Çağdaş Azərbaycan nəsri

2016 

 

Mövlüd Süleymanlı

            

“And olsun, əsrə…”

 

-Bunları ölümnən qurtardı, yaxşı oğlandı. 

“...Yaxşı oğlandı...?! Yaxşı oğlan” - Əli avtomatlı 

belə deyə-deyə mənə bir-iki addım qalmış dayandı. -

Yaxşı oğlan, Sevortyanın qızını almağın nə demək 

olduğunu bilirsən yəqin?- dedi, tikanlı-tikanlı 

gülümsədi, mənimçün gülümsəyirdi.- Sevortyanın qızını 

almaq erməni olmaq deməkdi. Elə deyil? 

Seda nə hiss elədisə aralarından keçib gəlib 

yanımda dayandı. 

-Ola bilsin elədi, - dedim, mən də onun üzünə 

gülümsədim, - amma mən dönüb erməni olsaydım, 

Seda məni sevməzdi. 

Saqqallı bir anlığa donub qaldı, bozarmış saqqalı 

biz-biz olmuşdu, qanrılıb yanındakına baxdı, 

şaqqıltıyla avtomatın çaxmağını çəkdi: 

-Olmaz, indi yeri deyil!- Əlində telefon olan belə 

dedi də tələsik yaxınlaşdı. - Bizi yola salmağa 

gələcəklər, planlarımızı pozma. Siz qızı götürün, 

mayorun qızını...!  

Seda çarəsizliyini indi anladı, başını sinəmə qoyub 

səssizcə hönkürdü, götürüb apardılar. Saqqallı 

tilefonunu Sedanın gözünün önündə silkələyə-silkələyə: 

-Qışqırsan ağzını bağlayacam, tərpənsən əllərini, 

oldu? 

www.kitabxana.net

 – Milli Virtual Elektron Kitabxana 

2016 

 

Mövlüd Süleymanlı

            

“And olsun, əsrə…”

 

Daha Sedanın üzünü görmədim, əskərlərin 

dayandığı yerə aparırdılar... Əli avtomatlı hələ də 

arada dayanmışdı, gözlərini məndən çəkmirdi: 

-Hı, yaxşı oğlan...?!  

Dönüb həyətə göz gəzdirdi, sakitləşə bilmir, söz 

tutub onu...

 Tüfəngin qundağını yerə qoyub lüləsindən 

içəri baxır, məni axtarır, bəlkə də məni orda görür, 

avtomat silahının lüləsində... Belə fikirləşdiyimə görə 

özümdən asılı olmadan gülümsəyirəm; o da az qalır, 

tüfəngi gəmirsin...“ niyə qorxmur bu alçaq türk, “...çi 

vaxanum...” 

Mən də bayaqdan sinəmi onun əlindəki silaha 

açmaq istəyirəm, avtomat gülləsinə, bu iki daşın 

arasında mənim də türkçülüyüm tutub, əynimdə nə var, 

parçalayıb, cırıb dağıtmaq... “Vur, Siranuş 

Sumikyanın əskəri, vur! Nə qədər ki, ağaların 

silahlandırıb səni, vur! Bil ki, nə əlindəki tüfəng 

sənindi, nə əynindəki paltar, nə ayağın alytındakı 

torpaq...” 

-Yaxşı oğlan, - Bu dəfə bərkdən dedi, dönüb ətrafa 

göz gəzdirdi, ağlına gəlməz ki, mən azdan-çoxdan 

ermənicəni bilirəm, yoxsa ermənicə deyərdi, rusca dedi. 

- Bunların elə yaxşılarını öldürmək lazımdı...ki, pisləri 

çoxalsın... 

www.kitabxana.net

 – Milli Virtual Elektron Kitabxana 

2016 

 

Mövlüd Süleymanlı

            

“And olsun, əsrə…”

 

Ürəyi soyumurdu, onsuz da illər boyudu soyumur, 

indən belə də soyumayacaq, neynir eləsin, istəyir 

əlindəki silahı hara gəldi boşaltsın, 

“... erməni ürəyini 

soyutmaq istəyirsə gərək görməyini yığışdırsın, 

baxmasın gərək...hara baxsa türkü görəcək,” – 

yadımdadı bunu Sedaya deyəndə əvvəl bir şey 

anlamadı.  

-... aydın danış, görək... -dedi, küçənin ortasında 

dayandı,-səni gedə-gedə başa düşmək olmur. Deməsən 

getməyəcəm! 

-...yəni, erməni türkün yaşamağını istəmir, bilirsən 

niyə? 

-həə...    

-çünki türkün düşüncəsinnən qıraqda heç nə 

yarada bilmir, yeyir, oynayır, oxuyur, geyinir, sonra 

baxıb görür ki, hamısı türkündü, yediyi yemək, 

oxuduğu mahnı, geydiyi paltar... Neynəsin, çılpaq 

gəzsin... 

-Bilirsən, Qrant Matevosyan nə yazıb bu 

yaxnlarda? Yazıb ki, “...biz ermənilər XX əsrdə üç 

sivilizasiya mərkəzini itirdik, Tiflis, Bakı, Stanbul... 

Birdən-birə həyətdəki hərəkətin, - yerişin-duruşun 

dəyişməsi məni xəyaldan ayırdı; hamı birdən birə 

tələsməyə başlamışdı, danışıqlar da yanakı, - tələsik idi, 

amma  bərkdən deyildi, ona görə də daha yadda qalan, 

www.kitabxana.net

 – Milli Virtual Elektron Kitabxana 

2016 

 

Mövlüd Süleymanlı

            

“And olsun, əsrə…”

 

daha yapışıqlıydı. Əli boş adam yoxdu, bağlamalarda, 

örtülü qablarda nəsə aparırdılar, yüklərin içi görünməsə 

də ağlıma silahdan başqa heç nə gəlmirdi, qorxydan, 

narahatçılıqdandı yəqin ki... 

Həyət qapısı yarı açıqdı, qapının arasından iri 

maşın təkərlərini görürəm, səsdən də anlayıram ki, 

hərbi maşınlar keçir. Sonra qapının ağzında 

dayandılar...Sedanın səsi gəlirdi, adamların arasından 

görəmmədim, adımı deməsə də səsində məni çağırmaq 

vardı...Baş qarışıqdı, mən çıxıb öz maşınıma oturdum, 

üzüm hərbi maşınların getdiyi səmtin əksinəydi, elə o 

səmtə də sürüb uzaqlaşdım... güzgüyə baxan kimi Sahib 

Sənanı gördüm, yanında da məni döyən adamlar, 

həmin həyətin qapısını bağlayırdı... yəqin ki, Qələyə 

kəndinin kolxoz sədri, Sosyalist Əməyi Qərəmanı 

Bəhram kişinin evini ona tapşırıblar... Kim tapşırıb? 

Ermənilər, yoxsa bizimkilər? Hər ikisi mümkündü... 

Bəs, Bəhram kişinin oğlu, qızı hardadı, görəsən? 

Birdən-birə ağlıma gələn bu fikir məni ayıldır, ətrafa 

baxıram, heç nə, heç yan tanış deyil. Yollar açıq olsa 

da hər tərəf qardı, niyəsini bilmədən tanımaza-bilməzə 

üzü dağlara tərəf gedirəm, səmtimi itirmişəm, kəndə 

hansı tərəfdən girməyim yadımda deyil. Hər halda 

qaranlıq düşməmiş qayıtmalıyam. Şəhərin hansı 

www.kitabxana.net

 – Milli Virtual Elektron Kitabxana 

2016 

 

Mövlüd Süleymanlı

            

“And olsun, əsrə…”

 

səmtdə olduğunu bilməkşün döyüldüyüm yeri tapam 

gərək.  Dayanıb maşından çıxmalı oldum... 

-Azadlıq! Azadlıq! 

Səs elə bil canımdan çıxdı, əllərimi başımın üstə 

qaldırıb silkələdim, heç kəs yoxdu, amma birdən- birə 

rahatlıq bürüyüb məni, elə bil doğma adamımı 

görmüşəm. 

-Aa-zad-lıq...! 

Maşına əyləşib səsə sarı sürdüm, kəndə hansı 

səmtdən gəldiyimi də indi xatırladım; şəhər səs gələn 

tərəfdəydi... 

  

*** 

 

Dərəni çıxan kimi Xalqla üz-üzə qaldım, elə bil 

seldi, kəndin adamlarını, atını, itini, arabasını, 

maşınını içinə alıb nece görmüşdümsə eləcə, nəfəs 

dərirmiş kimi eyni çırpıntı, döyüntü altında haykıra-

haykıra irəliləyir: 

-Aa-zad-lıq! 

Orda-burda görünən insan qaraltıları balaca- 

balaca gölməçələrə dönüb əl-ətəyini yığışdıra-yıışdıra 

həvəslə bu selə hopur... Yer elədilər, mən də hopdum; 

bir böyürdən maşınla içəri keçdim. Elə bil məni 

gözləyirdilər, gedə-gedə maşının qapısını açıb yanımda 

www.kitabxana.net

 – Milli Virtual Elektron Kitabxana 

2016 

 

Mövlüd Süleymanlı

            

“And olsun, əsrə…”

 

oturdular, mən, “...burda sənin mənim yoxdu, burdakı 

maşınlar hamınındı...burda hər şey hamınındı,” deyə 

düşündüm: 

-Sür,- dedilər, köhnə tanışlar kimi,- sür, bunun bir 

ucu Azadlıq meydanındadı, gecikmişik, sür Bakıya...! 

Maşın karvanı izdihamın yanıyla şütüyür, amma 

heç kəsə çata bilmir. Bayaq düz dedilər, 

“...gecikmişik”. Nəbz kimi döyünən bu addımların bir 

ucu artıq Bakıdadı... 

 

                                                                  2005-2006  

 

Son 

 

 

 

www.kitabxana.net

 – Milli Virtual Elektron Kitabxana 

2016 

 

Mövlüd Süleymanlı

            

“And olsun, əsrə…”

 

 

 

 

TEYMURLAR 

(povest) 

 

Bioloq  dostum  Teymur  deyəndə  ki,  iki  qab  su 

götür,  elə  hesab  elə  ki,  bu  qabın  birindəki  suyu 

sevmirsən, üstünə qışqır, təhqir et, o biri qabdakı suyu 

qılıqla,  öy,  təriflə,  sonra  ikisini  də    soyuducuya  qoy, 

donandan  sonra  görəcəksən  ki,  rənglərini  dəyişiblər; 

başqa  rənglərdə  donublar.  Üstünə  qışqırdığın  su  qabı 

göyümsov,  düyün-düyün,  anlaşılmaz,  dolaşıq,  -əsəb 

rəngində olacaq, qılıqladığınsa ağ-appaq, gülümsər... 

Bu  o  çağların  sözüdü  ki,  Teymur  hələ  Moskvaya 

getməmişdi, 

öz 

şəhərimizdə 

bir 

yerdə 

işləyirdik...İkimizin də evlənmək vaxtımız idi. Sözümüz 

də elə o haqdaydı; sudan danışırdı, daha doğrusu, bizi 

suya bənzədirdi. Su, axı ələ gəlmir, tutursan, yapışırsan 

əlindən  çıxır,  əlində-ovcunda  ancaq  suyun  nəmliyi 

qalır... 

www.kitabxana.net

 – Milli Virtual Elektron Kitabxana 

2016 

 

Mövlüd Süleymanlı

            

“And olsun, əsrə…”

 

-Suyun  canı  elə  onun  nəmliyindədi.  Özü  yan-

yörəsinə hopur, yerdə qalır nəmliyi, biz də eləyik, ona 

görə  də  özümüzü  yığışdıra  bilmirik.  Sən  dediyimi  elə, 

qabları qoy soyuducuya, görəcəksən. 

Teymur  belə  deyib  başını  salmışdı  aşağı,  daha 

dinib  danışana  oxşamırdı,  mənimsə  bayaqdan 

gizlətməyə  çalışsam  da  hirsim  soyumamışdı,  ona  görə 

də  su  haqda  dediyini  tez  anlamadım,  daha  doğrusu, 

maraqlı olduğunu hiss eləsəm də özümü fikir verməyən 

kimi göstərdim: 

-Necə  yəni...  tanımadığın  bir  adamı  yanına  sal, 

salam-əleyk  elədiyin  ailəyə  apar,  görməzə-bilməzə 

elçilik elə ki, qızını ver buna, bu qonağa... -Bunu mən 

dedim.  O  bayaqdan  sözü  dəyişmək  istəyirdi;  istəmirdi 

ki mən bu söhbətin üstünə qayıdım. -  İndi oturub bizi 

suya oxşadırsan. Suya oxşamaqdı, bu!? 

Yenə  ağzımdan  çıxanı  demək  istəyirdim,  daha 

doğrusu,  “qurumsaq”  sözü  bayaqdan  dilimin 

ucundaydı... 

Teymursa bircə kəlmə: 

-Məsələni çox böyüdürsən... -dedi, susdu. 

www.kitabxana.net

 – Milli Virtual Elektron Kitabxana 

2016 

 

Mövlüd Süleymanlı

            

“And olsun, əsrə…”

 

Lap özümdən  çıxdım: 

  -Sən buna elə belə baxırsan? Nolsun Türkiyədən 

gəlib, belə çıxır ki, əxlaqsızlığa gəlib Türkiyədən gələn? 

Bəyəm,  Türkiyədən  gələnin  hamısı  türkdü-üü? 

Sərhədlər də ona görə açılıb, həə? Harda görməmiş var, 

gəlsin Azərbaycana, düşsün arvad-uşağın dalınca. Lap 

olsun,  əsil  türk!  Sən  bilirsən  ki,  o  əsil  türk  evlidi, 

Türkiyədə arvadı var, uşağı var, bunu bilə-bilə yanına 

salıb kənddə- kəsəkdə elçilik eləyirsən. 

Teymur üzülə-üzülə: 

-Sənin xəbərin yoxdu, hər kənddə yüzlərlə qarımış 

qız var...!- dedi, elə başı aşağı. 

Mən  kəndimizə  hardansa  qonaq  gələn  kimi  əl-

ayağa  düşən,  tələsə-tələsə  küncdə-bucaqda  özünə  sığal 

verən, 

solğun 

rənglərlə 

dodaqlarını 

qızardan 

qızlarımızı xatırlaya-xatırlaya: 

-Nolsun,  var?!  -dedim.  -  O  qarımışların  dərdini 

çəkirsənsə birini də özün al, elçiliyi özünçün elə. Subay 

adamsan... 

Başını qaldırıb üzümə elə baxdı ki, elə bil bu fikir 

heç ağlına gəlmirmiş: 

www.kitabxana.net

 – Milli Virtual Elektron Kitabxana 

2016 

 

Mövlüd Süleymanlı

            

“And olsun, əsrə…”

 

-Elədisə,  özün  niyə  almırsan?  -  dedi.  -  Sən  subay 

deyilsən? 

-İndi  söhbət  başqa  şeydən  gedir,  -  dedim.  -Bir  də 

mən  qız  bəyəndirməkçün  hər  qurumsağı  yanıma  salıb 

evləri  gəzdirmirəm.  Özü  də  gedib  düz  atasınnan 

istiyirsən qızı. Yazıq deyil o kişi? 

- O kişi yazıqdı, onsuz da... - dedi, yenə susdu. 

Bir il bundan qabaq elə indiki kimi yaz aylarıydı, 

elə  bu  innab  ağacının  altında  oturmuşduq,  mən  onu 

başa salmaq istəyirdim ki, qonaq qonaqdı harda olur, 

olsun,  onu  bu  şəkildə  evləndirməksə  qurumsaqlıqdı... 

Hərəmizin  əlimizdə  bir  stəkan  su  vardı,  çığır-bağır 

elədiyimizə görə suyu içə bilmirdik, daha doğrusu, mən 

qışqırırdım, o susub stəkana baxırdı.  Ağzımdan çıxanı 

desəm də ürəyim soyumaq bilmirdi: 

-Sən  rusun  içindədə  də  yaşaya  bilməyəcəksən,...  -

deyib mən də susdum. 

Teymur  oturub  gözlərini  suya  dikmişdi,  o  sözləri 

də  onda  dedi,  “...üstünə  qışqırdığın  su  əsəb  rəngində 

buz bağlayacaq, göm-göy, düyün-düyün.” 

www.kitabxana.net

 – Milli Virtual Elektron Kitabxana 

2016 

 

Mövlüd Süleymanlı

            

“And olsun, əsrə…”

 

Su  haqda  çox  şeylər  bilirəmmiş,  təkcə  kimyəvi 

tərkibini,-quruluşunu  yox,  yəni  qırılmaz,  əyilməz,  üzü 

yola,  ruha  yaxın,  bir,  bütöv  olduğu  haqda  çox 

bilirəmmiş.  Bildiklərimdən  başqa  da  suyla  bağlı  çox 

duyğular  var,  fərqinə  vardıq,  varmadıq...yəni  belə 

anlayaq;  su  başlangıcdı,  vaxt  kimi,  ömür-gün  kimi 

həmişə  yanımızdadı,  daha  doğrusunu  desək,  suyu  da 

vaxt kimi yaşayırıq, gecə-gündüz  üzümüzə nece açılırsa 

su  da  elə  açılır,  suyu  da  addayırıq  vaxtı 

addadıgımıztək,    keçib  gedirik...Su  ağırlığı-uğurluğu 

axıdandı, suyun  özü  kimi səsi də yuyur adamı, düşün-

cələrini  təmizləyir.  Su  əgər  özünü  təmizləyə  bilirsə, 

deməli  canlıdı.  Hərəkətdə  olan  nə  varsa  bizimlədi.  Ən 

ardıcıl hərəkətsə suyun hərəkətidi... 

Bu fikirlər birdən-birə məni darıxdırmağa başladı, 

yəqin  ki,  sözü  bu  qədər  oynatdığıma,  suyu  bu  qədər 

mənalara  gətirdiyimə  görə  bir  ara  özümə  yer  tapa 

bilmədim. 

Arada  istədim,  Moskvaya  zəng  edim,  suyla  bağlı 

bütün  bu  fikirləşdiklərimi  deyim  Teymura...sonra  da 

qafiyələr quraşdırıb şeir yazım... Telefon da elə bu vaxt 

zəng çaldı, heç kəsdən zəng gözləmədiyimə görə dəstəyə 

can  atmadım.  Telefonu  götürən  kimi  tanımadığım 

qurumuş, yəni, sıxılıb cırlaşmış qadın səsi: 

www.kitabxana.net

 – Milli Virtual Elektron Kitabxana 

2016 

 

Mövlüd Süleymanlı

            

“And olsun, əsrə…”

 

-Teymurun cənazəsini gətirillər, -dedi, hönkürdü... 

-Rusiyadan...!  

Bir  anlığa  çaşıb  qaldım,  elə  bildim  idarəmizdə 

katibə  işləyən  qızdı,  dogrudan  da  səs  onun  səsinə 

oxşayirdı...O  günlərdə  zəng  eləmişdi:  “...  Ölün  elə, 

ikiniz  də,    nə  istədiniz  yerinə  yetirdim,  amma  evsiz-

eşiksiz qoyduz... məni”  

Telefondakı qadın səsi dinmədiyimi görüb -Alo, - 

demək  istədi,  səsi  boğazında  döyünüb-döyünüb  batdı, 

mən hələ də elə bilirdim zəng eləyən katibədi, gözlədim 

ki, ardınca deyəcək, “...yaxşı oldu, ölsün elə Teymuru, 

müdir  onun  sözünnən  çıxmazdı,  bir  kəlmə  deyib  ev 

işimi düzəltmədi...”  

Mən səsimi çıxartdım: 

-Alo,  kimdi?  -Çaşqınlıq  içində  susub  gözlədim  ki, 

bir  şey  anlayım,  görüm,  sonra  nə  deyəcək,  yenə  nəsə 

deməlidi  axı,  bir  anlıga  xətdə  hər  ikimizi  saran  qəribə 

hənirti  yarandı,  mən  bu  aralığı  kompyüterin  hələ  ad 

qoyulmamış  səhifəsinə  oxşatdım,  kompyüter  səhivəsi 

kimi  içimdəki  dərinliklər  çözələnib  düşüncəm  boyu 

genişliklərə,  sonsuzluğa  yayıldı:  “Nə  dedi,  bu?!  Kim 

ölüb,  dedi?  Hansı  Teymur?  Bioloq?!”  Hələ  də  bir  şey 

www.kitabxana.net

 – Milli Virtual Elektron Kitabxana 

2016 

 

Mövlüd Süleymanlı

            

“And olsun, əsrə…”

 

anlamamışdım... 

 

 

 

 

 

 

 

Axşamdan  bağdayam,  demək  olar  ki,  bağa 

gələndən  elə  bu  şəkildə  özüm  özümlə  oynayıram,  heç 

bilmirəm, ağzımı açıb bir kəlmə danışmışam, ya yox... 

Baş-başa  vermiş  iki  nar  ağacının  altına  taxt  qoyub 

üstünə uzanmışam, ağac o qədər nar gətirib ki, saymaq 

istəyirəm,  bir  şey  çıxmır...  Ağacın  altını  göy  üzünə 

bənzədirəm,  ulduzlarıyla  bir  yerdə;  “NLO...” 

jurnalında  oxuduğum...işdən  qayıdarkən  küçənin 

ortasındaca birdən-birə yoxa çıxmış alimləri,- ər-arvadı 

xatırlayıram, neçə ildən sonra harda yoxa çıxmışdılarsa 

elə  orda,  hərəkətlərinin,  düşüncələrinin  hansı  anında 

qeyb  olmuşdularsa  neçə  ildən  sonra  vaxtın  həmin 

anında  da  peyda  oldular...İşdən  sonraydı,  aradan  illər 

keçməmiş,  heç  nə  olmamış  kimi  sabahkı  tapşırığı 

düşünə-düşünə  yenə  evə  gedirdilər.  Tanıyanların, 

qonum-qonşunun  heyrətinə  təəccüblənərək  evlərinə 

tələsirdilər... 

Hər şey aydın olandan sonra kişinin yadına heç nə 

düşmədi,  amma  qadın  harda  olduğunu  belə  xatırladı: 

“haraydısa,  gecələr  burda  başım  üstə  gördüyüm  göy 

qübbəsini  orda  ayağımın  altında  görürüdüm,  harda 

www.kitabxana.net

 – Milli Virtual Elektron Kitabxana 

2016 

 

Mövlüd Süleymanlı

            

“And olsun, əsrə…”

 

dayanmışdımsa  aşağı  baxırdım,  göyüzü  ayağım 

altındaydı...” 

Mən nar ağacının altında bunları fikirləşə-fikirləşə 

istəyirəm  harda  olduğumu  unudam...Onsuz  da 

unudulmuş 

adamam, 

yəqinki 

heç 

yerdə 

də 

xatırlanmıram...kənddə  şəhərli  kimi  olmaga  çalışdım. 

Teymurun özü eləydi... 

“...Sən  mənnən  zəifsən,  sən  heç  vaxt  şortik  geyib 

kəndə  gedə  bilməzsən,  amma  mən  getmişəm,  bir  dəfə 

də  yox,  çox  getmişəm.  Bax,  mənim  bu  saqqalımnan 

saxlaya bilməzsən sən...çünki öz üzünə də gücün çatmaz 

sənin”.  

Nə  isə,  dogrudan  da  gücsüzəm,  hamısı  da 

yerimdən  oynadıgıma  görədi,  yəni  harda  olmalıyamsa 

orda deyiləm. Teymuru da bayaqdan ona görə agrı-acı 

içində xatırladım. Teymursa hər yerdə var, həmişə hər 

yerdə olana oxşayır...   

Bu  düşüncələrlə  əlimi  başımın  üstündən  sallanmış 

narlara uzadıram. Teymur o günlərdə deyirdi, kralların 

papaqları,- tacları yəni, narın quruluşundan götürülüb. 

Heç  ağlıma  gəlməyib,  faktın  doğruluğuna  məətəl 

qalıram... 

www.kitabxana.net

 – Milli Virtual Elektron Kitabxana 

2016 

 

Mövlüd Süleymanlı

            

“And olsun, əsrə…”

 

Qurumuş qadın səsi fikrimdə təzədən səsləndi: “...-

Teymurun cənazəsini gətirillər, Urusetdən!” 

“  ...bioloq  Teymur  olmaz...  -deyə  fikirləşdim,  -

dünən danışmışam telefonla!” 

Təzədən  narları  saymaq  istədim,  yenə  heç  nə 

alınmadı.  Nə  isə,  iş-güc  dolu  olsa  da  özümə  iş 

axtarıram;  ona  görə  də  heç  nə  alınmır.  Tennis  stolu 

bom-boş  qalıb,  daha  doğrusu,  bir  tərəfi  boşdu,  bir 

tərəfində mənəm, təm-tək... Bir xeyli divarla oynadım, 

divar da üzü soyuq, bom-boz, hər şeyi özünün ağırlığın-

dan da yüz dəfə artıq üstümə qaytarır... başıma çırpır. 

Bu boyda yerin-göyün altında qulağı batmış kimiyəm, 

dustaqxanadayam elə bil, ovunmalı heç nə yoxdu. 

Telefondakı  səs  bayaqdan  katibəni  yadıma  salıb, 

elə həmin telefondakı səs kimi  ilişikli səsiylə deyir: 

 -Bilirsən,  -  deyir,  -  mən  ər  axtarmıram,  mənim 

axtardığım uşaqdı... 

İstədim deyəm, əvvəlcə ər axtarsan doğru olar, sən 

axtarışını  dal-qabaq  eləmisən,  amma  demədim,  ayrı 

şeyi: 

-Sabah şalvar geyinmə, - deyirəm, - şalvarsız gəl! 

www.kitabxana.net

 – Milli Virtual Elektron Kitabxana 

2016 

 

Mövlüd Süleymanlı

            

“And olsun, əsrə…”

 

Gülür:  

-Şalvarsız gəlim?! Çılpaq? 

-Çılpaq  niyə,  arvad  geyimiylə  gəl,  -  deiyirəm.  Nə 

demək istədiyimi anlayır.  

-...Yaxşı, - deyir. 

 O vaxtdan  çox keçib,  heç bilmirəm indi hardadı. 

Teymur köçdü, getdi Moskvaya, katibəsə yox oldu, ərə 

gedib,  dedilər,  yalan-gerçək...  Bir-iki  kərə  zəng  etdi. 

Dedim: 

-Nolar, təzə nömrəni ver, birdən lazım olarsan! 

Dedi: 

-Nolaydı  telefon  nömrələrim  güllə  olaydı,  düz 

alnına  çaxaydım,  deyəydim  gələ!  Sənin  də,  Teymurun 

da...təpəsinə. 

 Dikəlib nar ağaclarının altından çıxıram... 

 Birinci kərədi şortik geyinmişəm, bəlkə  də  kəndə 

şortikdə  getmək  üçün  məşq  eləyirəm.Teymur  o  vaxt 

deyirdi,  kəndçilərindən  baga  qonaq  çagır,  şortikdə 

göstər  özünü,  üzləri-gözləri  öyrəşsin.  Beləcə,  şortiki 

dogrudan  da  geyinmişəm,    şairlər  sözü,  yarıya 

www.kitabxana.net

 – Milli Virtual Elektron Kitabxana 

2016 

 

Mövlüd Süleymanlı

            

“And olsun, əsrə…”

 

bölünmüş  kimiyəm,  hava  isti  olsa  da  açıq  yerlərimə 

dəyən sərinliyi hiss eləyirəm...Katibə yadımdan çıxmır, 

bayaqdan xatırlayıram. 

“...Bilirsənmi,  sən  əslndə  Teymurun  katibəsisən, 

Murtuz 

müəllimin 

yox,-dedim 

güldüm.-Teymur 

hardadı? 

O, belə deməyimdən yox, gülməyimə görə incidi. 

-Özümü  belə  apadığıma  görə  gülürsən,  hə?  -

ağlamsınıb başını aşağı saldı. 

-Sən  özünü  yaxşı  aparırsan.  -dedim.  -Teymuru 

soruşduğuma görə incidin?-Yaxınlaşıb başını köksümə 

sıxdım. 

-Yox, sən mənim haqqımda pis fikirləşirsən, yəqin 

fikirləşirsən  ki,  bu  nece  yüngül  qızdı...  Teymuru  orda 

qoyub  gör  hara  gəlib  çıxıb.  -  Bu  sözləri  üzünü  sinəmə 

söykəmiş halda dedi, canıma sığındı... 

Mən xeyli dinmədim, əllərim beli uzunu enib açıq 

sağrısında durdu. Ürəyimin sallandığını hiss etdim, elə 

bil liftdəydik, üzüaşağı enirdik elə bil... 

“-Həm  uşaq  istəyirsən,  həm  də  qarnı  açıq 

gəzirsən...gör  harana  kimi  açıqdı.”  ...Yadıma  düşdü, 

www.kitabxana.net

 – Milli Virtual Elektron Kitabxana