Stiven Kinq Yaşıl Mil
Yüklə 3,44 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
www.vivo-book.com
147 – Bunu etməyi ona mən öyrətmiĢəm, – Delakrua fəxrlə dedi. “Ay sən öləsən, sən öyrətmisən, qorx ki, o səni öyrədər...” – deyə düĢündüm, amma bir söz demədim. – Onun adı Mister Cinqlzdır. – Yox bir! – Harri mehribanlıqla etiraz etdi. – Onun adı Paroxod-Billidir, cizgi filmindəki kimi. Bu adı ona rəis Hovell verib. – Onun adı Mister Cinqlzdır, – Delakrua israr etdi. Əgər sizə lazım olsaydı, istənilən məsələdə qatığa qara deyərdi, amma siçanın adına gəlincə, onu fikrindən döndərmək mümkün deyildi. – O özü bunu mənim qulağıma dedi. Kapitan, onun üçün bir qutu ala bilərəmmi? Mənimlə birlikdə burada yatması üçün siçanıma bir qutu ala bilərəmmi? – Ġndi onun səsində əvvəllər dəfələrlə eĢitdiyim yaltaq ton əmələ gəlmiĢdi. – Mən qutunu çarpayımın altına qoyacağam. Orada o, heç kimə maneçilik törətməz, heç kimə... – Belə görürəm ki, sənə bir Ģey lazım olanda ingilis dili imkanların inanılmaz dərəcədə yüksəlir. – Oooo-ho-ho-hooo, – Harri mənim böyrümü dümsükləyərək astadan mırıldandı. – Bəla özü də təĢrif gətirdi. Amma, məncə, Persi həmin axĢam bəlaya heç oxĢamırdı. O öz saçlarını barmaqları ilə daramır, səfeh dəyənəyi ilə oynamırdı və hətta uniformasının köynəyinin ən üstdəki düyməsi də açıq idi. Onu belə vəziyyətdə ilk dəfə görürdüm və balaca bir detalın necə böyük dəyiĢiklik yarada bilməsi məni təəccübləndirirdi. Amma məni ən çox www.vivo-book.com
148 təəccübləndirən onun üzündəki ifadə oldu. Üz ifadəsindən özünə arxayınlıq və sakitlik oxunurdu. Bu, rahatlıq ifadəsi deyildi – düĢünmürəm ki, Persi Uetmorun rahatlıq haqqında nəsə anlayıĢı olsun; əksinə, əldə etmək istədiyini ala bilmək üçün bir az gözləməli olacağını qəfildən dərk eləmiĢ adamın ifadəsi idi. Bu da cəmi bir həftə əvvəl Brutusun yumruqları ilə qorxutduğum cavan oğlandan onu tamamilə fərqli birisi edirdi. Delakrua ondakı bu dəyiĢikliyi sezmədi və dizlərini sinəsinə sıxaraq kameranın bir küncünə qısıldı. Onun gözləri qorxudan o qədər böyüdü ki, az qaldı üzünün yarısını tutsun. Siçan onun daz baĢına dırmaĢaraq orada yerini rahatladı. Mən bilmirdimki, Persiyə inanmamağa ciddi səbəblərinin olduğunu siçan xatırlayırdı, ya yox. Lakin ona baxanda əmin oldum ki, xatırlayır. Bəlkə də baĢında oturduğu fransızdan gələn qorxu hissinin iyini duyaraq sadəcə ona reaksiya vermiĢdi. – Belə de! – Persi dilləndi. – Görürəm ki, sən özünə bir dost da tapmısan, Eddi. Delakrua cavab verməyə cəhd elədi – yəqin ki, onun yeni dostuna xətər yetirəcəyi təqdirdə Persinın baĢına nələrin gələ biləcəyinə dair boĢ hədə-qorxu (mən belə düĢünürəm), – lakin səsi çıxmadı. Onun alt dodağı bir balaca əsdi, vəssalam; Mister Cinqlz isə qorxusundan titrəmirdi. O, arxa ayaqları ilə Delakruanın saçlarından yapıĢmıĢ, ön ayaqlarını isə onun dazına qoyaraq sakitcə oturmuĢdu və
www.vivo-book.com
149 gözləri ilə Persini ölçürmüĢ kimi nəzərlərini ona zilləmiĢdi. Adətən insanlar öz köhnə düĢmənlərini belə baxıĢlarla baĢdan ayağa süzərək ölçürlər. Persi nəzərlərini mənə çevirdi: – Bu mənim qovduğum siçan deyilmi? Demək istəyirəm bu, karser kamerasında özünə yuva qurmuĢ siçan deyilmi? Bir söz demədən baĢımı yırğaladım. Mənə elə gəldi ki, Persi yenicə “Mister Cinqlz” adı verilmiĢ bu siçanı son dəfə qovduğu gündən bəri görməyib və onun üzündə bu siçanı yenidən qovmaq istədiyinin əlamətləri yoxdur. – Hə, düz tapmısan, həmin siçandır, – cavab verdim. – Lakin Delakrua iddia eləyir ki, indi bu siçanın adı Paroxod Billi deyil, Mister Cinqlzdır. O deyir ki, bu adı siçan özü onun qulağına pıçıldayıb. – Demək, elə deyir, – Persi dilləndi. – Möcüzələrin arası heç kəsilmir, elə deyilmi? – Birdən mənə elə gəldi ki, Delakruaya kimin burada ağa olduğunu göstərmək üçün Persi öz dəyənəyini çıxarıb kameranın dəmir barmaqlıqlarını döyəcləməyə baĢlayacaq. Lakin Persi, sadəcə, əllərini belinə qoyaraq yerində durub baxırdı. Və özümün də sizə sözlə izah edə bilməyəcəyim bir səbəbdən dedim:
– Persi, Delakrua elə indicə bizdən bir qutu xahiĢ etdi. O, siçanın qutuda yatmasını istəyir. Deyəsən, siçanı özü ilə kamerasında saxlamaq fikrinə düĢüb. – Səsimə Ģəkk-Ģübhəli bir ton verdim və
www.vivo-book.com
150 Harrinin mənə təəccüblə baxdığını... yox, əslində, görmədim, hiss etdim. – Bu barədə nə düĢünürsən? – DüĢünürəm ki, siçan gecələrin birində, yəqin ki, Delakrua yatanda, onun burnunun içini murdarlayacaq və sonra qaçacaq, – deyə Persi sakitcə cavab verdi. – Lakin o, fransızın yeni nəzarətçisi də ola bilər. Mən bu yaxınlarda, Tut-Tutun arabasında çox gözəl bir siqar qutusu görmüĢəm. Amma bilmirəm onu kiməsə satıb ya yox. Bəlkə qutunu iyirmi ya da on sentə satmağa razılaĢar. Mən oğrun-oğrun Harriyə nəzər saldım və gördüm ki, o, ağzını ayırıb bizə baxır. Bu, həyulalar Ġbnizar Skrucun baĢına açdıqları oyunlardan sonrakı milad səhəri onda baĢ verən dəyiĢikliklərin tamamilə eynisi olmasa da, ona həddən artıq yaxın idi. Persi üzünü dəmir barmaqlıqların arasına soxaraq Delakruaya tərəf əyildi. Delakrua küncə bir az da bərk qısıldı. Allaha and içirəm ki, əgər imkanı olsaydı, əriyib divarın içinə girərdi. – Siqar qutusunu almaq üçün sənin iyirmi, ya da on sentin varmı, əbləh? – Persi soruĢdu. – Mənim dörd sentim var. Onları qutuya ödəməyə hazıram, əgər qutu gözəldirsə, s’il est bon (bu yaxĢıdır– fr.). – Bilirsənmi nə var! – Persi dedi. – Əgər o diĢsiz qoca oğraĢ “Korona” siqar qutusunu sənə dörd sentə satsa, mən əczaxanadan bir balaca pambıq oğurlayıb qutunun içinə döĢəyərəm və nə qədər ki sən buradasan, özümüz üçün “Siçan Hilton” açarıq, – deyəndən sonra
www.vivo-book.com
151 Persi nəzərlərini mənə yönəltdi və, – Bitterbakın edamı zamanı aparat otağında yerinə yetirdiyim iĢ haqqında raport yazmalıyam, Pol, – deyib bir anlıq susdu və yenə davam etdi. – Sənin kabinetində qələm varmı?
