Alisher Navoiy.
Saddi Iskandariy
www.ziyouz.com
kutubxonasi
335
Qilur chog‘da ul marzni jilvagoh.
Yetishti aningdek biyobon aro
Ki, havli solur erdi o‘t jon aro.
Tutub dashtni it kibi jonvar,
Vale borchag‘a mo‘r yanglig‘ suvar.
Ayog‘u ilik borcha andoqki mo‘r,
Vale sheri darroncha har birga zo‘r
10
.
Alar
ichra har kimsakim surdi ot,
Anga mo‘rlar qildilar hamla bot.
Chu oshub ila hamla ko‘rguzdilar,
Ani bir-biridin ravon uzdilar.
Aningdekki, qolmay nishoni aning,
Yer ustida bir qatra qoni aning.
Chu bu yerga yetti shahi hushmand,
Dedi: «Surmasun kimsa ul yon samand».
Hamul
yer elidin savol ayladi,
Bu ma’nida ko‘p qiylu qol ayladi.
Dedilarki: «Bir nav’ yerdur bu marz
Ki, solur tasavvur ani jong‘a larz.
Bu vodiy erur bir yig‘och ursa zo‘r
Ki, anda solur sho‘r bu nav’ mo‘r.
Bulardin nari vodiedur nazih,
Nazohatda bog‘i Eramdin fazih.
Guruhedurur
anda oromgir
Ki, bu elga ul qavmdindur nafir.
Qayu qavm, Tengri balosi alar,
Jahon ganjining ajdahosi alar.
Qaviy haykal, andoqki, bir pora ko‘h,
Biriga harif o‘lmayin yuz guruh.
Qayu bir desang ul qadar zo‘r anga
Ki, bu jonvarlar kelib mo‘r anga.
Alarning tilin fahm qilmay kishi,
Alisher Navoiy. Saddi Iskandariy
Dostları ilə paylaş: