Bədirli!.. İsmayılzadənin dodaq lari səyrildi. Onun əsəbiləşdiyini yalnız bundan bilmək olurdu. Qüdrət saatına baxdı: - İndi saat on iki olub. İki saat bəsdirmi? Bos deyil? Azdır? Elə İsə vaxtını yarım saat da azaldıram. Əgor bu iş üçün iyirmi adamı da yu xudan qaldırmaq lazım gəlsə, qaldırın. Bu gecə hava çox sərindir, qoy onlar bir neçə saat təmiz havaya çıxsınlar. Qüdrət dəstəyi yerindən asdı və usta Ramazana tərəf döndü: - Saatını düzəlt, usta, - dedi, əgər borular saat ikinin yansma gəlib çatmasa, zəhmət çək, mənə zəng elə. 86
Ramazan cib saatını çıxarıb baxdı, ayağa qalxdı v ə razılıq edib getmək istədi. Qüdrət onun qolundan tutub saxladı: - Sən öz xahişini dedin, usta, indi də mənim sualıma cavab ver. - Buyur... - Tahir Bayramlı necədir? Deyirlər yaman saz çalıb oxuyandır... Usta Qüdrətin şagirdlərlə belə tez-tez maraqlanmasını bəyənir, “cavanlara fikir verdi, işi irəli gedəcək” deyə düşünürdü. İndi də əlinə fürsət düşdüyünü görüb, Tahiri az qala göyə qaldırmaq istədi. - Diribaş oğlandır. Bizim kənd uşaqları yaman qabiliyyətli olurlar, bir oxumaq oxuyur ki, səsi düz Narginocən gedir. - İşi, işi necədir? Mən düz diaqnoz qoymuşam ya yox? - Elə, işi do. Mən ki çox razıyam. Qoca usta yalnız Tahirin deyil, işıqucu gördüyü ber bir şagirdinin üstündə mehriban bir ata kimi əsm oye çoxdan adət eləmişdi. Bunu bü- ruzə verməso do, ürəyi, tezə və bacarıqlı ustalar yetirmək eşqilə çır pmırdı. Onun fikrincə plan doldurmaq hər bir neftçinin vəzifəsi idi, amma cavanlan tərbiyələndirmək, onları gələcək üçün, ölkə üçün yetişdirib boya-başa çatdırmaq əlavə diqqət ve qayğı tələb edirdi. Ra mazanın tanıdığı bacarıqlı ustalar arasında bu müqəddəs borcunu