– Əlbəttə var! – cavab verdim. – BoĢ blanklar da var. Sol yuxarı siyirtmədə. – Bu, əla oldu, – deyə cavab verəndən sonra o, təkəbbürlü görkəmlə uzaqlaĢdı. Harri ilə baxıĢdıq. – O xəstələnməyib ki? – Harri təəccüblə soruĢdu. – Bəlkə öz həkiminə gedib və orada ona deyiblər ki, yalnız üç aylıq ömrü qalıb? Mən ona nə baĢ verdiyi haqqında heç bir fikrimin olmadığını dedim. O vaxt, elə bir qədər sonra da dediklərim həqiqət idi, amma zaman keçdikcə hər Ģeyi öyrəndim. Həmin hadisədən bir neçə il sonra Ģam yeməyi süfrəsinin arxasında mənim Hal Mursla çox maraqlı söhbətim oldu. O vaxt biz artıq sərbəst söhbət edə bilirdik: o, artıq təqaüdə çıxmıĢdı, mən isə oğlan uĢaqları üçün islah-əmək koloniyasında iĢləyirdim. Həmin Ģam yeməyində biz çox içib az yediyimizdən, dilimiz yaman açılmıĢdı. Söhbət zamanı Hal mənə dedi ki, Persi onun yanına gəlib məndən və ümumiyyətlə, YaĢıl Mildəki həyatından Ģikayət edibmiĢ. Bu Ģikayəti o, məhz Delakruanın bizim blokumuza gəliĢindən və onun yeni məhbusu ölənəcən döyməsinə mənimlə Brutusun münasibətindən sonra edibmiĢ. Söhbətdən məlum
www.vivo-book.com
152 oldu ki, Persinin ən çox xətrinə dəyən Ģey mənim ona “gözümün önündən rədd ol” deməm olub. Onun düĢüncəsinə görə, qubernatorun qohumu olan adamla bu tərzdə danıĢmaq olmazmıĢ. Murs onu da dedi ki, Persini Ģikayət etməkdən, mümkün olduqca, saxlamağa çalıĢıb; lakin Persinin məndən Ģikayət etməyə hazırlaĢdığını, cəzalandırılmağıma və ən azından, həbsxananın baĢqa hissəsinə köçürülməyimə nail olmaq fikrinə düĢdüyünü öyrənəndə, Persini öz kabinetinə çağırmıĢ və ona deyibmiĢ ki, əgər o, aranı qarıĢdırmaqdan əl çəksə, elə edəcək ki, Delakruanın edamında Persi öndə duracaq və əmrlər verəcək. Yəni, Persi düz elektrik stulunun yanında duracaqdı. Hər Ģeyə, əlbəttə, həmiĢə olduğu kimi, mən rəhbərlik edəcəkdim, amma müĢahidəçilər bunu bilməyəcəkdilər. Onlara elə gələcəkdi ki, edam prosesinə əsas rəhbərliyi məhz cənab Persi Uetmor edir. Murs ona bizim süfrə baĢında müzakirə etdiyimizdən və mənim razı olacağımdan artığını vəd etməmiĢdi, lakin Persinin bütün bunlardan xəbəri yoxdur. O, mənim baĢqa yerə köçürülməyimlə bağlı etdiyi təhdidlərə son qoymağa razılaĢıb. Beləliklə, “E” blokundakı iĢçi atmosfer yenidən qaydasına düĢmüĢdü. Persi hətta özünün köhnə düĢməninin Delakrua ilə qalmasına da etiraz etmədi. Çox qəribədir, düzgün stimul verildikdə, bəzi insanların davranıĢları necə də dəyiĢirmiĢ! Bu kontekstdə Mursun təklifi yalnız balaca, dazbaĢ fransızın həyatını almaq imkanını vəd etməkdən ibarət idi.
