Ha, chindan ham yaxshi she’r — orombaxsh kuydek kishiga huzur bag‘ishlaydi. Tuyg‘ularni
qitiqlab, orzu-o‘ylarga, xayollarga yetaklaydi. Tursunoyning ushbu |«Kuy»ini o‘qisang, tinglasang
arziydigan kuy. Kuy bo‘lganda ham orombaxsh kuy. To‘plamdagi she’rlar bir-biridagi fikr va
g‘oyani to‘ldirib boradi. Eng muhimi yangi-yangi fikr bo‘lib tug‘iladi, fikrlarga, tuyg‘ularga
yetaklaydi. «Ko‘zlarim» she’riga quloq soling-a:
Qarashlarim humorida emish allakim,
Kimlargadir orom bo‘lib qo‘nar ko‘zlarim.
Allakimni tentiratar hasad tunida,
Do‘st qalbida kunduz misol yonar ko‘zlarim,—
desa, «O’quvchimga» she’rida eidi yuqoridagidek
maftunkor va afsunkor, jozibali va sadoqatli
yor timsolida emas,
balki mehribon murabbiy, kechirimli ona sifatida namoyon bo‘ladi.
To‘plamdagi ko‘pchilik she’rlar katta bir dard bilan, zo‘r zarb bilan yozilganligini his etish qiyin
emas. Ma’lumki, ona mavzui muhabbat mavzui kabi boqiydir.
Shoira ona haqida kuylar ekan,
hech kimni, hatto o‘zini ham takrorlamaydi. Loaqal uning «Armonlarim» she’ridagi so‘nggi:
«Uchrashmagan uchrashuvlar qoldi yo‘llarda...» misrasiga e’tibor bering-a?! Ha, bu misrada
qancha armonlar, o‘ylar, tuyg‘ular bor?
Xullas, Tursunoy she’rlari goh o‘ynoqi, sho‘x, shalolalardek zavqli, qudratli, ba’zi she’rlari og‘ir,
vaznin, o‘y-xayolga toldiruvchi, inson, hayot, muhabbat va taqdir
haqida yana ham chuqurroq
o‘ylashga da’vat etuvchidir. U «Firoq» degan bir she’rida daryoga murojaat etib: «Betoqatsan,
toshqin oqasan» degan edi. Shoiraning keyingi «Iqbol» (1984), «Dil gavhari» (1985) she’riy
to‘plamlaridagi ko‘pchilik asarlarida ham ana shu holat ko‘zga yaqqol tashlanib turadi. Mazkur
to‘plamlarning birinchisida agar insoniy his-tuyg‘ular, g‘urur, inson ve ezgulik,
oliyjanoblik va
chin muhabbat kuylansa, keyingi guldastasida lirik, falsafiy ohangdorlik yetakchilik qiladi. Biz bu
borada unga omad tilaymiz.
Dostları ilə paylaş: