İRƏvan türkləRİNİN ƏDƏBİ MƏtbuat abiDƏSİ
Yüklə 0,65 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Şeytan
- İrəvanda – (yazanların adlarını soruşanlara və mən ölüm deyən cənablara) hər yetənə sir verin mərsiyəxan olar.
- İrəvan, “Luyis” mətbəəsi.
- Şeytan
- Hərdəmxəyal HÜQUQU QANMAQ
- Ənğa Bir dəfə baxmadan
- Durna. ŞƏHƏR ARALIĞI
- Açığ məktub
- Ədəbiyyat Ana və qız
- Həpəid
|
İdarə
Bizə qalırsa otağları məktəbdənkənar bir yerdə dutsalar daha gözəldir. Çünki bu hisli cavanlara çox da xatircəm olmaq olmaz. Bəlkə birdən də eylə itifağ düşdü ki; dəli cinləri bunlara əmr etdi ki, ğızların dərslərini artırmağ üçün məktəbi böyütmək lazımdır. Onda heç kəs ianə verməz, ama indidən gərək heç kəs xam düşməsün ki, bu otağlar məktəbə məxsus olmayacağ . Ona görə ayrı yerdə olmaği məsləhətdür.
Cümə, bazar, braznik, bayram ittifaği, tətillər İrəvan əsnafilərin nəhayət dərəcədə xoşnud və rahət ediyor. Ələlxüsus da ki, bu may ayında . Ama bircə mətləb çox yamandır ki. Bunların xəcalətliginə səbəb olur mömünlər , məşhədilər, ruzəçi və mərsiyə məclisləri; ğumarbaazlar ğumar məclisləri; və şərab içənlər də içki məclislərində, sadlarda , duxanlarda çox utanırlar. Çünki; ya ehsan edin, ya uduzmağ istəyin və yaxud keflənüb, gen-boluna səpmək istəyən cənablar əllərini ciblərinə atırlar, pul tapulmur.
55 Yaxalaşmiş
Mən bu gecə yeni pərvaz olduğimə görə söyündüyümdən özümi saxlaya bilmüyüb pərvazlandım. Ancağ ğaranlığda gözüm görmüyüb yolların ağaclarına ilişüb, bu ağcə , o ağacə dəgə- dəgə düşdüm ğanadları üstünə. Onda gördüm ki, hər ğanadım bir dığanın və hər tüküm bir xanımın əlündə ğalıb. Özimi şaşdırdım. Yarəb, bu nə ğaza idi düşdüm, bulvarda da adamı bu hala salarlarmı? Nə edəcəyimi bilmirdim, onda gördüm bır səs gəlir, ədə, o degil, budur, vuurun, ğoymayın, gup vurun, gup vurun!.... Xülasə, baxdım, xeyr, yaxalaşmış işlər, bu ayrı təhəriymiş, bir az özümə gəlüb bildim ki, məndə işləri yoxuymuş. Qulağ verdim ki, dərzi Kazimın qardaşı Ələkbərin naləsi göyə ğalxıb. Ayə, vallah, billah mən elə bildim ki, ayrı dğadır. Mən buna bənd olmayacağ idim. Ğələt eylədim, bilmədim, baxdım. Ğərəz baxdım həngamə böyükdür, əgər uzağdan baxan uşağbazlar da buna koməgə qassələr dünya bir-birinə dəgəcətir. Əl-ayağımı yığışdırıb yuva dibinə düz ğaçdım. Imdi hələ də tüklərimin dibi cəyriyir. Amma səgrisə yakşılaşnaz valla işim yaş olardı. Ətcənə lək- lək.
Rahət nəfrəgimə...
Nəfsuyun istəcək şərabə qarşu, Ğızlar nəsə ğədər ke qalmazlər qarşu.
Bir söz deyəmməm hicaba qarşu da
Şeytan Poçta qutusu Buxarada- Cənnət (quşuna) kağızlar yüksək iki yüzü də yazılı idi. Bir yüzünü yuyurduğ ki, təmizlənsin. Iki yüzü də getdi. Indi səbət malı olub. Hamı yazmalı və lazımlı məsələ olsa yaz! A ma bir yüzündə və aydın olnalıdır. İrəvanda – (yazanların adlarını soruşanlara və mən ölüm deyən cənablara) hər yetənə sir verin mərsiyəxan olar. Müdir və naşirlər: Mir Mahmud Mirfətullayev, Cabbar Əsgərzadə (Aciz)
12 IYUN 1914-cü il, No 10. Lək-lək türk dilində həftəlik məzhəkəli məcmuədir. Hər nüsxəsi 7 qəpikdir.
Ədəbiyyat. Hərdəmxəyal. Hüququ qanmağ. Ənqa . Bir dəfəyə baxmadan . Şeytan. Şəhər aralığında Ədəbiyyat. Şeytan Lal, kar, lat, lüt. Həpənd.
56 Axtar
Elanlar
Millət, niyə bilməm bu qədər xam idim əvvəl?! Heyvan idik, ağ başlara çox ram idik əvvəl.
Xonçamdakı bu nemət əlvanın idin sən, Bir yanım aydın səhradakı nanım idin sən, Lap tərki gərgidi tövləmdəki heyvanım idin sən, Saldıqda “şitil” boyinuna aram idin əvvəl, Nadan edən ama bizə çox ram idin əvvəl.
Bu sadə olan qabağkı dövranmı , dəyişdi? Aldatdı sənnən qabağkı şeytanmı dəyişdi? Eynəkli, qraxmallı müsəlmanım dəyişdi? Xamlığda bütün nadir əyyam idin əvvəl, Nadir idin ağ başlara çoğ ram idin əvvəl.
“Nəmrud” bilirdiniz məni övrət kişi yeksər, Etdim bütün islami cəhalətlə məxməsər, Imdisə varam bir mən özüm, bir ğuri mənbər, Hər bedətə yabıh olan islam idin əvvəl, Nadan idin ağ başlara çoğ raha idin əvvəl.
Xəzəlim varidi sizləri təkfir eyləməkdən, Bir fəsli oturur min kərə təğrir eyləməkdən, Mən besər də çığırıb sizləri təhqir eyləməkdən, Mömin xərafətiylə bədnam edik əvvəl, Nadan idin ağ başlara çox ram idik əvvəl. Hərdəmxəyal
Bu ləfzənin çox mənaları var , yəni hüquqları qanmaq. Bu da curəbə curədir. Bunun bir cürəsi belədir ki, iki qardaş olur, bir yerdə qazanır, bir yerdə çalışır, bərabər əlləşir və vuruşur, bir tikə çörək çıxanda da hər ikisi bərabərcə ailələri iylə yeyurlər. İttifağ düşür , bunlardan biri tutulur, birinin yerində yadigar olan xırda oğulu qalır böyük qardaşın umuduna. Böyük qardaş da buna abiğon olur... Yəni həmi əmi, həmi abiğon, həm də ki ata əvəzi. Bu qardaş balasına baxırsan yekəlir, baxır ki, əmisi oğlu çox sahib şüur, elmli, ğurs ğurtarmış bir adam , ama bu bişuvur, cahil, əmisinə də möhtac. Adə birdən bunun fikrinə gəlir ki, əmim oğluyla mən; ikimiz də bir toxmdən əmələ gəlmiş nəhalən zümrəsiyik. Əcaba bu elmli. Mən cahil ? Ikimiz də bir xəzinə sahibi ola-ola niyə bu zəngin, mən yoxsul? Yəqin bunda bir hikmət var. Bəs böylə olanda yəqinən əmimin öz oğlu ilə qardaşı oğluna eyni gözlə yanaşmaması hələ bəlkə bunun qismətilə də öz oğlunu tərbiyələndirib. Özününkünə əl də vurmayıb. Onda bu cavan başlar çığır-bağıra, əmisinin ehtiramını aparmağa, beş nəfər də əyan-əşxas , molla, mömin çağrılıb bir azdan oğlan məzəmmət edilib, hacını boş əstəkanda çaynan başı ağriyandan sonra, oğlanın da ğolundan dutub atarlar eşigə ki, bəs hələ sən adam degilsən. Indiyə kimi yediklərin çörəkləri də itirirsən. Ama yalan-doğruluğunu bilməyirəm, bu oğlan deyirdi mən hüququmu qanmışam və öz hüququmu istəyirəm. Adə, bəs bilirsiniz niyə, atdılar eşigə sualını verəndə , düyür, çünki mən yetim olub onun ümidinə qalmışdım. Ona görə də hüğuğum itdi.
57 Ama bu yaxınlarda bir nəfər şapğalı cavanu da (palitsa)da gördüm dedim, a kişi, nə həngamədir? Dedi bir şəni yoxdur, bu günlərdə gördüm oğlan ulağını minib bağa getdigi halda bir afsər yanındakı adama o oğlanın məzhəbiylə ulağının təfavütü olmadığını dedi. Nə isə mən baxdım hər kəsin müsəlman məzhəbində dursa, hökmən adı Həsən, Hüseyn, Cəfər, Əsgər, Əli olmuşdur. Baxdım xeyir suvarın da adı müsəlman adıdır. Mənim də. Əma mənim məzhəbim təhğirə layiğ degil. Insanlığ məzhəbidir. Mən bu afiserdən təvəqqə etdim ki, sözünü geri alsın, ama baxdım kı, sözümü iki eləsəm afserin tapançası düz durmayacağ. Labüd mən palitsaya getməyə razı oldum. Ama indi mən bilmirəm bu Əsgər Axundof məhgəmədə atalı sırasında olacağ, yainki yetimlər sırasında qalacağ. Ğərəz, mətləbdən kənar olmayağ, hüğuq ğism-ğisimdir, ancağ tul qalam olmamağ üşün bir-iki məsəl gətirdim, ğarinlər məni başa salmurlər görək hüğuğu tanımağ nədir? Hansı hüğuğdur görən adam alacağıni almağ deyirlər, ya məzhəbi təhqir ediləndə, səbəbi soruşmasına , yainki ata-övladının birilə yaxşı-pis rəftar eylyəndə hüğuğu istədiyini ğanmışam. Ənğa
Bid dəfə baxmadan dövran nə etdi pisə, Aləmdə keşdisə insan nə etdisə
Yatdın şirin-şirin, ay millət nəzif, Kəm başın üstünü kəsdi yaman hərif. Taladın, kəsalətə oldun kəsif Hər ğız utanmadan dizdən nə etdisə, Sel gəldi basdısa, tufan nə istəsə
Ğalsun keçənlərin bax tazə işlərə, Bildirki hallarə ğanlı dögüşlərə, Düşdünmü töhmətə, dözdün gülüşlərə, Bibadən adın ğoyan insan nə etdisə? Vicdanlı Yevropa, Balkan nə etdisə.
Farsın, Mərakeşin gəlməz xəyalına, Olmaz Trablis bais məlalına, Verməz qədir sənin İran bu halına, Yaxma o ğatmani o bir an nə etdisə, Xaric və daxili olan nə etdisə.
Minlərcə xalğını salmış əzaba, Bu nanlar! Eyləmiş məcbur hicrətsə, Hansı sel ğalub bunca çıxartsa? Bir dönəmə baxmasan, tonnan nə istədisə, Mən zalım “iftira”, böhtan nə istədisə. Durna. ŞƏHƏR ARALIĞI Ölülərdən məktub
Cənab Lək-lək, təğəqqə edirik, bu neçə kəlmə ərzimizi dərc edəsiniz. Guya İrəvan cəmatı bizim halımıza rəhm edib bizim yerimiz gen olmağdan ötrü dağın ətəyindəki yoncalığ yerinin yanini alub bizə hədiyyə etmişdilər ki, əgər müsəlman ğardaşların duxanlarda, bazarlarda, sadlarda , küçələrdə mübarizələri olanda bizlərdən ötürü nagahani gələn
58 ğonağlar çox olub ,yerimizi dar etsələr yavaş-yavaş bu tazə yerlərdə ğonağlar üçün yer verilsin. Burası layiğ təşkirdir. Allah İrəvan cəmaətindən razi olsun, ama bu yerə bir (mal adlamaz) divar yapdırsınlar ki, axır bir ğədər öküz, inək, eşşək, yabı gəlüb nişangahlarımizi pozurlar, bizə azar verirlər. Böyüklük?
Deyirəm insana yekəlmək çox yaxşı deyildir, Səfindir yekəliyini bişöhrət tapmağ, şöhrət tapmağ, yekəlik yerini bilməkdir. Yəni böyüyə, o qədər böyük ola ki, insan şöhrəti ilə hamiya dayağ ola. Deməyəsən ki , bu nəyimin böyüyüdür? Böyüklük abır, həya, ar deməkdir... Demirəm göylərindən ucalığı heç xatirimə də gəlməz . Ancağ beylə hayəni adamın şanı böyük olunaca Hacı Səməd xan, necə İranın bir çoğ xanları. Adam, boyüyə yəni ibarəti budur ki, şani ucalıb ola bir böyük xan, özü də gedə doyunca içib lül piyan ola (Hamparsum) hamamının qabağında bir maladoy oğlanin ətəgindən duta. Ona iltifat eyliyə, deyə ki, gəl, gəl ğadan alım. Deyəsən sənin üz- gözün çox çirklənib. Bir, beş-on şaha mayə ğoyum çim, təmizlən! Ərməni, müsəlman da yığışa adamın başına və bu səxavətinə təəccüb eliyələr, deyələr doğurdan da afərin. Hələ bu kefli vağtində ki, bu ğədər maladoy oğlanları himayət eyləyür. Görəsən, ayığ zamanda nə ğədər uşağı məktəbdə oğudur.... Ğərəz, xalğ eylə bu nəşədə ğala, ondan oyana heç bir xeyir işə bir qəpik də xərcləmiyə . Ondan ötrü oyana gün-gün şanın artar, olarsan Məmmədəli Şah!... Çünki, Məmmədəli özü də vələhdlik vaxtında Təbrizdə beylə cayətlərdən az eyləməzdi ki, axırda mərtəbəsi gördügiz ki, marsa çatdı.
Idarəmizə bu gün bir ağır məktub gəlib və məzmunundan belə anlaşılır ki, filan aşpaz şirədən çaxır alır... Pişirdigi xörəklərin ətini erməni ğəssabından, biz nə ğədər İrəvan xəbəri yazsaydığ özümüzə söz vermişdik ki, hər kəsin eybini aşkar yazağ. Ama bu dəfəyə baxırığ olmayacağ. Əgər ərmənidən ət alan aşpazların adlarıni aşkar yazsağ onların evləri yıxılar , daha heç kəs onlardan xörək pəməz və ələlxüsus Hacı Kazım çur keçixanasına nə ğədər zərər dəgər. Çünki: bu aşpazların lap ağsaqqalı, namaz ğlanı o cür keçixanənin üstə dəgən açub və alverdə ğomşusi olan Hacı Kazım dükaniyləd. Əgər bu aşpaz dükanı bağlansa, çur keçiyə də zərər dəgər, buna görə biz hələlik aşpazlar barəsində gələn məktubi adiylə dərc etmirik ki, aşpazlara ziyan dəgməsin və bunlar gedə xətrinə innən sonqra olan əhvalati adııyla dərc etmiyəcəyik. Məgər yekə bir, iki , üç olunca o zaman bizim işimizdir. Hələ aşpazların cabirəsindəkı kağızı gözləyirik, görək necə etdilər. Ya,yu, x.
Ədəbiyyat Ana və qız
Sözümü mənim yaxşı dinlə ,qızım, Sənə bir gözəl, nazlı ər tapmışam. -Ana , getmirəm, getmirəm, getmirəm! Özüm ki mənim elimli bir qızam, Özümə də bir alim nər tapmışam -
-
Bu çox pulludur, mallıdır, ballıdır, Yağun salıbdır, şivə saqqallıdır. -
Ana ,uymaram ,uymaram, uymaram! Məktəb görübdür mənim sevdiyim, Həkimdir, təbibdir, qıraxmallıdır, -
Qızım, qoymaram, qoymaram, qoymaram! Gərək hacı olsun sonra hökmən nər, İmanlı və mömindir Hacı Səfər - Ana, bilmərəm, bilmərəm, bilmərəm! 59 O hər gündə beş dəfə arvad dögər. O, çox canlıdır zəyi kimi nərə zər O nərə getmirəm, getmirəm, getmirəm! -
Yüzünmə gəlməzidin belə Necə bilmədim, bilmədim, bilmədim... Gedən vaxt səni qoymayam məktəbə Hələ bu dilə bax, dilə bax dilə! -
Şəriətdə zor ilə getmək ərə Əgər varsa, söylə bir kərə. Anam madərim! Madərim ! Madərim! -
Qərəz sən məgər degilsən, qızım, Qalaydı görüm məktəbin andıra. Yazığ doxtərim, doxtərim. Çıxıb ağıldan lap olub kafirə. -
Özümlə degil, sevmirəm, sevmirəm!... -
Məni eylədin sanki bəxti qarə Daha imdidən sonqura nə sən, nə mən. Özün bil, daha getmə heç, getmə heç. Şeytan
LAT və LÜT
vardır. Məgər inki, bircə Fransuz və İngilisdə 2-ci (V) vardır ki, birinə (v ) və digərinə ( v yo) deyirlər: xəyalıma gələn öz əlifbamıza, yəni müsəlman əlifbasına ki, bu əlifbada hər hərifdən yalnız bir dənədir. Yəni hürufatımızın nöqsanı çoxdur. Bu hərflər ilə yazıb-oxumaq çox müşküldür. Yəni bunu bir mən demirəm. Hamı ümumən uruslar , hətta bir para əqli nəğş müsəlmanlar da təsdiğ edir ki, müsəlman hürufatiylə iş görülməz!. Dilimizin eyni sövti-ləhcəmizin şivəsi gözlə ki, məhv olar. Qərəz, bizim bu hürufatımızın üstyndə çox böyük davadır, hələ indi necə ola, keçmişlərdə Mirzə Fətəli Axundov bu bəd bnanı ğoyanda elə bu çalhaçal var, var, var. Ama çox şükür ki, heç eylə bir ədib çıxmayıbdır ki, bizim bir (v) mzı 3 eyləsin . Müxtəsəri ki, qədim vaxtlarda bizim hürufatın barəsində genə bir böyük mübahisə əmələ gəlmiş ki, bir ədib-şair millətlərilə mübahisə edərkən bizim hürufatımızın kamil bir hürufat olduğini nişan vermək üçün (m)hərfini götürüb (lt)n başına yapışdurub hərf(ən) şəkli əmələ gətürdü ki, o da olsun müsəlman, yəni ğeyrətli, şücaətli, səxavətli, elm, fəzl bir tayfa ki, o zamandan bizim hürufat alğışlanıb. Bu günə kimi yaşayıb. Ama bu neçə illərdir ki, genə tazədən hürufat odur kı, oni yazmağla heç yoxdan bir şey əmələ gəlsün... allaha şükür keçən gün bu barədə yenidən açılmış bir mübahisə məclisində bunun da isbatını gördüm ki(bi nam) adlı bir ədib (LA) ki ərəbdə yuxa deyirlər ki, heç vücudi olmasa bən həmin millətin başındakı (m)ni götürüb(LA)nın başına yapışdırdı, oldu(molla), yəni dolu, yaxud Hacı Mirzə Həsən Ağa müctehid və Hacı Mirzə Kazım Ağa İmam cəmi əziz oğlanları ilə yainki, Ğubada molla yava və ya İrəvanda (Əbulla məsələ), Arıx Ğəzər, (molla eynək), nağalza qörün, xaxanalza qoruyun, satan və əyriləri mənim bunlarda işim yox və bu hürufat ki yarayırığ; heç bir ədibə məsləhət görmürəm ki, bu barədə bir söz yazsun ki, çox da gözəl hürufatımız var. Ama millətin(M )ni götürüb(La)dən bir molla yapan cənab xəbəri olmadı ki, genə millət nət ğaldı.
İttifaği səbəblərdən tulantı bu nömrə vaxtından gec nəşr edildi. 60
“Lək-lək” can verir
Ay cocuğlar, gəlin bir az danışağ, Tanış olağ , gəzək, gülək, danışağ. Istəmərəm sizi mən ğəmgin görəm, Ona görə istəyirəm güldürmək. Mən hacı lək-ləkəm , haca getmişəm, Gögdən uçub daha uca getmişəm. Yalan demək, yaman demək bilmirəm, Xalqa azar vermirəm, incitmirəm, Hacı lək-ləkəm var uzun dimdiyim, Ilan-qurbağadır tutub yedigim. Bir yerə yığılsa əgər otuz qaz, Mənim kimi uzun boğazı olmaz. Neşə ki qış idi, çovğun getmişdim, Uzaq şəhərlərə mənzil etmişdim. Yaz açılıb, indi yenə gəlmişəm , Uca ağaclarda yuva tikmişəm. Hər sabah, hər axşam vaxtı ahəstə, Heç kəs bilməz durram bir qıçam üstə. Dimdiyimi çallam birdən taqhataq, Kəndə küy salaram onda şaqhaşaq. Çünki mən hacıydım, özüm də mömün. Xəyalıma şəni gəldi beylə bir gün, Dedim öz yoldaşım hacı lək-ləkə, Gəl kömək eylə bu bacı lək-ləkə. Irəvanda bir məcmuə çıxarağ, Hamı xalqı doğru yola çağırağ. Adam öldürəni yazıb pisləyək, Öz gözünə ğara sürtüb hisləyək. Adam öldürməklən axır yamandır, Yazıxdırlar, axır onlar da candır. Bir pıçax adamın əlin kəsəndə, Tağət qalmır onda canda, bədəndə. Inciyir, sızlayır adamın canı, Rəngi qaçar axsa bir misqal qanı. Birisini öldürmək əgər istəsən, Öldürməzsən bir az əgər düşünsən. Əgər cavandırsa, anası ağlar, Bacısı sızıldar, atası ağlar. Əgər böyük olsa o ölən adam, Öyündə olacağ bir böyük matəm. Yetim qalar “Sadiği”, həm “Səfəri”, Olmaz üstlərində ata nəzəri. Oxumağdan, məktəbdən məhrum olar , Küçələri veyil-veyil gəzib dolanar. Heç bir işi dutmaz o cocuğ doğru, Onda olar ya yol kəsən, ya oğru. Şərab içənlərin qulağın burağ, Şərab şüşəsini bir-bir sındıraq. Şəriətdə çünki şərab haramdır, 61 Ələlxüsus ki, cana çox ziyandır. Bir adam kı, gedib içir, keflənir, Küçələrdə səmə-səmə veyllənir. Gəlib-gedənlərə yaman söz deyir, Özün xalq içində bihörmət edir. Qumarbaza çox eyləyək məzəmmət, Bu pis işə bəlkə etməsin adət. Aparıb var-yoxun uduzdurmasın, Əyalını evdə ac-suz qoymasın. Uduzduğu pulu versin libasa , Aparsın, geydirsin oğlu Abbasa. Aparsın məktəbə, qoysun, oxusun, Oğlu təhsil edib bir alim olsun. Tiryək çəkənlərin pisliyin yazaq , Onların eybini birbəbir açağ. Tiryək onlara bir görün neyləmiş, Can əriyib qalıb qupquru qəmiş. Nə qolda qüvvət bar, nə canda şirə, Hamısının gözü düşüb çuxura. Yüzlərinə baxan yəqin irgənər, Rəhimi gəlir, ona qoçu söylənir. O kəslər ki, olub sahibi dövlət , Istədik onları edək məzəmmət. Yoxsula,fağıraəl dutsun onlar, Yetim uşağları oxutsun onlar. O bir başa hər ağ dolayanlar, Adlarını axund, molla qoyanlar. Altı şaha kəbin pulu almaq üçün , Əlindən kəsməsin gündə yüz kəbin. Yoldaşım Hacı Lək-lək, dedim sözümü, Dübarə yüzinisə dikdüm gözümü. Bir ah çəkib dedim, o sahibi Lək-lək. Çox gözəl söylədin , ay bacı Lək-lək. Əgər biz bir belə ayığ baş qatsaq, Etsən çətinliyi olar , toy ansan, Çaxır içən , yol kəsən , tiryək çəkən. Xəsis, dövlətli: hamı adam etdirən. Hamısı tazə işindən əl çəkən bunlar, Qumarbazlar xamı oynamaz qumar. Onda hər kəs öz əynini düşünər, Peşiman olub öz işindən əl çəkər. Mollalar bir hədyan, yalan söyləməz. Gözləyiriz müftəni, töləb eyləməz. Hamı millət onda verər əl-ələ, Aralıqda bir lək gəlir həsulə. Müsəlmanıq, indi olar həğiği Gözün açıb millət tapar tərəqqi, Onda olmaz bizdə nə yoxsul, nə ac. Heç kim daha olmaz çörəgə möhtac. Bizdən olar razı Allah, Peyğəmbər, Camaət də bizə təğidır eylər. Bu iş eylə ki, gördük məsləhət, Mətbuata çıxarmağa eylədik qeyrət. Çox zəhmətiylə taa ixtiyar aldıq,
62 Lək-Lək adlı bir məcmuə çıxardıq. Bütün bizi düşmən oldu cəmaət, Harda gördülərsə etdilər nəshət. Çaxır içən, adam kəsən, dam dələn, Tiryək çəkən, qaz-baz oldu düşmən. Burunladı bizi əyan, ağalar. Təpik atdı bizə qırçı bu qədər Yalançıq haymalı kafir ad qoydu. Qara cəmaətdə o nəslərə uydu. Xanlar, bəylər, ümmətimiz atılmaq. Qaldı dedilər, həm qışqırıq, paslanmaq Qərəz məcmuəmiz yaşadı, çoxaldı. Borcumuz gəldikcə artdı-çoxaldı. Lək-lək naxoşlayıb qızdırma tapdı, Zəmidən çıxammadı, palçığa batdı. Daha Lək-lək şağildəməğ bilmədi, Qanadı yanına düşdü, titrədi. Deyirdi ki, sallandı bu yerlər əkindi, Bir qanadı azaldı, biri gödəldi. Naxoşladı yazığ zəmidə qaldı, Vayhavay naləsi göyə ucaldı. Zəyiflədi, daha qalmadı taqət, Ilan –qurbağa dutmağa etmədi cürət. Qanadı bulaşıb palçığa batdı, Qurbağalar gəlıb üstündə yatdı. Lək-lək öldü, ay cocuğlar, lap, Bugün, sabah nə olar ğalıb. Nə yoluxan var yazığa, nə su verən, Nə təbib aparan var, nə dərman veürən. Lək-ləkin xətirni istəyirsiniz, Ata, qardaş, qızdan xahiş ediniz. Əfraf xuçlarından bir azca yüfsun, Sylı 3 manat yarımdır Lək-lək yazdırsın. Oxumalı, gülməli məcmuədir, Oxumasaniz da adama fayda verər. Eləki müştəri oldi alanız, Əfşaliki saxladar sizin dövrünüz. Təbib gələr lək-ləkə dərman verər, Canə gəlib Lək-lək yenə dirilər. Ondan sonra sizin üçün ayda bir Lək-lək sizə bir hədiyyə göndərər. Oxuyub göndərsəniz bəhrə bularsınız, Oxumağa huş edib alim olarsınız. Çalışan Lək-lək dirilib şağğıldasın, Keyni maz olub gülsün, ğağıldasın. Yüklə 0,65 Mb. Dostları ilə paylaş:
|