Çağdaş Azərbaycan nəsri
Yüklə 5,38 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
2016
Mövlüd Süleymanlı “And olsun, əsrə…”
Niyəsə çiynini qısa-qısa güldü, bunu hamıdan yaxşı Mukuç Xanzadyan anladı ki, partkom nəyə güldü. - Gedin, -dedi, Partkom bir də. - Gedin oynayın, meyxanada, sonra gəlib gördüklərinizi danışarsınız... Müıllimlər çıxmaq yox, əksinə oynayanlara qarışıb oynamağa başladılar, ən çox atdanıb düşənsə Mukuç Xanzadyan oldu. Müridlər susmuşdular, indi də müəllimlər oxuyurdu, oxuyub Mukuşu oynadırdılar... -Mıqlo musurman olacaq Alı dayı, Bu yurd Alosman olacaq, Alı dayı... -...Səndin oxuyan? “....Mıqlo musurman olacaq,” deyən səndin? Osmanlı gələcək, hə? Alosman, hıı?! ...həə, müəllimlər Partkomun tapşırığıyla müridlərlə məzələnirlər... Ağbilən heç orda olmayıb, amma adı deyilməlidi, belə lazımdı, çatdıran belə çatdırıb. -Yeşyo raz... -müəllimlərdən hansıdısa tənəkə vuranla üz-üzə durub drijorluq eləyir... Ağbilən kök, irigövdəli adamın, -Qaraginin cavabını verə bilmir, ötən günləri xatırlayır, özündən xəbəri yoxdu, heç bilmir, danışırmı danışmırmı... -Ağrıya öyrəşdi bu, döyülməklə heç nə deməyəcək, vurduqca gülür, bəlkə yandıraq?! -Qaragin belə deyib dikəlmək istəyir. www.kitabxana.net – Milli Virtual Elektron Kitabxana 2016
Mövlüd Süleymanlı “And olsun, əsrə…”
...Yuxusunda araq içirdirdilər... Başından aşağı araq tökülürdü, amma əlində yarısı sındırılmış araq şüşəsi vardı, hardandı, özü də bilmir, sonra şüşəni harasa çırpdı, harasa yox, əl gördü masanın üstündə, çırpınan əl...sınmış, bıçaq kimi tiyələri olan şüşəni həmin ələ sancdı...İndi özünün gülümsədiyindən xəbəri yoxdu... üz-gözünü dolaşan gülüş o qədər dincdi ki, üz- ləri üzlər görmüş erməniləri çaşdırıb. Mkrtç Ulubabyan yanındakı kök, irigövdəli adamla, Qaraginlə baş-başa verdi, o da yarıpıçıltıyla: -Yandırmayaq, içirdərik indi...danışar, - dedi, altdan yuxarı yenə Ağbilənə baxdı. - Ermənilər haqda necə demisən? Nə xalqdı, nə də millət...xalqla millətin arasında, həə?! O nə deməkdi, necə başa düşək? Sən danış Ağbilən, qorxma, doğru sözümdü, mən sənə kömək etmək istəyirəm, bax, bu adamları da ona görə yığmışam... Sinif otağında necə demisən eləcə... ermə- nilər kilsədə yalanarla doldurulur, buraxılır, boşalanacan da yol gedirlər, boşalanda kilsə təzədən yığır, üfürür onları, hıı? Kök, iri gövdəli Qaragin özünü saxlaya bilmədi: -Turki mera... -deyib süfrədəki araq şüşəsini götürdü, dikəlmək istədi. Ulubabyan əlini onun əlinin üstünə qoydu. Qaragin təzədən çəkilib yerinə yayxandı,
www.kitabxana.net – Milli Virtual Elektron Kitabxana 2016
Mövlüd Süleymanlı “And olsun, əsrə…”
əlindəki araq şüşəsini elə ordan süfrəyə tulladı, şüşə kül qabına dəyib sındı... Ağbilənin yuxusu bir-bir üzə çıxır, canı suya çəkilir elə bil, rahatlaşır, ağrıları azalır, içinə dinclik çökürdü. Amma yuxusunda masanın bir küncündən damcılayan qan idi, araq yox, amma indi sınmış araq şüşəsindən araq axırdı. Hər şey yuxuda gördüyü kimiydi. Sınıq şüşəni götürməkdən özünü güclə sax- ladı...
-Hə, “...ermənilər bir xalq kimi heç nə yaratmayıblar. Xalqların yaratdıqlarısa bəşəriyyətin proqramıdı, bu proqramda ermənilər yoxdu, yalanları var...” bütün bunlar sənin sözündü, sənin elə özünkülər yazıb göndərib, budu bax, məktub, sən demisən sinifdə. Düzdü?... Sınmış araq şüşəsi lap əlinin altındadı, əlini uzatsa götürəcək... “...Millət kimi bir görünsələr də ayrı-ayrıdılar, amma ayrı-ayrılıqda olsalar da işləri birdi. Onu da deyək ki, hələlik dünya ictimaiyyətinə bu cür görünməkləri sərf eləyir...” bu isə mənim sözümdü, Ağbiləndən eşitdiyim sözlər... illər keçəcək, Sevortyan Sedaya deyəcəm. ...Universitetin sonuncu kursundayıq, artıq heç kəs bizi ayrı görmür, dərsdən çıaxan kimi bir-birmizi axtarırıq. Qrupumuzun qızları adımı dəyişib Kərəm www.kitabxana.net – Milli Virtual Elektron Kitabxana 2016
Mövlüd Süleymanlı “And olsun, əsrə…”
qoyub... “Təzə Əsli Kərəm dastanı yazırlar...” dedilər, yoruldular, əllərini üzdülər mənnən.“ -Ermənilər millət kimi bir görünsələr də əslində ayrıdılar? Belə demək istiyirsən?!” - Seda başını qaldırmır, yəqin hirsindəndi.- Bu haqda fikirləşərəm, - deyir. - Amma sən də fikirini izah eləyərsən, bu cür ağzına gələnə oxşayır. -Yaxşı mən izah eləyərəm, sən atana demə, hələ. Mayor Sevortyana, aləmi qatacaq bir- birinə. -Niyə, deyəcəm, qoy o da fikirləşsin...erməni deyil?!. Aləmi də qatır qatsın...”
*** Ağbilən İsmayıl bizə dərs demədi, amma demiş olduğu sözlər, görmüş olduğu işlər, fikirləri, düşüncələri bütövlükdə götürəndə kəndin canında, mənasında dərs kimi yaşayırdı, daha doğrusu, illər boyu özü olmayanda belə kəndin-kəsəyin içində hər kəsdən xəbərsiz uşaqlar böyüdür, tərbiyə eləyir, səhvləri, yanlışlıqları düzəldirdi, sözü-söhbəti məclislərdə- yığnaqlarda söylənilirdi. “ -Belə müəllim idi, Ağbilən, uşaqlara dil öyrədirdi, elm öyrədirdi, - kəndin yaşlı adamları həmişə onnan danışırdılar.- Deyirdi, yaxınlarınızı təkcə yaxınlıqda axtarmayın, uzaqlarda axtarın, uzaqlarda
www.kitabxana.net – Milli Virtual Elektron Kitabxana 2016
Mövlüd Süleymanlı “And olsun, əsrə…”
da yaxınlarınız var...Belə şeylərinə görə də kökünü kəsdilər, bir anası yekə Ayişəni saxladılar. O da bax, göz dağı kimi təpənin başında qalıb...” Aşıq Ayvaz onun şerlərini oxuyardı, məclislərdə... -İmirxanlının yazdıqlarını saza gətirə bilmirəm, - deyə- deyə Ağbilənin sözlərindən oxuyub yığnaqlar yola salırdı... Yüz il oldu, səni sevdim yüz il mən,
atammadım get, ardınca üzülməm... ...Ağbiləni qara maşına qoyub aparanda səhər tezdəndi. Həmin kök, iri gövdəli adam, Qaragin qabaqda oturub, Ağbilən arxada iki nəfərin arasındadı, kəndin içiylə keçirlər...Bütün kənd yola çıxıb, amma başını qaldıran yoxdu, hamı yerə baxır. Kök adam üz-gözünü bürümüş geniş təbəssüm içində kənd camaatını seyr eləyir, az qalır əl eləsin, əlləri yan- yörəsində vurnuxur, ovucları gicikməklə, yəni iştahla doludu...bir azdan türk döyəcəkdi, başından yekə danışan bir türk öyrətmənini salacaq təpiyin altına...uux, ağzı-gözü qan içində, heyif ki, öldürmək olmaz, uşaqlara kef verərdim... -Adın niyə ağdı? Niyə Ağbilən deyirlər sizə? - belə deyib qanrılıb baxdı... www.kitabxana.net – Milli Virtual Elektron Kitabxana 2016
Mövlüd Süleymanlı “And olsun, əsrə…”
Eeeeey, Ağbilən İsmayılın üzü batıb içinə, çəkilib- çəkilib, odu, haralarda görükür... maşınnan da o tərəfdə... -Sən ermənicəni bizdən yaxşı bılırsən, ona görə bağışlayıram səni, yoxsa güllələyərdim indicə. -Dönüb o birilərinə baxdı. - Lax yumurtaya ermənicə nə deyirlər, bilirsiz? Ermənisiz, deyin görək. Maşındakılar çiyinlərini çəkib bir- birinə baxdılar. -Bax, bu türk bilir, - Qaragin əlini Ağbilənə sarı uzatdı,- Laxloxuma, doğrudu, turki dığa? İndi də masanın arxasında söyüş söyən bir budu, bayaqdan dodaqlarının arasında mızıldana-mıızıldana söyüş söyür: -Türk köpəyoğlu, döydüm, danışmadın, yandıraram, danışarsan, sənnən söz soruşurlar cavab ver. Ulubabyan onu yenə sakitləşdirdi: -Sakit ol, Qaragin, nahaq da döymüsüz, indi biznən yeyib içər, sonra da danışar, suallarımıza cavab verər. - Üzünü Ağbilənə tutdu. - Otur biznən iç, içməsən, deyəcəm, bütün şüşələri boğazınnan içəri tökəcəklər... Yuxusunda başından aşağı araq tökülürdü, sonra niyəsə arağın rəngi dəyişdi...masanın küncündən qan damcıladı. www.kitabxana.net – Milli Virtual Elektron Kitabxana 2016
Mövlüd Süleymanlı “And olsun, əsrə…”
...Hə, Qaragin əlini yzadıb süfrədən şüşə qırığını götürmək istəyir...qırılmış araq şüşəsini... Elə bildi bu əl yuxusundan çıxdı, Qaraginin yekə iri gövdəsi masanın üstə əyilib...Ağbilən İsmayıl bir anlığa gözlərini yumdu, özünü boğazı qanlı gördü, haradısa yuxarıdan baxırdı. Kök adamın əli masanın o ya- nından bu yanına ayrıca bir canlıymış kimi qıvrıla- qıvrıla şüşə qırığına sarı gəlirdi... Ağbilənin özünün belə xəbəri olmadı, sınmış şüşəni götürdü də öz boğazına çəkdi... qan şoralandı, bir onu bildi ki, üzü- gözü qana bulandı... heç ağrı hiss eləmədi, fərəh içindəydi, hər şey yuxudan gəlirdi onsuz da, öz qanı öz içinə bağlanmış bağ kimi axıb gedir, onu da dadlı bir tam içində dartıb aparırdı. Yan-yörəsində əllər çoxdu, qana bələnə- bələnə qaynaşırdı... masanın qırağından hərə bir yana dağılmışdı, pəncərə sındı deyəsən, sonra güllə səsi gəldi, çiynindən də qan axmağa başladı, amma bayaqdan axan qanın yanında bu heç. Şüşəni boğazına bir də sancdı...Bu arada onu da fikirləşdi ki, Qaraginin əli ağır deyil, dünən nə qədər vururdu ağrıtmırdı, ağrıdan onun söyüşləriydi, “ -sənin türk olan ananı...” Amma belə, yəni bu cür boğazı kəsilmiş necə yaxşıymış, yaşamaq necə gözəlmiş, isti, yumşaq qanı yaxası boyu axır, ləzzətdən, daddan, tamnan yerə uzanmaq istəyir, əlindəki sınmış araq şüşəsini yenə www.kitabxana.net – Milli Virtual Elektron Kitabxana 2016
Mövlüd Süleymanlı “And olsun, əsrə…”
harasa sancır, əldi deyəsən, kök-koppuş əl, həə, yuxu- sunda da görmüşdü axı, Qaraginin əli... ahaaa, hər şey necə varsa eləcə donub qalır... Mkrtç Ulubabyanın özü də, iş otağı da qan içindədi...Hər şey o qədər birdən birə oldu ki, heç kəs özünə gəlməyib, elə bil səhər açılandan beləymiş, hamının üzü-gözü, üstü-başı qan içində... Qaraginin qışqırdığını da indi eşidirlər. -Susss...! -deyir, Ulubabyan əlini dodaqlarının üstə qoyur. -Suss, səs eləmə!
Yağ oğurluğu... Gün əyilib, sərin yaz havasıdı, rayon bazarının çıxacağında dinməz-tərpənməz dayanmış Dəmir kişini heç kəs evə apara bilmir: -Yox, - deyir, Dəmir kişi, - elə belə adam deyildi, hörmətdi bir erməni kişisiydi, bax, budu, əl ağacını da mənə verdi, bir vedrə yğı da götürdü, dedi gedim, pulu gətirim gəlim, budu onun əl ağacı. - Erməninin verdiyi əsanı göstərir. - Gələcək, -deyir, -gəlməyə bilərmi, əlinin ağacı budu, məndədi. İşini qurtarıb bazardan çıxan kənd adamları başına yığışıb: www.kitabxana.net – Milli Virtual Elektron Kitabxana 2016
Mövlüd Süleymanlı “And olsun, əsrə…”
-Gəlmiyəcək, - deyillər, - səhərdən gedəndisə indən belə gəlməz. Dəmir kişi məətəl qalıb, ayağının ucuna qalxıb ora-bura boylanır, istəyir çağırsın: -Adını soruşaydım gərək, - deyir öz-özünə. Dönüb bir-bir yanındakılara baxır. - Mən neynim, ağsaqqal adam idi, gözündə gözlük, başında fəs, belə, yannarı iri papaq, - əlini qaldırıb havada dairə cızır. -Mənnən üz- üzə durub, ey türk, deyir, pul qalıb evdə, özüm, deyir, odu, o binada yaşayıram, bəs məni tanımırsanmı, al, - deyir, - əl ağacımı da tut, indi pulu da gətirib gəlirəm, deyir. Necə vermiyim mən?! -Yerində fırlanır, az qalır ağlasın. - Məni yandıran yağ deyil, aldanmağımdı. Amma yox, gələcək o adam, bilirəm ki, gələcək. Yəqin yolda izdə yıxılıb, başına nəsə gəlib... Milis idarsinə çatanda növbətçi onları elə küçədə qarşıladı: -Nolub? Kim lazımdı? -Qaraginin yanına getmək istəyirik, bizim uçastkovının. Bu adamın yağını aparıblar, pulunu verməyiblər... -İndi iclas gedir, sonra gələrsiniz... Milis idarəsinin qapıları şaqqıltıyla üzlərinə bağlandı.
www.kitabxana.net – Milli Virtual Elektron Kitabxana 2016
Mövlüd Süleymanlı “And olsun, əsrə…”
Rəis Ulubabyanın otağında isə axar qan canda qalmamışdı, axıb qurtarmışdı. Axşam günəşinin işığı pəncərədən düz Ağbilən İsmayılın üzünə düşmüşdü, ağappaq işıq içindəydi... Bayırda: -Yox, - dedi, Dəmir kişi, milis idarəsinin qarşısında, - mən qayıdım yerimə, ermənini gözləyim, birdən gələr məni görməz... Bazarın çıxacağında səhər necə dayanmışdısa indi də eləcə dayanıb, bir vedrə yağı erməniyə verəndə ayaqlarını hara qoymuşdusa indi də ora qoyub, yorulub əldən düşdüyünü hiss eləmədən erməninin əsasına söykənib gözləyir, heç kəs yoxdu, təkdi, bilmir hara baxsın. Yaxınlığında ağacdan düzəldilmiş oturacaq var, “...ermənilər belə şeylərdə səliqəlidi...” bu iki daşın arasında bunu da fikirləşir Dəmir kişi, gedib oturmur ki, erməni gələr, tanımaz onu...beləcə, gözü görə-görə günü axşam eləyib, gün batıb, hava qaralıb. Bayaqdan ürəyində çağırır, qulaqları batınca qışqırır: “...erməni-iii...” içində yalınça bir səs var, amma hələ nəfəsdi, səsə dönməyib, göynəyir eləcə. Adını bilsəydi, qapı-qapı düşüb soruşardı... Beşmərtəbəli çalın-çarpaz evlərdi, artıq bütün pəncərələrin işıqları yanır, küçələrdəki incan axını su kimi sıpqarılıb, azalıb, onun heyini də alıb aparıb, tək www.kitabxana.net – Milli Virtual Elektron Kitabxana 2016
Mövlüd Süleymanlı “And olsun, əsrə…”
qaldığı üçün də üzülüb əldən düşdüyünü hiss eləyir, dönüb yaxınlıqdakı ağac oturacağa sarı gedir, özü öz içinə batır elə bil... “Erməninin, rusun arasında niyə pis görünsünlər, Dəmir kişi, uşaga paltar al, bu günlərdə komsomola keçirdəcəm...” Dünən Qara müəllim düz onun qapısına gəlmişdi, bunu eşidəndə sevindi: -Bax, covet hökümətinə yol burdan başlayır, arvad, uşağı komsomola keçirdillər, yağı hazırla, aparım satım, paltar alım... Başını salıb onu fikirləşirdi, dikəlib evlərə bir də göz gəzdirdi: -Uşağa paltar alacaydım,- ürəyindən keçəni bir də bərkdən dedi, içi səslə, qışqırtıyla doldu yenə, “...İkimizə də ayıbdı, ay erməni, sənə aldatdığın üçün ayıbdı, mənə bu yaşımda aldandığım üçün...” Sonra fikirini ermənicə düzəltmək istədi, bildiyi sözləri bir yerə yığıb təzədən dikəldi.- Amota mez hamar...! 62 - Səsi çatdığı qədərində elə belə qarasına qışqırdı. Yaxınlıqdakı binanın balkonuna çıxanlar oldu: -Ubiraysa von, basurman svoloç! 63
-Es ove, ay mart, inç uzum?! İnç asuma? 64
62 Bizim ikimizə də ayıbdı! (ermənicə). 63 İ til burdan, basurman k ö pəyoğlu...(rus) 64 Bu kimdi, a kişilər, nə istəyir? Nə deyir? (erməni) www.kitabxana.net – Milli Virtual Elektron Kitabxana 2016
Mövlüd Süleymanlı “And olsun, əsrə…”
Dəmir kişi deyilənləri anlamasa da əllərinin ikisini də səsə-küyə açdı: -Heç nə istəmirəm, ay erməni – dedi, - sənin pulun daha mənə lazım deyil, gəl, ağacını apar, kişi əini boş qoymaz, gəl götür əl ağacını...! - Bir də bərkdən qışqırdı, - ay yağ aparan erməni, gəəəl, əl ağacını götür, pul lazım deyil, halal eliyirəm, gəəə-əəl...! “...Gəə-əəl...” içindəki səs daha güclüdü, ürəyini ağzına gətirir, dirənib qalır boğazında. “ Eeey...yağ alan erməni...!” aşkara qışqıra bilmədiyi səs içinin qanı kimi axıb gedər, ölə bilər Dəmir kişi. Bunu birdən-birə hiss elədi... Oğurlayıb aparsaydılar onu belə yandırmazdı, amma aldatmaq-aldanmaq insanı içdən yaralamaqdı. “... Necə ola bilər, əməlli-başlı salamlaşdıq, sabahın xeyir, dedi, ay allahın türkü, mən də dedim, hər vaxtın xeyir olsun, ay allahın ermənisi, kişi kimi salam-əleyk elədik, dedim puldu, gətirib gələr, yağı verdim əlimnən, apardı getdi, amma gəlmədi...” Erməninin arığanaq, uzunsov üzü gözlərinin önündən çəkilmir, bozumtul fəsin-şlyapanın altından bir dağ ətəyindən baxırmış kimi baxır... hə, elə bil uzaq arxac yerindən gülə-gülə üstünə gəlir: “-Nədi satdığın?- deyir. -Yağdı? - Bilirki yağdı, ağzıaçıq qabda on kilodan çox, gözü görür, yenə soruşur. - Yağ satırsan? www.kitabxana.net – Milli Virtual Elektron Kitabxana 2016
Mövlüd Süleymanlı “And olsun, əsrə…”
-Deyirəm, mayıs yağıdı, bir bax, deyirəm, çiçək iyi gəlir...” Əlindəki əsadan başqa indi arada heç nə qalmayıb... Pəncərədən düşən işığa tutub ağacın orasına-burasına baxır, bəlkə üstünə adını yazıb; baxır, ağacın üstündə heç nə yoxdu, özü də hökümət ağacıdı, yəni dükannan alınandı. Bilmir neynəsin... Üstündə yazısı olsaydı, götürüb qapı-qapı düşərdi, - budu bax,- deyərdi, budu, adını da əl ağacına yazıb... “...oğurlrğun da halal olanı var...” Babası Aydəmiri xatırladı... “Heç vaxt əlağacının üstünə adını yazma, adın ələ keçər, ilişərsən, yaylaq oğurluğuna çı xsan üstündə səs eliyə biləcək heç nə götürmə, nə götürürsən dəridən götür, dəri səs eləmir. Gecədə ay varsa işığını izlə, kölgəsində gizlən, ay getdikcə kölgəsi də gedəcək, sən də get, arxaca kölgəylə bir yerdə gir, oğru öskürəyi deyilən söz var, o doğrudu, sürü oğrunu hiss eləyəndə hamısı sırayla içini vurub öskürər, yəni bildirər ki, “...oğru var...” ona görə də tələsmə, sürü ö sgürüşürsə ayın getməyini, kölgənin qatılaşmağını gözlə, gördün sakitlikdi, əlini uzat, bil ki, kök, yağlı qoyunlar həmişə sürüdən qıraqda yatar, əl altında, sən də elə qıraqdan yapış... amma içdiyin anddan, ərsiz arvaddan, ağzı dualıdan, saz tutan əldən, keçdiyin eldən, yediyin çörəkdən oğurluq eləmə...
www.kitabxana.net – Milli Virtual Elektron Kitabxana 2016
Mövlüd Süleymanlı “And olsun, əsrə…”
Gülüb deyərdim: Yerdə nə qaldı ki, baba...? “-Bəsdi kişi, belə şeyləri öyrətmə uşağa! Nə öyrədirsən? İndi oğurluq vaxtıdı?...” Atam babama deyərdi...biz də heç nə yox, babamla bir yerdə gülə-gülə oxuyardıq: İç diyin anddan, Ocaqdan-oddan,
rsiz arvaddan, Tanıdığın addan, Yediyin qazannan, Qoşma yazannan, Aşıqdan, ozannan, Qıldığın duadan..., Eldən- obadan Paltarı ətəkdən, Xəlbirdən, ələkdən Yediyin çörəkdən oğurluq eləmə! ...Gecə dərinə endikcə erməni bir vedrə yağ qarışıq uzaqlaşıb gedir... Dəmir kişi əlindəki əsaya baxa-baxa qalıb, bilmir hara qoysun, özüylə aparıb gəzdirə bilməz, işlədə bilməz, elə bir adamın ağacını özünə əl ağacı eləyə bilməz...Kömək Allahdan, başını qaldırıb göyə baxır, taxta oturacağın yanında göyə dirək olmuş çinar ağacınl indi görür, “...onun əl ağacını qaldırım
www.kitabxana.net – Milli Virtual Elektron Kitabxana 2016
Mövlüd Süleymanlı “And olsun, əsrə…”
budağın birinnən asım...” deyir ürəyində, “...elə eliyim, əl çatmasın... əvvəl-axır görən olacaq, harda olsa o da gəlib çıxar, allahsız, yalançı köpəyoğlu, qoy ağacına baxıb atdana- atdana qalsın...” Bəs ağacdan necə assın? Həə, bunu fikirləşməyib... Səhər tezdən minib gəldiyi at indi yadına düşdü... Bazarın həyətinə çatanda hələ gün çıxmamışdı, elə bir yükü yoxdu, bir az yumurtadı, bir az pendir, arvadının diliylə desək, bir çınqır da yağdı, yəni bir vedrə kərə yağı. Atın yükünü alıb bazardan biraz aralı göylüyə bağladı, yumurtayla pendiri elə qapının ağzındaca aldılar, yağı götürüb gəldi bura, heç gəlməyəydi, gəldi, ala inəyin bir aylıq əməyini heç elədi... Nə isə, at indi yadına düşdü, tələsik yığışıb bazara tərəf getdi... Molla Nəsrəddininki olmasın, atı da aparsalar lap yaxşıdı, arvada deyərəm, atı da verdim ki, bir vedrə yağı piyada- yayaq aparmasın... Tələm-tələsik özünü bazarın həyətinə çatdırdı, at yerindəydi, amma yan-yörəsində dişə dəyən nə vardısa otdamışdı, indi də dartınıb-dartınıb dəriyığan Apedin dükanının taxtalarını gəmirirdi, çürüyüb köbələk bağlamış taxtalardı, indi heç Apedin özünə də gərək deyil. Amma muzey eləyəcəm deyir, adını da araba təkərinin üstünə yazıb; “ SKİZBUK...”, yəni, baş- |