www.ziyouz.com kutubxonasi
16
tashlamoqchi bo‘ldi. Osmonga qaradi deguncha yuragi «shuv» etib ketdi. Bulutdan darak yo‘q. Bu
yaxshilikning nishonasi emas edi. Bir zumda uning eti junjikib, ko‘zi qorong‘ilashib, boshi aylandi, u
zo‘rg‘a otining yolini ushlab qoldi. Umrida bunaqasi bo‘lgan emas, chunki dunyoning poydor negizi
bo‘lgan va Tangri yashash va hokimlik qilish uchun ato etgan Yerdagi mavjudotlardan birontasi uni
kutilmaganda hayratdan og‘zi ochilib qoladigan darajada esankiratib qo‘ygan emas; ko‘rmagani
qoldimi uning, dunyodagi biron hodisa uni lol qoldira olmagan, qon kechaverib, issiqdan erib,
sovuqdan to‘ngaverib diydasi qotib ketgan jahongir bo‘lar-bo‘lmasga xursand ham, xafa ham
bo‘lavermaydi. Umrida biron marta ham xonlik sha’niga dog‘ tushirmagan jahongir otining yolidan
ushlab qolgan zaifalarga o‘xshab qo‘rqib ketdi. Bunaqasi bo‘lmagan, bo‘lishi ham mumkin emas,
uning yoshligidanoq diydasi qotib ketgan, u bolalikdan, suv bo‘yida o‘ynab yurganda baliq talashib bir
onadan tug‘ilgan inisi Bekterni o‘q yoy bilan otib tashlagan kezdan boshlaboq (o‘shanda baliq uchun
emas, balki ikki qo‘chqorning boshi bir qozonda qaynamas deganlaridek, kuni kelib menga raqib
bo‘lmasin deb go‘daklik chog‘idayoq inisining qoniga zomin bo‘lgan edi), hayotning sir-asrorini
bilishning eng to‘g‘ri, xatosiz yo‘li kuch ishlatish ekanligini bilib oldi. Kuchga bo‘ysunmaydigan, bosh
egmaydigan narsa yo‘q bu dunyosida — tosh bo‘lsin, olov bo‘lsin, suv bo‘lsin, daraxt, hayvon yoki
parranda bo‘lsin, hamma-hammasi bo‘ysunadi, osiy banda haqidaku so‘z bo‘lishi mumkin emas. Kuch-
qudrat shiddatidan tiz cho‘kmaydigan, so‘nmaydigan, barbod bo‘lmaydigan hech narsa yo‘q ekanligini
bilib oldi. Bir kuch ikkinchi kuchni yengganda, ajoyibot o‘rnini notavonlik, go‘zallik o‘rnini ayanchlilik
oladi, shundan chiqadigan xulosa — shu poymol qilinganlarning hammasi hurmatga sazovor emas, tiz
cho‘kadiganlarning bari esa muruvvatga loyiqdir, bunda muruvvat qiluvchining marhamati o‘lchov
vazifasini bajaradi. Dunyo ana shunday qurilgan...
Odamzotning hokimiyati, kuchi yetmaydigan bir narsa bor — u ham bo‘lsa Ko‘k-Tangridir.
Himolaylik darvesh ulamolar Tangri Abadiylik va Cheksizlik timsolidir deyishadi. Ko‘k, sirli Tangrigina
xoqon hokimiyatiga mute’ emas, unga boqim emas. Tangri oldida uning o‘zi son-sanoqsiz
maxluqlardan biri — Tangriga qarshi na qo‘l ko‘tara oladi va na yurish qila oladi va uni qo‘rqitib
hurkita biladi. Shuning uchun yerdagilarning taqdirini, himolaylik darvesh ulamolar tili bilan aytganda
— dunyolarning harakatini boshqarib turadigan Ko‘k-Tangriga toat-ibodat qilish, sajda qilishdan
boshqa iloj yo‘q. Shuning uchun ham u o‘zga barcha bandalar qatori Tangriga yalinib-yolvorib
sig‘inganda va jonlik so‘yib qurbonlik qilganda Tangridan marhamat etishini va o‘z panohida asrashini,
odamlar ustidan qattiqqo‘llik bilan hukmronlik qilishda yordam berishini iltijo etadi. Darbadar
donishmandlar aytgani kabi, Koinotda oy ostida olamlar son-sanoqsiz bo‘lsa, Ko‘k-Tangri Yer yuzini
boshdan-oyoq Chingizxonga, uning avlodlari ixtiyoriga topshirib qo‘ya qolsa xazinasi kamayarmidi
yoki Chingizxondan ham qudratli, undan ham munosib Tangrining bandasi bormikin? Yo‘q, butun
Rub’i maskunni idora qila oladigan, undan kuchli odamni hali onasi tug‘magan. U xufiya niyatlar
qilganda Tangri Taolodan shu vaqtgacha hech kim jur’at etmagan narsani — barcha xalqlar ustidan
hokimi mutlaqlikni so‘rashga ayricha huquqqa ega ekanligiga o‘zida tobora ko‘proq ishonch seza
boshladi — axir kimdir birov yakka hokim bo‘lishi kerak-ku? Demak boshqalarni kuch ishlatib
bo‘ysundira oladigan kishigina hukmron bo‘lishga haqlidir. Tangri cheksiz marhamat ko‘rsatib uning
boshqa birovlarning yerlarini bosib olishiga, shu yo‘l bilan davlatining kuch-qudratini orttirishga
monelik qilmadi va u borgan sayin Tangrining sevgan quli ekanligiga, Tangrining odamlar
bilmaydigan kuchlari unga ko‘mak berayotganligiga ko‘proq ishonch hosil qildi. Hammasiga unnab
ko‘rdi. Yaxshilik ham, yomonlik ham qildi, axir u qilich yalong‘ochlab o‘t qo‘yib o‘tgan barcha
o‘lkalarda jabrlanganlar xoqonni nimalar deb qarg‘amadi deysiz, lekin bu qarg‘ishlardan birontasi
unga pashsha chaqqancha ham ta’sir etmadi, aksincha jahongirning shon-shuhrati va kuch-qudrati
ortgandan ortib boraverdi: jabr-diydalarning oh-fig‘onlari va la’natlari Ko‘kka yetmadi. Shunday bo‘lsa
ham ba’zan qilgan ishlaridan pushaymonga tushib, Tangrining qahriga yo‘liqmadimmikin, Ko‘kning
g‘azabi kelmadimikin degan shubha dilini kemirgan paytlar ham bo‘lgan. Bunday hollarda buyuk
xoqon bir pas taxtaday qotib qolar, o‘zini koyib, tobelarga bir oz nafasini rostlab olishga imkon berar
va Tangrining adolatli malomatini qabul etar, hatto tovba-tazarru ham qilar edi. Biroq Tangrining
Chingizxonning oq buluti (qissa). Chingiz Aytmatov