2. “Mikrofon” qonuni. Kimning qo’lida mikrofon bo’lsa o’sha odam
gapiradi. Mikrofon sifatida mashq o’tkazish vaqtida aylana bo’yicha har bir
ishtirokchiga uzatiladigan biror bir yumshoq o’yinchoqdan, oddiy marker yoki
ruchkadan foydalanish mumkin.
3. “Faollik” qonuni. «Siz biror bir mashqni bajarishda ishtirok
etmasligingiz mumkin. Bu siz vazifani bajara olmaysiz degani emas, balki siz
chetdan turib kuzatmoqchisiz. Bu haqida avvaldan ma’lum qilish kerak bo’ladi.
Lekin guruhdan bir kishining chiqib ketishi shu guruhning ishiga ta’sir qilishini
ham e’tiborga olish kerak bo’ladi.
4. “Faqat o’z fikrini bayon etish” qonuni. Bu qonun o’zining fikrini
birinchi shaxs nomidan bayon etish, ya’ni “Mening fikrimcha, men his qilaman,
mening o’ylashimcha...”. Har bir ishtirokchi guruhninig boshqa qatnashchilarining
fikrlarini bilmaydi. Guruh nomidan gapira olmaydi, shuning uchun ko’pchilik,
ya’ni “biz” deb boshlanadigan fikrlar mumkin emas.
5. “Guruhning barcha qatnashchilariga hayrixoh munosabatda,
xushmuomala bo’lish” qonuni. Ushbu qonun quyidagicha talqin qilinadi:
“Barchamizning afzallik tomonlarimiz va kamchiliklarimiz bor. Trening vaqtida
boshqalarning xususiyatlariga sabrli bo’lish kerak. Agar sizni nimadir
qoniqtirmasa, hyech bir ishtirokchiga zarar yetkazmagan holda bu haqida trenerga
ma’lum qiling”. Bu qonun ayniqsa o’smirlar guruhida muhimdir. Trening vaqtida
bir-birini familiyasi va laqabi bilan atash mumkin emas.
6. “O’z ismini aytish” qonuni. Agar trening qatnashchilari bir-biriga
notanish bo’lsa har bir chiqish oldidan o’z ismini aytishi kerak bo’ladi.
7. “Muloyimlik”
qonuni. Barcha
qatnashchilar
bir-birlariga
xushmuomalalik bilan va o’zlarini taqdim qilganda aytgan ismlari bilan murojaat
qilishlari kerak bo’ladi.
