12
Texnik tadbirlarga tuproqni yaratish, qayta tiklash va milioratsiya usullari bilan
xarakterlanadi. Dehqonchilik tiziminig tashkiliy iqtisodiy tomonini
yerdan foydalanish tartibi
va mahsulot ishlab chiqarishni ko’paytirish hamda arzonlashtirish usullari belgilab beradi.
Dehqonchilik tizimlari rivojlanishida iqtisodiy va tabiiy omillar ishlab chiqarish
jarayoning doimo yagona kompleksda, uzluksiz ta’sir etadi. Bu omillar ta’siri
ishlab
chiqaruvchi kuchlar taraqqiyotining turli darajalaridagina har xil bo’ladi. Texnika vositalarini
qo’llash past darajada bo’lganda tabiiy sharoitlar hosil taqdirini belgilaydi,
ular qishloq
xo’jaligini rivojlantirishda hal qiluvchi va belgilab beruvchi rolni o’ynaydi. Fan-texnika
taraqqiyoti o’sib borgan sari iqtisodiy omillarning dehqonchilik hosildorligiga ta’siri
kuchayadi. Dehqonchilik tizimlarini rivojlantirish yo’llari va sur’atlarini belgilashda iqtisodiy
omillar hal qiluvchi ahamiyat kasb etadi. Bunda tabiiy sharoitlarning roli kamaymaydi balki
aksincha, ulardan har biri ayrim mintaqa doirasida yanada oqilona
foydalaniladi va qishloq
xo’jalik ishlab chiqarish samaradorligiga ularning salbiy ta’siri kamayib ketadi.
Mintaqalik intensivlik darajasi va ularning ixtisoslashuvi dehqonchilik tizimining eng
xarakterli belgilaridir. Mamlakatimizning ulkan hududi qishloq xo’jaligi rivojiga ta’sir
ko’rsatadigan tabiiy sharoitlarining xilma-xilligi bilan xarakterlanadi. Bu narsa har bir mintaqa
uchun dehqonchilik tizimini ishlab chiqish zaruriyatini tug’diradi. Mamlakatimiz umuman
geografik nuqtai nazardan qaraganda sahro va yarim sahro mintaqasida
joylashganligiga
qaramasdan dehqonchilikning suvga bo’lgan talabi ayrim mintaqalarda tubdan farq qiladi,
masalan 1 gektar paxta maydoni kuyi Amudaryoda 16-17 ming m
3
talab qilsa. Qashqadaryo,
Surxondaryoda 12-13
ming m
3
, Zarafshon vosiysida 7-8 ming m
3
suv talab qiladi. Demak,
ayrim mintaqalar qishloq xo’jaligi uchun qulay hisoblanadi. Shunday qilib qishloq xo’jaligi
yerlari unumdorligini oshiradigan muayyan tadbirlarni amalga oshirishga muxtojdir.
Foydalaniladigan yerlarning katta qismi qurg’oq va o’ta qurg’oq mintaqalarda joylashgan.
Ayniqsa Surxondaryo, Qashqadaryo va Buxoro viloyatlari o’ta qurg’oq va issiqligi bilan ajralib
turadi. Farg’ona vodiysi viloyatlari va Toshkent viloyatida yillik yog’ingarchilik birmuncha
ko’proq bo’lganligi va bu mintaqalardagi tog’larda qor ko’proq muddat erimasdan turishi va
katta muzliklari bilan tutashib ketishi bu mintaqa ob-havosining birmuncha yumshoq bo’lishiga
va qurg’oqchilikning ta’sirini birmuncha yengillashtirishga olib keladi
1.4-jadval