www.vivo-book.com
103
asdım. Məsələ Persiyə aid olanda mən həmiĢə diqqətlə qulaq asırdım,
çünki Dinin onun haqqındakı fikirləri ilə tam razı idim – Persi həm
özü, həm də ətrafındakılar üçün daim problemlər yaradan birisi idi.
Din öz söhbətini bitirəndə qoca Tut-Tut üstündə Bibliyadan
sitatlar – “Tövbə edin, unutmayın ki, Rəbbiniz öz xalqı ilə haqq-hesab
çəkəcək”, Deuteronomi – 32:36-cı ayə (Ġkinci Qanun, Musanın beĢinci
kitabı), “Əlbəttə, Mən sizin həyat cövhəriniz olan qanınızı alacağam”,
Genesis, 9:5-ci ayə (Kövn, Musanın birinci kitabı) və buna bənzər
baĢqa ayələr – yazılmıĢ ərzaq daĢıdığı arabası ilə yanımıza gəldi və
bizə bir neçə sendviç və spirtsiz qazlı içki satdı. Din cibində
eĢələnərək xırda pul axtara-axtara deyinirdi ki, biz bir daha Paroxod
Billini görməyəcəyik, çünki lənətə gəlmiĢ Persi Uetmor siçanı bərk
qorxudub. Elə bu dəmdə qoca Tut-Tutun səsi eĢidildi: “Oradakı nədir
elə, ay uĢaqlar?”
Qocanın dediyi səmtə baxanda nə görsək yaxĢıdır? Bizim
siçanımız YaĢıl Milin düz ortası ilə qaçırdı. O, bir qədər irəliləyəndən
sonra dayandı, öz yağ damcısına bənzər muncuq gözləri ilə ətrafa
baxdı və yenə yoluna davam etdi.
– Ey, siçan! – deyə BaĢçı qıĢqıranda siçan dayandı və bığlarını
oynadaraq ona baxdı.
Həqiqi sözümdür, bu lənətə gəlmiĢ balaca məxluq çağırıldığını
açıq-aĢkar baĢa düĢürdü.
www.vivo-book.com
104
– Sən kiminsə ruhani rəhbərisən? – deyərək Bitterbak öz Ģam
yeməyindən qalmıĢ balaca pendir parçasını ona tərəf atdı. Pendir qırığı
düz onun burnunun önünə düĢdü, amma siçan heç gözünün ucu ilə də
baxmadı, boĢ kameraları yoxlaya-yoxlaya YaĢıl Mil ilə yoluna davam
etdi.
– Rəis Eckum! – deyə Prezident qıĢqırdı. – Sizcə, bu balaca
vələdüzzina Persi Uetmorun burada olmadığını bilirmi? Məncə, bilir;
Allaha and olsun ki, bilir!
Mən də elə düĢünürdüm... lakin bu düĢüncələrim haqqında
bərkdən danıĢmaq istəmirdim.
Harri bir neçə dəqiqə ayaqyolunda rahatlanandan sonra adəti
üzrə Ģalvarının düymələrini bağlaya-bağlaya dəhlizə çıxanda yerində
donub, ağzı açıla qaldı. Tut-Tut da nəzərlərini siçana zilləyib baxırdı,
üzündəki təbəssüm qırıĢla dolu sifətini və diĢləri tökülmüĢ ağzını daha
da eybəcər hala salırdı.
Siçan həmiĢəki yerində dayandı, uzun və tüklü quyruğunu
pəncələrinə dolayıb bizə baxmağa baĢladı. Yenə də gözlərimin önündə
hakimlərin bədbəxt müttəhimlərə hökm oxuduqları səhnə canlandı...
lakin o müttəhimlər arasında bizim bu siçan kimi belə balaca və cəsur
məhbus görən olubmu? Əlbəttə, o, bildiyimiz mənada məhbus deyildi,
istədiyi vaxt gələ və çıxıb gedə bilərdi. Amma bu fikir heç cür
ağlımdan çıxmırdı: yenə də xəyalımda canlandırdım ki, ömrümüzü
baĢa vurandan sonra, Ulu Rəbbimizin Hesab Taxtının önünə
www.vivo-book.com
105
yaxınlaĢanda, bizim bir çoxumuz özünü bax beləcə, kiçik bir məxluq
kimi hiss edəcək, lakin aramızdan çox az insan öz Rəbbinə belə
cəsarətlə baxa biləcək.
– And içirəm, – qoca Tut-Tut dilləndi, o lap “AldadılmıĢ Billi”
kimi oturub.
– Sən hələ, demək olar ki, heç nə görmüsən Tut, – Harri dedi. –
Bir buna bax! – O, əlini döĢ cibinə saldı və oradan mumlanmıĢ kağız
parçasına bükülmüĢ açıq-Ģabalıdı rəngli bir alma qaxı çıxardı. Qaxdan
bir parça qoparıb döĢəməyə atdı. Alma qaxı quru və bərk olduğundan,
düĢündüm ki, o yerə dəyəndən sonra uçub qırağa düĢəcək. Lakin siçan
pəncəsini irəli uzadıb, saymazyana bir hərəkətlə almanı havada
vuraraq öz önünə saldı – lap insan vaxt keçirmək üçün milçək
öldürəndə etdiyi kimi. Siçanın bu hərəkətini görəndə hamımız təəccüb
və heyranlıqla bərkdən gülüĢdük. Belə gur səs siçanı qorxuda bilərdi,
amma o, heç yerindən belə qımıldanmadı. Alma qaxını pəncələri ilə
götürüb, bir neçə dəfə yalayandan sonra onu yerə atdı və yenə bizə
baxdı, sanki demək istəyirdi ki, pis deyil, daha nəyiniz var?
Tut-Tut öz arabasının ağzını açaraq oradan bir buterbrod
götürtdü və onun içindəki hisə verilmiĢ Bolonya kolbasasından bir tikə
qopardı.
– Narahat olma, – Din dedi.
– Nə demək istəyirsən? – deyə qoca Tut-Tut ondan soruĢdu. –
Canlı bir siçan heç hisə verilmiĢ Bolonya kolbasasından imtina edərmi
www.vivo-book.com
106
– əlbəttə, əgər onu götürmək imkanı varsa? Sən, deyəsən, ağlını
tamam-kamal itirmisən!
Lakin mən bilirdim ki, Din haqlıdır. Harrinin üzünə baxanda,
gördüm ki, o da bunu bilir. Həbsxanada həm müvəqqəti, həm də daimi
nəzarətçilər xidmət göstərirdilər. Belə çıxırdı ki, siçan onların
arasındakı bu fərqi necəsə baĢa düĢürdü. Bu, ağlasığmaz olsa da, fakt
idi.
Qoca Tut-Tut hisə verilmiĢ Bolonya kolbasasından qopardığı
tikəni yerə atdı; əlbəttə ki, siçan o tikəyə heç toxunmadı da, sadəcə
tikəni iyləyəndən sonra bir addım geri çəkildi.
– Allah məni öldürsün! – qoca Tut-Tut bir az incik səslə dedi.
Mən əlimi bir az irəli uzadıb dedim:
– Mənə ver.
– Nəyi, həmin buterbrodu?
– Hə, elə həmin buterbrodu ver. Pulunu ödəyərəm.
Qoca Tut-Tut buterbrodu mənə uzatdı. Mən üstdəki çörəyi
qaldırıb, onun altındakı kolbasadan bir tikə qopardım və növbətçi
masamızın qarĢısına atdım. Siçan həmin an irəli gəldi və tikəni
pəncələri ilə götürüb yeməyə baĢladı. Bir neçə saniyədən sonra
Bolonya kolbasasının heç izi-tozu belə qalmamıĢdı.
– Allah məni öldürsün! – qoca Tut-Tut qıĢqırdı. – Allah Ģeytana
lənət etsin! Onu mənə ver görüm.
www.vivo-book.com
107
O, sərt hərəkətlə buterbrodu məndən aldı, böyük bir ət tikəsi –
bu dəfə balaca tikə yox, iri parça – qopardı və onu siçana atdı; elə
yaxına atdı ki, az qala Ģlyapa kimi Paroxod Billinin baĢını örtəcəkdi.
Siçan bir az geri çəkilərək ət parçasını iylədi (Əminəm ki, heç bir siçan
Depressiya zamanında belə bir yağlı tikə almamıĢdı – ən azından
bizim Ģtatda) və sonra baĢını qaldırıb yenə bizə baxdı.
– Hə, ye görüm! – gördüyü mənzərədən bir az da pərt olmuĢ
qoca Tut-Tut dedi. – Sənə nə olub?
Din də buterbroddan bir tikə ət qoparıb döĢəməyə atdı – indi
artıq bu, xüsusi dini mərasimə bənzəməyə baĢlamıĢdı. Siçan dərhal
tikəni götürüb yedi və geri çevrilərək, dəhliz boyu karser kamerasına
tərəf getdi. Yolda bir-iki dəfə dayanıb boĢ kameralara baxdı və hətta
qısa müddətə üçüncü kameranın içinə də girdi. Bunu görəndə yenə
ağlıma gəldi ki, bəlkə o, kimisə axtarır və bu dəfə bu fikri baĢımdan
elə də tez uzaqlaĢdıra bilmədim.
– Mən bu haqda danıĢmayacağam, – Harri dedi. Onun səsində
yarızarafat-yarıciddi bir ton vardı. – Hər Ģeydən əvvəl ona görə ki, bu,
heç kimin vecinə deyil. Ġkincisi, əgər danıĢsam, onsuz da heç kim
inanmayacaq.
– O, yalnız sizin verdiyiniz yeməkləri yeyir, – qoca Tut-Tut
dedi, gördüklərinə inanmaq istəmirmiĢ kimi baĢını yırğaladı, sonra
çətinliklə döĢəməyə əyilib siçanın yeməkdən imtina etdiyi tikəni
www.vivo-book.com
108
götürərək özünün diĢsiz ağzına atdı və onu birtəhər uda bilmək üçün
uzun-uzadı çeynəməyə baĢladı. – Sizcə, siçan niyə belə edir?
– Mənim daha yaxĢı sualım var, – Harri dedi. – Sizcə, o haradan
bildi ki, Persi burada yoxdur?
– O, heç nəyi bilmir, – cavab verdim. – Siçanın bu gün
görünməsi təsadüfdən baĢqa bir Ģey deyil.
Lakin zaman keçdikcə bütün bunların təsadüf olduğuna inanmaq
çətinləĢirdi. Ona görə ki, siçan ancaq Persi blokda olmayanda gəlirdi:
yəni Persi baĢqa bir növbədə, ya da həbsxananın baĢqa bir hissəsində
olanda. Biz – Harri, Brutus, Din və mən – belə qərara gəlmiĢdik ki,
siçan Persinin səsini tanıyır, ya da iyini bilir. Siçan haqqında
müzakirələr etməkdən yayınmağa çalıĢırdıq. Belə çıxırdı ki, biz,
aramızda xüsusi bir razılaĢma olmadan, bunu edirdik, çünki o balaca
varlıq haqqında uzun-uzadı söhbətlər aparmaq bizim üçün xüsusi olan
bir Ģeyi – öz qəribəliyi və zərifliyi ilə gözəl olan bir Ģeyi – məhv edə
bilərdi. Hər halda, Billi bizi özü seçmiĢdi, hətta bütün bu hadisələrdən
sonra da bunu necə etdiyini bilmirəm. Bəlkə də onun haqqında heç
kimə danıĢmağa ehtiyac olmadığını deyəndə Harri həqiqətə bizdən
daha yaxın idi. Ona görə yox ki, sözlərimizə heç kim inanmayacaqdı,
ona görə ki, bu heç kimin vecinə olmayacaqdı...
www.vivo-book.com
109
4
Arlen Bitterbakın edam edilməsi zamanı gəlib çatmıĢdı. Əslində,
o özünün UoĢita rezervasiyasında məskunlaĢmıĢ qəbiləsinin baĢçısı
deyildi, qəbilənin birinci ağsaqqalı, həm də Ġrokezlər – dilcə bir-birinə
yaxın olan hindu qəbilələri qrupu –ġurasının üzvü idi. O, sərxoĢ
vəziyyətdə ikən bir nəfəri öldürmüĢdü – əslində, hadisə baĢ verəndə
onların ikisi də sərxoĢ imiĢlər. BaĢçı mərhumun baĢına beton blokla
vurmuĢdu. DalaĢmağa səbəb isə bir cüt çəkmə olmuĢdu. Beləliklə,
həmin yağmurlu yayın iyul ayının on yeddisində, mənim ağsaqqallar
Ģuram onun həyatına son vermək qərarına gəldi.
Kold Mauntindəkı məhbuslar üçün ziyarətçi saatları çox sərt idi
– lap dəmir barmaqlıqlar kimi, – amma “E” blokundakı məhbuslar
üçün müəyyən istisnalara yol verilirdi. BaĢçı ayın on altısında
“Arkada” adlı yeməkxananın yanındakı uzun otağa keçirildi. Otaq düz
ortasından tikanlı məftillərdən hörülmüĢ setka ilə ikiyə bölünürdü. Bu
otaqda BaĢçı özünün ikinci arvadı və hələ də onunla danıĢmaq istəyən
övladları ilə görüĢəcəkdi. Daha sağollaĢmaq vaxtı idi.
BaĢçını həmin otağa Din və baĢqa iki müvəqqəti nəzarətçi
aparmıĢdı. Bizim isə görməli olduğumuz bəzi iĢlər vardı: bir saat
ərzində ən azı iki dəfə, ya da çatdıra bilsək, üç dəfə məĢq etməli idik.
www.vivo-book.com
110
Bitterbakın edamı zamanı Persini Cak Van Hey ilə birlikdə
aparat otağına təyin edəndə, o, elə də ciddi israrla etiraz etmədi; o vaxt
yaxĢı, yoxsa pis yerə düĢdüyünü hələ bilmirdi. Bunu bilmək üçün hələ
çox təzə idi. Lakin o bilirdi ki, edama tamaĢa etmək üçün onun balaca,
dördkünc, torlu pəncərəsi olacaqdı. Düzdür, onun olduğu yerdən
elektrik stulunun yalnız söykənəcəyi görünürdü, lakin edam zamanı
uçan qığılcımları görmək üçün bu yer kifayət qədər yaxın idi.
Bayır tərəfdən, düz pəncərənin yanındakı divardan üstündə – nə
rıçağı, nə də diski olan – qara telefon asılmıĢdı. O telefon yalnız
zəngləri qəbul edə bilirdi, özü də yalnız bir yerdən: qubernatorun
kabinetindən. Mən həbsxana həyatına aid o qədər filmlər görmüĢəm
ki... Bu filmlərdə günahsız birisini edam etmək üçün elektrik açarını
endirmək istədikləri anda həmiĢə qubernatorun telefonu zəng çalırdı.
Lakin mənim “E” blokunda iĢlədiyim bütün bu illər ərzində bizim
telefonumuz bir dəfə də olsun zəng çalmadı – bir dəfə də! Günahsız
birisini xilas etmək – elə günahsızlığın özünü də – yalnız kinoda ucuz
baĢa gəlir. Ġyirmi beĢ sent ödəyirsən və elə onun dəyərində olanı əldə
edirsən. Real həyatın qiyməti isə ucuz deyil və buradakı sualların
cavabları da baĢqadır.
Polis maĢınında aparılması üçün tuneldə bizim dərzi
manekenimiz vardı, qalan Ģeylərin qayğısına isə qoca Tut-Tutumuz
qalırdı. Ġllər keçdikcə Tut-Tut bir növ məhkumun ənənəvi dublyoruna
çevrildi, lap elə milad masasına qoyulan qaz kimi və sizin qaz ətini
www.vivo-book.com
111
sevib-sevmədiyinizin heç bir əhəmiyyəti yoxdur. Nəzarətçilərin
çoxusunun ondan xoĢu gəlirdi. Gülməli ləhcəsi məhbusları əyləndirirdi
– onun da danıĢığında fransız ləhcəsi vardı; lakin uzun müddət
cənubda yaĢadığına görə bir az yumĢalsa da, Luiziana deyil, Kanada
ləhcəsi idi. Hətta Brutus belə qoca Tutun danıĢığından və
hərəkətlərindən həzz alırdı, mənsə yox. Mənə elə gəlirdi ki, o, bir növ
Persi Uetmorun qoca və daha tünd versiyası, Ģikarını özü öldürüb, özü
də biĢirməsi üçün çox vasvası olsa da, qızardılan ətin ətrini
iyləməkdən həzz alan adam idi.
Edamda olduğu kimi, məĢqdə də hamımız orada idik. Brutus
Hovel “tənzimləyici” olacaqdı, biz onu belə çağırırdıq. Bu o demək idi
ki, o, edam ediləcək məhkumun baĢına dəbilqəni taxacaq,
qubernatorun telefon xəttinə nəzarət edəcək, həkimi divarın yanındakı
yerindən çağıracaq – əgər ehtiyac olarsa – və vaxtı gəlib çatanda
elektrik açarının ikinciyə qoĢulmasını əmr edəcəkdi. Əgər hər Ģey
yolunda gedərsə, heç kimə təĢəkkür elan edilməyəcək. Əgər edam
zamanı yüngülcə əyər-əskiklik olsa, Brutusu Ģahidlər, məni isə
həbsxana rəisi danlayacaq. Bizdən heç kim vəziyyətin belə olmasından
Ģikayətlənmirdi, çünki bunun mənası yox idi. Dünya fırlanır, vəssalam,
deyəcək bir Ģey yoxdur Sən bir Ģeydən tutub, onunla birlikdə fırlana,
ya da ayağa qalxıb ona etiraz edə və dərhal vurularaq kənara atıla
bilərsən.
www.vivo-book.com
112
Bill və onun dəstəsi Bitterbakı blokdan çıxarıb Arkadaya
müĢayiət edəndən üç dəqiqə sonra Din, Harri Tervilleger və mən
birinci məĢq üçün BaĢçının kamerasına gəldik. Kameranın qapısı açıq
idi, ağ yumĢaq saçları pırtlaĢmıĢ qoca Tut-Tut onun çarpayısında
oturmuĢdu.
– DöĢəkağının üstü sperma izləri ilə doludur, – Tut-Tut dedi. –
Siz onun spermasını qaynatmamıĢ, o, deyəsən, özünü boĢaltmağa
çalıĢıb, – deyə qaqqıldadı.
– Yum ağzını, Tut, – Din acıqla dilləndi. – Gəlin iĢimizi
lağlağıya çevirməyək.
– YaxĢı, – Tut razılaĢdı və onun üzünə tufan öncəsi tutqunluq
ifadəsi çökdü. Lakin gözləri oynayırdı. Qoca Tut heç vaxt ölü rolunu
oynayandakı kimi canlı olmurdu.
Ġrli çıxıb ucadan dedim:
– Arlen Bitterbak, filan-filan Ģtatın məhkəməsinin nümayəndəsi
kimi, mən filan-filan əmri almıĢam ki, edam filan Ģeyə görə saat
12:01-də icra edilməlidir. Ġndi isə, lütfən, irəli çıxın!
Tut çarpayıdan qalxdı.
– Mən irəli çıxıram, mən irəli çıxıram, mən irəli çıxıram, – deyə
o donquldandı.
– Çevril! – Din dedi və Tut-Tut çevriləndə, Din onun kəpəkli
baĢını yoxladı. BaĢçının baĢının təpəsini sabah qırxacaqdılar və onda
Din hansısa bir düzəliĢə ehtiyac olub-olmadığını yoxlayacaqdı. Qısa
www.vivo-book.com
113
tüklər keçiriciliyi pisləĢdirə bilər və onda vəziyyət çətinləĢər. Bu gün
məĢqdə elədiklərimiz edam zamanı hər Ģeyi asanlaĢdırmaq üçündür.
– Hə, Arlen, gəl gedək, – deyə mən Tut-Tuta səsləndim və biz
kameradan çıxdıq.
– Mən dəhlizlə gedirəm, mən dəhlizlə gedirəm, mən dəhlizlə
gedirəm, – deyə Tut-Tut mırıldanırdı. Mən onun solunda, Din sağında
gedirdik. Harri isə düz arxada gəlirdi. Dəhlizin baĢına çatanda sağ
tərəfə – gəziĢmə həyətindəki həyətə yox, ölümün olduğu anbara –
döndük. Biz mənim kabinetimə girdik, elə həmin an Tut-Tut, heç kim
ondan bunu tələb etməsə də, diz çökdü. O, bu məĢqin ssenarisini yaxĢı
bilirdi, bəlkə də hamımızdan daha yaxĢı. Allah bilir, o burada ömrünün
neçə ilini keçirmiĢdi – bizim hamımızdan çox-çox əvvəl gəlmiĢdi.
– Mən dua edirəm, mən dua edirəm, mən dua edirəm, – deyə
Tut-Tut əyri əllərini yuxarı qaldırdı. Onlar məĢhur qravüranı
xatırladırdı, mənim nə haqda danıĢdığımı bəlkə də baĢa düĢürsünüz.
