Alisher Navoiy.
Saddi Iskandariy
www.ziyouz.com
kutubxonasi
286
Yerur tog‘cha, garchi bir tukdurur.
Qayu kimsakim, so‘zni yolg‘on degay,
Inonmaslar ar nassi «Qur’on»
2
degay.
Necha bo‘lsa yolg‘onchi el arjumand,
So‘zi anjuman ichradur nopisand.
Bor ermish burun chog‘da kozibvashe,
Uyiga tushub shu’lai sarkashe.
Fig‘onlar
chekar ermish istab madad,
Yeshitganga bo‘lmay so‘zi mu’tamad.
Chu kuymish uyi yumub-ochquncha ko‘z
3
,
Demish anga sohibdile bo‘yla so‘z
Ki: «Yolg‘on angakim farovondurur,
Chini ham el ollinda yolg‘ondurur.
Agar qilmadi el himoyat sanga,
O‘zungdin keraktur shikoyat sanga».
Eshittimki, bir shahg‘a bo‘ldi niyoz,
Uye aylamak bir sutun uzra soz.
Kezib toptilar bir yig‘och bo‘yla tuz,
Va lekin aning moliki bir ajuz.
Berib o‘n baho, balki yuz,
balki ming,
Rizo bermayin xotiri zolning.
Chu bay’u sharo topmayin intiho,
Berib zol hamsangi oltun baho
4
.
Yasodilar ul uyni gavharnigor,
Sutunni vale qildilar zarnigor.
Hamonoki keldi tamoshog‘a zol,
Yig‘ochin o‘pub,
surdi mundoq maqol
Ki: «Solding, chu Haq tuz yaratti seni,
Ham o‘zungni oltun aro, ham meni».
Niholeki ul tuz bo‘lur jilvasoz,
Bari elni mundoq qilur beniyoz.
Agar tuzluk o‘lsa
kishining ishi,
Alisher Navoiy. Saddi Iskandariy
Dostları ilə paylaş: