Çağdaş Azərbaycan nəsri



Yüklə 5,38 Mb.
Pdf görüntüsü
səhifə49/59
tarix21.03.2017
ölçüsü5,38 Mb.
#12112
1   ...   45   46   47   48   49   50   51   52   ...   59

2016 

 

Mövlüd Süleymanlı



            

“And olsun, əsrə…”

 

Qonaq da himə bənd imiş, mütəkkədən azacıq dikəlib 



pişiyi çağırır: -piş-pişş. Pişik də elə gəldiyi gündən qonağa 

işləyirdi.  Dırmaşıb  girdi  qonağın  qucağına.  Qonaq  pişiyi 

tumarlaya-tumarlaya oxudu: 

 

 



 

 

Pişiyim pişik izlə, ha, 



 

 

 



Siçan tutdun gizlə, ha. 

 

 



 

Qonaq bu il burdadı, 

 

 

 



Gələn ili gözlə, ha... 

 

*** 



 

Dədələr  deyər,yer  üzündə  bircə  qarış  yerin  də 

“əyəsi”  var,  yəni  yiyəsi.  Buna  da  bizdən  yeylər”deyirik, 

yəni bizdən yaxşılar. Indinin özündə də aramızda belə bir 

inam yaşayır: “Yurdu biz tərk etsək də bizdən yeylər, yəni 

yaxşı  ruhlar  yurdu  tərk  etməz”.  Ona  görə  də  kimsəsiz 

yurdlara,- evlərə gedəndə salam ver:-Salam, ey bu yurdun 

əyəsi.  İnancımıza  görə  qapının  ağzına  qaynar  su 

tökməzlər, çünki gördüklərin qədər də görmədiklərin var. 

Axşamüstü qapı süpürülməz, çünki o vaxt astanalara 

hər  ailənin  öz  ruzusu  bərəkəti  gəlir,  deyərlər,  qapılar  bu 

vaxtlar bərəkət ətəyinə dönür. Bərəkəti süpürmə, deyərlər. 

Qırt yatan anaş toyuğun üstünə güllə gəlməzlər... 

www.kitabxana.net

 – Milli Virtual Elektron Kitabxana 



2016 

 

Mövlüd Süleymanlı



            

“And olsun, əsrə…”

 

Gülü  solduranda    yerə  atma,  suya  at  ki,  ömründən 

olmasın. 

Deyərlər,  hər  yetənə  sirrini  açma,  özün  üstü  açıq 

qalarsan...   

 

 

                      

Çoban Məmməddən gözəlləmə... 

 

Aşıq Ələsgərin qardaşı çoban Məmmədin də sinədən 

söz deməyi vardı. Kasıb idi, bir bölük də oğul uşağı vardı, 

bir  qarına  ac,  bir  qarına  tox  yaşayırdılar.  Arvad  bir  gün 

ərinə deyir:  -Dananı  sat,  əynimə paltar al,  kənd  bir  yana, 

artıq öz uşaqlarımdan da utanıram. 

Çoban  Məmmədin  çarəsi  qalmır,  görür  arvad  düz 

deyir,  dananı  yedəkləyib  aparır  bazara.  Düşərinə-

düşməzinə yenicə satıbmış ki, borclular tökülüşür üstünə, 

əlindəkinin  hamısını  alırlar.  Məmməd  də  neynəsin,  suyu 

süzülə-süzülə  qayıdır  evə.  Arvad  elə  dana  gedəndən 

qapıda  gızləyirdi,  gördü,  əri  gəlir,  özü  də  əli  ətəyindən 

uzun  gəlir,  istədi  daşı-kəsəyi  başına  yağdırsın,  amma 

düşündü ki, bunun da xeyri yoxdu. Deyərlər “gəlin ocağa 

çəkər,  kömbə  bucağa”,  arvad  da  sinədən  deyənmiş.  Saz 

divardan asılıydı, götürüb görək nə dedi, necə dedi: 

 

Dedim paltar gəti, yaşıldan-aldan, 



Əbrüdən-atlasdan, tirmədən, şaldan, 

www.kitabxana.net

 – Milli Virtual Elektron Kitabxana 



2016 

 

Mövlüd Süleymanlı



            

“And olsun, əsrə…”

 

Alışdım-yandımnan, bahalı maldan  



Gün vermərəm, günü qara düşərsən. 

 

Çoban Məmməd bazardan çıxandan qorxu içindəydi, 



elə bilirdi ki, arvad ağac götürəcək, saz yox. Qılığa keçdi: 

 

Paltar allam, qızıl düymə taxılar, 



Onu görən nəfsin salar, yıxılar.  

Ocağım qaralar, evim yıxılar, 

Nə bilirsən bəxtəfərə düşərsən. 

 

Arvad  səsini  daha  da  qaldırdı,  fikrində  dedi,  ağzım 



açılmışkən ürəyimi boşaldım. 

 

Mənnən gözəl kimdi qızda-gəlində, 



Ağkilsə kəndində, Göyçə elində, 

Gedərəm qalarsan yetim əlində 

Ah çəkibən ahu-zara düşərsən. 

 

Məmməd gördü, “xına o xınadan deyil”, qılığ keçmə-



yəcək, üzünü bozartdı. 

 

 



Axmaq oldum, niyə düşdüm felinə, 

 

Dana getdi, əlin qoydun belinə. 



 

Indi budu çatammıram dilinə 



www.kitabxana.net

 – Milli Virtual Elektron Kitabxana 



2016 

 

Mövlüd Süleymanlı



            

“And olsun, əsrə…”

 

 

Üz çevirrəm, qapılara düşərsən. 



 

Söz arvada əsər elədi, bir az özünə gələn kimi oldu. 

 

 

Demədim ki, yüz ver, yüzdən al gəti, 



 

Elə belə, ağdan-bezdən al gəti, 

 

Gücün çatan çoxdan-azdan al gəti 



 

Vaxtı gələr bahalara düşərsən. 

 

Çoban  Məmməd  gördü  arvad  yumşalır,  o  da 



yumşaldı. 

 

 



Çoban Məmməd de neynəsin yoxunan, 

 

Əyir yunnan özünə don toxuynan. 



 

Bacarmazsan lap o qədər çoxunan 

 

Bezikərsən min bazara düşərsən... 



 

Söz tamama yetişdi... 

 

*** 


 

Elə bu cür saza-sözə  görə də el  arasında deyim  var: 

Aclıq  olsun,  kef  olsun”,  “Kasıbam,  dediyinə  baxma, 

gündə  toy-düyündədi”...  Ona  görə  də  deyərlər:  “kasıbın 

əkdiyi bitməz,.... bitər”. 

Məsəl var: “Cavan oğlan cavan qızdan həyalı gərək”. 



www.kitabxana.net

 – Milli Virtual Elektron Kitabxana 



2016 

 

Mövlüd Süleymanlı



            

“And olsun, əsrə…”

 

Deyərlər, suyu durultmaq üçün ağac salmısansa, bu, 



suyu bulandırmaqdı, çünki “dəyənəklə su durulmaz”. 

Deyərlər: “Əl comərddi, göz namərd”... 

 

Qız anasıının bəd öyüdü... 

 

Bir  arvad  qızını  gəlin  köçürürdü.Yengəli,  sağdışlı, 



soldışlı,  təmtaraqla  yola  salırdı.  Nə  demişdi,  nə 

deməmişdi,  qapıdan  çıxanda  son  öyüdünü  deyirdi: 

“Qızım,  anadan  olannan  üzün  ər  evinədi.  Bunu  Dədələr 

deyib,  “ qız  üzü ər evinə doğular”. Gedirsən, bu gündən 

ər  evində  olacaqsan,  yadında  saxla,  qarşına  üç  arx 

çıxacaq,  əgər  bu  arxları  bir  deyəndə  atdana  bildin,ər 

sənindi,  mindin  boynuna,  yox,  atdana  bilmədin  onda 

özünnən küs. Qız dedi: - Can ana, açıq de, bir şey anlaya 

bilmədim... 

Anası  dedi:  -  Qızım,  birinci  arx  odu  ki,  ərin  sənnən 

su istəyəcək. Onda de: -Odu səhəng get iç, birin də mənə 

gətir. İkinci arx odu ki,  deyəcək,  -paltarımı ver,  geyinim. 

Deyərsən,  paltarını  da  mənmi  geyindirim.  Onunçünmü 

gəlmişəm,de,  qaş-qabağını  salla,  dinib  danışma. 

Üçüncüdə  deyəcək:  -  Çaydan-  çörəkdən  gətir,  yeyək. 

Yeməyə bir şey olsa da deynən, nə gətirmisən, nə də olsun. 

Beləcə,  hay-harayla  qızını  köçürdü,  ər  evinə.  Səhər 

açıldı, bəyin də nece deyərlər, təzə çağı; ağır otur, yüngül 

www.kitabxana.net

 – Milli Virtual Elektron Kitabxana 



2016 

 

Mövlüd Süleymanlı



            

“And olsun, əsrə…”

 

dur.  Dedi:-Paltarımı  ver  geyinim.  Gəlin  ürəyində  dedi:  -

Aha,  birinci  arxa  çatdım.  Qayıdıb,-  paltarını  da  mənmi 

geyindirəcəm,  -dedi-get,  geyin.  Əri  qalxdı,sakitcə 

paltarını geyinib getdi işinin ardınca. Günorta gəldi: -Su 

ver,  içim,  -dedi.  Gəlin  dedi:  -Odu,  shəng,  get  nə  qədər 

istəyirsən  iç.  Yenə  əri  heç  nə  demədi,  qalxıb  su  götürüb 

içdi.  Axşam  düşdü,  əri  gəldi:  -  Nəyin  var,  çaydan-

çörəkdən,  -ded,  -  gətir  yeyək...  Gəlin  də  üçüncü  arxı 

gözləirdi: -Nə gətirmisən, nə də olsun, -dedi. - Get, bir şey 

tap,  ye...!  Əri  qalxıb  onu  döydü,  qolunun  birini  qırıb 

yanına saldı. 

Xəbər çatdı anasına, başı alovlu özünü yetirdi. İstədi, 

çığır-bağır  salsın,  qöz  qoymadı:  -dinmə,  -  dedi,  -mənim 

qolumu  sən  qırdın,  sənin  sözünə  baxdım,  birinci  arxı 

atdandım,  ikincini  atdandım,  üçüncünü  atdananda  qolum 

sındı... 

 

*** 

 

Bütün  zamanların  gerçəyi  budur  ki,  Xalq  min  il 



qabaq  olduğu  kimi  həmişə  də  öz  sözünü  deyir, 

yaratdıqlarını  yaradır  və  yaratmaqdadır.    Heç  nəyi 

nəzərindən  yayındırıb  gözündən  qoymaz,  o  an  da 

münasibətini bildirər, desə də deməsə də, hər şeyi, olanları 

da olacaqları da qiymətləndirər. Bütün bunlar xalqın milli 


www.kitabxana.net

 – Milli Virtual Elektron Kitabxana 



2016 

 

Mövlüd Süleymanlı



            

“And olsun, əsrə…”

 

səmtindən,  özünü  dərk  edib  anladığı  yöndən  gəlir.  Yəni  

bu  münasibət  xalqın    millət  olmağından  bəhrələnir.  Heç 

nədən asılı deyil; nə siyasətdən, nə dindən... 

 

Elin həndi... 

 

Bir  kənddə  bir  molla  yaşayırmış,  amma  bu  molla 



gündüz  mollalıq,  gecə  oğurluq  eləyirmiş.  Payız  ayı,  bar-

bəhər  vaxtıymış.  Molla  gecənin  bir  yarısında:  ya  Allah, 

deyib  zəmiyə  taxıl  oğurluğuna  gedir.  Çatan  kimi 

yavaşcadan deyir: 

-Salam  əleyküm,  eey  elin  həndi...!  -  Zəminin  yerinə 

də özü cavab verir: 

-Ay əleykümə salam, Molleyi Rəcəb əfəndi. 

Qayıdıb deyir: 

-Nə deyirsən, çin götürüb qırpınmağa gəlmişəm. 

Çırpınımmı, qırpınımmı?! 

Yenə zəminin yerinə özü cavab verir:  

-Xoş gəlib səfalara gəlmisən, 

Çırpınna da, qırpınna da... 

Molla  beləcə,  torbasını  doldurur,  evinə  qayıdır. 

Deyərlər,  tamarzıdan  al,dadanmışa  ver.  Bununla  bağlı 

belə  məsəl  də  var:  dadanan  dadda  qalar,bir  gün  gələr 



yadda qalar. Molla dadanmışdı, bir getdi, iki gedti, axırda 

zəmi yiyəsinin dalağı sancdı, bildi ki, taxıla dadanan var. 



www.kitabxana.net

 – Milli Virtual Elektron Kitabxana 



2016 

 

Mövlüd Süleymanlı



            

“And olsun, əsrə…”

 

Yeddi  qotazlı  qamçısı  vardı,  açılanda  elə  bil  tüfəng 



açılırdı. Bunu da götürüb getdi, zəminin içində gizləndi... 

Molla yola elə öyrəşmişdi ki, artıq qımqını çala-çala 

gedirdi. Zəmiyə çatıb həmişəki kimi dedi: 

-Səlamün əleykümə, eyy elin həndi. 

Yenə özü cavab verdi: 

-Ay əieyküm-əssəlam, molleyi-Rəcəb əfəndi. 

Zəmi  yiyəsi  kirimişcə  qulaq  asır,  yeddi  mərtəbəli 

qamçısını hazırlayırdı, Molla yenə dedi: 

-Çin  götürüb  qırpınmağa  gəlmişəm,  izin  ver,  qırpım 

səni! 


Sözün bu yerində zəmi yiyəsi gizləndiyi yerdən çıxıb 

dedi: 


-Həə, Molleyi-Rəcəb əfəndi, sən bura çırpılmağa gəl-

misən.  İzin  ver,  çırpım  səni!  -  Belə  deyib  doğrudan  da 

Mollanı çırpmağa başladı...  

 

Toy-düyün tapmacası... 

 

Deyir günlərin birində gəlini atdandırdılar, toy-düyün 



karvanı  yola  düşdü,  kənddən  çıxa-çıxdaydı,  kəndin 

ağsaqqalı  durdu  ayağa  ki,  toyun  qarşısını  kəsəcəm, 

bağlama  deyərəm,  açmasını  bilərlər  yol  onlarındı,  yox, 

bilməzlər,  yol  mənimdi.  Elə  də  elədi.  Toyun  qarşısına 

çıxıb əl qaldırdı. Toy igidləri gülüb dedilər: 


www.kitabxana.net

 – Milli Virtual Elektron Kitabxana 



2016 

 

Mövlüd Süleymanlı



            

“And olsun, əsrə…”

 

-Baba deyəsən güləşmək istəyir. 



Ağsaqqal dedi: 

-Bir bağlama deyəcəm, cavabını tapsanız yol sizindi, 

tapmasanız  mənim.  Nə  vaxt  istəsəm  o  vaxt  da  yol 

verərəm. 

 

Dedilər: 



-Buyurun... 

Ağsaqqal dedi:   

O nədi ki, 

 

Ataya dəyməz, 



Babaya dəyər, 

Xalaya dəyməz, 

Əmiyə dəyər. 

Dəyərə dəyməz,  

Dəyməzə dəyər. 

 

Toy-düyün  adamları  qaldılar  baxa-baxa...  Cavabı 



tapa  bilmədilər.  Gəlin  hər  şeyi  duvaq  altından  görürdü, 

duvağı üzündən çəkib dedi: 

 

     


      Baba o dodaqdı... 

 

 



Dəyərə dəyməz, 

 

 



Dəyməzə dəyər... 

www.kitabxana.net

 – Milli Virtual Elektron Kitabxana 



2016 

 

Mövlüd Süleymanlı



            

“And olsun, əsrə…”

 

 

Ağsaqqal baş endərib: 



-Düzdü, - dedi, - qızım, halal olsun səni doğan anaya, 

buyurun, uğurlar olsun, yol sizindi... 

 

*** 


 

 

 



 

Bığ yağı... 

 

Belə deyirlər ki, bir ər, bir arvad varmış, bunların da 

xeyrə-şərə yaramaz  bir oğulları. Bir təhər yaşayırmışlar. 

Amma  kişi  özünə  baxanmış,  üzünə-gözünə,  taxımına  fikir 

verənmiş.  El  diliylə  desək,  şenliyə-kəndin  içinə  çıxanda 

həmişə  bığını  yağlayarmış.  Günlərin  birində  görür  ki, 

küpədə yağ qurtarha-qurtardı, yağdan  bir qaşıq götürüb 

qoyur bir yana ki, kəndə-kəsyə çıxanda bığını yağlasın. Nə 

isə,bığını  yağlayıb  yenə  çıxmışdı  şenlyə,  adam  arasına. 

Görən də deyirmiş ki, kişi ya quymaq yeyib, ya da plov... 

Günlərin  birində  kişinin  oğlu  bərk  acıbmış,  evdə  də 

heç  nə  yox.  Ora  baxır,  bura  baxır,  əlinə  bir  şey  keçmir, 

götürüb  kişinin  bığ  yağını  yeyir,  çıxır  bayıra.  Görür  ki, 

dədəsi  camaatı  arasındadı,  bığı  da  par-par  parıldayır. 

Qaça-qaça gəlir ki, bəs, ay dədə, pişik bığ yağını yedi 

“Bığ yağı”ifadəsi belə yaranıb... 

 


www.kitabxana.net

 – Milli Virtual Elektron Kitabxana 



2016 

 

Mövlüd Süleymanlı



            

“And olsun, əsrə…”

 

***. 

 

Türklərin  su,  işıq,  külək  (hava)  kimi  azad,  sərbəst 

dövrləriydi,  torpağın  harası  yumşaqdı  ora  axırdılar, 

rüzgarlara qatılıb keçib  gedirdilər, işıq tək  getdiyi  yerlərı 

aydınlada-aydınlada  öz  milli  mədəniyyətini-kültürünü 

yayıb yaşayıb, yaşatdığı zamanlar idi... 

Yerüzündə çox geniş anlamda yer-yurd adlarının türk 

mənşəli  olduğu  faktı  da  ona  görə  danılmazdır...Bu  cür 

danılmaz  faktlarsa  onun  yaddaşının  yaşamasıdı.  Daha 

doğrusu,  yaddaşlarda  yaşamagıdı...  İşıq  göstərdikləriylə 

göründüyü kimi TÜRK də yaddaşıyla görünür. Özü fikrini 

yaratdığı hekayətlərlə belə bildirir... 

 

Dodaqqaçdılar... 

 

Biri varmış, biri yoxmuş, bir dəvəymiş, bir qurdmuş, 

bir  də  tülkü.  Dünyanın  harasıymışsa  yol  gəlirlərmiş.  Bir 

kökyə  (kömbə  çörəyi)  rast  gəlirlər.  Dəvə  deyir:  -  Kökəni 

bölməliyik.  Tülkü  deyir:  -  Bölməyək,  bölsək  nə  düşəcək 

bizə. Hərə öz yaşını desin, kimin  yaşı çox olarsa, kökə də 

onun olsun... 

Deyirlər,  yaxşı.    Qurd  önə  çıxır,  deyir:  -  Anamın 

birçəyi haqqı, dünya binə olanda mən vardım. 


www.kitabxana.net

 – Milli Virtual Elektron Kitabxana 



2016 

 

Mövlüd Süleymanlı



            

“And olsun, əsrə…”

 

Tülkü  tez  onun  sözünü  kəsir:  -  Nə  danışırsan  sən, 

arsız-arsız hələ bir and da içirsən, dünya binə olanda mən 

vardım,  bir  də  bir  oğlum  vardı,  adını  da  Binəli 

qoymuşdun. Sən vardınsa , bə niyə görmədim səni?!. 

Sıra  çatır  dəvəyə.  Dəvə  işi  belə  görüb  əyilib  kökəni 

götürür,  atır  ağzına,  gövşəyə-gövşəyə  deyir:  -Hə,  onda 

dəvə uşaq olarmış... 

 

*** 


 

Amma  bir  şey  var  ki,  tarixlərin  bütün  dönəmində 

niyəsə,  hansı  istila  nə  göstərdisə,  nəyini  göstərdisə, 

istədik,  istəmədik,  mənimsəməyə  çalışdıq.  Amma  heç  nə 

bizim  olmadı,  arada  da  bizim  olmayan  yad  şeylər  qaldı, 

özümüzün 

olanlar 

unuduldu... 

Böyük 

Hun 


imperatorluğunu, 

Göytürk 


imperatorluğunu 

Kiçik 


Midiyanın,  -  Qızılbaş  Midiyasının  adını  düşünmədən 

dəyişib  babamızın  adına  Səlcuq,  Osmanlı,  Səfəvi  dövləti 

qoyanda buna da şükür deməkdən başqa çarə qalmır. 

 

Tərəkəmə öynəsi, sınanclar... 



 

Ağsaqqallar  deyər:  uca  boylu,  nazik  buynuzlu, 

göyümsov,  yekəqarın,  sağ  yanından  ön  qabırğası  aralı 

olan inəklər süddü olar; amma südü yağlı-yararlı olmaz. 

www.kitabxana.net

 – Milli Virtual Elektron Kitabxana 



2016 

 

Mövlüd Süleymanlı



            

“And olsun, əsrə…”

 

Qara rəngli, gödək buynuzlu, tökmə, yəni ağır sığırın südü 

az,  amma  yağlı-yararlı  olar.  Belə  inəklər,  dədələr  sözü, 

qışa da dözümlüdü. Elə inək var ki, boynu gödək, həm də 

yoğundu.  Başıda  yasdıdı.  Belə  inəklər  süd  verməz, 

yeməyini  bol  eləsən  də  xeyri  yoxdu.  Adına  öküz  inək 

deyərlər, daha çox  ətliyə saxlayarlar. Belə deyirlər ki, ağ 

inəklərin südü cır olar, yəni bir az turş. Nə istiyə dözümlə-

ri  olar,  nə  soyuğa.  Çox  yaxşı  bala  bəsləyirlər.Belə 

inəklərə yuxa mal deyirlər.... Qara, ala mallar südlü olur, 

həm  də  qılığa  gedəndilər,  eydirmə  de,  qılıqla.  Nəyi  var 

versin  sənə.  Amma  çox  yeyicidi,  kəndin  diliylə  desək, 

boğazlı olurlar. Ona görə də ot az olan yerlərdə belə inək 

saxlamırlar.  Məsəl  var:  Deyərlər,  qızıl  inək  qaraqabaq 

gəlinə südün verməz.  

 

 



Bayatılar... 

 

 

 



Bağça bara bağlıdı, 

 

 



Heyva nara bağlıdı. 

 

 



Viran qalmış mahnının 

 

 



Hamsı yara bağlıdı. 

 

 



 

Damları dam üstədi, 

 

 

Qırğısı qol üstədi. 



www.kitabxana.net

 – Milli Virtual Elektron Kitabxana 



2016 

 

Mövlüd Süleymanlı



            

“And olsun, əsrə…”

 

 

 



Suya hardan gedim mən, 

 

 



Nişanlım yol üstədi. 

 

 



 

Düşən ağlar, 

 

 

Yıxılıb düşən ağlar. 



 

 

Qoy düşsün yad gözünə 



 

 

Zülfünə düşən ağlar... 



 

 

*** 



 

Mən  əslinə  qalsa  bu  fikirləri  bildirmək  istəyirəm; 

yazının  əvvəlində  də  dedim,    biz  tarixi  səliqəylə,  yəni 

yalnız tarix kimi yox, təbiət hadisəsi kimi yaratdıq, amma 

tarixi  yaratdığımız  kimi  yazmaqda,  yaşatmaqda  səliqəli 

olmadıq...  Yazsaq  da  əlimizdə  saxlamağı  bacarmadıq, 

unutduq,  itirdik.  İndi  özümə  məxsus  bir  ifadəylə  bu  fikri 

belə  təqdim  edərdim:  əsil  tarix  yazılmaq  üçün 

yaradılmasa da tarixi yazmaq lazımmış; bir həqiqət var ki, 

bizim  əsil  tariximiz  özümüzün  xəbərimiz  olmadan 

xalqımızın  yaddaşına,  içinə  yazıldı.  Xalqın  iç  dünyasına, 

yaddaşına yazılanlar; məsəllərimiz, atalar sözləri, nağılla-

rımız,  dastanlarımız  yaşayışımızda,  məişətimizdə,  həyat 

tərzimizdə  bizi  indinin  özündə  də  dahiyanə  üstünlüklərlə 


www.kitabxana.net

 – Milli Virtual Elektron Kitabxana 



2016 

 

Mövlüd Süleymanlı



            

“And olsun, əsrə…”

 

idarə  edən  və  idarə  etməkdə  olan  adət-ənənələrimiz  elə 

bizim TARİXİMİZdir. 

“Qorqud Atanın kitabı” dastanı haqda belə bir fikrim-

qənaətim var. Qorqudşünas alimlərimizdən üzr istəyərək, 

bir yazıçı kimi hisslərimi, duyduqlarımı bidirim: Mənə belə 

gəlir  ki,  “Koroğlu”,  “Əsli  Kərəm”,  “Aşıq  Qərib”  və  sair 

dastanlarımız  kimi  “Kitabi-Dədə  Qorqud”  dastanı 

yaddaşın, şifahi ədəbiyyatın məhsulu deyil. “Dədə Qorqud 

dastanı” daşıdığı fikrə, düşüncəyə, əsasən bu düşüncənin 

ifadəsinə, özü də yüksək səviyyədə obrazlı ifadəsinə görə 

yazılı abidə, islam dininə qədər mövcud olmuş hansısa bir 

yazılı  qaynaqdan  köçürülmüş  olduğu  iddiasındayam. 

Əlbətdə  bu  mənim  öz  subyektiv  fikrimdir.  Dastanın 

özünün yazılış dili, dilin ifadə gücü, bir cümlə ilə anlaşılan 

və  açılan  geniş  mənzərə,  əsərin  əhatə  tutumu  bu  fikri 

müdafiə etməyə imkan verir.   

   


 

 

Milli oyunlarımızdan – Beş daş... 

 

  Bu 


oyunu 

oynamaqçün 

beş 

dənə 


daş 

götürülür...Vacib  deyil  ki,  mütləq  daş  olsun...  İndiki 



www.kitabxana.net

 – Milli Virtual Elektron Kitabxana 



Yüklə 5,38 Mb.

Dostları ilə paylaş:
1   ...   45   46   47   48   49   50   51   52   ...   59




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©azkurs.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

gir | qeydiyyatdan keç
    Ana səhifə


yükləyin