www.vivo-book.com
153
çox azdır və belə düĢünməkdə bəlkə də o, haqlı idi – siqar qutuları həbsxanalarda çox yüksək qiymətləndirilirdi. Belə qutularda min cür xırda-xuruĢ Ģeylər saxlamaq olardı, onlardan xoĢ ətir gəlirdi və bu qutularda bizim sakinlərimizə azadlığı xatırladan nəsə müəmmalı bir Ģey vardı. Həbsxanalarda siqaretə icazə verilsə də, siqara icazə verilmirdi, mənə elə gəlir ki, məhbuslara azadlığı xatırladan da elə budur. O vaxt artıq blokumuza yenidən qayıtmıĢ Din Stanton məbləğə bir sent əlavə etdi, mən özüm də bir sent verdim. Tut yenə də qutunu belə ucuz satmaq istəməyərək israr edəndə, iĢə Brutus qarıĢdı. O, əvvəlcə qocaya belə xəsis olduğuna görə utanmalı olduğunu dedi, sonra isə vəd etdi ki, Delakruanın edamının ertəsi günü Ģəxsən özü bu qutunu ona qaytaracaq. – Əgər qutunun satıĢından danıĢırıqsa, bəlkə də altı sent, həqiqətən, ucuz qiymətdir, biz bu haqda uzun-uzadı mübahisələr edə bilərik, – Brutus dedi. – Amma razılaĢ ki, təklif etdiyimiz pul belə bir qutunun icarə haqqı üçün yaxĢı qiymətdir. Cəmi bir aydan, lap deyək
www.vivo-book.com
154 ki, altı həftədən sonra o, YaĢıl Mildən keçməli olacaq. Qutunun yox olmasından sən xəbər tutunca, o, yenə sənin arabanın altındakı taxçada olacaq. – O özünə ürəyiyumĢaq bir hakim tapa bilər ki, ona oxunmuĢ hökmü dəyiĢsin və o da burada beləcə oturub “Köhnə tanıĢlar heç unudularmı” mahnısını oxuyar, – deyə Tut-Tut tutduğunu buraxmaq istəməsə də, o, vəziyyəti hamıdan yaxĢı bilirdi və onun hər Ģeyi bildiyini Brutus da bilirdi. Gör neçə illərdi ki, – bəlkə də hələ atlı poçt arabaları dövründən – qoca Tut-Tut üstündə Bibliyadan seçilmiĢ kəlamlar yazılan köhnə arabasını Kold Mauntində ora-bura sürürdü və əlbəttə ki, onun çoxlu informasiya mənbəyi vardı... zənnimcə, onun mənbələri bizimkilərdən daha etibarlı idi. Ona görə də o, yaxĢı bilirdi ki, Delakrua üçün ürəyiyumĢaq hakim tapmaq mümkün olmayacaqdı. Onun ümidi yalnız qubernatora qalmıĢdı, o da ki, bir qayda olaraq məhbuslara cəzalarını yüngülləĢdirən fərman çıxarmırdı, əksinə, öz seçicilərindən yarım düjününü diri-diri elektrik stulunda yandırmıĢdı. – Hətta onun edamı təxirə salınmasa belə, bu siçan oktyabr ayında, bəlkə də ġükran Gününədək qutunun içini batıracaq axı, – deyə Tut-Tut israrla mübahisə etsə də, Brutus artıq onun yavaĢ-yavaĢ yola gəlmək üzrə olduğunu sezmiĢdi. – Bir siçanın tualet kimi istifadə etdiyi siqar qutusunu sonra kim alar? – Aman Tanrım, – Brutus dilləndi. – Səndən indiyə qədər bundan daha axmaq söz eĢitməmiĢdim, Tut. Məncə, bu birinci yer
www.vivo-book.com
155 tutar. Əvvəla, Delakrua bu qutunu elə təmiz saxlayacaq ki, istəyirsən qutunun içində lap kilsə naharı ye! O öz siçanını elə sevir ki, qutunu, yeri gəlsə, yalayıb təmizləyəcək. – YaxĢı, bunu baĢa düĢdüm, – deyə Tut burnunu qırıĢdıraraq razılaĢdı. – Ġkincisi, – deyə Brutus sözünə davam etdi, – siçan peyini nədir, axı... quĢ saçması kimi, balaca bərk kürəciklər. Götürüb çölə silkələsən, nə iyi qalar, nə izi. Qoca Tut-Tut baĢa düĢdü ki, bu mübahisəni davam etdirməyin onun üçün heç bir faydası olmayacaq; o, nə vaxt üzü küləyə dura biləcəyini və nə vaxt onun qasırğanın qarĢısında əyiləcəyini baĢa düĢmək üçün burada kifayət qədər uzun müddət yaĢamıĢdı. Hələlik qasırğa yox idi, lakin bizim, göy formalıların, siçandan xoĢumuz gəlirdi, üstəlik, həm də Delakruanın bu siçanı saxlamaq fikrini bəyənirdik. Bu isə qasırğa olmasa da, ən azından, fırtına demək idi. Beləliklə, Delakrua qutuya sahib oldu. Persi isə verdiyi sözü tutdu – qutunun içi əczaxanadan gətirlmiĢ yumĢaq pambıq döĢəkcə ilə döĢəndi. Pambıq döĢəkcəni ona Persi özü verdi və Delakrua pambığı almaq üçün əlini dəmir barmaqlıqların arasından uzadarkən, mən onun gözlərindəki qorxunu açıq-aĢkar görə bildim. O qurxurdu ki, Persi onun əlindən yapıĢıb barmaqlarını sındıracaq. Mən də Persinin belə edəcəyindən bir az narahat idim, lakin bu, baĢ vermədi. Həmin an mənim az qala Persidən xoĢum gəldiyini deyə biləcəyim yeganə an idi,
www.vivo-book.com
156 lakin hətta o anda belə onun gözlərindəki soyuq təkəbbür ifadəsini sezməmək mümkün deyildi. Delakruanın balaca, sevimli heyvanı var; elə Persinin də vardı. Delakrua öz sevimli heyvanını bacardığı qədər sevib əzizləyəcək, onun qayğısına qalacaqdı; Persi isə səbirlə gözləyəcək (ən azından, onun kimi birisinin səbir edə biləcəyi qədər) və sonra onu diri-diri yandıracaqdı. – “Siçan Hilton” fəaliyyətə baĢlayıb, – Harri dedi. – Ġndi məni düĢündürən bir sual var: bu balaca oğraĢ ondan istifadə edəcək, ya yox? Delakrua bir əli ilə Mister Cinqlzı tutub ehmallıca qutunun içinə qoyanda bu sualın cavabı məlum oldu. Siçan ağ pambığın içinə dalaraq öz yerini rahatladı, elə bil, Bi Xalanın yun Ģərfinə dalmıĢdı. Elə o vaxtdan bəri qutu onun evi oldu, o vaxta qədər ki... Yox, Mister Cinqlzın hekayəsinin sonunu vaxtı gələndə danıĢacağam. Siqar qutusunun siçan nəcisi ilə dolacağına dair qoca Tut-Tutun narahatlığının da tamamilə əsassız olduğu məlum oldu. Mən qutuda heç vaxt bir dənə də nəcis qırıntısı görmədim. Delakruanın dediyinə görə, o da heç nə görməmiĢdi... – ümumiyyətlə, kamerasının heç bir yerində. Bir xeyli vaxt keçəndən sonra Brutus mənə dirəkdəki dəliyi göstərdi və biz orada xırda rəngli tiliĢkələr tapdığımız vaxt karser kamerasının Ģərq küncündən masanı çıxardım və orada siçan peyinindən balaca bir təpəcik aĢkar etdim. Belə məlum olurdu ki, o öz təbii ehtiyaclarını ödəmək üçün həmiĢə eyni yerə gedirmiĢ, özü də
www.vivo-book.com
157 bizdən mümkün olduqca uzağa. Bir Ģeyi də deməliyəm: siçanın harasa iĢədiyini də görməmiĢəm, adətən, siçanlar öz balaca kranlarını iki dəqiqədən artıq bağlı saxlaya bilmirlər, xüsusilə də yemək zamanı. Sizə demiĢdim axı, bu balaca yaranıĢ Allahın sirlərindən biridir. Mister Cinlqz siqar qutusundan olan yeni evində yerləĢəndən təxminən bir həftə sonra Delakrua bizə nəsə göstərmək istədiyini deyərək, məni və Brutusu öz kamerasına çağırdı. O, nəsə göstərmək adı ilə bizi elə tez-tez çağırırdı ki, artıq təngə gəlmiĢdik – əgər Mister Cinqlz pəncələrini havada oynadaraq kürəyinin üstünə çevrilirdisə, bu, dünyada ən maraqlı vaqiə idi – ən azından, bu qara qəpiyə dəyməz əbləh luizianalı fransızın fikrincə; lakin bu dəfə onun göstərmək istədiyi Ģey həqiqətən əyləncəli idi. Delakruaya hökm oxunandan sonra, demək olar ki, hamı onu yaddan çıxarmıĢdı, lakin onun bir qohumu – ərə getməmiĢ qoca xalası – vardı. Məncə, xalası ona həftədə bir dəfə məktub yazırdı. Bir gün xalası ona iri bir bağlama dolusu nanəli nabat göndərmiĢdi. Buna bənzər konfetlər indi “Kanada Mints” adı ilə satılır. Nabatlar iri, çəhrayı həblərə bənzəyirdi. Delakruaya bu bağlamanın hamısını birdəfəlik götürməyə icazə verilmədi, təbii – çünki bağlamanın içində iki kiloqramdan artıq nabat vardı. Delakrua mədə sancıları ilə xəstəxanaya düĢənədək bu nabatları yeməyə davam edəcəkdi. Bizim YaĢıl Milimizdəki bütün məhbuslar kimi, onun da ölçü, əndazə www.vivo-book.com
158 haqqında heç bir anlayıĢı yox idi. Ona görə də biz ona bir dəfəyə altı nabat verirdik, özü də yalnız onun yadına düĢüb istəyəndə. Biz onun kamerasına yetiĢəndə Mister Cinqlz çarpayının üstündə Delakrua ilə yanaĢı oturaraq pəncələrində tutduğu həmin çəhrayı nabatlardan birini məmnunluqla gəmirirdi. Delakrua, sadəcə, fərəhindən az qalırdı çatlasın – o, beĢ yaĢlı oğlunun ilk qırıq-qırıq, dolaĢıq ifasına qıraqdan tamaĢa edən klassik pianoçuya bənzəyirdi. Amma məni yanlıĢ baĢa düĢməyin; gördüyümüz mənzərə həqiqətən çox gülməli idi. Nabat az qala Mister Cinqlzın bədəninin yarısı boyda idi və onun ağ tüklü qarnı artıq əməlli-baĢlı ĢiĢmiĢdi. – Eddi, nabatı ondan al, – deyə Brutus həm gülə-gülə, həm də bir az narahatlıqla qıĢqırdı. – Aman Tanrım, o partlayana qədər yeyəcək. Mən nanənin iyini elə buradanca hiss edə bilirəm. Ona neçəsini yedizdirmisən? – Bu ikincisidir, – Delakrua cavab verdi və bir qədər narahatlıqla Mister Cinqlzın dombalmıĢ qarnına baxdı. – Sən həqiqətən düĢünürsən ki, onun... demək istəyirsən... qarnı doğrudan partlaya bilər? – Əlbəttə! – Brutus cavab verdi. Brutusun nüfuzu Delakrua üçün kifayət idi. O, əlini yarısı yeyilmiĢ çəhrayı nabata tərəf uzatdı. Mənə elə gəldi ki, siçan onun əlini diĢləyəcək, lakin Mister Cinqlz itaətkarcasına nabatdan, daha doğrusu, onun qalıqlarından imtina edərək onu verdi. Mən Brutusa tərəf baxdım. Brutus da Ģübhə ilə baĢını yırğaladı – sanki, “yox bu ola
www.vivo-book.com