“Allah mənim çobanımdır və sair və ilaxır”.
– Bitterbak ilə birlikdə duanı kim oxuyacaq? – Harri soruĢdu. –
Məncə, bizdən heç kim hansısa irokez Ģamanının bura gəlib öz zebbini
– zınqırovlu qavalını qarĢımızda ora-bura yellətməsini istəmir, düz
demirəmmi?
– Hə, əslində, elədir...
www.vivo-book.com
114
– Mən hələ də dua edirəm, mən hələ də dua edirəm, mən hələ də
dua edirəm, mən hələ də Ġsa Məsihə dua edirəm, – dəyə Tut-Tut
mənim sözümü kəsdi.
– Kəs səsini, qoca kaftar! – Din Tut-Tutun üstünə qıĢqırdı.
– Mən dua edirəm!
– Onda səsini kəs, içində dua elə!
– Sizi ləngidən nədir? – deyə Brutus anbardan qıĢqırdı. Həmin
otağı da bizim üçün boĢaltmıĢdılar. Biz yenə ölüm zonasında idik.
Burada adama elə gəlirdi ki, hər yandan ölüm qoxusu gəlir.
– Lənətə gəlmiĢ səbrini bas! – deyə Harri bağırdı. – Belə səbirsiz
olma!
– Dua eləyirəm, – deyə Tut iyrənc diĢsiz damaqlarını göstərərək
gülümsədi. – Bir balaca səbirli olmaq üçün dua eləyirəm, lap az, lənətə
gəlmiĢ səbir...
– Əslində, Bitterbak deyir ki, o xaçpərəstdir, – mən adamlarıma
dedim. – Bitterbak bir vaxt Tilman Klark üçün buraya gəlmiĢ Baptist
keĢiĢin gəlməsinə razıdır. Onun soyadı ġusterdir. O, mənim də xoĢuma
gəlir: iĢi çox uzatmır və onların sakitləĢmələrinə yardım edir. Ayağa
qalx, Tut. Bu gün üçün kifayət qədər dua etdin.
– Gedirəm, – Tut yenə donquldandı, – yenə gedirəm, yenə
gedirəm, bəli ser, YaĢıl Mil ilə gedirəm.
Tutun boyu balaca olsa da, kabinetin uzaq divarındakı qapıdan
keçəndə yenə də əyilməyə məcbur oldu. Qalanlar isə qapıdan keçmək
www.vivo-book.com
115
üçün daha çox əyildilər. Əsl məhbus üçün isə bu, çox ağır bir an idi.
Qoca Qığılcımın platformasında əlində silahla Brutusun durduğunu
görüb, razılıqla baĢımı yırğaladım. Hər Ģey öz qaydasında idi.
Tut-Tut pillələr ilə aĢağı enib dayandı. Qırxa yaxın açılıb-
qatlanan stul artıq öz yerinə düzülmüĢdü. MüĢahidəçilərin
təhlükəsizliyi üçün Bitterbak platformaya onlardan kifayət qədər aralı
keçəcəkdi, üstəlik, altı mühafizəçi təhlükəsizliyi təmin edəcəkdi.
Həmin mühafizəçilərin baĢında Bill Doc duracaqdı. Sistemimizin
kifayət qədər bəsit olmasına baxmayaraq, bizim xidmətimiz ərzində
heç vaxt məhkumun müĢahidəçilərə hücum etməsi halı baĢ
verməmiĢdi... və mən bunu belə də davam etdirmək niyyətində idim.
– Hazırsınızmı, uĢaqlar? – Biz yenidən əvvəlki tərkibdə mənim
kabinetimə aparan pilləkənlərin yanına qayıdanda Tut bizdən soruĢdu.
BaĢımı yırğaladım və biz platformaya tərəf addımladıq. Tez-tez
düĢünürdüm ki, belə anlarda biz ən çox öz bayrağını yaddan çıxarmıĢ
bayraqdarlar dəstəsinə bənzəyirik.
– Bəs mən nə etməliyəm? – deyə Persi anbar və aparat
otaqlarının arasındakı torlu pəncərənin arxasından soruĢdu.
– Bax və öyrən! – deyə ona qıĢqırdım.
– Və əlini öz qasığından uzaq tut, – deyə Harri astadan
donquldandı. Lakin Tut onun dediklərini eĢidərək istehza ilə
qaqqıldadı.
www.vivo-book.com
116
Biz Tut-Tutu platformaya müĢayiət elədik. Tut öz-özünə arxaya
döndü – qoca veteran iĢ baĢında idi.
– Mən otururam, – deyə dilləndi, – otururam, otururam, Qoca
Qığılcımın qucağına otururam.
Tut-Tutun sağ ayağının önündə sağ dizimin üstünə çökdüm, Din
isə onun sol ayağının önündə sol dizinin üstünə çökdü. Əgər məhkum
azğınlıq etmək fikrinə düĢsəydi, – zatən belə Ģeylər tez-tez olurdu –
bu, bizim fiziki hücuma qarĢı ən zəif və açıq olduğumuz an idi. Qasıq
nahiyəmizi müdafiə etmək məqsədi ilə hər ikimiz digər dizimizi bir
azca içəri doğru meylləndirdik, boğazımızı qorumaq üçünsə baĢımızı
aĢağı əydik. Məhkumun topuqlarını bağlamaq və mümkün hücumu
bacardıqca tez neytrallaĢdırmaq üçün, əlbəttə ki, biz çevik və cəld
davranmağa çalıĢırdıq. Sonuncu gəzintisində BaĢçının ayaqlarında
Ģap-Ģup olacaqdı, lakin qırtlağı cırılmıĢ adam üçün bu, elə də böyük
rahatlıq deyil, “vəziyyət daha pis ola bilər”: ya da aralarında bir
çoxlarının jurnalist olduğu qırxdan artıq müĢahidəçinin gözü önündə
xayaları ĢüĢə banka boyda ĢiĢmiĢ məhkumun yerdə çabalayaraq
ağrıdan qovrulması...
Biz Tut-Tutun topuqlarını buxovladıq. Dinin durduğu tərəfdəki
bənd bir qədər böyük idi, çünki onun içində məhlul vardı. Sabah
axĢam Bitterbak stula oturanda onun sol baldırı qırxılmıĢ olacaqdı.
Hinduların bədənlərində, adətən, tük örtüyü az olsa da, biz iĢi Ģansa
buraxa bilməzdik.
www.vivo-book.com
117
Tut-Tutun topuqlarını buxovlayarkən, Brutus onun sağ biləyini,
Harri isə sol biləyini bağladı. Bu iĢləri baĢa çatdırandan sonra Harri
Brutusa tərəf baxıb baĢını yırğaladı və Brutus da Van Heyə qıĢqırdı:
– Birincini qoĢ!
Mən Persinin Van Heydən bunun nə demək olduğunu
soruĢduğunu (onun belə az Ģey bilməsinə inanmaq olmurdu. “E”
blokunda iĢlədiyi müddətdə, demək olar ki, heç nə öyrənməmiĢdi) və
Van Heyin ona alçaq səslə nəsə dediyini eĢitdim. Bu gün “birincini
qoĢ” əmrinin heç bir əhəmiyyəti yox idi, lakin sabah Van Hey bu əmri
eĢidəndə, o, “E” blokunun arxasındakı həbsxana generatorunu iĢə
salan dəstəyi döndərəcək. MüĢahidəçilər generatorun bəm, rəvan
uğultusunu eĢidəcəklər və bütün həbsxanadakı lampaların iĢığı
gurlaĢacaq. BaĢqa həbsxana korpuslarındakı məhbuslar iĢığın
gurlaĢmasını görəndə elə düĢünəcəklər ki, edam artıq baĢa çatıb, lakin
əslində hər Ģey hələ yeni baĢlamıĢ olacaq. Brutus stulun ətrafında elə
döndü ki, Tut onu görə bilsin.
– Arlen Bitterbak, sən elektrik stulunda edam edilməklə ölümə
məhkum edilmisən, hökmü andlılar məhkəməsi çıxarıb və Ģtatın
hakimi təsdiq edib. Allah bu Ģtatın əhalisini hifz eləsin. Hökmün icra
edilməsindən öncə demək istədiyiniz bir söz varmı?
– Hə, var, – deyə gözləri parıldayan və üzünə yayılmıĢ
təbəssümü ilə diĢsiz damaqlarını göstərən Tut cavab verdi. – Mən
nahara üstünə sous tökülmüĢ qızardılmıĢ kartof və toyuq istəyirəm;
|