musa onu sürüyə qatmaq istədi, qoyun qaçmağa baĢladı. Musa da 
onun dalısınca götürüldü. Axırda qoyun yorulub taqətsizlikdən yerə yıxıldı. Musa 
dedi: "Ay yazıq, axı niyə qaçırdın?!" Sonra qaldırıb çiyinlərindən aĢırdı, iki 
fərsənglik yolu boynunda gətirib sürüyə qatdı. 
Qoyun sürünü görcək qaçıb onlara qoĢuldu. Bu çəkdiyi zəhmətə, qoyunu 
incitmədiyinə görə Musaya allahdan nida gəldi: "And olsun izzətimə, mən onu 
yüksəldib, özümə həmsöhbət edəcəyəm, peyğəmbərlik verəcəyəm." Sonra bunların 
hamısını ona verdi.