159 bilməz” deyirdi; o da bir Ģey baĢa düĢməmiĢdi. Sonra Mister Cinqlz özünü Ģappıltı ilə siqar qutusunun içinə atdı və elə yorğun bir görkəmlə böyrü üstə uzandı ki, onun bu hərəkətinə üçümüz də qəhqəhə çəkərək güldük. Bundan sonra biz tez-tez siçanı Delakruanın yanında oturaraq pəncələrinin arasında tutduğu nabatları gəmirən görürdük. O, bu nabatları elə səliqə ilə yeyirdi ki, lap elə bil axĢam vaxtı çay süfrəsində oturmuĢ yaĢlı xanım idi. Onların hər ikisindən sonralar həmin dirəyin dəliyindən burnuma dəyən bir az acı, bir az da Ģirin nanəli nabat iyi gəlirdi. “E” blokuna əsil qasırğa kimi çökən Uilyam Uortonun həbsxanamızda peyda olması ilə bağlı hekayəyə keçməzdən əvvəl Mister Cinqlz haqqında demək istədiyim bir Ģey də var. Nanəli nabatlarla bağlı hadisədən təxminən bir həftə, yəni Delakruanın öz dostunu ölənədək yedirtməyəcəyinə tam əmin olandan sonra balaca fransız məni öz kamerasına çağırdı. Brutus bəzi məsələləri həll etmək üçün intendantlığa getmiĢdi, mən isə blokda təkbaĢına qalmıĢdım və belə vəziyyətlərdə, qaydalara görə, məhbusa yaxınlaĢa bilməzdim. Lakin Delakruanı, lazım olarsa, kürə atırmıĢ kimi, bir əlimlə iyirmi metr kənara tullaya biləcəyimdən əmin olduğuma görə qaydaları pozaraq onun nə istədiyini öyrənmək qərarına gəldim. – Bir tamaĢa elə, boss Ekcum, – deyə o dilləndi. – Ġndi Mister Cinqlzın nələrə qadir olduğunu görəcəksən! – O, əlini siqar qutusunun arxasına uzadıb oradan balaca bir taxta makara çıxardı.
www.vivo-book.com
160 – Sən bunu haradan götürmüsən? – deyə ondan soruĢsam da, deyəsən, verdiyim sualın cavabını bilirdim. Delakruaya bunu verə biləcək yeganə bir adam vardı. – Qoca Tut-Tutdan, – o cavab verdi. – Hə, bir bura bax! Mən artıq baxırdım və Mister Cinqlzın öz qutusunun içində ayağa qalxaraq ön pəncələrini qutunun kənarlarına söykədiyini və muncuk kimi parıldayan qara gözlərini Delakruanın sağ əlinin baĢ və Ģəhadət barmaqlarının arasında tutduğu makaraya zillədiyini görürdüm. Mənzərəyə tamaĢa edəndə kürəyimlə üzüyuxarı qalxan soyuq vicvicə hiss etdim. Həyatımda heç vaxt bir siçanın nəyəsə belə diqqətlə, belə dərrakə ilə baxdığını görməmiĢdim. Mən Mister Cinqlzın fövqəltəbii bir varlıq olduğuna inanmıram və əgər siçan haqqında söylədiklərim sizi belə düĢünməyə vadar edibsə, lütfən məni bağıĢlayın; lakin onun, öz həmcinsləri ilə müqayisədə, bir növ dahi olduğuna heç vaxt Ģübhəm olmayıb. Delakrua əyilib tırtılsız makaranı kameranın döĢəməsi ilə diyirlətdi. O, bir-birinə ox ilə bərkidilmiĢ iki təkər kimi çox rəvan hərəkət edirdi. Siçan bir göz qırpımında qutunun içindən çıxıb, it ağac qırığının arxasınca qaçdığı kimi, döĢəmə ilə onu ardınca Ģığıdı. Mən təəccübdən qıĢqırdım və Delakrua məmnunluqla gülümsədi. Makara divara çırpılaraq kənara səkdi. Mister Cinqlz onun ətrafına dolanıb arxasına keçdi və makaranı geriyə, çarpayıya tərəf diyirlətməyə baĢladı. Makaranı geri diyirlədərkən hərəkət səmtinin
|