Alisher Navoiy.
Saddi Iskandariy
www.ziyouz.com
kutubxonasi
256
Ne fe’leki keldi birovdin yomon,
Yomonliq ko‘rardin anga yo‘q omon.
Va gar yaxshiliq kimga af’ol erur,
Jazosi aning ganji iqbol erur.
Nedin mundoq erkonga bir nukta sur,
Munung sirrini xotirimg‘a yetur».
Dedi
nuktapardozi dono
2
manish:
«Ki ey nuktadin zotinga parvarish,
Nekim Tengri xalq etti ofoq aro,
Ne ofoqkim, bu kuhan toq aro.
Nihoniy
anga berdi xosiyate,
Bu xosiyati ichra kayfiyate.
Agar qoyil ermas bu ishga kishi,
Bo‘lur bar abas ofarinish ishi.
Bashar xaylikim jahl erur lozimi,
Qachonkim bo‘lurlar har ish ozimi.
Agar naf’e
ul ishta maqsud emas,
Ul ish kimsadin, bilki, mavjud emas.
Agar xud g‘araz naf’e pinhoni yo‘q,
Birovdin bir ish bo‘lmoq imkoni yo‘q.
Bajuz tifl yo ulki devonadur,
Xiraddin bu ikisi begonadur.
Vale har kishi bo‘lsa
ahli uqul,
Taammulsiz ish aqli etmas qabul
3
.
Qachon bo‘lsa maxluq aro bo‘yla hol,
Ajab yo‘qki, Xoliqdin o‘lg‘ay mahol.
Bukim naf’siz xalq qilg‘ay vujud,
Agar ravshan o‘tdur va gar tiyra dud.
Nekim ofarinishqa payvastadur,
Bori bir-birisiga vobastadur.
Bir ish desa bo‘lmas «sazovor emas»
Ki, bir rishtatob anda bekor emas.
Alisher Navoiy. Saddi Iskandariy
Dostları ilə paylaş: