Formal ünsiyyət rəsmi qaydalarla, normalarla tənzim olunur; müəllim-tələbə
münasibətləri rəsmi münasibətlərdir. Pedaqoji prosesdə
qeyri-formal ünsiyyət
ünsürləri də özünü göstərir. Belə ünsiyyət rəsmi qaydalarla müəyyən olunmur, şəxsi
xarakter daşıyır və simpatiya və antipatiyaya isti münasibətə əsaslanır. Belə
ünsiyyətdə müəyyən hədd – psixoloji məsafə, «pedqoji pərdə» gözlənməli, o,
müəllimin rəsmi vəzifələrini yerinə yetirməsinə mane olmamalıdır.
Göstərilən
ünsiyyət formalarının heç birini unversallaşdırmaq olmaz. Pedaqoji fəaliyyətdə ancaq
formal ünsiyyətə əsaslanmaq – təlimat və əmrlərlə hərəkət etmək formalizmə,
yeknəsəqliyə, konservatizmə, münasibətdə soyuqluğa gətirib çıxara bilər.
Eləcə də
ancaq qeyri-formal ünsiyyətə əsaslanmaq anarxiyaya, müəllim və tələbə arasında
«pərdə»nin götürülməsinə səbəb ola bilər. Buna görə də, hər iki ünsiyyət formasını
düzgün əlaqələndirmək, konkret şəraitdən, situasiyadan asılı olaraq yerinə görə tətbiq
etmək lazımdır. Pedaqoji ünsiyyətin xarakteri ünsiyyət üslubundan çox asılıdır.
Ünsiyyət
üsulu dedikdə, ünsiyyət fəaliyyətinin fərdi xüsusiyyətlərinin məcmusu başa
düşülür. Fəaliyyət prosesində rəhbərlik formasından asılı olaraq, üç əsas ünsiyyət
üslübü fərqləndirilir: avtoritar, demokratik və liberal üslüblar.
Avtoritar üslub – inzibati-amirlik üslubudur. O, nüfuza və tabeçiliyə əsaslanır. Bu
halda insana (uşağa, şagirdə, tələbəyə) sadəcə obyekt kimi baxılır: təşəbbüsə, etiraza
imkan verilmir, müəllim öz dediyini həyata keçirir («Mən deyən olmalıdır»).
Demokratik üslub – əməkdaşlığa əsaslanan üslubdur. O, qarşılıqlı hörmət, humanizm,
bərabərlik, ədalət üzərində qurulur. İnsana təlim-tərbiyə prosesinin fəal iştirakçısı –
subyekti kimi baxılır;
onun rəyi, arzuları, mövqeyi, tələbat və maraqları, mənafeyi
nəzərə alınır. Tələbələrin təşəbbüs və fəallığına geniş yer verilir.
Liberal uslub – ünsiyyətdə səhlənkarlığa, laqeydliyə əsaslanan üslubdur: müəllim
heç nəyə qarışmır, fəallıq göstərmir, məsələlərə formal yanaşır,
məsuliyyətdən kənar
olmağa çalışır. Bu isə normal pedaqoji ünsiyyətə və bütövlükdə təlim-tərbiyə işinin
keyfiyyətinə mənfi təsir göstərir. Qeyd edilən ünsiyyət üslubları içərisində ən
səmərəlisi demokratik üslubdur. Ali məktəb müəllimi bu üsluba əsaslanmalıdır.
Avtoritar və liberal ünsiyyət üslublarından yaxa qurtarmaq üçün tələbələrlə
münasibətləri yeni əsaslarda – əməkdaşlıq, xeyirxahlıq, hörmət və tələbkarlıq,
qarşılıqlı inam, həssaslıq, ədalət, pedaqoji etika tələbləri üzərində qurmaq, müəllim və
tələbələri ayıran
psixoloji səddi, şübhə və etimadsızlığı, qeyri-səmimiliyi aradan
qaldırmaq, bir sözlə, ünsiyyət mədəniyyətinə yiyələnmək lazımdır.
Dostları ilə paylaş: