122
ların və nəzəriyyələrin əməli surətdə yoxlanılması lüzumunu göstərir.
Çarlz Pirs
mürəkkəb və ziddiyyətli bir fəlsəfi sistem yaradaraq, burada bəzi elmi təsəvvürləri
dinin mənafeyi ilə əlaqələndirməyə çalışmışdır.
Ceyms bilik əvəzinə qeyri–şüur irrasional etiqada sahib olmağı, hər şeydən əv-
vəl, məntiqi təfəkkürü rədd edən dini etiqad sahibi olmağı təklif edir.
Dyui başda olmaqla digər praqmatistləri «instrumental məntiq»dən və ya «eks-
perimental məntiqdən» istifadə etməyi məsləhət görürdülər. Bu məntiq isə, əslində,
əmələ gəlmiş vəziyyətdə sınama və səhvlər metodu üzrə sərfəli hərəkət tərzi axtarıb
tapmağı nəzərdə tutur. Praqmatistlərə görə, təfəkkür insana bilik vermir, ona yalnız
çətin vəziyyətdən çıxmaq və müvəffəqiyyət qazanmaq bacarığını öyrədir. Elmi
məfhumlar, qanunlar, nəzəriyyələr obyektiv reallığın inikası və ya surəti deyildir,
bunlar yalnız bu və ya digər məqsədi həyata keçirməkdən ötrü “hərəkət planları-
dır”, “alət” və ya “vasitə”dir. Əgər ideya və ya nəzəriyyə “iş görür” və müvəffəqiy-
yət qazanmağa imkan verirsə, yaxşıdır, yəni düzgündür; əgər buna imkan vermirsə,
pisdir, yəni səhvdir.
Praqmatizm dinin müddəalarını çox faydalı, buna görə də düzgün hesab edir.
Praqmatistlər fayda prinsipini yalnız
idraka deyil, həmçinin
mənəvi və əməli fəaliy-
yətin bütün formalarına şamil edirlər.
Dostları ilə paylaş: